صادق هدایت

[cont_shahab]

دوست عزیز بمن انگ نچسبونید من فرهیخته نیستم فرهیخته به یسری دیگه میگن ... هنرمند هم نیستم ...

تو چرا به خودت گرفتی ؟؟؟!!!

[mahsa_mv]

و در مورد mahsa... nina... abel
شماها فقط به امضای من مراجعه کنید... همون واستون کافیه

دوست عزیز شما و امثال شما اهل انتقاد نیستین.. صرف تاکید بر خوبی ها و تعریف و تمجید انتقاد نیست.. انتقاد یعنی بیان خوبی ها و بدی های یک چیز.. ولی شما از همون اول از قلم نافذ هدایت گفتین و زدین تو دهن همه اونایی که از هدایت انتقاد کردن و اونقدر جبهه گرفتین که ما مجبور شدیم از سلاح تمسخر استفاده کنیم.. تقصیر ما نبود چون شما فقط حرف خودتونو می زدید.. تعصب داشتن روی یک فرد اصلا خوب نیست چون روحیه انتقاد پذیری رو از بین می بره..
هدایت خدا نبود.. خدای نویسندگی هم نبود.. ولی کسی بود که تفکرات منحصر به فردی داشت که برای بعضی جوونا جالبه و البته هنر نویسندگی هم داشت ولی نویسنده هایی مثل اون کم نیستن که قلمشون صد برابر زیباتره.. ولی این درس نیست که یه فردی رو اینقدر بالا ببریم وتو دهن منتقداش بزنیم..
یه چیز دیگه هم باید بگم.. اینکه وقتی آدم از یه تفکر از یه عقیده از یک روش زندگی بدش میاد بیاد وضد اون تفکر یا عقیده رو انتخاب کنه چون انتخابش منطقی نیست و در این حالت میشه گفت که فرد تحت تاثیر قرار گرفته... من به شخصه رو هیچ نویسنده ای تعصب ندارم حتی شریعتی.. میخام بگم که شاید از نظر شما عقیده ضد شریعتی یا عقیده دینی عقیده هدایت و امثال اونه ولی این دلیل نمیشه که چون شما از شریعتی بدت میاد بچسبی به هدایت..

[octavarium]

من هم از بحث با این سه نفر خسته شدم احساس میکنم بحث بی فایدست اگه این جور بحث ها فایده ای داشت الان وضعیتمون این نبود !!!
اما اگه بخواهید به این شخصیت بزرگ که زندگی من رو توی مسیر مشخصی قرار داده توهین کنید شک نکنید به بدترین نحو ممکن پاسخگو خواهم بود

[r_a_m_i_n]

دوست عزیز شما و امثال شما اهل انتقاد نیستین.. صرف تاکید بر خوبی ها و تعریف و تمجید انتقاد نیست.. انتقاد یعنی بیان خوبی ها و بدی های یک چیز.. ولی شما از همون اول از قلم نافذ هدایت گفتین و زدین تو دهن همه اونایی که از هدایت انتقاد کردن و اونقدر جبهه گرفتین که ما مجبور شدیم از سلاح تمسخر استفاده کنیم.. تقصیر ما نبود چون شما فقط حرف خودتونو می زدید.. تعصب داشتن روی یک فرد اصلا خوب نیست چون روحیه انتقاد پذیری رو از بین می بره..
هدایت خدا نبود.. خدای نویسندگی هم نبود.. ولی کسی بود که تفکرات منحصر به فردی داشت که برای بعضی جوونا جالبه و البته هنر نویسندگی هم داشت ولی نویسنده هایی مثل اون کم نیستن که قلمشون صد برابر زیباتره.. ولی این درس نیست که یه فردی رو اینقدر بالا ببریم وتو دهن منتقداش بزنیم..
یه چیز دیگه هم باید بگم.. اینکه وقتی آدم از یه تفکر از یه عقیده از یک روش زندگی بدش میاد بیاد وضد اون تفکر یا عقیده رو انتخاب کنه چون انتخابش منطقی نیست و در این حالت میشه گفت که فرد تحت تاثیر قرار گرفته... من به شخصه رو هیچ نویسنده ای تعصب ندارم حتی شریعتی.. میخام بگم که شاید از نظر شما عقیده ضد شریعتی یا عقیده دینی عقیده هدایت و امثال اونه ولی این دلیل نمیشه که چون شما از شریعتی بدت میاد بچسبی به هدایت..

