استادان خوب در مناطق مختلف (ویلن)

[Dex265]

سلام اگر ایدی تلگرام یا راه ارتباطی دارید به بنده بدید یه سوالی داشتم ازتون

- - - Updated - - -

سلام اگر ایدی تلگرام یا راه ارتباطی دارید به بنده بدید یه سوالی داشتم ازتون

عرض ادب

دوستان اگر در همین تاپیک به چند صفحه عقب تر بازگردند ؛خواهند دید یکی از اساتیدی که معرفی کردم اقای امیر فتحی هستند. از انجاییکه قول دادم نظرات و دیدگاهها به روز و بدون تعصب باشد؛ در کمال تاسف باید عرض کنم متاسفانه کلاسهای اموزشی جناب فتحی دیگر کیفیت گذشته و مشابه همان زمانی که تازه از پاریس به ایران بازگشتند را ندارد. البته انصاف را باید رعایت کرد. مسلما اگر کسی چرخی در اموزشگاههای تهران زده باشد و همان سیستم کلاسهای به درد نخور و بی کیفیت هفته ای نیم ساعت را دیده باشد و بعد به جناب فتحی مراجعه کند قطعا باید اقرار کند که کلاس ایشان یک سری استانداردهای حداقلی را دارد. اما نقد من به تدریس ایشان در چند مورد است:
1) بی نظمی: ایشان منابع و ارشیو نت بسیار خوبی از سالهای تحصیل در فرانسه دارند اما یا از انها استفاده نمیکنند یا شناختشان صرفا حدودی بوده و فقط چند درصد بالاتر از اساتید متفرقه ی اموزشگاهی. ایشان مقولات تکنیکی را بسیار بسط و گسترش میدهند که در طول یک ماه در هر جلسه یک پکیج از کارها و تکالیف در زمینه های متفاوت شکل میگیرد(مثلا تکنیک شماره ی یک برای سرعت دست چپ-تکنیک دو برای تغییر پوزیسیون -سه برای ارشه) و مثلا چیزی حدود سه هفته باید بگذرد تا تکنیکی که چهار هفته پیش درس داده شده مجددا سر کلاس درد پس داد. این نظام سیستماتیک فقط روی کاغذ ایده ال گرایانه و قشنگ است و در عمل بسیار کم بازده. چرا که میتوان با توجه به ضعفهای هنرجو از مجموعه ی عوامل تکنیکی یک برنامه ی کوتاه مدت تر کاربردی و اموزنده بر مبنای نیازهای هنرجو انتخاب کرد.
2) اعمال سلیقه ی ایده ال گرایانه و وقت گیر در ادیت تمرینها:
برای توضیح این مورد رجوع میکنم به این گفته ی گالامیان که در کتاب گامش چیزی حدود پانصد فیگور ریتمیک و ارشه کشی متفاوت برای تمرین ارائه داده اما به هنرجویان توصیه کرده فیگورهایی را انتخاب کنند که به افزایش هماهنگی در تمرین گامها منجر خواهد شد. نه صرفا از اول تا اخر همه را نواختن. متاسفانه جناب فتحی در معرفی و ارائه ی تکلیف از کتب سوچیک و شرادیک کاملا بی فکر فقط با حجم زیادی فیگور مشخص میکنند. (دتاشه در وسط و نوک و پاشنه و لگاتو 4-8-16-32) و این روال به صورت مکانیکی صرفا تکرار میشود.

3) بسنده به منابع محدود جهت اموزش تکنیک:
ایشان برای اموزش به فرض تکنیکهای ارشه و غیره هر جلسه ویدیوهای مربوط به ان تکنیک را از ویدیوهای مدرس معروف ویولن پروفسور ساسمنسهاوس روی هارد ریخته و به هنرجو میدهند(کاری که از منزل و دانلود از سایت violinmasterclass. com هم بدون پرداخت شهریه ی جلسه ای هشتاد تومان امکانپذیر هست)

4) استفاده از رپرتوار تقریبا یکسان برای همه ی هنرجوها و ادیت یکسان برای همه ی هنرجوها:

