اردلان سرفراز

[hichnafar]

عسل

میام از شهر عشق و کوله بار من غزل
پر از تکرار اسم خوب و دلچسب عسل
کسی که طعم اسمش طعم عاشق بودنه
طلوع تازه ی خواستن تو رگ های منه
میام از شهر عشق و کوله بار من غزل
پر از تکرار اسم خوب و دلچسب عسل
عسل مثل گله ، گل بارون زده
به شکل ناب عشق که از خواب اومده
سکوت لحظه هاش هیاهوی غمه
به گلبرگ صداش هجوم شبنمه
نیاز من به او ،‌ ورای خواستنه
نیاز جویبار ، به جاری بودنه
کسی که طعم اسمش طعم عاشق بودنه
تمام لحظآها مثل خود من با منه
تویی که از تمام عاشقا عاشق تری
منو تا غربت پاییز چشات می بری
کسی که عمق چشماش جای امن بودنه
تویی که با تو بودن بهترین شعر منه
تو مثل خواب گل ،‌ لطیف و ساده ای
مثل من عاشقی به خک افتاده ای
یه جنگل رمز و راز یه دریا ساده ای
اسیر عاطفه ،‌ ولی آزاده ای
نیاز من به تو ورای خواستنه
نیاز جویبار به جای بودنه
نیاز من به تو ، ورای خواستنه
نیاز جویبار به جاری بودنه

[hichnafar]

ای یاربگو

بگو ای یار ، بگو
ای وفادار بگو
از سر بلند عشق
بر سر دار بگو
بگو ای یار ، بگو
ای وفادار بگو
از سر بلند عشق
بر سر دار بگو
بگو از خونه بگو
از گل پونه بگو
از شب شبزده ها
که نمی مونه بگو
بگو از محبوبه ا
نسترن های بنفش
سفره های بی ریا
ر. ی سبزه زار فرش
بگو ای یار بگو
که دلم تنگ شده
رو زمین جا ندارم
آسمون سنگ شده
بگو از شب کوچه ها
پرسه های بی هدف
کوچه باغ انتظار
بوی بارون و علف
بگو از کلاغ پیر
که به خونه نرسید
از بهار قصه ها
که سر شاخه تکید
بگو از خونه بگو
از گل پونه بگو
از شب شب زده ها
که نمی مونه بگو
بگو از محبوبه ها
نسترن های بنفش
سفره های بی ریا
ری سبزه زار فرش
بگو ای یار بگو
که دلم تنگ شده
رو زمین جا ندارم
آسمون سنگ شده


اجرا : آرش وابی

[Kamanche]

قلندر
با صدای داریوش اقبالی
و موسیقی منوچهر چشم آذر



در بدر هميشگي كولي صد ساله منم
خاك تمام جاده‌هاست جامه كهنه تنم
هزار راه رفته‌ام هزار زخم خورده‌ام
تا تو مرا زنده كني هزار بار مرده‌ام
شب از سرم گذشته بود در شب من شعله زدي
براي تطهير تنم صاعقه ‌وار آمدي

قلندرم، قلندرم گم شده دربدرم
فروتر از خاك زمين از آسمان فراترم

قلندرانه سوختم لب از گلايه دوختم
برهنگي خريدم و خرقه تن فروختم
هوا شدي نفس شدم
تيشه زدي ريشه شدم
آب شدي عطش شدم
سنگ زدي شيشه شدم

قلندرم، قلندرم گم شده دربدرم
فروتر از خاك زمين از آسمان فراترم

تُهي ز قهر و كين شدم
برهنه چون زمين شدم
مرا تو خواستي اينچنين
ببين كه اينچنين شدم
سپرده‌ام تن به زمين
خون به رگ زمان شدم
سايه صفت در پي تو
راهي لامكان شدم
هيچ شدم تا كه شوم
سايه تو وقت سفر
مرا به خويشتن بخوان
به باغ آيينه ببر

