جو پس

[akanani]

جو پس (Joe Pass) در 23 ژانویه سال 1929 در نیوجرسی آمریکا بدنیا آمد. وی یکی از برترین نوازندگان معاصر در نوازندگی گیتار جز در جهان بود. وی ابداع کننده شیوه های جدیدی چه در هارمونی و چه در سبک نوازندگی جز بود. اجرای موسیقی کنترپوانی در حین بداهه نوازی و آکوردهایی ملودیک او افق های جدیدی را در نوازندگی برای سایر نوازندگان بوجود آورد.

وی دوران کودکی خود را در پنسیلوانیا سپری نمود، در خانواده ای که علاقه ای به موسیقی در آن به چشم نمی خورد! اشتیاق جو به گیتار زمانی بوجود آمد که وی محو بازیگری با نام Gene Autry شد که در نقش یک گاوچران گیتار مینواخت و در جشن تولد 9 سالگی گیتاری که تنها 17 دلار قیمت داشت به او هدیه داده شد.

با اینکه خانواده وی اهل موسیقی نبودند اما پدرش دریافت که فرزند وی از استعدادی شگرف در موسیقی برخوردار است برای همین وی را مجبور نمود تا قطعات گیتار را توسط گوش بنوازند و همچنین اجرای گامهای مختلف برای گیتار .

در سن 14 سالگی وی در گروهی با Tony Pastor و Charlie Barnet به نوازندگی پرداخت که در طی آن دوران هم به مهارت وی در زمینه موسیقی و نوازندگی افزوده شد و هم از این کار توانست درآمدی کسب کند و در آن سنین این امر برای وی بسیار جالب و هیجان انگیز بود. وی به فعالیتهای خود با گروههای کوچک ادامه داد و بعد از مدتی همراه با گروه به سبک جز به شهر نیویورک رفت. بعد از چند سال وی از دنیای موسیقی کم کم فاصله گرفت و دلیل آن اعتیاد به مواد مخدر بود که در دهه 50 گریبانگیر وی شد اما بعد از دو سال و نیم و تحت مراقبتهای پزشکان وی توانست ترک نماید و پس از مدتی بصورت جدی به موسیقی پرداخت، در سال 1962 آلبوم The Sounds of Synanon را ضبط نمود.

در دهه 60 بود که وی یک سری آلبوم در سبک جز ضبط و منتشر نمود، آثاری مانند :
„Catch Me,” „12-String Guitar,” „For Django,” و "Simplicity

در سال 1963 توانست عنوان New Star Award را از طرف مجله معروف موسیقی Downbeat دریافت نماید. وی همچنین در ضبط های با نوازندگانی چون Gerald Wilson, Bud Shank و Les McCann همکاری نمود.

در سال 1965 در توری در آمریکا به همراه George Shearing در شهرهای مختلف نوازندگی نمود و این فعالیتها باعث شناخته شدن وی در دنیای موسیقی آن زمان که باعث اجراهای بسیار وی برای تلویزیون و برنامه های مختلف شد. از جمله برنامه هایی چون: Merv Griffin Show, The Steve Allen Show و برنامه های متعدد دیگر.

وی بعنوان نوازنده مهمان با نوازندگانی چون:
Louis Bellson, Frank Sinatra, Sarah Vaughan, Joe Williams, Della Reese, Johnny Mathis همکاری نمود. در دهه 70 جو همراه با گیتاریست دیگری به نام Herb Ellis اکثرا همراه با هم در کلوپ جز Donte در لوس آنجلس به نوازندگی میپرداخت.

این همکاری موجب آن شد تا اولین آلبوم ایندو با نام Jazz/Concord همراه باRay Brown بعنوان نوازنده گیتار باس و Jake Hannaبعنوان درامر منتشر شود.

در اوایل دهه 70 بود که وی در نوشتن و تهیه کتابهای آموزشی با عنوان Joe Pass Guitar Style با نویسنده این سری کتابها Bill Thrasher همکاری نمود که این کتابهای منبعی ارزشمند برای هنرجویان و علاقمندان گیتار جز بود.

در سال 1970 وی با کمپانی Pablo Records برای ضبط آلبوم قرار داد بست که در 1974 آلبوم Virtuoso (که شامل چند سری میشد) توانست موفقیت چشمگیری را از آن خود کند و در همان سال آلبوم دیگری با عنوان The Trioهمراه با Oscar Petersonو Niels-Henning به بازار ارائه کردند که آلبوم The Trio توانست جایزه گرمی بهترین اجرای جز را از آن خود کند
این موفقیت ها و حمایت کمپانی Pablo Records بعنوان نماد این شرکت باعث شد تا در طی آن سالها ضبط های بسیاری را با نوازندگان بنامی چون Benny Carter, Milt Jackson, Herb Ellis, Zoot Sims, Duke Ellington, Dizzy Gillespie, Ella Fitzgerald, Count Basie داشته باشد.

جو همراه Ella Fitzgerald چهار آلبوم ضبط نمودند که در حقیقت تا پایان فعالیت هنریElla این همکاری ادامه داشت. Ella قبل از همکاری با جو بعنوان نوازنده پیانو و بعنوان همراه و نه سولیست با گروههای مختلفی فعالیت نموده بود که همکاری وی با جو باعث شد وی نیز با گیتار قابلیتهای نوازندگی خود را نشان دهد. ثمره این همکاری چهار آلبوم Take Love Easy 1973, Easy Living 1986, Speak Love (1983 and Fitzgerald and Pass... Again 1976 بود که توسط Pablo Records ضبط و منتشر شد.

اما جدا از فعالیتهای گروهی دنیای نوازندگی گیتار جز از وی بعنوان یک اسطوره فراموش نشدنی یاد میکند. شیوه نوازندگی وی در گیتار، تکنیک های جدید و بدیع در نوازندگی جز، هارمونی قوی، مدولاسیون هایی که نشاندهنده درک بالای وی از نوازندگی گیتار و هارمونی بود و همچنین تکنیک خاص وی که اجرای قطعه با سرعت بسیار بالا و سپس روباتو نوازی بود وی را فراموش ناشدنی نمود.

نوازندگی وی بیشتر تحت تاثیر دو اسطوره جز یکی گیتاریست شهیر Django Reinhardt و نوازنده ساکسیفون Charlie Parker بود و همچنین در دورانی که با گروههای مختلف همکاری مینمود شیوه خاصی در مضراب زدن داشت اما زمانی که به سمت تکنوازی رفت و بعنوان یک سولیست مطرح شد به سراغ نوازندگی توسط انگشتان دست راست به جای مضراب رفت وی دلیل این امر استفاده بیشتر از هارمونی گیتار میدانست و این امر موجب میشد تا تنها به اجرای جملات ملودیک و مونوفونیک اکتفا نکند بلکه بتواند موسیقی چند صدایی را نیز بوجود بیاورد که این تاثیرات را میتوان از شماره 1 تا 4 آلبوم Virtuoso مشاهده کرد. این نوازنده بنام جز در 23 ماه می سال 1944 دار فانی را وداع گفت.

با توجه به شهرت وی بسیاری از سازندگان گیتار با اجازه وی مدلهایی را با نام وی به بازار عرضه مینمودند اما در حقیقت وی اکثرا از گیتار Gibson ES-175 که استاد و سازنده گیتار Jimmy D'Aquisto برای وی ساخته بود استفاده مینمود.

[خره]

10x
جالب بود ولي نمي دونم چه ربطي به گيتار كلاسيك داره؟
لطفا جابجاش كنيد