حسين عليزاده در راه بي‌پايان

[*nvidia*]

آهنگسازي، تارنوازي نوين،استفاده از لحن‌هاي موسيقي سنتي،گذاشتن ملودي بر روي ادوار ريتميك و فعاليت موفق درموسيقي فيلم را مي‌توان از خصوصيات تارنوازي به‌نام „حسين عليزاده” دانست كه در يك راه بي‌پايان قرارگرفته‌است.

عليزاده كار حرفه‌اي موسيقي را در دهه ‪ ۵۰‬آغاز كرد و توانست در هر مقطع هنري نسبت به نوع تفكر و نياز جامعه اثراتي به وجود آورد.

كارهاي نو و خاص موسيقي اين استاد برجسته موسيقي ايراني در هر زمان حرف‌هاي تازه را بيان مي‌كند كه توانسته در دوره‌هاي مختلف شنوندگان موسيقي خود را همچنان علاقه‌مند و مشتاق نگاه دارد.

ني نوا و شورانگيز، دو اثر اين استاد تار همچنان بر گرفته از لحن‌هاي نهفته در موسيقي ايراني است اما به بياني تازه راز خود را به شنوده منتقل مي‌كند.

در موسيقي سنتي ايران كمتر نوازنده‌اي را مي‌توان يافت كه آهنگساز برجسته‌اي هم باشد، اما استاد عليزاده با جمع زدن اين دو خصيصه و هنر توانسته تجربه موفقي را در اين حوزه عرضه كند.

فرمهاي ريتميك و ملوديك در اين نو موسيقي در آثار وي به گونه‌اي ديده مي‌شود كه علاوه بر جلب رضايت علاقه مندان داخلي توانسته توجه جهانيان را نيز به موسيقي جذاب و معنوي ايران جلب كند.

در موسيقي نيز مانند حوزه‌هاي ديگر نياز به تحول و نوآوري ضروري است و به همين دليل موسيقيدانان برجسته در كنار ساير پيشرفت‌هاي علمي سعي مي كنند در هنر موسيقي نيز فرم‌هاي نويني را ابداع و عرضه كنند.

در كارهاي عليزاده ديده‌ايم كه وي از تمام عناصر موسيقي در كنار هم بهره برده است.

موسيقي مقامي نوعي نغمه در رديف دستگاهي است و انگار تنها عليزاده آن را ديده، تلفيق شعر و موسيقي در ادوار دشوار، استفاده از حس‌هاي روزمره در زندگي خشم، شادي و احساس دلهره و شوريدگي در تار عليزاده موج مي‌زند.

نكته برجسته اين آهنگساز بزرگ تلفيق هنر برجسته شرق در كنار ابزار غربي است كه وي در راه توانست با „تماشاي آب‌هاي سپيد” در كنار گاسپاريان نامزد „گرمي” معتبرترين جايزه دنيا بشود .

عليزاده با پيوستن دوباره به شجريان توانست يك دوره پيشرفته موسيقي سنتي را نيز تجربه كند.

استفاده از شعر نو شكستن قوانين كه به گمان برخي، بدون آن توليد موسيقي امكان پذير نيست.

غني تر بودن موسيقي از خط آوازي كه در موسيقي ما به ندرت ديده مي‌شود، اما مي‌بينيم كه در موسيقي سنتي ايراني بدون بيان جداگانه اجراهاي زيادي نيز صورت مي‌گيرد كه اين گونه از تك و بداهه نوازي از خصوصيات ديگر استاد حسين عليزاده است كه چند روز ديگر اجرايي را براي علاقه مندان به موسيقيي خواهد داشت.

با نزديك شدن به زمان اجراي اين استاد برجسته تار ايراني، وظيفه‌اي سنگيني متوجه وي به دليل توانايي هايش در موسيقي خواهد بود.

شايد ارايه فرم‌هاي نوين و تازه در هنر موسيقي سنتي ايراني با توجه به نظرات ديگر كارشناسان و صاحب نظران دراين حوزه بتواند فصل جديدي را در زندگي اين هنرمند برجسته و معتبر موسيقي ايراني بگشايد.

منبع : ايرنا

[danesh72]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

- - - Updated - - -

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
دبیر و سخنگوی شورای عالی خانه موسیقی ایران دلیل نپذیرفتن عنوان شوالیه از فرانسه را تشریح کرد و گفت: هنر اصیل و عرفانی ایران سنخیتی با تمدن فرانسه ندارد.

