ویولن و ایران
0
اين ساز در دوره قاجاريه و پس از تاسيس مدرسه دارالفنون و ايجاد واحد موزيك نظام (به همراه سازهايي مثل فلوت، كلارينت، پيانو به ايران راه يافت) و چون براي نواختن آهنگهاي ايراني نيز مناسب بود جايگاه ويژه اي يافت. از اولين نوازندگان ايراني مي توان از تقي دانشور و ركن الدين مختاري و حسام‌السلطنه مراد نام برد. نوازندگان ديگر حسين هنگ آفرين، رضا محبوبي، ابوالحسن صبا، ابراهيم منصوري، علي تجويدي، پرويز ياحقي، حبيب ا... بديعي و ... مي باشند. همزمان با گسترش اين ساز در ايران و روي آوردن نوازندگان ايراني به آن، آموزش ويلن كلاسيك نيز با تاسيس هنرستانهاي موسيقي در تهران و سپس در شهرستانهاي بزرگ شروع شد و از آن دوره تاكنون نوازندگان بسيار و اساتيد بزرگي در اين رشته مشغول به كار هستند.
وسعت صداي ويلن سه و يك پنجم اكتاو است. و همين امر باعث تبديل آن به سازي انعطاف پذير با قابليت اجرايي بسيار بالا شده است. و از آن به عنوان سلطان اركستر نام برده مي شود.
در اركستر زهي و قسمت زهي اركستر سمفونيك 2 قسمت از 5 قسمت را تشكيل مي دهد. كه قسمتهاي ديگر شامل ويلن آلتو ويلنسل و كنترباس است.
صداي ويلن بي شباهت به صداي انساني نيست چون فواصل بسيار كوچك را اجرا مي كند. البته اين خصايص در ساير سازهاي زهي نيز موجود است ولي در ويلن به حد كمال رسيده است و لذا به عنوان يكي از بهترين سازها براي نوازندگي شناخته شده است. همچنين از لحاظ اندازه براي تمامي گروههاي سني ساخته شده است. و از اشكال بيشتر، تزئيني يك سي و دوم و يك شانزدهم تا اندازه‌هاي يك چهارم، يك دوم، سه چهارم كه كاربرد علمي بيشتري دارند مورد استفاده قرار مي‌گيرد
پاسخ با نقل قول
علاقه مندي ها (Bookmarks)