پيشرفت در موسيقي كشور

[arian]

اگر ما بخواهیم میزان پیشرفت یا پسرفت کمانچه نوازی را پس از انقلاب بررسی کنیم اول باید مشخص کنیم که تعریفمان از پیشرفت در این زمینه چیست. آیا نزدیک شدن به موسیقی قاجار ارزش محسوب می شود یا ارزش های ما مطابق با ارزش های بین المللی موسیقی کلاسیک است.
باز هم از تاپيك جناب كمانچه ([ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]) اما بحث اين تاپيك در مورد كمانچه نيست.

سئوال ما اين است كه آيا به نظر شما پيشرفت در موسيقي كشور نزديك شدن به موسيقي قاجار محسوب مي شود يا به ارزشهاي موسيقي نوين و جهاني ؟

[arian]

فكر ميكنم اين سئوال خيلي سختي بود يا جواب دادن به اون دل شير ميخواد . چون من خودمم جرات ندارم حرفامو بنويسم .

[Kamanche]

با سلام
بله بدون شک سوال سختیه و نیاز به تحقیقات زیادی داره . اما فکر کنم به اندازه توان خودمون میتونیم یه چیزایی رو بگیم.

به نظر بنده مشکل اول ما این که هر کسی تعریفش از پیشرفت موسیقی ایرانی متفاوته.

من به شخصه هیچ وقت پیوند و نزدیکی با موسیقی غربی رو باعث پیشرفت موسیقی ایران نمیدونم. همینطور گرایش صرف به موسیقی دوره قاجار.

به نظر بنده هر نوع موسیقی از جمله موسیقی ایران ویژگی هایی داره که وقتی ازش گرفته شد دیگه نمیشه بهش ایرانی گفت.
موسیقی هند رو مثال میزنم. الان میشه گفت موسیقی هند بیشترین پیشرفت رو در میان کشور های همجوار ما داره و مثلا بازار موسیقی اروپا رو داره تسخیر میکنه. جالب اینجاست که ویژگی های مشترک فراونی با موسیقی ایرانی داره.
اما از لحاظ پیشرفت اصلا قابل مقایسه با ایران نیست.
حالا به نظر شما هندی ها به موسیقی غرب نزدیک شدن ؟ ویا گرایش صرف به موسیقی دوره قبل خودشون دارند. ؟

جواب هر دو به نظرم خیره.
اونها موسیقی شون رو همونطور که بود و هست دارند معرفی و اجرا میکنند. یک موسیقی اصیل هندی با حفظ تمامی ویژگی هاش . از لباس و ظاهرشون گرفته تا روی زمین نشستن و بداهه نوازی و ...

البته ببخشید من یه مقدار هم از بحث دور تر میشم اما حمایت دولت ، رسانه ها، برگزاری کنسرت های متعدد در اروپا و امریکا ، تربیت درست شاگردان و ... همه و همه در این پیشرفت موثر هستند.
حالا به نظر دوستان در اوضاع و احوال فعلی باید انتظار پیشرفت در موسیقی ایران رو داشت.
-----------------------------------
این از نظریات ما
ولی دوستان با شرکت همگانی در مباحث میتونیم به نتایج خوبی برسیم.
منتظر نظریات دوستان هستم.

[arian]

ممنون جناب كمانچه ، بالاخره معلوم شد كه چه كسي دل شير داره؟ دقيقا به مورد خوبي اشاره كرديد . موسيقي هند يا پاكستان تنها با يك نفر جهان را فتح ميكنند.
حالا جناب ويشتاسب خان فكر كنيم كه من يا شما يا دوست عزيز بعدي كه پست خواهد زد بالاترين مقام اجرايي موسيقي كشور است و ميخواهيم باعث پيشرفت موسيقي كشور شويم . راهكار چيست ؟ آيا بايد به سمت موسيقي قاجار حركت كنيم يا به سمتي ديگر . البته وقتي كه موسيقي نوين يا جهاني ميگيم منظور مون موسيقي غربي نيست. موسيقي غربي كه تناسخي با موسيقي ما ندارد.
مطلب خوب ديگري هم اشاره فرموديد و آن تعريف پيشرفت است. به نظرم تعريف شما از پيشرفت آنطوري كه براي هند فرموده ايد : ترويج موسيقي در ساير جوامع و ملل است. (البته اگر اشتباه فهميده ام تصحيح بفرماييد.)
دوستان با ارئه ي نظرات خود در باره ي پيشرفت از نظر خودشان نيز توضيح بفرمايند.