قلندرم، قلندرم گم شده دربدرم
فروتر از خاك زمين از آسمان فراترم

قلندرم، قلندرم گم شده دربدرم
فروتر از خاك زمين از آسمان فراترم

قلندرم، قلندرم گم شده دربدرم
فروتر از خاك زمين از آسمان فراترم

[Kamanche]

نیستی
همراه با موسیقی فرید زولاند
و آواز داریوش اقبالی

چنان دل كندم از دنيا كه شكلم شكل تنهاييست
ببين مرگ مرا در خويش كه مرگ من تماشاييست
مرا در اوج مي‌خواهي تماشا كن، تماشا كن
دروغين بودم از ديروز مرا امروز حاشا كن
در اين دنيا كه حتي ابر نمي‌گريد به حال ما
همه از من گريزانند تو هم بگذر از اين تنها

فقط اسمي به جا مانده از آنچه بودم و هستم
دلم چون دفترم خالي قلم خشكيده در دستم
گره افتاده در كارم به خود كرده گرفتارم
به جز در خود فرو رفتن چه راهي پيش رو دارم
رفيقان يك به يك رفتند مرا با خود رها كردند
همه خود درد من بودند گمان كردم كه همدردند

شگفتا از عزيزاني كه هم آواز من بودند
به سوي اوج ويراني پل پرواز من بودند
گره افتاده در كارم به خود كرده گرفتارم
به جز در خود فرو رفتن چه راهي پيش رو دارم
رفيقان يك به يك رفتند مرا در خود رها كردن
همه خود درد من بودند گمان كردم كه همدردند

رفيقان يك به يك رفتند مرا در خود رها كردن
همه خود درد من بودند گمان كردم كه همدردند

[hichnafar]

سرزمین من

خانه ی روشن ،‌ خداحافظ
سرزمین من ،‌ خداحافظ
روزای خوبت بگو کجا رفت
تو قصه ها رفت ، یا از این جا رفت
انگار که اینجا هیچی زندیه نیست
گریه فراوون ،‌ وقت خنده نیست
گونه ها خیسه ،‌ دل ها پاییزه
بارون قحطی از ابر می ریزه
همه عزادارا سر به گریبون
مردا سر دار زنا تو زندون
انگار که شبه ،‌ هر روز هفته
از هر خونه ای عزیزی رفته
همه با هم قهر ، همه از هم دور
روزا مثل شب ،‌ شب ها سوت و کور
نه تو آسمون ، نه رو زمینیم
انگار که خوابیم ، کابوس می بینیم
از زمین دوریم ، از زمان جدا
حتی نمی اییم به یاد خدا
روزای روشن ، خداحافظ
سرزمین من ، خداحافظ
نوبت میگیریم ، گیج و بی هدف
واسه مردنم ، باید رفت تو صف
روزها و شب ها این جور می گذرن
هر جا که می خوان ما رو می برن
آخه تا به کی آروم بشینیم
حسرت بکشیم ، گریه ببینیم
ای زن تنها ، مرد آواره
وطن دل تو است ، شد صد پاره
پاشو ، کاری کن ، فکر چاره باش
فکر این دل پاره پاره باش

[hichnafar]

گریز

به تو از تو می نویسم
به تو ای همیشه در یاد
ای همیشه از تو زنده
لحظه های رفته بر باد
وقتی که بن بست غربت
سایه سار قفسم بود
زیر رگبار مصیبت
بی کسی تنها کسم بود
وقتی از آزار پاییز
برگ و باغم گریه می کرد
قاصد چشم تو آمد
مژده ی روییدن آورد
به تو نامه می نویسم
ای عزیز رفته از دست
ای که خوشبختی پس از تو
گم شد و به قصه پیوست
ای همیشگی ترین عشق
در حضور حضرت تو
ای که می سوزم سراپا
تا ابد در حسرت تو
به تو نامه می نویسم
نامه ای نوشته بر باد
که به اسمت چو رسیدم
قلمم به گریه افتاد
ای تو یارم ، روزگارم ، گفتنی ها با تو دارم
ای تو یارم ، از گذشته یادگارم
به تو نامه می نویسم
ای عزیز رفته از دست
ای که خوشبختی پس از تو
گم شد و به قصه پیوست
در گریز ناگزیرم
گریه شد معنای لبخند
ما گذشتیم و شکستیم
پشت سر پلهای پیوند
در عبور از مسلخ تن
عشق ما از ما فنا بود
باید از هم می گذشتیم
برتر از ما عشق ما بود
ای تو یارم ، روزگارم ، گفتنی ها با تو دارم
ای تو یارم ، از گذشته یادگارم

