موسیقی جزایر كارائیب

[Amir]

جزایر كارائیب كه به هند شرقی نیز شهرت دارد، شامل آنتیلهای بزرگ‌تر (كوبا، جمهوری دومینیكن، هائیتی، جامائیكا و پوئرتوریكو و آنتیلهای كوچك‌تر (مارتینیك و گوادلوپ) ، آنتیلهای هلند و آروبا، ترینیداد8 و توباگو هستند.
موسیقی فولكلور و موسیقی پاپ كارائیب، تركیبی از موسیقی آفریقای غربی و اروپا (عمدتاً اسپانیا) است. آفریقاییهای غرب كه به عنوان برده به جزایر آنتیل آورده شدند، توسط سازهای كوبه‌ای، از جمله طبل، موسیقی كارائیب را ساختند. آنها عناصر سبكی موسیقایی منحصر به فرد خود را نیز به همراه آوردند. از جمله ریتمهای ویژه تمپو (خطوط زمانی) كه توسط چوبها یا زنگهایی كه به هم می‌خوردند، نواخته می‌شدند و نیز ریتمهای چند لایه و مقطع و ترانه‌هایی كه به صورت پرسش و پاسخ اجرا می‌شدند. اروپاییها با خودشان گیتار و شكلهای رقص اسپانیایی و استفاده از هارمونی به شیوه‌ اروپای غربی را آوردند.
سبكهای موسیقی كارائیبیها از جزیره‌ای به جزیره دیگر فرق می‌كند. در كوبا، محبوب‌ترین سبك موسیقی، سون نامیده می‌شود كه نوعی سبك محلی ترانه‌خوانی برای اجرای رقص است. این موسیقی شامل موسیقی رقص مامبو و چند سبك دیگر است. اغلب سونهای كوبایی به تغییر سریع ریتم موسیقی و به شكل بداهه‌خوانی یك خواننده و پاسخ دادن گروه نوازنده و خواننده به او، ختم می‌شود. از دیگر رقصهای محبوب آفریقایی ـ كوبایی، می‌توان به رقص رومبا اشاره كرد كه در سالهای 1930، به عنوان رقص مجلسی آمریكایی محبوبیت پیدا كرد.
مرنگوی دومینیكنی به ویژه در پوئرتوریكو، هائیتی و ونزوئلا محبوبیت دارد. در گروههایی كه موسیقی رقص مرنگو را می‌نوازند، از آكاردئون، طبل و نوعی ساز به نام ماریمبا استفاده می‌شود.
رگ‌گای جامائیكایی كه توسط گروهی به نام باب مارلی و ویلرز به شهرت رسید، توسط سبكهایی به نام اسكا و راك استیدی دنبال شد.
سبكهای موسیقی در پوئرتوریكو شامل بومباست و به صورت پرسش و پاسخ‌ و با همراهی طبل اجرا می‌شوند. همچنین پلنا
كه نوعی ترانه‌خوانی همراه با داستان‌گویی و شبیه به نوعی موسیقی در مكزیك است.
كالیپسو عمدتاً در ترینیداد و توباگو پیشرفت كرد و نوعی سبك ترانه‌خوانی مردمی است كه غالباً در آن هجو و انتقاد اجتماعی كمدی به كار می‌رود.
سبك تامبوبامبو هم در این منطقه رواج دارد كه كمتر شناخته شده است و با سازی مركب از لوله‌هایی از بامبو اجرا می‌شود. ترینیداد و توباگو را مهد طبل فلزی می‌دانند.

سازهای موسیقایی كارائیب

طبلهای كونگا: نوعی طبل كوبایی به شكل بشكه كه با یك دست و به صورت دوتایی یا چهارتایی نواخته می‌شود.
طبلهای بونگو: مجموعه‌ای از دو طبل یك طرفه كه بین زانوها گذاشته شده و با دست نواخته می‌شود.
نقاره: مجموعه‌ای از طبلهای یك طرفه فلزی كه با چوب نواخته می‌شوند.
طبلهای فلزی: با چوبهایی كه انتهای آنها پلاستیكی است نواخته می‌شوند و معمولاً در گروههایی كه سازهای فراوانی دارند، به كار گرفته می‌شوند.
كلاوز: چوبهایی ساخته شده از چوب سخت كوبایی كه غالباً برای نگه‌‌داشتن ریتم نواخته می‌شوند.
ماراكاس: جغجغه‌هایی كه به صورت جفت در سرتاسر آمریكای لاتین نواخته می‌شوند.
گوئیرو: نوعی كدوی خالی كه با چوب نواخته می‌شود.
تامبو بامبو: لوله‌های توخالی بامبو كه به هم یا به زمین نواخته می‌شوند.
تای پل: سازی كوچك در پوئرتوریكو، با چهار یا پنج سیم
امروزه در جزایر كارائیب از سازهایی چون ویولون، باس الكتریك، باس آكوستیك، ترومپت، ترومبون، ساكسوفون و گیتار اسپانیایی شش سیمی هم استفاده می‌شود.


پی‌نوشت:
1- Caribbean
2- Antille
3- Dominican
4- Puerto Rico
5- Martinique
6- Guadeloupe
7- Aruba
8- Trinidad
9- Tobago
10- Tempo
11- Sohn
12- Mambo
13- Rumba
14- Merengue
15- Marimba
16- Reggae
17- Bob Marley
18- Wailers
19- Ska
20- Rock Steady
21- Bomba
22- Plena
23- Calypso
24- Tamboo Bamboo
25- Conga
26- Bongo
27- Claves
28- Maracas
29- Guiro
30- Tiple
31- Electric bass
32- Acoustic bass
33- Trumpet
34- Trombone
35- Saxophone


منبع : سوره مهر

فقط جزایر کارائیبمون مونده بود که اونم گذاشتیم