نظرخواهی: شیوه نوازندگی حبیب الله بدیعی

[Mojtaba]

دوستان عزیز میخواهیم در باره شیوه نوازندگی حبیب الله بدیعی که یکی از بهترین ویلنیستهای ایران بودند بحث کنیم

بسم الله

[Mojtaba]

بابا جون هر کی رو که دوست دارین بیایین نظر بدین... حالا که دوستان کم لطفی میکنن من خودم شروع میکنم

حبیب الله بدیعی که راسته کاره خودم هست این جوری ساز میزنه

1_بسیار نرم آرشه میکشه

2_ در آثارش تکیه های زیاد و پشت سره خیلی به چشم نمی خوره

3_ معمولا یک پرده پایین تر سازو همیشه کوک میکنه در صورتی که پیانو نباشه که باعث میشه ویلن صدایه بسیار زیبایی پیدا کنه
4_سعی میکنه تمام کارهاش با هم تفاوت داشته باشه در آثارش معمولا 3 الی 4 گوشه مختلف را میزنه

5_ تکنیک آرشه کشی مختص به خودش داره که هنوز کسی نیومده مثل اون آرشه بکشه خصوصا آرشه پرونی های ایشون زبان زده همه هست
6_ سعی میکنه از راحترین نتها زیبا ترین اثر را بسازه

7_ در چهارمضرابها از تکیه های ضربه ای قوی استفاده میکردن

8_ از glissendoهای بجا و زیبا استفاده میکردن

دوستان اگه کسی چیزی میدونه خواهشا بفرستید

[AliB]

مالاریا جان شما دیگه جایی برای نظر دادن آدم های کم اطلاعاتی مثل ما نگذاشتی برادر همش رو خودت گفتی.
من فقط می دونم که استاد حبیب الله بدیعی شیوه ای منحصر به فرد در ساز ویلن در موسیقی ایرانی داشتندو ایشون دارای مهارت و پیشینه ی آموزشی خاصی بودند. ایشون از تعلیمات ویلن نوازی به شیوه ی کلاسیک بهره برده بودند و به همین خاطر در آرشه کشی از مهارت فراوانی برخوردار بودند که هیچ کدام از نوازندگان و دیگر شاگردان استاد صبا به این حد و پایه نرسیدند. ایشون چهارمضرابها رو بسیار قوی و با قدرت اجرا می کردند و یک سری تکنیک هایی برای اجرای چایه های چهارمضرابها با آرشه بر روی ویلن داشتند که از استاد صبا فرا گرفته بودند و منحصر به فرد بود.
خداوند روحش رو قرین رحمت کناد.

[Hes_r]

سلام

به نظر من اگه بخوایم توی آرشه کشی نظر بدیم . استاد بدیعی بسیار بسیار آرشه کشی عالی و زیبایی داشتند . و واقعا توی کارهاشون آرشه کشی بی نظیر بود . ولی به نظر من ایشون خیلی از کارایی که میتونستند با پنجه برای زیبایی اثرشون انجام بدند نداشتند . و از لحاظ شیرینی پنجه به افرادی مثل ملک و یاحقی نمیرسند . برای مثال در چهارمضراب ایشون کم از glissendo (همون طور که مالاریا گفت) استفاده میکردند . در صورتی که توی 90 درصد چهار مضراب های ملک و یاحقی از این تکنیک زیبا به بهترین شکل و در بهترین موقع استفاده میشه که من به شخصه یکی از دلایلم به ملک همینه .

ولی ایشون از اساتید بزرگ کشور ما هستند . بنده ی حقیر هم خیلی کوچیک تر از این هستم که زدن ایشون رو نقد کنم و چیزی که گفتم نظر شخصیم و حسی که با گوش دادن آهنگ بهم منتقل میشه به عنوان یه شاگرد بود .

در ضمن جا داره از مالاریا عزیز و ALIB عزیز تشکر کنم که خیلی خوب تو بحث ها شرکت میکنندد .

منتظر سایر دوستان هم هستم .

[AliB]

hes_r عزیز بسیار متشکر . من هم مطلبی در ادامه ی پست قبلی خودم نوشته بودم و قصد ارسال اون رو داشتم که بنا به دلایلی منصرف شدم ولی با خوندن نظر شما فکر می کنم بد نباشه که من هم مطلبم رو بنویسم. و او همین هست که از لحاظ باحال ساز زدن(در اصطلاح خودمانی) اجرای گلیساندو و مالش و ... هیچ کس به باحالی شادروان استاد یاحقی نیست و بعدش هم استاد ملک من کاملا با شما موافقم. یاحقی خدای حال در موسیقی ایرانیست.
هرکدام از این گلها بویی داشتند و دارند و ماها به عنوان شنونده و شاگرد و هنر جو و علاقه مند ابتدا عظمت کار و هنر این اساتید رو درک می کنیم و بعد مطالبی که می گوییم جنبه ی آموزشی و تبادل نظر دارد. از این رو خلاصه من با شما موافقم من با ساز همه ی این اساتید تا سر حد مرگ حال می کنم. در شیوه ی نوازندگی ارزشهای منحصر به فرد هر کدام از اساتید من رو جذب می کنه .
ارادتمند شما
علی

[Hes_r]

کاملا باهات موافقم . مخصوصا این که هر کدم از این گلها بویی داشتند .

