انواع طبل

[Hmd_N]

هر سازي كه بدنه اي توخالي داشته باشد و بر روي آن پوستي كشند طبل ناميده مي شود. براي به صدا در آوردن طبل بايد به وسيله ي چيزي (دست، چوب و ...) بر روي پوستش كوبيد. به همين دليل طبل، يك ساز كوبه اي پوستي محسوب مي شود.
تبصره: امروزه برخي از مواد مصنوعي چيزي شبيه پوست مي سازند و بر روي طبل مي كشند. گرچه صداي اين ساز در هنگام سرما و رطوبت نا مناسب نمي شود، اما صداي طبيعي پوست نيز از آن بيرون نمي آيد.
نكته: يك مثال خوب از ساز كوبه اي غير پوستي، كوزه است كه در جنوب ايران نواخته مي شود.
طبل ها نيز بسته به آنكه شكل بدنه ي شان چگونه باشد، به انواع گوناگون تقسيم مي شوند:

طبل هاي دايره اي شكل يا چنبر گونه مانند دف، قاوال (دايره ي آذري) ، رق و ...
طبل هاي استوانه اي شكل مانند دهل
طبل هاي بشكه اي شكل مانند „مري دانگام” از طبل هاي جنوب هندوستان
طبل هاي جام گونه مانند تنبك، كاسوره و ...
طبل هايي كه مانند „ساعت شني” هستند مانند دامارو از هندوستان
طبل هايي كه به صورت „ديگ” يا „كاسه” هستند مانند نقاره، تيمپاني، طبلا و ...