ایشان قبلا به غیر از دفتری که هر هنرجو باید برای کلاس با خودش می اورد تا تکالیفش ذکر و یادداشت شود؛ روی کامپیوتر برای هر هنرجو فایلی جداگانه هم داشتند تا روند اموزشی وی را فراموش نکنند اما بعدها مثلا یک قطعه ای را به تازگی ادیت و وارد اموزششان میکردند و ان قطعه را با همه کار میکردند که کاری به وضوح اشتباه هست. چون هر هنرجویی نیازهای متفاوتی دارد. کار اشتباه تر استفاده از ادیت و انگشت گذاری یکسان روی یک قطعه برای همه ی هنرجویان هست. ایشان مثلا کنسرتویی را با یک نفر کار کرده و سپس اگر همان اثر را با شخص دیگری شروع به کار میکردند به هنرجوی قبلی میگفتند از ادیت عکس بگیر و بفرست برای هنرجی دیگر. اینکار بسیار اشتباه بوده و ادیت در کلاس باید با پرسش و پاسخ انجام شود تا هنرجو به دانش ادیت واقف شود. حتی در کنسرواتواری که من درس میخوانم استادم برای یک مجموعه اثر مشترک مثل سونات و پارتیتاهای باخ به من گفت ادیتهای مختلفی از جمله گالامیان-کارل فلش-یواخیم و موزر را تهیه کنم تا انچه که با دست من و تکنیک من مطابق تر هست از درون ان انتخاب شود. تازه بعد از اینها باز هم سر کلاس حضوری بحث میشد تا چه ادیتی انتخاب شود.

5) استناد به منابع تاریخ مصرف گذشته و عدم شناخت منابع معتبر در ان زمینه:

به عنوان مثال ایشان در زمینه ی اموزش دوبل نت از لا تکنیک کریک بوم استفاده میکنند که ابدا سیر استانداردی برای اموزش دوبل نتها در پیش نگرفته و به یکباره وارد کار روی شوچیک اپوس 9 میشوند. در صورتیکه یاد گیری دوبل نتها و اینکه از چه فواصلی شروع و به کجا برسیم اصول و قواعد خاصی دارد که در در تاپیکی تحت عنوان چه زمان اموزش دوبل نت نوازی را باید شروع کرد راجع به ان مفصلا توضیح دادم.

6) اموزش جسته و گریخته در کار بر روی تکنیک:
دوستانی که کوچکترین رجوعی به منابع و سایتهای خارجی در زمینه ی ویولن داشته اند حتما به وفور به این مطلب برخورده اند که کتب تکنیکی و اتودها قرار نیست از الف تا ی کار شود و باید بر حسب نیاز هنرجو و به اقتضای پیشرفتش این منابع کارشناسی شده و انتخاب گردند اما در ایران این جمله تبدیل به یک قانون و توجیه برای از زیرکار در رفتن شده و جناب فتحی هم از این قاعده مستثنی نیستند. چند اتود ملودیک از کتاب اول مازاس-چند اتود کرویتزر و بعد هم اتود کاپریسهای رود. البته قبلا خودشان هم اتود مینوشتند و به هنرجو میدادند که نمیدانم با وجود کتبی مثل هانس زیت و ولفارت و بینهایت اتودهای contemporary و مدرن چه نیازی به این کار هست.

7) استفاده از رپرتوار نامتجانس:

با وجود اینهمه منابع تالیف شده ی استاندارد برای دو نوازی و قطعات سطح بندی شده در این کتابها؛ جناب فتحی بر میدارند اتودهای چرنی 599 و کلمنتی که هدفشان اموزش یک پیانیست در مقطع intermediate هست و در اصل اتودهای پیانو هستند را برای ویولن و پیانو تنظیم کرده و انها را با هنرجو کار میکنند. واقعا کمبود قطعه و رپرتوار برای اکومپانیمان امده که نیاز به اینکار هست؟

8) وعده های عمل نشده:
ایشان دائما از برگزاری کنسرت و کلاس انسامبل و موسیقی مجلسی و کوارتت و مثلا کلاس دوئت مشترک با سایر هنرجوهاصحبت میکردند. دقیقا مشابه اموزشگاهها که میگویند (با برگزاری کنسرت اخر فصل) و هیچ اتفاقی نمی افتد. اما در عمل در این سالها فقط یک کنسرت اموزشی برگزار کردند.

9) سواد پداگوژیک حدودی:
به لحاظ کمیتی حجم کاری ایشان بسیار بالاست اما کیفیتی پایین. مثلا در زمینه ی اموزش پوزیسیون :یوست-سوچیک-وان دو ولد و... اما به جای اینهمه صرفا نت نواختن؛ با ده دقیقه توضیح راجع به وضعیت و تنظیم دست چپ هنرجو و ضعیت شصت خیلی بیشتر میتوان در این زمینه پیشرفت کرد.
ضمن عرض احترام به تمامی مدرسین و دلسوزان موسیقی این مرز و بوم؛
من با استناد به این دلایل و این شیوه ی پخش و پلا کار کردن ایشان دیگر این شخص را برای اموزش به کسی توصیه نمیکنم.

سلام ایدی یا شماره ای اگر دارید به بنده بدید ممنون