سلام و درود بر شما دوست عزیز
از آنجا که بیشتر ضعف افراد در ریز گرفتن خصوصا با دست چپ ناشی از ضعف انگشت کوچک (خنصر) دستان می باشد لذا باید در مرحله ی اول انگشتان خود را بخصوص انگشت کوچک (هر دو دست) را تقویت نمایید. ((((بیشتر اوقات اول و سریعتر از همه باید انگشت کوچک ، خود را به محل اجرا برساند (قبل بقیه انگشتان) پس باید قوی باشد و حرکات ناگهانی را بتواند انجام دهد.))))
برای اینکار تمریناتی را به شما دوست عزیز توصیه می کنم:
1- کف دستان خود را به هم بچسبانید (به حالت تشویق کردن). دقت نمایید انگشتان همسان هر دو دست با نظم و دقت هر چه تمامتر رو به روی هم قرار گیرد. حال از ناحیه بالاترین بند انگشت شروع کرده و به هم بفشارید. تا می توانید این کار را ادامه دهید و اگر احساس درد در بخش دست و به خصوص پشت مچ (ناحیه ی قرار گرفتن نبض) کردید دست از تمرین بر ندارید . تنها برای آرام شدن می توانید هنگامی که دستانتان به هم چسبیده تنها و تنها بخش کف دستانتان را از هم دور کنید و تمامی بندهای انگشتتان را به هم بفشارید. توجه کنید که در این حالت تنها، بالاترین بند انگشت شصت به هم متصل است و فشار وارد میکند (علاوه بر تمامی بندهای انگشتان دیگر). هر گاه زمان زیادی این کار را انجام دادید و دستتان بی حس یا کسل شد لطفا دستتان را از یکدیگر جدا نکنید و بگذارید تا به آرامی و بدون فشار به یکدیگر متصل باشند. ((برای اینکه بتوانید این کار را به مدت طولانی تری انجام دهید لطفا در یک اطاق خلوت به تنهایی موسیقی تقریبا پر هیجانی (مثل آهنگ های ورزشی) مطابق با روحیه خود را گوش دهید)).
تمرینات دیگری نیز هست که اگر مایل بودید می توانید بنده را با خبر نمایید تا برای شما تجویز نمایم.
اما به هنگام کار با دف ، ضرب ، تمپو و ...
لطفا برای تمرین روی وسیله پس از آنکه اشراف اولیه ای بر اجرای نت پیدا کردید مثلا توانستید (تم،بک8،بک7،بک8،بک7،تم،بک8) را به آرامی اجرا کنید و به خوبی حرکت دستانتان را تماشا کردید، حال نوبت به آن می رسد که دیگر به هنگام اجرا به وسیله نگاه نکرده و جلو خود را ببینید و اصلا به نت توجه نکنید و تنها حواستان به این باشد که صداها پشت سر هم تکرار شود (تم،بک8،بک7،بک8،بک7،تم،بک8) و کم کم بدون اینکه وقفه ای در اجرا بیندازید ، ضربات ، محکم و نرم زدن و ... را کنترل نمایید و دستتان (ناحیه مچ تا انگشت) را مانند یک دست ژله ای دارای تحرک بالا فرض کنید که به یک دسته ی فلزی (ساعد و بازو) غیر قابل انعطاف متصل است. ((((فقط و فقط و فقط از مچ حرکت کنید)))). می توانید برای آغاز این کار ابتدا دست خود را (ناحیه مچ تا انگشت) شل کنید و سپس با شدت هر چه تمامتر ساعد خود را به بالا و پایین تکان دهید . به طوری که با بالا رفتن ساعد ، دستتان (ناحیه مچ تا انگشت) به طرف پایین حرکت کرده و برعکس. کم کم این حالت را برای ریز استفاده کنید.
اما یک نکته مهم : دست چپتان را صاف (دستتان را کاملا باز کنید ، اما انگشتانتان به یکدیگر متصل باشد) جلوی خود بگیرید. حال بدون خم شدن باقی انگشتان ، انگشت کوچک خود را خم کنید. آیا توانستید؟به راحتی و به سرعت آن را خم کردید؟ بدون تکیه بر دیگر انگشتان؟اگر پاسخ شما منفی است ، لطفا این تمرین را انجام دهید تا انگشتتان تقویت شود و همچنین یاد بگیرید که چگونه می توان ذهن را آزاد کرد:
تمرین مورد نظر: به حالتی که گفته شد دستتان را بگیرید حال سعی کنید . پس از 3 دقیقه سعی ، دیگر به خم کردن انگشت کوچکتان توجه نکنید. حال با دست دیگر ، همین انگشت کوچکتان را بگیرید و با کمک آن انگششتتان (کاملا صاف) را خم کنید . حال متوجه می شوید که برای خم کردن انگشت (که نباید به هیچ عنوان شکسته شود) با دست دیگر ، باید به دقت آنرا آرام آرام بالا بیاورید (آری ، درست است. ذهن خود را کم کم شل کنید تا... عادت کنید . این تمرین را آنقدر انجام بدهید تا بتوانید به راحتی انگششتتان را بدون دقت زیاد و تلاش فراوان حرکت دهید.
اما سخن آخر من و تجربه من و زندگی من و نوازندگی من و تدریس من ، به شما دوست عزیز: بهترین موقع تمرین و پیشرفت در موسیقی پس از خسته شدن و کسل شدن است. اگر وقتی در تمارین خود خسته و کسل شدید و مانند دیگران از پای ساز یا ... بلند نشدید و به تمرین خود ادامه دادید ، بدانید شما از همه جلوترید. و نیز هیچگاه به این فکر نکنید که من بجای اینکه قدم به قدم موسیقی را یاد بگیرم و مثلا با مترونوم 60 شروع کنم ، با مترونوم 120 یا بیشتر شروع کنم. شاید بتوانید ، اما پس از گذشت سالها ، تازه نقص های شما که حاکی از عجله بوده نمایان می شود. با تشکر.
علاقه مندي ها (Bookmarks)