0
سازي است از خانواده آلات موسيقي بادي زبانه دار . فرانسوي زبانها نام اين ساز را harmonium
مي نويسند و آرمونيوم تلفظ مي كنند . پاره اي از فارسي زبانها هارمونيوم مي نويسند و به همين صورت هم تلفظ مي كنند .
ساختمان اين ساز تشكيل مي شود از تعدادي زبانه يا [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] (به فرانسه : anche) و يا تيغه فلزي كه يك سر آنها به صفحه اي باريك مقيد ، و سر ديگر آنها آزاد است و هر يك به ناوي كه متصل به دو دم يا وسيله ايجاد هواست ارتباط دارد . اگر دمها پايي باشد ، با فشار پا و اگر دستي باشد با فشار انگشتان دست چپ هوا به سوي زبانه ها رانده مي شود . بر سر راه هوا ، شستيها (كلاويه ها يي شبيه شستيهاي پيانو) موجود است كه با فشار دادن به هر كلاويه ، كخرج هوا به سوي همان زبانه گشوده مي گردد و آن زبانه به صدا در مي آيد .
مجموع اين زبانه ها و مجاري هوا و دمها اگر درون محفظه اي شبيه پيانو راست يا كتابي كار گذاشته شده باشد ، به آن آرمونيوم پايي يا آرمونيوم بزرگ مي گويند ؛ و اگر در چمداني كارسازي شده باشد ، به آن آرمونيوم دستي يا قابل حمل گفته مي شود . نوع قابل حمل آن در[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] ، افغانستان ، هندوستان و پاكستان رايج است. در سرگذشت موسيقي ايران (ج 1 ص 472) هم تصوير اين ساز آمده و هم شرحي درباب « خانم ارگي » كه ارگ دستي مي زده نوشته شده است.
اين ساز تا اوايل قرن نوزدهم نامهاي گوناگوني داشته ، مانند دويلوديون (doelodion ) ،
دويلوديكون (doelodicon ) ، دائروفون (daerophone ) و فيزارمونيكا (physharmonica ) .
در 1840 الكساندر دبن (Alexandre Debain) نام[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]را بر اين ساز نهاد . صداي اين ساز حال و هواي موسيقي را به ذهن متبادر مي كند . وسعت صداي آرمونيوم حدود پنج اكتاو است. نوع ديگر آرمونيوم (يعني نوع قابل حمل آن) هنوز هم در ايران ، افغانستان ، هندوستان و پاكستان رايج است. نوازنده با انگشتان دست چپ دمي را كه در اين ساز تعبيه شده است به حركت در مي آورد و با دست راست بر شستيها يا كلاويه هاي ساز انگشت مي نهد . نيز (ارگ دستي)
علاقه مندي ها (Bookmarks)