من در ابتدای بحث فقط دفاع کردم... و گفتم منتقدین هدایت ... ولی اسم نیاوردم
و نظرمو در مورد منتقدین گفتم
برای مثال پست صفحه 4 منو که خطاب به شماس رو بخون.. ببین چقدر قشنگ جواب دادم...
و این وسط خانم nina فقط یک بار توهین کردن... و پست بی محتوای دیگه ای نزد... و صرفا واسه این اونو با شماها جمع بستم... که از پستهای بی مورد و بی مصرف بعضیا تشکر میکرد... که این طرز فکرشو کاملا نشون میده
ولی شما خیلی کار زشتی کردی که تازه از حرکت زشت یکی دیگه استفاده کردی و تمسخر رو ادامه دادی
من هیچ وقت توی دفاع کردنم از هدایت از شماها اسم نیاوردم... و حتی جاهایی که اسم آوردم توهین نکردم
ولی این که شما نه فاعل باشی و نه مفعول ولی بیای وسط تنش 2 نفر دیگه طرف یکیشونو بگیری اصلا کار جالبی نیست...
من روی هدایت تعصبی نیستم... اما انتقاد بجا رو قبول میکنم... نه انتقادی که برگرفته از یک ذهن تهی و کسی که تا بحال کتاب نخونده و فکرش کاملا بسته بهست باشه
انتقاد داریم تا انتقاد... رک بگم... اصلا نمیشه اسم صحبتهای شما در مورد هدایت رو گذاشت انتقاد
بله مرسی که تعریف انتقاد رو گفتی...
داری بحثو فلسفی میکنی؟... مطمئن باش توی فلسفه هم کم نمیارم...
میگی هدایت خدا نبود... بله منم نمیگم خدا بود... اما تعریف تو از خدا چیه؟
من اصلا به این دلیل که از شریعتی بدم میاد نچسبیدم به هدایت
واقعا متاسفم که اینطوری فکر میکنی
من 10000 تا نویسنده ی خوب میشناسم...
اما امیدوارم روزی هم برسه که شما شریعتی رو بشناسی...
بدبختی اینه که هدایت توی عالم خودش زندگی میکرد... و نمیشه گفت که نویسنده ی مخالف امثال شریعتی بود
بحث فایده نداره... شما به شریعتیت بچسب... ولی من فقط به هدایت نمیچسبم...
شما با اون خوش باش... ما با اینهااااا خوشیم

[Mona]

خب بعد از چند روز غیبت، الان من حاضر...! D:

دست گلتونم درد نکنه اینقدر به این تاپیک حرمت گذاشتین واقعا... نه... جان من خجالت نکشیدین... زشته ، 4 نفر غریبه بیان اینجا چی میگن آخه؟ مثلا قشر هنرمندین آخه... قشر فرهنگی جامعه... باید الگو باشید (وقتی مونا مامان بزرگ بود D:)... خلاصه که خاتمه بدید دیگه کلا... والا اینقدر شلوغ کردین اینجا رو، شتر با بارش تو تاپیک گم میشه...

_____________________________

تعصب بیش از حد خیلی بده خیلی زیاد بده چه روی شریعتی، چه روی هدایت، چه... چون چشم رو به واقعیت بسته میشه. چرا اینقدر بت میسازید آخه؟!

_______________________________

گاهی فکر می کنم اگه هدایت به قول دوستان هتاکی نمی کرد به یه قشر خاصی (حتی به جا) الان این تاپیک وضعش بهتر بود. نمیدونم تا چه حد به قانون عمل و عکس العمل اعتقاد دارید. هدایت حرفای نابی داره که خیلی ها به خاطر همون هتاکی ازش روی گردان شدن. به نظرم این عیبشه.