خواننده : ابی ، نوید وامید

[hichnafar]

نخل

من تشنه ترین ، تنهاترین نخل جنوبم
مثل وطنم سوخته تنم اهل جنوبم
تن پوش تن زخمی من مرهم صبره
خوشبختی برام دیدن یک لکه ی ابره
من تشنه ترین تنهاترین نخل جنوبم
مثل وطنم سوخته تنم اهل جنوبم
من اهل کویرم
از نسل کویرم
یک عمره گول ابرای بی بارونو خوردم
دندان به لب تشنه و پوسیده فشردم
من نخل تبر خورده ی بیداد کویرم
تنهام ولی با این همه فریاد کویرم
نخلستون سرسبزی می شه روزی اینجا
پیغام منو پرنده ها میدن به ابرا
من اهل کویرم
از نسل کویرم
با لب های خشک زخم تبر اینجا می مونم
هر لحظه تو خاک تشنه ریشه می نشونم
با سوز عطش تشنگی و داغی می سازم
از جنگل خورشید و عطش باغی می سازم
تنهام نذارید من دیگه از تنهایی سیرم
من منتظر دیدن باغی تو کویرم

[Kamanche]

مصلوب
باصدای داریوش اقبالی
و اهنگسازی صادق نجوکی


به صليب صدا مصلوبم اي دوست
تو گمان مبري مغلوبم اي دوست
شرف نفس من اگه شد قفس من
به سكوت تن ندادم تا نميرم بي‌ كفن

وقتي گفتن يه گناه بود مثل ديدن يا شنيدن
معني آواز هم اين بود ته بن‌بست داد كشيدن
وقتي حتي توي خلوت فكر آزادي قفس بود
گفتني‌ها رو مي‌گفتيم اگه فرصت يه نفس بود

به گناه صدا با جرم گفتن
اگه روي صليب ويرون شدم من
شرف نفس من اگه شد قفس من
به سكوت تن ندادم تا نميرم بي كفن

تو شب‌هاي سكوت فرياد من بود
ته جنگل خواب بيــــداري رود
از غروب هراس تا صبح موعـود
تيغ خشم خليل بر قلب نمـرود

در عذاب تشنگي گم حسرت من بوي گندم
بر دلم داغ شقايق از عذاب تلخ مردم
از كسي كه مثل بختك تو شب‌هام انداخته سايه
يه سوال ساده كردم نفرت من شد گلايه

------------------------------------------------

[Kamanche]

گره کور
همراه با صدای داریوش اقبالی
و موسیقی فرید زولاند


كلاف سرنوشت من سردرگمه هميشه
طلسم كور اين گره يه لحظه وا نمي‌شه
طناب سرنوشت من تنها پل عبوره
اما به بيراهه ميره با گرهي كه كوره

ديروز مسير قصه‌هام يه جاده بود به خورشيد
امروز به بيراهه شده به شوره زار ترديد
از بود و از نبودم دل كندم و بريدم
تا نيمه‌جون و خسته به اين گره رسيدم
به من كمك كن اي عشق اين گره رو وا كنم
به قيمت سقوطــم راهم رو پيدا كنم

كلاف سرنوشت من سردرگمه هميشه
طلسم كور اين گره يه لحظه وا نمي‌شه
طناب سرنوشت من تنها پل عبوره
اما به بيراهه ميره با گرهي كه كوره

