نظر خواهی : غم ؟

[aliz46]

سلام به همه

بعد از ماه ها گفتم یک سری به دوستان قدیمی بزنم.

در مورد غم و شاعری تا اونجا که من نوشته های دوستان رو خوندم همه چیز نوشتید جز اینکه به لحاظ علمی هنگام غم و ناراحتی یا افسردگی با منشاء بیرونی (همین غم و غصه های روزمره خودمون) تغییراتی در ناقل های عصبی اعصاب و مغز اتفاق میفته که تعادل کارکرد مغز رو تغییر میده و به سمت تمرکز بیشتر و تحرک کمتر سوق میده . این همون چیزی است که برای شعر لازم است و طبیعتا اگر فرد ذوق شاعری هم داشته باشد چشمه شعرش فوران میکند !!

بچه های دانشجو هم حتما دیدند که اگر ناچار به مطالعه باشند (برخلاف تصور عام که فکر میکنند گیرایی مغزشان کمتر است) عملا دروس خود را با زحمت کمتری فرا میگیرند.

این مطلب علمی و ثابت شده است.

[ماهک]

نمی دونم چرا اما غم و دوست دارم
شاید واسه اینه که شادیهام های لایت می کنه
اگه نباشه یه چیز توی این دنیا بزرگ جاش خالیه

[obvious]

غم با همه تلخياش يعني آغاز، يعني رشد...
غم شايد معجزه باشه...
غم مي تونه پايان منيت و شروع ديگري در من باشه...
غم شايد زيباترين تلخي دنيا...
غم ... بعضي وقتا خوب!

[nabegheh95]

همین الان یاد شعری که گوگوش خونده و من خیلی دوستش دارم، افتادم.
البته الان قسمتی از اون شعر یادم می یاد :

دروغه لیلی و مجنون قصه شاه پریون
دیگه از وامق و عزرا چی بگم
نکنید باور قصه غم

[Lonely3tar]

به قول دکتر شریعتی :
چه کسی چاله چوله های زندگی را می فمند و برای دست انداز های ضعیف و ناچیز از پا می افتند ؟ آنان که در زمین می خزند .. آنها که فکرشان اینجاییست غم هاشان م با بقیه فرق می کند ... آنها که راه می روند دست انداز ها را کمتر احساس می کنند و آنها که پرواز می کنند و می پرند ... چه بگویم ؟ دیگر برایشان مفهومی ندارد اینها ...
درست است که کمی از رئالیسم انسانی به دور است... اما انسان پله پله به وج می رسد ... هیچ پرشی بی مقدمه در کار نیست!
آنکه در زندگی غمی ندارد ... از تنهایی و خلوت با خویش می ترسد ... و او یات خر است و یا ترسو ! و این هیچکدام معنا و مفهوم یک انسان تبعیدی در این دنیا که بادرد همزاد است را ندارد
«البت خیلی تلخیص داشت و پراکنده بود ... اما جدا از حرف های این بزرگوار نبود »

[obvious]

و غم تبسم پوشيده ي نگاه گياه است
و غم اشاره ي محوي به رد وحدت اشياست

سهراب- مسافر

[Black_Violin]

لطفا بحث به موضوع اصلی بکشونید ... نظرتون راجع به غم

lمهم ترین بخش زندگی من و بهترین حالتی که انسان داره توی این حالت هیچ اثری از دورویی و نیرگ و ... دیده نمیشه

[AFRooGH]

می تراود مهتاب
می درخشد شب تاب
مانده پای آبله از راه دراز
بر دم دهکده مردی تنها
کوله بارش بر دوش
دست او بر در، می گوید با خود:
غم این خفته چند
خواب در چشم ترم می شکند...

[zibaaa]

از غم جدا مشو که غنا میدهد به دل

اما چه غم غمی که خدا میدهد به دل

فکر میکنم این بیت به تنهایی گویاست.

[hdhamid]

کاش میشد که زندگی ، برای من یه جور باشه
که بشه آخرشو ، خودم بگم کجاش باشه

این که بالا نوشتم یه قطعه از ترانه ای هست که بداهه زدم و خوندم!! آخه حالم این روزا خوب نیس..

