چارلز مونش، رهبر و ویولونیست فرانسوی

[akanani]

مونچ فرزند پنجم یک خانواده ی شش نفره از استراسبورگ فرانسه بود. اگرچه اولین آرزوی او این بود که مهندس لوکوموتیو شود، اما او ویولن را در هنرستان استراسبورگ آغاز کرد. پدر او، ارنست، استاد ارگ درهنرستان بود و در کلیسای جامع می نواخت. ارنست همچنین به چارلز تدریس می کرد و ارکستری را رهبری می کرد با پسرش که ویلن دوم آن بود.

چارلز مونش بعد از اینکه دیپلم خود را در سال 1912 دریافت کرد، زیر نظر فلش (Carl Flesch) در برلین و کاپت (Lucien Capet) در هنرستان پاریس تحصیل می کرد. او در ارتش آلمان در جنگ جهانی اول به خدمت رفت و به عنوان گروهبان توپچی خدمت می کرد.

در 1929 او استاد ویلن در هنرستان استراسبورگ شد و کنسرت مایستر در ارکستر استراسبورگ زیر نظر رپارتز (Joseph Guy Ropartz) که هنرستان را هدایت می کرد. در اوایل دهه 20 (1920) در ارکستر Gürzenich او سرپرست نوازندگان ویلن شد. او کنسرت مایستر ارکستر Leipzig Gewandhaus شد که توسط فورت ونگلر (Wilhelm Furtwängler) و برونو والتر (Bruno Walter) رهبری میشد و او از سال 1926 تا 1933 در این پست فعالیت کرد.

مونچ در 1 نوامبر 1932 در سن 41 سالگی اولین کار رهبری خود را شروع کرد. نامزد مونچ ، Geneviève Maury، نوه مؤسس شرکت شکلات نستله (Nestlé) یک سالن کرایه کرد و ارکستر Straram را اجاره کرد. در ادامه موفقیتهایش، او کنسرتهای Siohan، ارکستر Lamoureux، ارکستر سمفونیک جدید پاریس، ارکستر Biarritz (تابستان 1933) ، سوشییت فیلارمونیک پاریس (Société Philharmonique de Paris) (1935 تا 1938) و ارکستر la Société des Concerts du Conservatoire (1937 تا 1946) را رهبری کرد.

او به عنوان قهرمان مسابقات برلیوز(Berlioz) شناخته شده بود و با موسیقیدانان بزرگی مانند: Arthur Honegger، Albert Roussel و Francis Poulenc دوست و همکار شد. در طول این سالها، مونچ اجرای اولین کارهای Honegger Jean Roger-Ducasse, Joseph Guy Ropartz Roussel و Florent Schmitt را به نمایش گذاشت.

او هدایت کننده سوشییت فیلارمونیک پاریس (Société Philharmonique de Paris) در سال 1938 شد و آموزش رهبری در هنرستان پاریس را بین سالهای 1937 تا 1945 را به عهده گرفت.

او در طول سالهای اشغال {فرانسه} در ارکستر هنرستان پاریس به عنوان رهبر باقی ماند با این عقیده که این بهترین راه برای دلگرمی و روحیه دادن به مردم فرانسه است. او پیشنهاد اشتغال به رهبری در آلمان را نپذیرفت و همچنین اجرای کارهای هنرمندان معاصر آلمانی را رد کرد. او اعضای ارکستر خود را در گشتاپو حفاظت کرد و از درآمد خود به مقاومت فرانسه (French Resistance) کمک می کرد. به همین دلیل، او Légion d'honneur را همراه با روبان قرمز در سال 1945 دریافت کرد و همچنین درجه Commandeur را در سال 1952.

ارکستر سمفونیک بوستون
مونچ اولین ساخته خود را با [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]در 27 دسامبر 1946 اجرا کرد و رهبر اصلی آنان بین سالهای 1949 تا 1962 شد. او اولین رهبر بوستون بود که آنها را به تور کشورهای مختلف برد. او در اجرای کارهای مدرن فرانسوی از دیگران برتر بود، مخصوصاّ در اجرای آثار دبوسی(Debussy) ، راول (Ravel) و به عنوان یک اجرا کننده توانای برلیوز همواره نام برده می شد. او تمرینات را با آرامی و ریلکس رهبری می کرد، طوری که اعضای ارکستر بعد از سرج کوزویتسکی ِ طرفدار استبداد قدردان او بودند!

13 سال تصدی او در [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]، 39 رهبر جهان، 17 عدد اولین اجراهای آمریکایی و عرضه کردن 168 کار معاصر به شنوندگان را در برداشت.

ارکستر پاریس
مونچ به پاریس بازگشت و در 1963 رئیس دانشگاه École Normale de Musique شد. او همچنین رئیس دانشگاه Guilde Française des Artistes Solistes هم نامیده می شد. در 1967، در پی درخواست وزیر فرهنگ فرانسه، André Malraux، او اولین ارکستر فرانسه که با حقوق تمام وقت کار میکردند را به نام ارکستر پاریس (Orchestre de Paris) تاسیس و اولین کنسرتش را در 14 نوامبر 1967 رهبری کرد.

مونش که از مشکل قلبی رنج میبرد، در همان سالی که با ارکستر جدیدش در تور آمریکا بودند، در هتلش در ریچموند، ویرجینیا (Richmond, Virginia) بر اثر حمله قلبی در سال 1968 درگذشت. EMI جلسات آخر او را (شامل کنسرتو پیانوی راول در G) ، با ارکسترش ضبط کرد و پس از مرگ او منتشر کرد.