شهرام، حافظ، رومی و فردوسی در يک مکتب

[Leon]

شهرام، حافظ، رومی و فردوسی در يک مکتب

بهزاد بلور
عکس های حافظ ناظری از مانی (نیویورک)


حافظ ناظری
در برنامه بيست و سوم ماه نوامبر که به دعوت World Music در نيويورک اجرا خواهد شد شهرام ناظری و پسرشون حافظ ناظری مجموعه ای را اجرا خواهند کرد که شامل کار جديدی در دستگاه نوا همراه با اجرای اشعار مولانا و شاهنامه فردوسی خواهد بود.
اين اجرا که „در مکتب رومی و فردوسی خوانی” نام داره شامل ساخته های حافظ ناظری است که با نوازنده های سازهای کلاسيک خارجی و سازهای ايرانی اجرا خواهد.
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

بسياری از علاقه مندان موسيقی ايرانی منتظرند تا که ببينند چگونه اشعاری از فردوسی و مولانا در کنار هم اجرا خواهد شد و موسيقی نوينی که با سازهای کلاسيک غربی و ايرانی اجرا می شه، چرا کاری بی سابقه در دستگاه نوا خواهد بود.
شهرام ناظری :

بهزاد و شهرام ناظری
در سالهای گذشته بيشتر کارهای من بر اساس اشعار مولوی بوده و در نتيجه آثاری از فرهنگ مولوی در الحان صدا و تمامی وجوه مختلف کارهای من به چشم می خوره.
در زمينه آوازی، مولوی را معلم خودم می دونم و از شعر مولوی بود که به فردوسی رسيدم.
من برای بيان درست اشعار مولوی تحقيقات زيادی در زمينه آواز کردم. بدنبال سبکهای گمشده آواز به نقاط دور افتاده سفر کردم تا اين الحان دست نخورده را پيدا کنم.
در اين جستجو بود که سبکهایی رسيدم که می توان تصور کرد که از دوران باستان باقی مانده و اين نوع الحان با اشعار شاهنامه فردوسی همخوانی داره.

حافظ ناظری
درعين حال در شعر مولوی يکجور تلاطم حماسی وجود داره که باعث شد که من به طرف فردوسی هم کشيده بشوم.
ايده اجرای اشعار مولانا و فردوسی در کنار هم مربوط ميشه به اتمام درس پسرم حافظ ناظری در نيويورک و موضوع پايان نامه اش که درباره فردوسی هست.
حافظ از من تقاضا کرد که قسمتی از اشعار فردوسی را در اين برنامه اجرا کنم. اجرای اشعار فردوسی به همراه موسيقی سنتی کار دشواريه. شعر مولوی هم دشواری مشابهی داره. من اجرای اين برنامه را موقعيت مناسبی برای رسيدن از مولوی به فردوسی و موسيقی سنتی می بينم.
من اين کار جديد را هم پاسخی می بينم به انتقاداتی که „چرا در ساليان گذشته در موسيقی از اشعار فردوسی استفاده نشده”.
در اين برنامه من تازه به لب اقيانوس فردوسی رسيدم و نمی دونم که با اجرای اين برنامه تا چند کاسه از اقيانوس فردوسی آب برداشت کنم.
حافظ ناظری:

حافظ ناظری
اين کار ما به نحوی به دنباله کنسرتهای سراسری ايران ما هست که چهارسال پيش اجرا کرديم.
اين برنامه کلا در دستگاه نوا اجرا خواهد شد. در اين برنامه سعی شده از حجرهای کشف نشده و پنهان در دستگاه نوا استفاده بشه.
در اجرای اين برنامه از چند ساز غربی و سنتی ايرانی استفاده می کنيم. در اين برنامه سه تار ويولون سل، دف و سازهای کوبه ای آفريقائی و ساز قديمی آرشه ای ويولا همنوازی خواهند کرد ولی نه از نوعی که تابحال انجام شده.
در اجرای اين کار، سازهای غربی شخصيت و استفاده نوايی واقعی خودشون را خواهند داشت، نه به اين شکل مرسوم که ويولون سل ادای کمانچه را دربياره.
بنظر من اين کار يک موسيقی تلفيقی نيست بلکه يک صدا و يک کار جديده که از اين دو فرهنگ زاده شده و اين نوع کار با فضای سورئاليستيه و تلاطمهای اشعار مولانا همخوانی و همرنگی خواهد داشت.