0
عدهاي معتقدند كه مخترع اين ساز فارابي است و برخي ديگر ميگويند منشاء آن خراسان بوده و در قرن سيزدهم (ميلادي) در موصل پيدا شده، هر چند هيچيك از اين نظردهندگان دليل بر ادعاي خود ندارند. واقعيت اين است كه در فرهنگ كلاسيك شرق، ردي از سازهاي خانوادة سيتار پيدا نشده و سرمنشاء قانون نيز، مانند سرچشمة بسياري از سازهاي ديگر، تاريك مانده است. آنچه بيشتر محتمل ميرسد اينكه قانون از سرزمينهاي شرق نزديك،, به اروپا رسيده و در كشورهاي اروپايي با مكانيزه كردن آن، بزرگترين ساز كلاويهدار سيمي را ساخته و پرداختهاند…
قانون را بايد سازي از اوايل اسلام دانست. نام ساز از واژة يوناني Kanon گرفته شده، كه در آن زبان به مفهومم «قانون، قاعده» مصطلح است. تركها، زماني چند اين ساز را فراموش كرده بودند، اما از زمان محمود دوم (1899-1808) ، عمر افندي، آن را از شام به تركيه آورد و به سرعت ميان مردم رواج يافت.
سيمون ژارژي مينويسد:
كلمة «قانون» از نظر لغوي در زبان عربي، به معناي «قاعده» است ولي از نظر موسيقي، نام سازي است متعلق به خانوادة قديمي سيتار (Cythare) ، كه در قرون وسطا تحت عنوان Canon يا miocanon به اروپا آورده شد، اين ساز داراي يك جعبة چوبي به شكل ذوزنقه است كه به وسيلة دو انگشت سبابه و دو مضراب (كه ميان حلقهاي كه به انگشت كردهاند و خود انگشت قرار ميگيرند) نواخته ميشود.
براي نواختن ساز، آن را بايد روي زانوها، يا روي ميز قرار داد.
سيمهاي ساز، به تعداد 72=3×24، به فواصل دياتونيك كوك ميشوند، براي تامين تغييرهاي كوچك كافي است جهت «كليد»هاي كوچكي را كه براي هر صدا پس از گوشي كوك تعبيه شده، تغيير دهيم. قانون به مثابة همراهي كنندة آواز كمتر به كار ميرود، ولي در شركت با اركستر، به همان خوبي عود صدا دهندگي دارد.
فارابی این ساز را هزار سال پیش، به صورت 45 سیمی اختراع و در کتاب خود «الموسیقی الکبیر» بیان کرده است. صفی الدین آن را «نزهه» نامیده است. امروزه در سراسر آفریقا و آسیا، ساز قانون از زدة سازهای سنتی و هنری اعراب به شمار میرود. قانون معمولاً توسط مردان (و استثنائاً به وسیلة زنان) اجرا میشود. تکنواز (سولیست) قانون، هر گاه با ارکستر همراهی میشود، در ردیف اول نوازندگان می نیشند و اگر در نقش همراهی با تکسرا اجرا کند، روبروی او قرار میگیرد که در این حالت نقش رهبر تکسرا را ایفا میکند.
قانون سازان مصری را میتوان از صدها سال پیش، یکی از بهترین سازندگان آن معرفی کرد.
از لحاظ دسته بندي سازها قانون جزء سازهاي زهي مترابي از آلات (ذرات الاوتار مطلق است و تعداد سيمهاي آن در مجموع، از 63 تا 84 متغير،م و قانون معمول در تركيه داراي 72 سيم است. سيمها از رودة گوسفند يا نوعي نايلون ساخته شده، كه به دور گوشيهايي كه وضع ستوني دارند، پيچيده ميشوند. م وسيلة نواختن، مضرابي است كه توسط انگشتانه به انگشت سبابه ميكنند. هر سه سيم قانون هم صدا كوك شده و يك صوت از آنها بر ميآيد، از اين رو از قانون 72 سيمي، تنها ميتوان 24 صوت به دست آورد. قانون مصري 78 سيمي و 26 صوتي است.
سطح فوقاني قانون متشكل از پوششي چوبي، به شكل ذوزنقه است كه سمنت راست نوازنده، قسمتي كم و بيش باريك آزاد است كه به پنج خانة چهار گوش (طي ارتفاع ساز) تقسيم شده، روي آن پوست ميكشند. ضلع سمت راست (به طول تقريبي 40 سانتيمتر) قائم به هر دو مبلغ موازي پيش گفته است و ضلع سمت چپ اضلاع موازي را به طور مورب قطع ميكند. گاه چهار تكة جداگانه يا يك تكه، روي پوست خرك نصب ميشود كه به پنج پايه در زير پوست تكيه ميكند. در طرف چپ نوازنده 26 گوشي سه تايي به طور عمودي، و 156 كليد تغيير دهندة كوچك مسي، يا از فلزي ديگر، قرار دارند به اين ترتيب، بر روي هر سه سيم هم صدا، 16 كليد، در محلي كه سيمها به گوشيها ميرسند، مورد استفاده قرار ميگيرد. با اين كليدها صداي ساز در هر سه سيم جداگانه، اندكي به دلخواه زير و بم ميشود، اما تنظيم كوك به وسيلة گوشيها صورت ميگيرد. هر گاه نوازنده بخواهد در مقامي ديگر بنوازد، با دست چپ كليدها را بالا يا پايين ميبرد و در همين حال با دست راست روي سيمها مينوازد.
نوازندة قانون در حاليكه روي صندلي نشسته است، ساز را در هنگام نوازندگي روي زانوي خود ميگذارد (تا 50 سال پيش، ساز خيلي پايينتر از بدن نوازنده قرار ميگرفت).
نوازنده دو دست خود را به فاصلة يك اكتاوروي ساز ميگذارد و دست چپ اندكي ديرتر از دست راست به سيم زخمه ميزند، در اين حالت صوتي دو صدايي، و همنام به فاصلة اكتاو از ساز شنيده ميشود.
علاقه مندي ها (Bookmarks)