[AliB]

بله و البته تنها یادگار باقی مانده از این خیل ، استاد همایون خرم هست که خداوند سلامت بداره ایشان رو .
هنگامی که فکر می کنم ما چه کسانی رو در کنج عزلت و تنهایی از دست دادیم قلبم فشرده می شود.
استاد بدیعی استاد ملک استاد یاحقی استاد تجویدی استاد میرزاده استاد زندگانی و ...
اینها مظلوم ترین موزیسین های ما بودند که در کنج عزلت و به دور از هیاهو زیستند و بزرگترین خدمات رو به موسیقی ما انجام دادند و از دنیا رفتند.
خداوند رحمت کناد و ما رو از پیروان راه اونها قرار دهاد

[Mojtaba]

دوستان تشکر میکنم که توی بحث ها شرکت میکنن منتظر بقیه دوستان هم هستیم

بدیعی همیشه سعی میکرد شروع چهارمضرابهای خودش رو به طرزی اجرا کنه که با بقیه اجراهاش فرق داشته باشه و انصافا هم همیشه همینطور بود و کمتر از سرعتهای بالا استفاده میکرد یه جورهایی نرم همیشه چهارمضراباشو مینواخت که این زیبایی کارهاشو بسیار زیبا میکرد

من به دوستان توصیه میکنم که نوار برگ سبز 3و 5 که مال برنامه های خصوصی بدیعی هست رو حتما گوش کنند شاهکار های بدیعی در این دو نوارش هست

[Mojtaba]

یکی دیگر از تکنیکهای بدیعی در چهارمضرابها این بود که در شروع جمله ها از اکسان های قوی استفاده میکرد یعنی از آرشه های قوی استفاده میکرد و همراه با مکث های بسیار کوتاه و سعی میکرد همیشه از تمام طول آرشه استفاده و هیچ وقت برای شروع جمله بعدی آرشه کشی را قطع نمیکرد که نمونه آن را میتونید در چهارمضراب شوری که در این قسمت است گوش کنید

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[E_h_s_a_n]

کوچیکتر از اونیم که بخوام نوازندگی استاد رو نقد کنم ولی اونقد میدنونم که صدای سازش بیشتر از هر نوازنده ای به دلم میشینه

[Mojtaba]

چرا دوستان فکر میکنن نقد کردن شیوه نوازندگی این اساتید کاره بدی هست ؟ برای هر کسی که این طور فکر میکنه که کاره زشتی هست متاسفم

ما داریم اینجا خصلتهای خوب استاد رو میگیم و تکنیکهایی که داشتن و ایشون رو به بهترین نحو معرفی میکنیم پس خواهشا در بحثها شرکت کنید

[violin-m]

با عرض سلا خدمت همه دوستان
استاد بدیعی واقعا شیوه خاص و منحصر به فردی داشتند که اون را از سایری نوازندگان و اساتید متمایز میکنه
ایشون آرشه بی نظیری داشتند و شاید به خاطر اینکه متود های کلاسیک را هم کا کرده بودند بود به هر حال قدرت نوازندگی ایشون بسیار بالا بود . اکثر کلاسیک کارها هم از بین سبک های ایرانی سبک استاد بدیعی را قبول دارند

[Leon]

استاد بدیعی

من خودم نوازندگی استاد بدیعی رو به هر کسی ترجيح ميدم،از اين لحاظ که صدای ساز اين استاد يک لطافت و نرمی و گيرايی خاصی داشت،ولی اساتيد ديگه،کمی صدای سازشون خشن به نظرم ميرسيد.

[Arman_awn]

استاد حبیب الله بدیعی (البته به نظر من) از نظر تکنیک آرشه کشی بی نظیرترین نوازنده ای بودند
که تا الان در کشور ما پا به عرصه وجود گذاشته. من که خودم سعی می کنم سبک ایشون رو تقلید
کنم، بعضی وقت ها در نواختن بعضی از آهنگ هاشون، تازه به تکنیک هایی که در ارشه کشی به کار
می بردند پی می برم، تکنیک هایی که به جرئت هیچ کدام از اساتید دیگر به کار نبرده اند.


اگر توجه کرده باشید بیشتر توجه و تسلط نوازنده های ایرانی بر انگشت گذاری است، در حالی که
آرشه کشی های بی نظیر می تواند در کنار انگشت گذاری های نه چندان دشوار اسطوره ای چون
استاد بدیعی را خلق کند. البته پرداختن به توانایی های این استاد جاودانه ی ویولن چیزی بسیار
بیشتر از این چند سطر را می طلبد...