[Kamanche]

جناب آرین عزیز شما لطف دارید به بنده ولی ما شاید از لحاظ موسیقی دل شیر نداشته باشیم از جهت پرسپولیسی بودنمون بله به شدت دل شیر داریم.
من دوباره روی بحث خودم یه مقدار مانور بدم .
بله درست فرمودید یکی از حرف هام ترویج موسیقی در بین سایر ملل بود و همونطوری که میدونید موسیقی با مخاطبانش زنده س و مخاطبا به نظر بنده با پیشرفت یا رکود یه نوع موسیقی رابطه ی مستقیم دارند.
و همین ترویج موسیقی در بین ملل مختلف میتونه باعث پیشرفت هایی بشه.
اما تاکید بیشترم این بود که موسیقی ایرانی رو همونطور که هست با ویژگی های خاص خودش به مخاطب برسونیم.
حالا یه مثال دیگه میزنم همین اساتید موسیقی هند و پاکستان رو دیدید . چند وقت پیش یه اجرای سیتار از راوی شانکار رو میدیدم . چیزی که خیلی برام جلب توجه کرد این بود که ایشون با دو تا نوازنده طبلا و با رعایت تمامی ویژگی های موسیقی هند داشت برای مخاطب غربی برنامه اجرا میکرد و مخاطباش هم مات و مبهوت.

حالا مسلما چندین سال طول کشیده تا گوش این شنونده برای شنیدن موسیقی شرقی پرورش پیدا کرده . چه در این بین سالها و چندین وچند اجرای مختلف صورت گرفته تا شنونده از اصول این نوع موسیقی مطلع بشه. موسیقی که ارکسترال نیست و معمولا با یکی دو ساز همراهه و ...

-----------------------
یه مبحث دیگه رو هم من بگم اونم تاثیر مستقیم جامعه بر هنرمند و موسیقیشه.
با وضعیت رخوت بار و سردی که جامعه ی ما داره طبیعیه که هیچ قشری چه برسه به موسیقیدان نمیتونه توش به آفرینش هنری دست بزنه.
فکر میکنم روی این مورد بشه به خوبی مانور داد.
حالا من دارم مقاله ای رو میخونم که نکاتی در اینزمینه توش هست. سعی میکنم چیزهایی ازش رو در این تاپیک بزارم.
به امید مشارکت بیشتر دوستان

[Kamanche]

سلام به دوستان عزیز .
بعد از مدت ها داشتم پست هایی که توی نت اهنگ نوشتم رو بررسی میکردم که دوباره گذرم به این تاپیک افتاد .
ازاخرین بحثمون توی این تاپیک 5 ماه میگذره و از اون وقت تا به حال دوستان زیادی به سایت اضافه شدند .
باید اعتراف کنم فوق العاده این مبحث رو دوست دارم . دوست دارم که دوباره با حضور دوستان ادامه ش بدیم .
با تشکر از جناب آرین بزرگوار برای ایجاد این بحث عالی .

[Mona]

سلام
مرسي جناب آرين بحث فوق العاده ايه و مرسي آقاي ويشتاسب كه دوباره بعد چند ماه اين تاپيك رو زنده كرديد :)
به نظر من ما براي پيشرفت نبايد آنچه را كه تا به الان در زمينه موسيقي داشته ايم به فراموشي بسپريم بلكه بايد آنچه را كه داريم را نوين و جهاني كنيم. و اين نوين و جهاني كردن قدم اولش از خود ما شروع ميشه. ابتدا بايد مشكلاتي كه داريم رو ريشه يابي كنيم بعد فكر برطرف كردنشون باشيم. حالا اين مشكلات چيا هستن؟ مشكلات اقتصادي، سياسي، فرهنگي، اجتماعي و ... ما اگه بخواهيم موسيقي مون متحول بشه ابتدا بايد خودمون متحول بشيم از همه ي جوانب.
اين نظر من بود تا اينجاي بحث
موفق باشيد

[endvb6]

سلام. این بحث دقیقا مثل بحث آقای مستفیضی توی بخش سه تار هست. ببینید نظرات مختلفه. یه نفر از موسیقی کلاسیک دنیا لذت می بره و کارش رو به اون سمت می بره. یکی به موسیقی قاجار ارادت خاصی داره و سعی ماکنه اون حال و هوا رو داشته باشه. ولی نظر غالب و جامع اینه که ما ملتی هستیم که گذشته بزرگ و موفقی داشتیم و چون موسیقیمون هم در گذشته موفق بوده پس باید اصل رو موسیقی گذشته قرار بدیم و با استفاده از تفکر جدید و ابتکارات زیبا موسیقی نو و باحال بسازیم. مثل کارای استاد علیزاده، شعاری، بابایی، کلهر، ناظری ها و ...

[Arman_awn]

بسیار مهم است که پیشرفت را چگونه معنا کنیم. ارائه ی آثار جدید، ارائه ی آثار
با کیفیت، ارائه موسیقی خودمان به جهانیان یا آداپته کردن موسیقی ایشان برای
موسیقی خودمان...
این ها همه باید اول مشخص شود تا بتوانیم درک درستی از آنچه که پیشرفت
خوانده می شه بدست بیاریم. مطمئنم اگر موسیقی ما در برابر همین موسیقی
هندی که بحثش شد، اینگونه گسترده در جهان مطرح می گشت، الان این هندی
ها بودند که در پی تحقیق و تفحص بر می آمدند که ای آقا، مگر موسیقی این ها
چه دارد که...
موسیقی ما، فقط یک موسیقی صرف نیست. پشت موسیقی ما، تفکری عمیق
خوابیده است. شاید این تفکر را به غم نهفته داشتن متهم کنند، اما همان غم هم
هدفمند است. موسیقی ما اگر به درستی مورد تحقیق و کاوش قرار گیرد، یک موسیقی
مایه دار است، پر است، توخالی و طبل مانند نیست که صدا بلند باشد و از ارزش تهی.

