معرفی کتاب

[Ali_Vivo]

سلام برای یادگیری هارمونی چ کتابی رو پیشنهاد میکنید؟دلیلش رو هم ذکر کنید ممنون میشم(2نمره);)

[Fereshteh_Baran]

سلام
من کتاب دوبفسکی را به پیشنهاد یک دوست خریدم ولی استادم بهم گفتند کتاب والتر پیستون را تهیه کنم. به نظرم والتر پیستون کامل تر و در عین حال، پیچیده تر است، مثل کتاب منصوری که از پورتراب ، کامل تر و سخت تر است. در ضمن یادگیری هارمونی، برای من بدون وجود استاد، تقریبا غیر ممکن بود. شما را نمیدونم . شاید هم سواد من در زمینه موسیقی کم است که محتاج استاد هستم.
موفق باشید

- - - Updated - - -

سلام
من کتاب دوبفسکی را به پیشنهاد یک دوست خریدم ولی استادم بهم گفتند کتاب والتر پیستون را تهیه کنم. به نظرم والتر پیستون کامل تر و در عین حال، پیچیده تر است، مثل کتاب منصوری که از پورتراب ، کامل تر و سخت تر است. در ضمن یادگیری هارمونی، برای من بدون وجود استاد، تقریبا غیر ممکن بود. شما را نمیدونم . شاید هم سواد من در زمینه موسیقی کم است که محتاج استاد هستم.
موفق باشید

[Ali_Vivo]

ممنون از راهنماییتون کتاب زیاده و انتخاب سخت
موضوع سر سواد و توانایی و استعداد که من اصلا ندارم😂 نیس شرایط برای من اینطور ایجاب میکنه

[you3f]

درود بر شما
من کتاب اشتور و والتر و دوبفسکی رو تجربه کردم.
خب اصولا کلیت کتابهای هارمونی تفاوتی باهم ندارن. فقط در بعضی قسمتهای تخصصی تر و اون هم در جزئیات باهم متفاوتند.
مثلا دوبفسکی میگه دوبل کردن پایه در اکوردهای معکوس اول بهتره و دوبل کردن باس خوب نیست مگر در شرایطی. ولی اگه درست یادم بیاد والتر پیستون میگه دوبل کردن سوپرانو بهتره(حالا ممکنه دوبل سوپرانو در باس قرار بگیره) که این با عقیده دوبفسکی فرق داره. و یا حتی همونطورکه میدونیم فواصل بیشتر از دوم گسسته(یا منفصل) نامیده میشن که فاصله سوم هم جزوشونه. ولی دوبفسکی فاصله سوم رو هم پیوسته و نرم میدونه. اما همگی به اتفاق اکتاوها و پنجم های موازی رو خوب نمیدونن و هدفشون ارائه دادن راهکارهایی با روشها و عقاید خودشون برای پرهیز از این نامطلوب هاست.
اروپاییها سختگیرتر از بقیه هستند. و امریکایی ها کمی انعطاف و محدودیت کمتری نسبت به ممنوعیت ها دارن. واسه همین کتاب ریشارد اشتور قوانین سختگیرانه ای داره و تا حدودی دست و پای آدم رو میبنده. ولی والتر پیستون ازادی عمل بیشتری داره نسبت به اشتور. و همینطور جامع تر و البته حجیم!
بنظرمن دوبفسکی نگاه جالبتری به هارمونی داره و سیستم فونکسیونل رو خیلی خوب برای هنرجو تفهیم میکنه و جا میندازه و درک بهتری از رابطه آکوردها در گام ها میده. ولی مسئله ای که هست اینه که بدون اینکه هنرجو رو درگیر قوانین و بایدها و نبایدها کنه، وصل آکوردهای مختلف رو در ذهن نهادینه میکنه. خب این میتونه یجورایی برای اوایل خوب باشه که هنرجو خیلی سریع به وصل های درست دست پیدا میکنه ولی از طرفی هم میتونه بد باشه و بعد از مدتها هنرجو رو در حلقه تکرار و تلقید بندازه.
*بعد از اینهمه پر حرفی، پیشنهاد من به شما اینه که:
اگه بدون استاد میخواید هارمونی رو یاد بگیرید، حتما حتما باید در تئوری موسیقی و شناخت فواصل و آکوردها خیلی مسلط و سریع شده باشید، تا بتونید هارمونی رو بفهمید. چون دیدم دوستانی که هنوز فواصل رو دونه دونه با انگشت حساب میکنن میان هارمونی رو شروع میکنن و بعد، از هارمونی گله میکنن که سخت و پیچیده و بی مصرفه! و میذارنش کنار.
مورد بعدی اینکه، در هارمونی و کنترپوان و اینچنین مبحث ها در موسیقی، به یک کتاب بسنده نکنید.
در ابتدا، کتاب دوبفسکی به همراه کتاب „تمرین های هارمونی با پیانو (ماکسیموف)” بخونید و تمرینات هر دو کتاب رو حتما انجام بدید.
تا اینجا شما وصل های صحیح رو به خوبی یاد گرفتید(و بصورت عملی روی ساز هم بخوبی انجام دادید) و درک خوبی از هارمونی تئوری و عملی دارید. اونوقت روی کتاب های دیگری مثل والتر پیستون و ... مطالعه کنید.