فارس: حسین علیزاده بعد از ظهر امروز در جمع دانشجویان دانشگاه شیراز اظهار داشت: سال گذشته پس از عدم پذیرش جایزه شوالیه فرانسه نامه‌ای به مردم فرهنگ‌دوست ایران و فرانسه نوشتم و دلایل خود را عنوان کردم، اینکه تاکنون سکوت اختیار کرده‌ام بدین خاطر است که نیاز نبود به هرجایی توضیح دهم زیرا در آن یادداشت همه دلایلم به‌روشنی آمد و در آن نامه از اعتقاد و از اهمیتی که به مردم سرزمینم می‌دهم گفتم.وی افزود: من عاشق مردمی هستم که هویت من نیز از آنها می‌آید و همین نام حسین علیزاده برایم کافی است، من نمی‌خواهم «سرباز فرانسوی موسیقی ایران» باشم و فکر می‌کنم این دلیل به اندازه کافی محکم باشد.نوازنده شهیر تار و سه تار، موسیقی را در جامعه کنونی ایران دارای حرمت بالایی دانست و خاطرنشان کرد: با اینکه شرایط موسیقی در حال حاضر با انتقادات زیادی روبه‌روست اما باید پذیرفت که شرایط به مراتب مناسب‌تر از وضعیت موسیقی قبل از انقلاب است، چرا که در گذشته کمتر به اهالی موسیقی احترام گذاشته می‌شد و بسیاری از خانواده‌ها تمایلی به حضور فرزندانشان در عرصه موسیقی نداشتند.علیزاده ضمن اشاره به علاقه همگانی مردم به موسیقی، تصریح کرد: هر پدیده‌ای جنبه‌های مثبت و منفی با خود دارد، اما باید توجه کرد که حتی قرائت قرآن یا مداحی مذهبی خالی از بعد موسیقی نیست.این هنرمند با اشاره حضور گسترده هموطنان مقیم خارج از کشور در کنسرت‌های خارجی خود ابراز داشت: هموطنان‌ با حضور در کنسرت موسیقی سنتی، بوی ایران را از آن استشمام می‌کنند و چنین علاقه‌ای در بین مهاجرین هیچ یک از کشورها به چشم نمی‌خورد.*صداسازی آفت خوانندگی و موسیقی استعلیزاده با انتقاد از کلاس‌های صداسازی که به تازگی در فضای موسیقی کشور به نوعی مد تبدیل شده است، گفت: صداسازی به یکسان‌سازی و قالب‌سازی تبدیل شده ‌و در این فرآیند صداهای فردی به فراموشی سپرده می‌شود.وی صداسازی در آواز ایرانی را دکانی برای عده‌ای که به واسطه آن خود را مطرح می‌سازند دانست و افزود: از آنجا که در آواز ایرانی صداسازی به شکل آکادمیک نداریم و در هیچ یک از دانشگاه و مراکز آموزش عالی موسیقی آواز به شکل تخصصی فراگرفته نمی‌شود آسیب‌هایی به آن وارد شده است.این نوازنده پیشکسوت در ادامه گفت: موسیقی زبان مشترک و صلح‌آمیز ملت‌هاست و موسیقی تلفیقی با هدف پیوند فرهنگ‌های مختلف و ایجاد صلح در سطح موسیقی عامه‌پسند اتفاق می‌افتد و ارتباطی صلح‌آمیز را در پی دارد.وی با اشاره به یادآوری این نکته که وجود انواع مختلف موسیقی برای زنده ماندن و پویایی موسیقی هر کشور ضرورت دارد، تأکید کرد: نباید در قالب موسیقی تلفیقی، در فرهنگ‌های دیگر حل شویم، بلکه باید هویت فرهنگی خویش را حفظ کرده و در این زمینه خط معدل و میانگینی را در نظر بگیریم.دبیر و سخنگوی شورای عالی خانه موسیقی ایران با تأکید بر لزوم تربیت هنرمند موسیقی و نه تکنسین موسیقی به‌عنوان مهم‌ترین هدف برنامه‌ریزی‌ها برای موسیقی، عشق به هنر و معنویات و دفاع از حریم موسیقی را از ویژگی‌های هنرمند موسیقی برشمرد.وی در بخش دیگری از سخنان خود یادآور شد: از مهروموم‌های دهه ۵۰ در سنین ۲۰ سالگی این شانس را یافتم که فعالیت هنری را در شیراز آغاز کنم و اعتقاد دارم نیازی نیست روی نقشه جغرافیا شیراز را به کسی نشان داد زیرا شمیم این شهر در همه جای گیتی پیچیده است.علیزده در بخش مقدماتی سخنان خود با گلایه از نزول کیفی زبان فارسی بیان کرد: نیاز است به زبان اصیل فارسی و ایرانی بازگردیم، زیرا ما وارث زبانی هستیم که دست‌خوش تحولات نامناسب است.خالق آثار ارزشمند موسیقایی ایرانی در پایان خطاب به دانشجویان رشته موسیقی، گفت: به این رشته حرمت بگذارید تا احترام آن در جامعه هم به جا آورده شود. زیرا چنانچه شرایط ایده آلی هم بر جامعه حاکم باشد اگر فرهنگ نداشته باشیم دارای فایده نیست.