0
علی معلم دامغانی در يازدهمين نشست نقدنغمه گفت: در تعزیه همواره چهرههای موافق با موسیقی و آواز هنرنمایی میکنند
و چهرههای منفی مانند شمر و ابن سعد همواره با دکلمه و اشتلم وار ظاهر میشوند.
به گزارش همشهري آنلاين [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] دوشنبه، 24 دي در فرهنگسراي دانشجو در نشست نغمههاي عاشورايي ضمن اعلام اين مطلب گفت: دليل اين كه اولياءو اتقيا زبان آوازي و موسيقايي دارند اين است كه موسیقی بوی آشنایی و دوستی میدهد ولی از کلام خشن و اشتلم وار بوی بیگانگی و خروج از دین به مشام میرسد. به همین دلیل شبیه چهرههایی چون حضرت حسین (ع) ، حضرت عباس (ع) و حر در دستگاههای زیبای موسیقی ایرانی همانند شور، چهارگاه و سهگاه خنیاگری میکنند تا مخاطب احساس دوستی و نزدیکی پیدا کند. در نقطه مقابل چهرههای منفی یا همان اشقیا خوانان با خشونت زیاد به بیان بدون موسیقی میپردازند که مردم را از ایشان بیزارتر میکند و حس منفی مردم نسبت به چنین چهرههایی تقویت میشود.
وي با شاره به موسیقایی بودن کلام خداوند در قالب کتابهای آسمانی تورات، انجیل و قرآن گفت: موسيقي متعلق به عالمي جز مذهب و آيين نيست و ريشه و حقيقت آييني دارد. اين مسئله آنقدر آشكار است كه اگر به هر جاي عالم در طول تاريخ سفر كنيد، از شمنها در سيبري دور گرفته تا برهمنها و هر جا اعتقادي وجود دارد با موسيقي نسبتي دارد.
علاقه مندي ها (Bookmarks)