به طور کلی سازندگان ساز در جامعه ما قدری ناشناخته مانده اند و آنگونه که باید و شاید شناسایی نشده اند ، نغمات آسمانی و دلنشینی که از دست و پنجه و درون استادان موسیقی می شنویم،
حاصل دسترنج این جماعت مهجور و غریب است. کسانی که کمتر نامی از آنان بر زبان می آید.
نوازنده هر قدر استاد و با مهارت باشد، تا زمانی که سازی شایسته و قابل زیر پنجه های توانمند او
نباشد هنرش به تمامی نمایان نمی شود. حساسیت و قابلیت صدادهی بویژه در سازهای آکوستیکی
محسوس تر است،زیرا سازهای آکوستیکی- به خلاف سازهای الکترونیکی- دارای روح است،گویی
سازنده از روح وجان خود در کالبد ساز می دمد.
استخراج صدای دلنشین و مطلوب از خشک سیم و چوب و پوست ، نشانی از مقام بلند ((دوست))
دارد و ما را به سوی او رهنمون می کند:
خشک سیمی، خشک چوبی، خشک پوست
از کجا می آید این آوای دوست
اما آنان که تاب و توان این سیر و حوصله ی مقابله با رنج ها و مشکلات را ندارند،از راه،باز می مانند و در
نقطه ای متوقف می شوند،و آن گاه که این بی بهرگی از هنر با منافع مادی و سودجویی های شخصی
همراه شود، وضعی نابسامان می یابد که دامن هنر را آلوده می سازد و عده ای غیر متعهد و
بی صلاحیت وارد عرصه ی موسیقی می شوند و به شیوه های مختلف، موسیقی و معنای مقدس
آن را می آلایند و به ابتذال می کشانند و سبب گمراهی هنرجویان، چه بسا موجب دلزدگی و
سر خوردگی آنان می شوند.
ساز سازی (ساز تراشی) نیز همچون دیگر رشته های هنر دارای هزار نکته ی باریکتر از موست که
هنرمند ساز تراش با گذشت ایام، در طی سالها و تحمل سختی های فراوان، تجاربی را در این راه کسب
کرده، رنج این سیر و سلوک را بر خود هموار می کند تا در این راه به سر منزل مقصود برسد.
بدیهی است چاشنی و محرک اصلی این کار همان عشق ودلبستگی به هنر است، نه سود جویی و
منفعت طلبی. اما متاسفانه در آشفته بازار ساز سازی امروز، این امر به دلیل سودجویی و هادی گرایی
از ساحت مقدس هنر خارج شده، رنگی ((تجاری و صنعتی)) به خود گرفته است.
امروزه به دلیل گرایش بیش از پیش جوانان به موسیقی و نیاز آنان به ساز، و متاسفانه به دلیل آشنا
نبودن با کیفیت ساز و تشخیص ندادن آن، عده ای در سالهای اخیر به منظور سودجویی از این امر
وارد بازار شده و به قصد کسب منافع مادی به فروش سازهایی بی کیفیت و یا با کیفیت بسیار نازل
اقدام کرده اند. حتی گاه افرادی بدون تخصص و صلاحیت در این زمینه به خرید و فروش ساز روی آورده اند.
پیداست اینان فقط قصد دلالی وکسب منافع مادی دارند، نه نیت خدمت به فرهنگ وهنر.
تا زمانی که نیت و قصد مادی بر انگیزه ی هنری غلبه کند، متاسفانه وضع بهتر از این نخواهد بود.
به امید پیشرفت این هنر در جامعه