نوید افقه

[Damoon D1]

بلافاصله پس از خوندن این پست، تصمیم گرفتم چند ویدیو از کارهای افقه رو از اینترنت بگیرم و ببینم. نتیجه ای که گرفتم حیرت آور بود! نمیدونم از بخت بد آقای افقه بود یا دلیل دیگه ای داشت که من درست اونایی رو دیدم که نباید میدیدم.
جناب ایشون رو دیدم در حالیکه آرنجش رو گذاشته رو تمبک و در حالی که ژست بسیاز متفکرانه ای گرفته با اون یکی دستش هر از گاهی ضربه ای به جایی از تمبک میزنه!!! حیرت کردم! فکر کردم شاید ویدیو به اشتباه به نامش ثبت شده (چون اصلا نمیدونستم چه شکلیه) برای همین چند تا دیگه گرفتم و دیدم و باز هم شگفتا که توی همشون حرکاتی از همین دست دیدم. به نوبه ی خودم به عنوان یک مبتدی تمبک نوازی، خجالت کشیدم که یعنی دیگه کار به جایی رسیده که باید اینجوری نوآوری کنیم؟ آخه درسته نوآوری خوبه، اما نه به هرقیمتی و شکلی! خیلی دلم میخواد بدونم اون آرنج رو تمبک و اون ژست متفکرانه به چه کار تمبک نوازی میاد و چه تاثیری تو صدای شنیده شده از ساز داره!!!

یاد کلمه ی معروف و پر معنی بهمن رجبی افتادم: شارلاتانیزم! آیا میشه اسم دیگه ای براش گذاشت؟

عزیزای من! خدایی می شه گفت بعد از حسین تهرانی الان فقط این زندس {نظر منه} در مورد ژستش، rhusseiny عزیز، حتما که نباید زل بزنه تو دوربین تا بگیم ژستش خوبه. یعنی همین که سه نوع تنبک با سه نوع صدا دهی مختلف ابداع کنه و بر اساس کشیدگی رو پوست ساز، ملودی روی ریتم و قابل نت نوشتن در بیاره کمه؟! من خودم از نزدیک افتخار دیدن ساز زدنشو داشتم، از طرفداراشم هستم. شخصا از کارش خوشم میاد!