0
سلام به همه
بعد از ماه ها گفتم یک سری به دوستان قدیمی بزنم.
در مورد غم و شاعری تا اونجا که من نوشته های دوستان رو خوندم همه چیز نوشتید جز اینکه به لحاظ علمی هنگام غم و ناراحتی یا افسردگی با منشاء بیرونی (همین غم و غصه های روزمره خودمون) تغییراتی در ناقل های عصبی اعصاب و مغز اتفاق میفته که تعادل کارکرد مغز رو تغییر میده و به سمت تمرکز بیشتر و تحرک کمتر سوق میده . این همون چیزی است که برای شعر لازم است و طبیعتا اگر فرد ذوق شاعری هم داشته باشد چشمه شعرش فوران میکند !!
بچه های دانشجو هم حتما دیدند که اگر ناچار به مطالعه باشند (برخلاف تصور عام که فکر میکنند گیرایی مغزشان کمتر است) عملا دروس خود را با زحمت کمتری فرا میگیرند.
این مطلب علمی و ثابت شده است.
علاقه مندي ها (Bookmarks)