این مدت خیلی غمگینم ... نمیدونم شما هم اینطور شدین یا نه .. دوس دارم برم .. به یه جاده بی انتها .. جاده ای که به هیج جا نمیرسید ... شاید آخرش به خودم رسیدم!!!

[obvious]

این مدت خیلی غمگینم ... شاید آخرش به خودم رسیدم!!!

غم یعنی رها شدن... از خودت جدا شو... نخواه که بعد از کلی رفتن تازه به خودت برسی...
(ببخش جسارت کردم، نظر شخصی بود، حالا اگه آخرشم دوباره خواستی به خودت برسی، موردی نداره، برس!!! (چشمک))

[you3f]

غم، نوری ست افقی! باید آن را به طرف بالا شکست. آنوقت همراه با آن به افق های دور دست و نادیده سفر کرد و روح را به مقصد اصلی رساند...

[DesironnA]

غم یعنی حضم کنی میتونی آکورد دوماژور دلت رو از گام لامینور اشک حذف کنی!

[obvious]

افتاد و چه پژواکی که شنید اهریمن
و چه لرزی که دوید از بن غم تا به بهشت
من در خویش
و کلاغی لب حوض
خاموشی
و یکی زمزمه ساز
تنه تاریکی
تبر نقره نور
و گوارایی بی گاه خطا
بوی تباهی ها گردش زیست
شب دانایی
و جدا ماندم...
کو سختی پیکرها کو بوی زمین، چینه بی بعد پری ها؟
اینک باد
پنجره ام رفته به بی پایان
خونی ریخت
بر سینه من ریگ بیابان باد
چیزی گفت و زمان ها بر کاج حیاط همواره وزید و وزید...
این هم گل اندیشه، آن هم بت دوست
نی که اگر بوی لجن می آید، آن هم غوک که دهانش ابدیت خورده است
دیدار دگر
آری... روزن زیبای زمان
ترسید، دستم به زمین آمیخت
هستی لب آیینه نشست
خیره به من ... غم نا میرا

[GhazalMusic]

سلام

به نظر شما غم لازمه ی شعر گفتن است ؟ یا پیوندی بین شعر و غم وجود داره ؟
بعضی افراد وقتی شعر می خونن که غمگینن ، یا برخی شعرا با حالت اشک و آه و ... شعر می گن
نظر شما چیه ؟شما چطور شعر می گید ؟
فکر می کنید در شعر های گذشته هم همچین حالتی وجود داشته ؟

ممنون.

درود دوستان.
به نظر من چون همیشه سرایندها از حال روزگار و اجتماع مینویسند و از اونجای که مشکلات زندگی جائ برای امید و شادی در سرنوشت توده مردم نگذاشته .. شعر و ترانه ها بوی غم به خودشون میگیرند
انگار وقتی آدم غم انگیزه بیشتر دوست داره شعر بنویسه من به هیچ وجه قادر سرودن نیستم ولی هر وقت که دل میگیره , ناله ی دردش از راه قلم سینه ی کاغذ رو سیاه می کنه.

[6696]

غم . . . . . . . . . .
و تنهاترین رفیقی که در سختترین و تنهاترین زمان با آدمه .
و خداوند عشق را آفرید برای شروع و تنهایی را آفرید برای پایان ولی در عشق یار بسیار است و در تنهایی فقط و فقط یاری جز غم نداری.

در مورد شعر گفتن هم دوست عزیزمون گفتن که وقتی آدم غمگینه خوب شعر میگه علتش اینه که وقتی غمگینی از دنیا گله داری از خودت ناامید میشی دنیا برات میشه یه زندون و اونوقته که ذهنه آدم از آشفتگی و دوگانگی بیرون میاد و با هدف میشه هدفشم اینه که این تنهایی و دلتنگیشو یجوری از خودش جدا کنه بخاطر همین شروع میکنه به درد و دل با خودش و خدای خودش برا همین اکثر شعر های غمگین موندگار میشن برا همیشه .