_________________________

منتظرم کتک بخورم الان D:

گذشته از شوخی از تاختن به هم و جدل با هم دست بردارید... ببینید تاپیک رو به یه ویرانه تبدیل کردین :(

_____________________________


فاطمه ی عزیزم مرسی از مقالاتت. ادامه بده شون استفاده کنیم. راستی منبعش از کجاست؟ :)

[zendegieh_khabha]

سلام
اه اه من نبودم چه خبر بوده؟!
رامين خان راست گفتي مي خواستم نيام اما نميشه. امروز بوف كور رو تموم كردم. راستش كتابش قديميه چند صفحه اي ازش كم بود ولي خوانديم ديگر. راستش بعد تموم كردن كتاب به اين نتيجه رسيدم كه نه حتمي بايد يبار ديگه از اول و با دقت تر بخونم.
با بوف كورش حال كردم.
بازم كه دعواست.
cont shahab راست ميگه بابا يك اپسيلون هواي همديگرو داشته باشين مثلآ بزرگ و عاقل و بالغ شديما. بده به خدا اين همه جنگ و دعوا.
ميگم يه پيشنهاد براي شريعتي, جلال آل احمد و باقي نويسنده هام يه تاپيك جداگونه بزنيم كه هي دعوا نشه.

[fatemeh.1994]

قرار گذاشته بودم با خودم دیگه قاطی بحثای انحرافاتی نشم . اما یه کوچولو بگم دیگه نمیگم !
من تقریبا همه ی پستهای این تاپیک رو خوندم. چیزی که بشه اسمشو گذاشت انتقاد ندیدم. همش توهین بود و تمسخر !
مثلا یکی یه چیزی پروند و گفت صادق هدایت نه صادق بوده نه بویی از هدایت برده بوده ، 4 نفر دیگه اومدن ازش نقل قول زدن و شکلک هرهر !!! گذاشتن جلوش!
انتقاد این مدلیه ؟!
حتی اشاره کردن به ضد دین بودن هدایت هم انتقاد نیست!
اینا در نظر من فقط درک و فهم پایین یک فرد رو نشون میده .

_______________
مونا جانم خیلی ممنون از حضورت و اینکه مقاله رو خوندی :)
میخواستم وقتی تموم شد منبعش رو بنویسم !
منبع اینه : [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

ادامه :