نه پشت سر راهي دارم نه راهي پيش رومه
اينجا نه آغاز برام نه راه من تمومه
ببين كه جون ندارم هميشه در تلاشم
نذار تو اين بيراهه هستيم رو من ببازم
به من كمك كن اي عشق اين گره رو وا كنم
به قيمت سقوطم راهم رو پيدا كنم

---------------------------------------------------------

[hichnafar]

منزل به منزل

به دنبال تو ام منزل به منزل
پریشان می روم ساحل به ساحل
به خوابت دیده ام رویا به رویا
به یادت بوده ام فردا به فردا
پس از تو روح سرگردان موجم
هنوزم تشنه ام دریا به دریا
تو را تنهای تنها می شناسم
تو را هر جای دنیا می شناسم
به دنبال توام منزل به منزل
پریشان می روم ساحل به ساحل
به خوابت دیده ام رویا به رویا
به یادت بوده ام فردا به فردا
در به در ، در به در تو
بی تو و همسفر تو
هر چه گفتم تا به امروز
از تصدق سر تو
از همین روز تا به فردا
حتی تا آخر دنیا
هر چه هستم یا که باشم
از توام تنهای تنها
خاکم و خاک در تو
سایه ی پشت سر تو
همه ی زندگی من
یک غزل از دفتر تو
به دنبال توام منزل به منزل
پریشان می روم ساحل به ساحل

خواننده : ابی

[Kamanche]

سهم من
با صدای داریوش اقبالی
و اهنگسازی عبدی یمینی



توي اين دنياي بي‌حاصل بودن
با همه شكستگي‌هاي دل من
با همه تلخي قصه تو و من
من كه حيفم مياد از گلايه كردن
ارزش گلايه من بيش از اينهاست
نه براي اون كسي كه اهل سوداست
كسي كه لحظه به لحظه رنگ دنياست
من ساده به خيالم از خود ماست

سهم من از تو چه بوده غير آزار
تويي كه دنيا برات شده يه بازار
من تو رو به چشم ياري ديده بودم
تو منو اما به چشم يه خريــــدار

ارزش گلايه من بيش از اينهاست
نه براي اون كسي كه اهل سوداست

تو رو بايد مي‌شناختم كه هزار تا چهره داشتي
روي احساس و دل من داشتي قيمت مي‌گذاشتي
تو نتونستي بفهمي كه وفا خريدني نيست
چيني شكسته دل ديگه پيوند شدني نيست

سهم من از تو چه بوده غير آزار
تويي كه دنيا برات شده يه بازار
من تو رو به چشم ياري ديده بودم
تو منو اما به چشم يه خريــــدار

[hichnafar]

اون منم

اون که هر چی ابر دنیاس ، خونه داره تو چشاش
اون که ناچاره بخنده ، اما گریه س خنده هاش
اون که تو شهرش غریبه ،‌ با یه عالم آشنا
هیچ کدوم باور نکردن ، غربت تلخ صداش
اون منم ،‌ اون منم ، اون منم
بغضمو تو گلوم می شکنم
دیروز من ، مثل امروز ، مثل فرداس
هر روز دستام ،‌سرد و تنهاس
دیروز ، امروز ، فردا
خیلی سخته ،‌ این تنهایی ، بی فردایی
تنها موندن ، تنها خوندن
تنها ،‌ تنها ، تنها
اون که خیلی قصه داره ، رو لبای بی صداش
مونده فریادش تو سینه ،‌در نمی آد از لباش
قد یه دنیا کتابه ، با یه عالم گفتنی
هر کدوم از غصه هاشون ، هر کدوم از قصه هاش
اون منم ، اون منم ، اون منم
بغضمو تو گلوم می شکنم

[Leon]

سارا جان،اگه ميشه اسم خواننده رو هم بگيد،قشنگ تره

[Kamanche]

