0
جهانگیر کامیان
زندگینامه
در سال ۱۳۱۶ یکی از درخشان ها و ? ـعالین موسیقی ایران دیده به جـهـان گـشود که وی را جـهـانگـیر کامیان نام نهـادند. پـدر او مردی اهـل ذوق و هـنر و از دوستـداران واقـعی هـنر موسیقی سنـتی ایران بود و نـیز با نواخـتن تار آشنایی داشت و گـه گـاه در منـزل برای دل خود قطعـاتی را می نواخت.
جهـانگیر از هـمان کودکی ر? ـته ر? ـته شیـ? ـته موسیقی و نواختـن شد. پـدر که ذوق و استعـداد ? رزند را در یاد گیری تار مشاهـده کرد وی را در نواخـتـن تار یاری داد، و او به سرعـت گـوشه هایی از دستگـاه موسیقی ایرانی را ? را گـر? ت. پس از چـندی جهانگـیر عـلاقه به یاد گـیری ویولن را پـیدا کرد و از پـدر خواست که به جای تار ویولن مشق نماید و پـدر هـم برای وی ویولن خریداری کرد و او را به کلاس استاد عـبدالله جهان پـناه ? رستاد. جهـانگـیر کامیان از محضر استاد جهـان پـناه بسیار آموخت و هـنوز هـم خود را مدیون زحمات و کوشش این معـلم خوب و زحـمتکـش میداند. عـبدالله جهان پـناه، جـهانگـیر کامیان را آنطور که باید ساخت و چـنان وی در آموخـتن پـیـشر? ـت کرد که روزی جـهـان پـناه به وی گـ? ت شما دیگر تـکـمیل شده اید و برای اینکه تـبحـر بـیـشتری در کار خود بـدست آورید بـهـتر است که چـند صباحی هـم نزد استاد ابوالحسن صبا بروید و او از آن تاریخ به کلاس صبا ر? ت؛ و ردی? های آن استاد را ? ـرا گـر? ت و نوازندگی خود را شکـو? ـا کـرد.
جهـانگیر کامیان پس از تـکـمیل و یادگـیری موسیقی ایرانی به کشور ایـتالیا س? ر کرد و تحـت نظر اساتـید بزرگ موسیقی کلاسیک به ? راگیری تـکـنیکهای آرشه کشی نوین و موسیقی کلاسیک پـرداخت و در کـنار آن پـیانو و سلـ? ژ و ساز شناسی را برای هـر چـه پـر بار تر کردن هـنر خویش ? را گـر? ت.
پس از بازگـشت به ایران مدت ۱۵ سال در رادیو ایران، در ارکـسترهـای مخـتـل? از جـمله ارکستر عـبدالله جهـان پـناه به نوازندگی ویولن پـرداخت و استـعـداد و هـنر خود را نـشان داد و یکی از بهـترین نوازندگان این ارکـسـترهـا بـــود.
وی حدود یکـصد و چـهـل آهـنگ ساخت که با صدای خوانـندگـان رادیو ضبط و اجرا شد ولی هـمیشه کوشش داشت که خود به سمت معـلم چـیزهایی را که آموخته به هـنر آموزان بـیاموزد و شاگـردانی را تـربـیت و به جامعـه هـنری کـشور ارائه نماید که از مقام و جای والایی بر خوردار باشـند.
او در سال ۱۳۳۶ شروع به تعـلیم شاگـردان هـنر آموز در کـلاسهـای مخـتـل? کرد و به تـدریس پـیانو و ویولن پـرداخت که باید از کلاسهـای کانون هـنر و آکادمی موزیک ایران نام برد.
از آنجا که طبع حساس و معـلم گـونه او در امر آموزش و پـرورش هـنر آموز آنطور که باید اقـناع نشده بود، در سال ۱۳۴۹ اقدام به تاسیس کلاس موسیقی نمود و نام (کانون موسیقی چـنگ) نهـاد که شاگـردان آن هـر کدام چـهـره های تابانی در عـالم هـنر گـردیدند، از جـمله محـمد رضا شری? ی و دیگری بیژن مرتضوی را می تـوان نام بـرد.
علاقه مندي ها (Bookmarks)