و اما چرا هدایت شهر ری را برمی گزیند؟ این شهر ساخته شده در هزاره چهارم پیش از میلاد توسط هوشنگ پادشاه ایرانی است. در اوستا، دو بار به هنگام یاد زرتشت، از ری نام برده می شود. دفترهای پهلوی نیز این شهر را زادگاه مادر زرتشت شمرده اند. پس ری شهری است کهن و دارای تمدنی باستانی که اکنون همانند روح ایرانی ویرانه ای بیش از آن نمانده است.
در بوف کور می بینیم همه ی شخصیت ها به علت آموزه های مذهب حاکم، دست سنگین تقدیر را برتر از اراده خود می دانند و خوبی را نه برای خوبی بلکه برای پاداش می ورزند.
راوی، „معجزات انبیا” را „فکر پست” می خواند و „کتاب دعا” را „افکار رجاله ها” می داند و „هیچ وقت نه مسجد و نه صدای اذان و نه وضو و نه اَخ و تُف انداختن و دولا و راست شدن در مقابل یک قادر متعال و صاحب اختیار مطلق _ که باید به زبان عربی با او اختلاط کرد _” در او تأثیری نداشته است او „حس می کند مرگ، مذهب، ایمان و اعتقاد، چه قدر سُست و بچه گانه و تقریباً یک جور تفریح برای اشخاص تندرست و خوشبخت است” و خدا را „مظهر فرمانروایان روی زمین” می داند „که برای استحکام مقام الوهیت و چاپییدن رعایای خود... تصویر روی زمین را به آسمان منعکس کرده اند و” آن چه راجع به کیفر، پاداش، روح و روز رستاخیز„به راوی” تلقین کرده بودند، یک فریب بی مزه شده بود „به گونه ای که” صدای ناله ی سگی را از لابلای اذان " می شنید.
ما ردپای عشق به حیوانات و تاثیرگذاری آن ها بر زندگی انسانی را در بوف کور نیز می بینیم؛ برای نمونه به این جمله ی بوف کور بنگرید: „هر روز صبح زود، دو یابو سیاه لاغر، یابوهای تب لازمی که سرفه های عمیق خشک می کنند و دست های خشکیده ی آن ها منتهی به سم شده، مثل این که مطابق یک قانون وحشی، دست های آن ها را بریده و در روغن داغ فرو کرده اند و دو طرفشان لش گوسفند آویزان شده، جلو دکان می آورند.” یا آن جا که „جسدهای خون آلود را با گردن های بریده، چشم های رک زده و پلک های خون آلود از میان کاسه سر کبودشان در آمده است.” آن چنان بیان می کند که نفرتش را از کشتار حیوانات آشکارا نشان می دهد.
هدایت به ژرفا نفوذ می کند و درون شخصیت های داستانش را می شکافد و آن ها را رسوا می کند. هدایت این رجاله ها – کسانی را که تنها دنبال پول و شهوت اند – این گونه به وصف می کشد: „همه آن ها یک دهن بودند که یک مشت روده به دنبال آن آویخته منتهی به آلت تناسلیشان می شد”. راوی داستان، خود را اسیر زندگی رجاله ها می داند و می گوید: „زندگی من مثل یک کُنده هیزم تر است که گوشه ی دیگدان افتاده و با آتش هیزم های دگر برشته و زغال شده، ولی نه سوخته و نه تر و تازه مانده، فقط از دود و دم دیگران خفه شده است.”
البته همه ی شخصیت های بوف کور، نشان دهنده وجودی از وجود راوی داستان است و هنگامی که راوی اشاره می کند: «می ترسم بمیرم و هنوز خودم را نشناخته باشم... » این موضوع آشکار می گردد که منظور از خودشناسی، همان همه شناسی است. ما در بوف کور به وحدت وجود می رسیم چرا که همه مردان، یک مرد و همه زنان، یک زن و این یک مرد و زن نهایی، یک انسان اند.
راوی خود و دختر اثیری را به مهر و مهریانه (آدم و حوای آریایی) مانند می کند. و روان خود در زندگی پیشین را همجوار با روان دختر اثیری در „عالم مثال” می داند که در این جهان نتوانستند به هم برسند، بنابراین آغاز به گله و شکایت می کند. این نکته، ریشه در عرفان خسروانی و پسین تر در عرفان پس از اسلام به ویژه در اندیشه ی شاعر بزرگ پارسی زبان مولانای بلخی دارد، آن جا که مولانا نیز در آغاز دفترش این گونه می نالد:
بشنو از نی چون حکایت می کند از جدایی ها شکایت می کند...
گلدان راغه دیدِ ما را به این „فلسفه ی خیامی” سوق می دهد که بدن نیاکان ما خاک کوزه گری شده و کوزه گر آن را به گلدانی بدل کرده است و در جایی که راوی پس از دیدن نگاره متوجه وجود „همدردی قدیمی” می گردد، راوی و همدرد کهن به گمان من کسانی نیستند جز خیام و هدایت (که هر دو درد میهن و اصالت های از دست رفته ی آن و مبارزه با تحمیق آدم ها را داشته اند).
بوف کور به دیدِ من، شناسنامه ی هویت ایرانی است و نسخه ای کامل از ادبیات نمادین و کنایه ای. بدین دلیل که؛
میهن پرستی ساده ای که ما در داستان های « مازیار » یا « پروین دختر ساسان » می بینیم در بوف کور شکل کامل شده و پیچیده اش را شاهدیم.
در بخش نخست، ایران باستان را به تصویر می کشد و سپس خاکسپاری اصالت ها (دختر اثیری).
بخش دوم بعد از تازش تازیان است که ارزش ها آنچنان دگردیسی می کنند که وی „نژاد ناشناس” با فرهنگ ناشناس در پیرامون خود می بیند، بدین گونه در میهن خود احساس بیگانگی و تنهایی می کند.
در بخش یکم، نگرنده ی نگاره بالا هستیم. پیرمرد نماد انسان ایرانی است، که در زیر تُرکتازی فرهنگ های مهاجم خمیده شده اما درخت سرو که نماد فرهنگ ایرانی است هنوز سرسبزی خود را نگه داشته و پیرمرد در زیر سایه ی آن نشسته است و دختر اثیری نماد انسان اصیل ایرانی است که در سوگ اصالت از دست رفته رَخت سیه بر تن کرده و خرد و اصالت ایرانی را در گل نیلوفری ریخته و می خواهد آن را به انسان ایرانی (جمود و خموده شده در زیر تازش مهاجمان) دهد ولی جوی آب (که بیانگر فاصله پیرمرد و اصالتش است) مانعی است برای رسیدن او به اصالتش.
دختر اثیری برای راوی نماد حقیقت نیز هست. حقیقتی که „همه ی مشکلات فلسفی و معماهای الهی را برایم حل بکند. به یک نگاه او رمز و اسراری، دگر وجود نداشت” و „در زندگی من آرامشی تولید می شد.”
حقیقتی که با رسیدن به آن„به آسانی به رموز نقاشی های قدیمی به اسرار کتاب های مشکل فلسفه به حماقت ازلی اشکال و انواع پی ببرم.”
پدر و عمو کسانی نیستند جز آریاییان هندی و ایرانی که در هزاره های پیشین، از هم جدا شده اند و هر یک به راه خود رفته اند ولی جوهره ی وجودی یکسان خود را نگه داشته اند.
پیرمرد کالسکه چیِ بخش نخست؛ انسان ایرانی کنونی است که گورکن قهّار اصالت ها است (دختر اثیری) ؛ که دفن اصالت ها برای او به یک حرفه و عادت روزمره بدل شده است.
پیرمرد خنزرپنزریِ بخش دوم نیز، انسان ایرانی کنونی است که پس از هزاران سال زندگی در بساطش جز کوزه ای لعابی، دستغاله، مهره های رنگین، گزلیک و ... چیز دیگری یافت نمی شود. „زیر یک طاقی، پیرمرد عجیبی نشسته که جلویش بساطی پهن است. توی سفره او یک دستغاله ... فقط شب های جمعه با دندان های زرد افتاده اش قرآن می خواند... پُشتِ این کلّّه ی مازویی و تراشیده ی او که دورش عمامه ی شیر و شکری پیچیده، پشت پیشانی کوتاه او، چه افکار سمج و احمقانه ای مثل علف هرز روییده است؟” در پایان باید گفت: هر کس از ظنِ خود، یار هدایت می شود، ولی هیچ گاه از درون او اسرار را نمی جوید. بوف کور کتابی نیست که تنها خواند و لذت برد، بوف کتابی است که بسیاری با آن زیسته اند.