به بچه هامون چی بگیم
آهنگساز : عبدی یمینی
آواز : داریوش

به بچـــه‌هاي تو و من
وقتي يه روز بزرگ شدن
فردا كه مي‌خوان بدونن
كجا به دنيـــا اومـدن
بگو جوابمون چيه
حرف حسابمون چيه
تكليف اون خونه‌اي كه
شــده خرابمون چيه


گناه هرچي كه گذشت
به گردن ما بود و هست
از ما اگر بتي شكست
بـتهاي تازه جاش نشست
هيچكس به غير از خود ما
از خود ما فريب نخورد
هيچكس به غير از خود ما
ما رو به بيراهه نبرد

به بچـه‌هاي تو و من
وقتي يه روز بزرگ شدن
فردا كه مي‌خوان بدونن
كجا به دنيا اومـدن
بگو جوابمون چيه
حرف حسابمون چيه
تكليـف اون خونه‌اي كه
شده خرابمـــــون چيه

گناه هرچي كه گذشت
به گردن ما بود و هست
از ما اگر بـتي شكست
بـتهاي تازه جاش نشست
هيچكس به غير از خود ما
از خود ما فريب نخورد
هيچكس به غير از خود ما
ما رو به بيــراهه نبرد

به بچه‌هامون چي بگيم
بگيم كه بي‌هويتيم
گداي حق خودمون
پشت دراي غربتيـم

گـــداي حق خودمون
پشت دراي غربتيـم

به بچه‌هامون چي بگيم
كه از كدوم ولايتيم
گداي حق خودمون
پشت دراي غربتيم

گداي حق خودمون
پشت دراي غربتيم

[Mona]

پرنده


شاعر: اردلان سرفراز
آهنگساز: حسن شماعي زاده
خواننده: سيمين غانم


توی یک جنگل تن خیس کبود
یه پرنده آشیونه ساخته بود
خون داغ عشق خورشید ٬ تو پرش
جنگل بزرگ خورشید ٬ رو سرش
تو هوای آفتابی روی درختا می پرید
تنشو به جنگل روشن خورشید می کشید
تا یه روز ابرای سنگین اومدن
دنیای قشنگشو به هم زدن

هر چی صبر کرد آسمون آبی نشد
ابرا موندن هوا آفتابی نشد
بس که خورشیدشو تو زندون سرد ابرا دید
یه دفه دیوونه شد از توی جنگل پر کشید
زندگی شو توی جنگل جا گذاشت
رفت و رفت ٬ ابرا رو زیر پا گذاشت
رفت و عاقبت به خورشیدش رسید
اما خورشید به تنش آتیش کشید

اگه خورشید یکی تو آسمونه
مرغ عاشق رو زمین فراوونه
روزی یکی به بالا چشم می دوزه
می ره با اینکه می دونه می سوزه


من همون پرنده بودم که یه روز خورشید و دید
اسم من یه قصه شد این قصه رو دنیا شنید

[Mona]

ماهي دلتنگ

آهنگ: پرويز مقصدي
شعر: اردلان سرفراز
تنظيم: واروژان
خواننده: حامي

هم زبون خوب من یه ماهی قشنگ بود
ولی امروز می دونم دلش همیشه تنگ بود
ماهی تُنگ بلور، سنگ صبور من بود
زندون تَنگ ماهی، تُنگ بلور من بود
چشماش یه حرفی می زد، انگار یه چیزی کم داشت
اون پولکای روشن، رنگ غبار غم داشت
با سر به شیشه می زد، دور خودش می چرخید
گم می شد اشکاش تو آب، چشمای من نمی دید
وای که نمی دونستم، تاب قفس نداره
یه روز رفتم سراغش، دیدم نفس نداره
براش گریه می کردم ولی چشماش نمی دید
انگار تو اون لحظه ها خواب دریا رو می دید
انگار می گفت که ماهی، توی دریا قشنگه
ماهی تُنگ بلور، یه ماهی دلتنگه