ابولفرج رونی

[sara]

ابولفرج رونی
بلفرج از استادان مسلم پارسی است که دفاعش بین سال های 492-508 هجری اتفاق افتاد. اصل او از رونه از قرا نزدیک نیشابور و مواد و منشا او لاهور و زندگانیش در دربار سلطان ابراهیم بن مسعود و مسعودبین ابراهیم سپری شده و این دو سلطان را مدح گفته است دیوانش به طبع رسیده و مورد علاقه انوری است و بزرگ سخن بوده است. او را باید از جمله قدیمی ترین شاعرانی شمرد که سبک دوره غزنوی را ترک گفتند شیوه ای نو پدید آوردند. در کلامش به لغت های عربی نسبتا زیاد و بعضی از اصطلاحات و افکار علمی و ابداع ترکیبات تازه و بکار بردن استعارات و تشبیهات بدیع و دقیق و دقت در خیالات و استعمال ردیف های متعدد مشکل باز می خوریم در الفاضش سنجیده و منتخب و علاقه اش به انتخاب اوزان دشوار قابل توجهست. تعزل و تشبیب در قصایدش نادر و غلو در مبالغه در مدح بر آنها غالب است با آنکه قصیده های او را لطف عشق صفایی نبخشیده و صیغل مهرجلایی نداده است ترانه هایش لطیف،مطبوع،متضمن عواطف گرم عاشقانه است.

منتظر اشعارشون باشید. در اسرا وقت می ذارمشون.

[sara]

هجویات شاعر
گویی که گر بخواهم یک دانه شعر سازم
کز شاخه های نظمش نقش ترنج روید
هیحات گر بخواهی کز گه ترنج سازی
در دل شکن که آن را جز تو کسی نبوید

[sara]

مرا گویی که تو خصم حقیری
تو هم مرد دبیری نه امیری
مسلمان وار پندت داد خواهم
تو خود پند مسلمان کی پذیری
فراوانت پلنگانند خصمان
مگر باموش خصمی در نگیری
که گر چنگ پلنگی در تو آید
بیاید بر تو می زد تا بمیری