باباطاهر عریان

[tarane]

اينم يه قصيده از باباطاهر:

بتا تا زار چون تو دلبرستم... بتن عود و بسینه مجمرستم
اگر جز مهر تو اندر دلم بی... به هفتاد و دو ملت کافرستم
اگر روزی دو صد بارت بوینم... همی مشتاق بار دیگرستم
فراق لاله رویان سوته دیلم... وز ایشان در رگ جان نشترستم
منم آن شاخه بر نخل محبت... که حسرت سایه و محنت برستم
نه کار آخرت کردم نه دنیا... یکی بی سایه نخل بی‌برستم
نه خور نه خواب بیتو گویی... به پیکر هر سر مو خنجرستم
جدا از تو به حور و خلد و طوبی... اگر خورسند گردم کافرستم
چو شمعم گر سراندازند صدبار... فروزنده‌تر و روشن ترستم
مرا از آتش دوزخ چه غم بی... که دوزخ جزوی از خاکسترستم
سمندر وش میان آتش هجر... پریشان مرغ بی‌بال و پرستم
درین دیرم چنان مظلوم و مغموم.. چو طفل بی پدر بی مادرستم
نمی‌گیرد کسم هرگز به چیزی... درین عالم ز هر کس کمترستم
بیک ناله بسوجم هر دو عالم... که از سوز جگر خنیاگرستم
ببالینم همه الماس سوده... همه خار و خسک در بسترستم
مثال کافرم در مومنستان... چو ممن در میان کافرستم
همه سوجم همه سوجم همه سوج...بگرمی چون فروزان اخگرستم
رخ تو آفتاب و مو چو حربا... و یا پژمان گل نیلوفرستم
بملک عشق روح بی‌نشانم... بشهر دل یکی صورت پرستم
رخش تا کرده در دل جلوه از مهر... بخوبی آفتاب خاورستم
بمیر ای دل که آسایش بیابی... که مو تا جان ندادم وانرستم
من از روز ازل طاهر بزادم... ازین رو نام بابا طاهرستم

[hichnafar]

الهی گردن گردون شود خرد
که فرزندان آدم را همه برد
یکی ناگه که زنده شد فلانی
همه گویندفلان ابن فلان مرد

[hichnafar]

هزاران دل به غارت برده ویشه
هزارانت جگرخون کرده ویشه
هزاران داغ ریش از ویشم اشمرد
هنوز نشمرده از اشمرده ویشه

[hichnafar]

دلم از دست خوبان گیج و ویجه
مژه بر هم زنم خونابه ریجه
دل عاشق مثال چوب بریی
سری سوزه سری خونابه ریجه

[hichnafar]

قضارمزی زچشمان خمارش
قدر سری ز زلف مشکبارش
مه و مهر آیتی ز آنروی زیبا
نکویان جهان آیینه دارش

[fanoos]

مو كه افسرده حالم چون ننالم
شكسته پر و بالم چون ننالم
همه گويند فلاني ناله كم كن
ته آيي در خيالم چون ننالم



چه خوش بي مهربوني هر دو سر بي
كه يك سر مهربوني دردسر بي
اگر مجنون دل شوريده اي داشت
دل ليلي از او شوريده تر بي


فلك كي بشنوه آه و فغونم
به هر گردش زنه آتش به جونم
يك عمري بگذرونم با غم و درد
به كام دل نگرده آسمونم


دلا چوني ؟ دلا چوني ؟ دلا چون ؟
همه خوني ، همه خوني ، همه خون
ز بهر ليلي سيمين عذاري
چو مجنوني ، چو مجنوني ، چو مجنون

[fanoos]

بهار اومد كه من شيدا بگردم چو ماهى بر لب دريا بگردم
پلنگ در كوه و اهو در بيابان همه جفتند و من تنها بگردم

سه روز رفته اى سي روز حالا , سه روز رفته اى سي روز حالا زمستون رفته اى نوروز حالا يار

تو كه گفتي برو صد سال ديگر , تو كه گفتي برو صد سال ديگر نگيرم غير تو من يار ديگر يار

سر سالى نشد يارى گرفتى , سر سالى نشد يارى گرفتى زبانت با من و دل جاى ديگر يار
دلم مى خواهد كه با تو يار باشم , دلم مى خواهد كه با تو يار باشم چو دونه در ميان نار باشم يار