...
* نوشته هایی که میان این نشان (") قرار گرفته اند، جمله های خود هدایت است.

*بوف در فرهنگ مزدیسنا مرغی است نیک اندیش نه پیام آور شومی و تاریکی. به دید من همین دگردیسی معنایی در مورد بوف، که از یک مرغ نیک اندیش به مرغ شوم بدل می شود می تواند نماینده ی سایر فرگشت های فرهنگی ایرانیان پس از تازش تازیان باشد.

*جامه ی ابریشم چین خورده بلند که چسب تن بود، جامه ای بود که بانوان در ایران باستان می پوشیدند که این دختر نیز همین رَخت را بر تن دارد.

*گل نیلوفر همان لوتوسی است که دیواره های تخت جمشید را فرا گرفته است و در فرهنگ ایرانی نماد خرد و اصالت است.

این مقاله تموم شد !
دوستان عزیز حرف ها و نظراتتون رو بگین لطفا.
انتقادات هم به دیده ی منت!!! اگر آگاهیمون یاری کرد بحث میکنیم و پاسخ میدیم .

یه مقاله ی دیگه هم هست با عنوان „تاثیر آثار هدایت در اروپا” . اگه فکر میکنید میتونه مفید واقع بشه ، اون رو هم میذارم .

[mahsa_mv]

من در ابتدای بحث فقط دفاع کردم... و گفتم منتقدین هدایت ... ولی اسم نیاوردم
و نظرمو در مورد منتقدین گفتم
برای مثال پست صفحه 4 منو که خطاب به شماس رو بخون.. ببین چقدر قشنگ جواب دادم...
و این وسط خانم nina فقط یک بار توهین کردن... و پست بی محتوای دیگه ای نزد... و صرفا واسه این اونو با شماها جمع بستم... که از پستهای بی مورد و بی مصرف بعضیا تشکر میکرد... که این طرز فکرشو کاملا نشون میده
ولی شما خیلی کار زشتی کردی که تازه از حرکت زشت یکی دیگه استفاده کردی و تمسخر رو ادامه دادی
من هیچ وقت توی دفاع کردنم از هدایت از شماها اسم نیاوردم... و حتی جاهایی که اسم آوردم توهین نکردم
باز nina فکر کنم بین شما 3 نفر کمی قشنگ تر جواب داد... (بجز اون تمسخرش)
ولی این که شما نه فاعل باشی و نه مفعول ولی بیای وسط تنش 2 نفر دیگه طرف یکیشونو بگیری اصلا کار جالبی نیست...
من روی هدایت تعصبی نیستم... اما انتقاد بجا رو قبول میکنم... نه انتقادی که برگرفته از یک ذهن تهی و کسی که تا بحال کتاب نخونده و فکرش کاملا بسته بهست باشه
انتقاد داریم تا انتقاد... رک بگم... اصلا نمیشه اسم صحبتهای شما در مورد هدایت رو گذاشت انتقاد
بله مرسی که تعریف انتقاد رو گفتی...
داری بحثو فلسفی میکنی؟... مطمئن باش توی فلسفه هم کم نمیارم...
میگی هدایت خدا نبود... بله منم نمیگم خدا بود... اما تعریف تو از خدا چیه؟
من اصلا به این دلیل که از شریعتی بدم میاد نچسبیدم به هدایت
واقعا متاسفم که اینطوری فکر میکنی
من 10000 تا نویسنده ی خوب میشناسم...
اما امیدوارم روزی هم برسه که شما شریعتی رو بشناسی...
بدبختی اینه که هدایت توی عالم خودش زندگی میکرد... و نمیشه گفت که نویسنده ی مخالف امثال شریعتی بود
بحث فایده نداره... شما به شریعتیت بچسب... ولی من فقط به هدایت نمیچسبم... و تابحال 4 تا از کتابهای شریعتی رو خوندم...
شما با اون خوش باش... ما با اینهااااا خوشیم

دوست عزیز شما هم خوب توهین میکنی ولی چون تاپیک به نفع شما پیش میره توهین های شما میشه حرف حق ... پست های ما میشه بی مصرف و بی مورد ... این رسمش نیستا

[r_a_m_i_n]

دوست عزیز شما هم خوب توهین میکنی ولی چون تاپیک به نفع شما پیش میره توهین های شما میشه حرف حق ... پست های ما میشه بی مصرف و بی مورد ... این رسمش نیستا

من که گفتم... من اولش خیلی خوب جلو اومدم... ولی وقتی توهین دیدم توهین کردم...
البته باز هم فکر میکنم توهین من مودبانه تر بود
چی؟ تاپیک به نفع من پیش میره؟
شاید باورت نشه... ولی من با خوندن هرکدوم از پستهای شما و abel... انگار یک شمشیر توی شکمم فرو کرده باشن... اینقدرررر حرص خوردم...
البته اشتباه نشه... من کاری به نظر مخالف ندارم... من نظر مخالفو میتونم تحمل کنم... انتقاد رو هم میتونم تحمل کنم...
اما توی هیچ کدوم از این پستها نه انتقاد دیدم و نه نظر منطقی
بخاطر این بود که صبرم به سر اومد

