تکنیک در نوازندگی

[Hmd_N]

این مسئله که چگونه شخص می تواند در یک ساز تکنیک خوب کسب کند، برای هر نوازنده ای بسیار اهمیت دارد. طرز نگهداری تکنیک پس از کسب آن نیز مسئله ای بس مهم می باشد.

واضح است که اجرای کامل یک اثر موسیقی فقط با برخورداری از یک تکنیک روان و پخته میسر است. لزوم داشتن چنین تکنیکی چه برای آثاری کوچک و آسان و چه برای نواختن مشکل ترین آثار ضروری است. برای هر نوازنده ای چه مبتدی و چه فردی که دارای تکنیک پیشرفته ای باشد فرض است که بمسائل تکنیکی بذل توجه کافی کند.

اگر نوازندگان جوان و بی تجربه قبل از هر چیز تصورشان از تکنیک نوازندگی آسان و روان نواختن باشد، در اشتباه هستند. البته سرعت در نواختن پر اهمیت است ولی بهیچ وجه آن را نمی توان تنها مسئله مهم دانست. تکنیک خوب آنست که حامی و پشتیبان تخیل نوازنده باشد و در نتیجه نوازنده بتواند با درک اثر و کمک ساز آنطوریکه باید وظیفه خود را ادا کند. انگشتان ما باید همیشه طوری در اطاعتمان باشند که تا وقتی از آنها نخواسته ایم عملی از خود بروز ندهند. برای رسیدن باین هدف باید طوری انگشتان خود را تربیت کنیم که به وظیفه ای که ما از آنها توقع داریم عمل نمایند یعنی چیزی که برای یک اجرای خوب مورد توجه و لزوم است. تکنیک و ارائه درست یک اثر در موسیقی چنان بهمدیگر بستگی دارند که گاهی به آسانی نمیتوان گفت حد فاصل هر یک چیست و یکی در کجا پایان می یابد و دیگری در کجا آغاز میشود. فقدان تکنیک کامل در اجرای هر قطعه موسیقی اثر کاملا نامساعدی دارد. بدون برخورداری از یک تکنیک اساسی و صحیح شخص دیر یا زود متوجه میشود که نمیتواند از کارش نتیجه مطلوب کسب کند. نوازنده بالاخره ناچار میشود که به درخشندگی کمتر در نواختن خود قناعت کند و در نتیجه با ارتکاب سهوهایی در حین نوازندگی به کارش لطمه بزند.