- - - Updated - - -

درود بر شما
من کتاب اشتور و والتر و دوبفسکی رو تجربه کردم.
خب اصولا کلیت کتابهای هارمونی تفاوتی باهم ندارن. فقط در بعضی قسمتهای تخصصی تر و اون هم در جزئیات باهم متفاوتند.
مثلا دوبفسکی میگه دوبل کردن پایه در اکوردهای معکوس اول بهتره و دوبل کردن باس خوب نیست مگر در شرایطی. ولی اگه درست یادم بیاد والتر پیستون میگه دوبل کردن سوپرانو بهتره(حالا ممکنه دوبل سوپرانو در باس قرار بگیره) که این با عقیده دوبفسکی فرق داره. و یا حتی همونطورکه میدونیم فواصل بیشتر از دوم گسسته(یا منفصل) نامیده میشن که فاصله سوم هم جزوشونه. ولی دوبفسکی فاصله سوم رو هم پیوسته و نرم میدونه. اما همگی به اتفاق اکتاوها و پنجم های موازی رو خوب نمیدونن و هدفشون ارائه دادن راهکارهایی با روشها و عقاید خودشون برای پرهیز از این نامطلوب هاست.
اروپاییها سختگیرتر از بقیه هستند. و امریکایی ها کمی انعطاف و محدودیت کمتری نسبت به ممنوعیت ها دارن. واسه همین کتاب ریشارد اشتور قوانین سختگیرانه ای داره و تا حدودی دست و پای آدم رو میبنده. ولی والتر پیستون ازادی عمل بیشتری داره نسبت به اشتور. و همینطور جامع تر و البته حجیم!
بنظرمن دوبفسکی نگاه جالبتری به هارمونی داره و سیستم فونکسیونل رو خیلی خوب برای هنرجو تفهیم میکنه و جا میندازه و درک بهتری از رابطه آکوردها در گام ها میده. ولی مسئله ای که هست اینه که بدون اینکه هنرجو رو درگیر قوانین و بایدها و نبایدها کنه، وصل آکوردهای مختلف رو در ذهن نهادینه میکنه. خب این میتونه یجورایی برای اوایل خوب باشه که هنرجو خیلی سریع به وصل های درست دست پیدا میکنه ولی از طرفی هم میتونه بد باشه و بعد از مدتها هنرجو رو در حلقه تکرار و تلقید بندازه.
*بعد از اینهمه پر حرفی، پیشنهاد من به شما اینه که:
اگه بدون استاد میخواید هارمونی رو یاد بگیرید، حتما حتما باید در تئوری موسیقی و شناخت فواصل و آکوردها خیلی مسلط و سریع شده باشید، تا بتونید هارمونی رو بفهمید. چون دیدم دوستانی که هنوز فواصل رو دونه دونه با انگشت حساب میکنن میان هارمونی رو شروع میکنن و بعد، از هارمونی گله میکنن که سخت و پیچیده و بی مصرفه! و میذارنش کنار.
مورد بعدی اینکه، در هارمونی و کنترپوان و اینچنین مبحث ها در موسیقی، به یک کتاب بسنده نکنید.
در ابتدا، کتاب دوبفسکی به همراه کتاب „تمرین های هارمونی با پیانو (ماکسیموف)” بخونید و تمرینات هر دو کتاب رو حتما انجام بدید.
تا اینجا شما وصل های صحیح رو به خوبی یاد گرفتید(و بصورت عملی روی ساز هم بخوبی انجام دادید) و درک خوبی از هارمونی تئوری و عملی دارید. اونوقت روی کتاب های دیگری مثل والتر پیستون و ... مطالعه کنید.

[Ali_Vivo]

سلام مرسی از توضیحاتتون که کاملا درسته
درباره ی انتخاب کتاب من خودم برای خوندن کنترپوان کتاب کنترپوان به زبان ساده اثر اچ سی ال اکتاز رو پیشنهاد میکنم برای کسی که قبل از اون تا حالا اسم کنترپوان رو هم نشنیده😂چون کتابیه که با گفتن یک عالمه دلیلو توضیح هنرجو رو گیج نمیکنه که خیلی کمک کنندس مثلا برای کدانس میگه که از فاصله ششم و هشتم باید استفاده کنی همین،
که همون جور که گفتم واسه شروع حرف نداره.
ولی جلوتر که میری دیگه نمیتونه جوابه سوالاتو بده و باید بری سراغ کتابی که موشکافانه تر توضیح داده باشه