-
Sunday 23 September 2007
#1
مسئول بازنشسته
وضعیت
- افلاین
زندگینامه صبا – ابوالحسن (٢٩/٩/١٣٣٦-١٢٨١)
0
در تهران متولد شد. صبا يكي از بزرگترين اساتيد موسيقي كلاسيك ايراني در قرن حاضر مي باشد. پدرش ابوالقاسم كمال السلطنه دكتر و هنرپيشه بود(وي سه تار نيز مي نواخت). او اغلب سازهاي موسيقي ايراني را مي نواخت. همچنين شاعر و آهنگساز نيز بود. اساتيدش، پدرش (سه تار) ، ميرزا عبداله فراهاني (سه تار) ، درويش خان (تار و سه تار) ، علي اكبر شاهي (سنتور) ، حاجي خان (تنبك) ، حسين اسماعيل زاده (كمانچه) ، اكبر خان (فلوت) و حسين هنگ آفرين (ويولن) بودند. صبا موسيقي ايراني را در مدرسه موسيقي وزيري آموخت. از شاگردانش مي توان حسن كسائي، فرامرز پايور، مهدي خالدي، علي تجويدي، حبيب اله بديعي، داريوش صفوت، محمد بهارلو، لطف اله مفخم پايان، حسين تهراني، همايون خرم و تقي تفضلي را نام برد.
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
-
2 کاربر برای این پست از akanani تشکر کرده اند:
-
Sunday 23 September 2007
# ADS
-
Wednesday 27 February 2008
#2
کاربر حرفه ای
وضعیت
- افلاین
-
کاربران زیر از Leon به خاطر این پست تشکر کرده اند:
-
کاربر نمونه
وضعیت
- افلاین
0
شعر شهريار در سوگ صبا
اي صبا با تو چه گفتند كه خاموش شدي؟
چه شرابي به تو دادند كه مدهوش شدي؟
تو كه آتشكده عشق و محبت بودي
چه بلا رفت كه خاكستر خاموش شدي؟
به چه دستي زدي آن ساز شبانگاهي را
كه خود از رقت آن بيخود و بيهوش شدي
تو بهصد نغمه، زبان بودي و دلها هم گوش
چه شنفتي كه زبان بستي و خود گوش شدي؟
خلق را گرچه وفا نيست و ليكن گل من!
نه گمان دار كه رفتي و فراموش شدي
تا ابد خاطر ما خوني و رنگين از توست
تو هم آميخته با خون سياووش شدي
باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم
وز دل و جان یارم شوی تا عاشق زارت شوم
من نیستم چون دیگران بازیچه بازیگران
اول به دام آرم تو را وان گه گرفتارت شوم
-
2 کاربر برای این پست از خان تشکر کرده اند:
-
Thursday 19 March 2009
#4
کاربر نمونه
وضعیت
- افلاین
0
ابوالحسن صبا 14 فروردین 1282، در محله ظهیرالسلام تهران زاده شد. پدرش ابوالقاسم خان كمال السلطنه نوه محمودخان صبا، ملك الشعراى درباره فتحعلى شاه قاجار بود.
ابوالحسن كه بعدها نام جد بزرگش صبا را برای نام خانوادگی خود برگزید،از همان كودكی علاقه خاصی به موسیقی داشت به طوریكه در پنج سالگی به انگشتان پاهایش نخ میبست و با كمك دهانش صدای تار در میآورد. پدرش كه خود اهل موسیقی بود و به آن علاقه داشت،صبا را در شش سالگی پیش دوستانش كه از اساتید موسیقی بودند، برد تا به او نوازندگی بیاموزند.
صبا آن چنان شیفته موسیقی بود كه روزها سه تارش را به مدرسه میبرد و در زنگ تفریح، همشاگردیهایش را دور خود جمع میكرد و برای آنها مینواخت. وی بسیاری از سازهای ایرانی را مینواخت و هر كدام را نزد استادان برجسته زمان خود یاد گرفته بود به طوری كه ویولن از حسن خان هنگ آفرین، تار و سه تار از میرزا عبدالله و درویش خان، سنتور از علی اكبر شاهی، كمانچه از حسین خان و تنبك را از حاجی خان ضربی فرا گرفته بود.
علاقه و استعداد صبا در زمینه موسیقی باعث شد كه وی رفتن به مدرسه عالی موسیقی را به كالج آمریكایی ترجیح دهد. در سال 1302 كلنل علینقی وزیری، از تارنوازان برجسته تاریخ موسیقی ایران، مدرسه عالی موسیقی را تأسیس نمود و ابوالحسن صبا در آنجا مشغول به تحصیل شد. از همان جا بود كه صبا با ایجاد سبك جدیدی در نواختن ویولن تأثیر شگرفی در نحوه نواختن آن در موسیقی ایرانی گذاشت.
نخستین اثر ضبط شده صبا قطعه «زرد ملیجه» با ویولن بود. استاد صبا در سال 1360 از طرف استاد علینقی وزیری مأمور شد تا در رشت مدرسهای مخصوص موسیقی تأسیس كند. وی در طول دو سالی كه در رشت اقامت داشت علاوه بر تدریس موسیقی به روستاها و كوهپایههای اطراف رشت میرفت و به جمع آوری آهنگها و نغمههای محلی میپرداخت. او آنچه كه در ساز نوازندگان یا نی چوپانان می شنید، به دقت به روی كاغذ میآورد.
صبا بعد از بازگشت از رشت در خانه پدریاش مشغول تدریس موسیقی شد و در
در سال 1311 با دختر عموی نیما یوشج ازدواج كرد و صاحب سه دختر با نامهای غزاله، ژاله و ركسانا شد.
«رادیو تهران» از سال 1318 كه شروع به كار كرد، صدای ساز و آواز صبا را پخش میكرد و از آن هنگام صبا به عنوان استاد یگانه ویولن شناخته شد. او علاوه بر ویولن، سازهای دیگر را نیز تعلیم میداد و شاگردانی چون علی تجویدی، رحمت الله بدیعی، فرامرز پایور، منوچهر جهانبگلو، ملكه برومند و امیر همایون خرم تربیت كرد.
صبا علاوه بر موسیقی، نقاشی را در دوران جوانی در مدرسه كمال الملك آموخت. وی علاوه بر آشنایی كامل با ادبیات كلاسیك ایران، زبان انگلیسی را خوب میدانست و از ادبیات جدید نیز اطلاع داشت.
صبا در 29 آذرماه سال 1336 در سن پنجاه و پنج سالگی بر اثر بیماری قلبی در تهران در گذشت و در گورستان ظهیرالدوله تهران به خاك سپرده شد. خانه صبا پس از مرگش، در سال 1353 توسط دانشكده هنرهای زیبا تبدیل به موزه شد و بسیاری از نقاشیها و آثار تزئینی و سازهایی كه ساخته بود در آن نگهداری میشود.
من از نـژادِ اهـــوراییــانِ آزادم / من از بهشتِ چو زندان، خوشم نمی آید
اگر خدای نفهمد زبانِ پارسی ام / از آن خدای، به قرآن ! خوشم نمی آید
-
2 کاربر برای این پست از marzi_a1732 تشکر کرده اند:
علاقه مندي ها (Bookmarks)