موسیقی محلی در ایران ( شمال خراسان )

[Hmd_N]

شمال خراسان شامل شهرهاى بجنورد، اسفراين، درگز، قوچان و شيروان است. بخش عمده‌اى از ساکنين اين نواحى را مهاجرين کرد و ترک تشکيل مى‌دهند. بخشى از موسيقى شمال خراسان، موسيقى کوهپايه‌اى است. اين نوع موسيقى توأم با فرياد است. در کنار آن، موسيقى جلگه و دشت قرار دراد که ملايم‌تر و درونى‌تر است. موسيقى الله مزار، انارکي، دوقرسه، و هراى موسيقى اين نواحى است. هنرمندان موسيقى در اين مناطق، 1 - عاشق‌ها و 2 - بخشى‌ها و 3 - لوطى‌ها هستند. عاشق‌ها قديمى‌ترين هنرمندان اين منطقه‌اند که نوازندگان سازهاى سورنا، دهل، کمانچه، قشمه و دياره‌اند و از رقصندگان بزرگ شمال خراسانند. بخشى‌ها نوازندگان دوتار، آوازخوان و داستان‌سرا بوده‌اند. در روايات عاميانه، „بخشي” فردى استثنايى است که خداوند به او موهبتى عطا فرموده است. لوطى‌ها پيام‌رسانان جامعه خود بوده‌اند. وسيله آنها يک دايره بوده؛ ممکن بود آنها آهنگ‌هاى رقص را بخوانند يا بنوازند. لوطى‌ها در حکم روابط عمومى با پيام‌رسانان جامعه خود بوده‌اند. وسيله آنها تنها يک دايره بوده است. لوطى‌ها نيز مانند عاشق‌ها در قديم حق انتقاد داشته‌اند. آنان دائما در سفر بودند و ناقلان اخبار و وقايع به‌شمار مى‌آمدند. امروزه ديگر در شمال خراسان کمتر لوطى ديده مى‌شود و اين گروه تقريبا از بين رفته است.

استاد محمدرضا درويشي ، آهنگساز ، محقق و پژوهشگر موسيقي درباره موسيقي خراسان مي گويد : منطقه اي كه امروزه در نقشه فعلي ايران خراسان شمالي ناميده مي شود ، تركيب قومي ويژه اي دارد كه اغلب ترك زبانها و كرد زبانها و تا حدودي فارسي زبانها در آن سكونت دارند ؛ اين در حالي است كه قوچان در اين منطقه داراي اهميت فرهنگي بيشتري است و يك كانون به شمار مي رود كه در آن اقوام ترك و كرد تركمن و فارس نيز زندگي مي كنند ...