چو دونه در ميان نار شيرين , چو دونه در ميان نار شيرين
چو بلبل محرم گلزار باشم يار
به دستمالم گل بادام دارم , به دستمالم گل بادام دارم
نه شب خواب و نه روز ارام دارم يار

سر راهت نشينم گل بريزم , سر راهت نشينم گل بريزم
اگر خنجر بباره بر نخيزم يار
اگر خنجر بباره مثل بارون , اگر خنجر بباره مثل بارون
كه تا رويت نبينم بر نخيزم يار

[fanoos]

تن محنت كشي دارم خدايا
دل حسرت كشي دارم خدايا
ز شوق مسكن و داد غريبي
به سينه آتشي دارم خدايا



نذونم مو كه سرگردون چرايم
گهي گريون گهي نالان چرايم
همه درمانشان بي درد دارند
ندونم ما كي بي درمون چرايم


خوشا آنان كه از پا سر نذونند
ميان شعله خشك و تر نذونند
كنشت و كعبه و بتخانه و دير
سرايي خالي از دلبر نذونند


ز بخت بد هزار انديشه ديرم
هميشه زهر غم در شيشه ديرم
ز ناسازي بخت و گردش چرخ
فغان و آه و زاري پيشه ديرم


به سر غير تو سودايي ندارم
به دل جز تو تمنايي ندارم
خدا دونه كه در بازار عشقت
به جز جون هيچ كالايي ندارم


به عمر خويشتن تا ياد دارم
ز هجرت ناله و فرياد دارم
ندارم خاطر شادي به خاطر
هميشه خاطر ناشاد دارم


مو كه افسرده حالم چون ننالم
شكسته پر و بالم چون ننالم
همه گويند فلاني ناله كم كن
ته آيي در خيالم چون ننالم

[fanoos]

اي گل ناز من نغمه ساز من
بي خبر مانده اي از من و راز من
ز بوي زلف تو مفتونم اي گل
ز رنگ روي تو دل خون اي گل
من عاشق ز عشقت بي قرارم
تو چو ليلي و من مجنونم اي گل
دل ما بي تو دائم بي قراره
به جز آزار مو كاري نداره
سرو آزاد من كي كني ياد من
خم شده قامتم شاخ شمشاد من
عزيزم از غم و درد جدايي
به چشمونم نمونده روشنايي
گرفتارم به دام غربت و درد
نه يار و همدمي نه آشنايي
گل من يار من تويي دلدار من
يار من يار من تويي غمخوار من
سر راهت نشينوم تا تو آيي
در شادي به روي ما گشايي
آيد روزي به روز ما نشيني
ببيني تا چه سخته بي وفايي
دل ما بي تو بي قراره
به جز آزار مو كاري نداره
جان جانان من عشق سوزان من
برده اي از نظر عهد و پيمان من
بي تو اشكم ز مژگان ته آييه
بي تو نخل حياتم بي بر آيه
بي تو در كنج تنهايي شب و روز
نشينوم تا كه عمر مو سر آيه

[fanoos]

دل دیوانه ام دیوانه تر شی
خرابه خانه ام ویرانه تر شی
کشم آهی که گردون را بسوجم
ز آهش سوته دیلان کارگر شی
هر آن باغی که نخلش سر به در بی
مدامش باغبون خونین جگر بی
بباید کندنش از بیخ و از بن
مگر بارش همه لعل و گوهر بی
ز هجرانت هزار اندیشه دیرم
همیشه زهر غم در شیشه دیرم
ز ناسازی بخت و گردش چرخ
فغان و آه و زاری پیشه دیرم
کشم آهی که گردون را بسوجم
ز آهش سوته دیلان کارگر شی

[hichnafar]

دلم از دست تو دایم غمینه
ببالین خشتی و بستر زمینه
همین جرمم که موته دوست دیرم
که هر کت دونست دیره حالش اینه

[hichnafar]

زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش زپولاد
رنم بر دیده تا دل گردد آزاد

[fanoos]

جوونی هم بهاری بود و گذشت ----- به ما یک اعتباری بود و بگذشت

میون ما و تو یک الفتی بود. ------ که آن هم نوبهاری بود و گذشت