[Mona]

به قول آقای کاووسی : دوستان و عزیزان شهر قشنگ

برای اینکه به تاپیک جهت بدیم دوباره و از جاده خاکی درش بیاریم، دیگر به بحث با هم پیرامون کی به کی توهین کرد؟ چرا توهین کرد؟ آیا آنچه گفت توهین بود یا انتقاد؟ من حق داشتم... او حق نداشت و ... پایان بدیم (روی همدیگر رو هم ببوسید) و :

نظرتون رو راجع به مقاله ای که (در 3 قسمت) فاطمه جان زحمتش رو کشیدن بفرمایین

[Punk]

فاطمه خانوم واقعا تاثیر گذار بود تفسیره فوق العاده ای بود داره جالب میشه ادامه بده مر30

[Punk]

خانوم نینا لطفا بحث باطل تون رو انقدر کش ندید و با کلمات بازی نکنید و اینکه اینجا دادگاه نیست که از خدتون دفاع کنید و اگر ما در سطح شما نیستیم لطفا تاپیک رو ترک کنید...
در ضمن شما خودت رو زیاد ناراحت نکن تو دنیا ، موزیسین ها و نویسندگان و هنرکاران زیادی به عقاید اون 4 میلیارد نفر توهین میکنن !!! چیزی نمیشه !!! اشکال نداره !!! اگه قرار بود آنها هم مثل 4 میلیارد نفر بیندشن که اسمشون رو هنرمند نمیزاشتن !!! به اونا هم میگفتن رجاله ها

[nina]

quote" بنابراین آغاز به گله و شکایت می کند. این نکته، ریشه در عرفان خسروانی و پسین تر در عرفان پس از اسلام به ویژه در اندیشه ی شاعر بزرگ پارسی زبان مولانای بلخی دارد، آن جا که مولانا نیز در آغاز دفترش این گونه می نالد:
بشنو از نی چون حکایت می کند از جدایی ها شکایت می کند..."quote

اخه خانوم اقایی که نقد میکنی چرا اول نمیری در مورد مولانا و اشعار مولانا ریسرچ کنی
چرا نظر نپخته و خام خود را به عنوان 1 اصل بیان میکنی چرا فکر نمیکنی که حرف باد معده
نیست که برای راحت شدن همینطوری بیرون بدی که اونوقت 2 تا ادم ساده بیان و انتقاد تو رو بخونن
و کیف کنند و بشکن بزنن ... اخه چه ربطی داره ... به شقیقه؟ عزیز من مهندس دکتر فیلیسوف بیا ارتباط منطقی
این 2 تا رو توضیح بده

[nina]

دیگه این ادبیات مستراحی رو نمی تونم بپذیرم

جان؟من با ادبیات صادق هدایتی بحث را ادامه دادم این برداشت تو هست اخطار 3 را نگیری و باعث ***** سایت نشوی لطفا شر خود را کم کن ای موجود انچنان نازنین نیستی و زبان شیوایی نداری:))

[Mona]

نینا جان، اگه لحن هدایت رو قبول نداری چرا تقلیدش می کنی؟

[nina]

اگه قرار بود آنها هم مثل 4 میلیارد نفر بیندشن که اسمشون رو هنرمند نمیزاشتن !!! به اونا هم میگفتن رجاله ها

ای هنرمند ای شور افکن ای الماس خوش تراش تو قربانی شدی
خب میگفتی از 4 میلیارد نفر دیگر چه خبر؟بگو از در افشانیهایی که
اموخته ای همه ی 4 میلیارد 1 طرف تو براستی پدیده ای کشف
نشده هستی وای که چقدر خوب و بی مانندی و خوش فکر و
استثنایی چرا ابعاد بیشتری از شخصیت خود را نمایان نمیسازی
این همه فروتنی و تواضع از برای چیست