در همان دوره ای که اجازه ی رشد داده شد، ما ثابت کردیم که موسیقی داریم که واقعاً
قبله ی موسیقی شرق، همین موسیقی ایرانیست. نشان دادیم که با همین تفکر ایرانی
در موسیقی می توانیم آثار ارکسترال هم بسازیم، آثار ردیف نوازی با ساز آن ها (ویولن) را
طوری تصنیف و اجرا کنیم که حتی خودشان تعجب کنند که این ساز ایرانی است یا غربی.
ثابت کردیم که صدای خواننده ای که در موسیقی آن ها (کلاسیک) اصلاً به کناری رانده شده،
با ادبیات غنی ما چه رنگ و بویی در موسیقی کلاسیک پیدا کرده است. ساز در موسیقی ایرانی
احساس شنونده را می نوازد و آواز او را به تفکر وا می دارد.
آثار پاپی با همین سبک و سیاق موسیقی ایرانی ارائه داده ایم، جزو برترین آثار موسیقی مردمی
جهان هستند و در این هیچ شکی نیست، اما چون ما شناخته نشده ایم، یعنی اجازه شناخته شدن
به ما داده نشده است، همان جایی ساکن نشسته ایم که قبل از این پیشرفت ها بودیم. هنوز هم وقتی
شخصی غربی به معنای واقعی با موسیقی ایرانی آشنا می شود، تا مدت ها مدهوش است که این همه
هنر چرا ناشناخته مانده. این همه هنر متعالی نه رجاله ای و پست.

ای کاش...

[Mona]

اما چون ما شناخته نشده ایم، یعنی اجازه شناخته شدن
به ما داده نشده است، همان جایی ساکن نشسته ایم که قبل از این پیشرفت ها بودیم.

آقا آرمان ميشه اين بخش از صحبتتون رو بيشتر باز بفرمايين؟ مرسي

[Arman_awn]

مونا خانم، اگه بخوام زیادتر پیش برم تنها کاری که کردم این میشه که باعث
بسته شدن سایت می شم. شرمنده م. کار از یه جاهایی لنگه که...

[Mona]

مونا خانم، اگه بخوام زیادتر پیش برم تنها کاری که کردم این میشه که باعث
بسته شدن سایت می شم. شرمنده م. کار از یه جاهایی لنگه که...

دقيقا اين نقطه همون سديه كه ما پشتش داريم دست و پا ميزنيم. نميدونم زمان و مكان اين حرفا كجاست؟! اما ok تا اطلاع ثانوي سكوت ميكنيم! ولي يه چيزيم بگم از ماست كه بر ماست.

[Kamanche]

در همان دوره ای که اجازه ی رشد داده شد، ما ثابت کردیم که موسیقی داریم که واقعاً
قبله ی موسیقی شرق، همین موسیقی ایرانیست. نشان دادیم که با همین تفکر ایرانی
در موسیقی می توانیم آثار ارکسترال هم بسازیم، آثار ردیف نوازی با ساز آن ها (ویولن) را
طوری تصنیف و اجرا کنیم که حتی خودشان تعجب کنند که این ساز ایرانی است یا غربی.
ثابت کردیم که صدای خواننده ای که در موسیقی آن ها (کلاسیک) اصلاً به کناری رانده شده،
با ادبیات غنی ما چه رنگ و بویی در موسیقی کلاسیک پیدا کرده است. ساز در موسیقی ایرانی
احساس شنونده را می نوازد و آواز او را به تفکر وا می دارد.

سلام و تشکر از همه ی دوستانی که به بحث اضافه شدند به خصوص آرمان خان با نظرهای همیشه خوبشون .

اما با اجازه ی دوستان من در مورد صحبت های آرمان عزیز نظری داشتم که عرض میکنم .

آرمان جان فکر نمیکنی این بخش از صحبت هات یه مقدار مبالغه آمیز شده ؟. آیا واقعا ما تونستیم کارهایی که شما اشاره کردید رو انجام بدیم .
یا لااقل مبالغه آمیر نیست که بگیم این کارها همراه با موفقیت و اقبال بوده ؟
منظور شما رو در مورد : در همان دوره ای که اجازه ی رشد داده شد،
متوجه نشدم . کاش این مطلب رو هم تا جایی که مقدوره بازتر کنید . تا بیشتر در موردش صحبت کنیم .

با امید مشارکت بیشتر اساتید .

[Arman_awn]

سلام و تشکر از همه ی دوستانی که به بحث اضافه شدند به خصوص آرمان خان با نظرهای همیشه خوبشون .

اما با اجازه ی دوستان من در مورد صحبت های آرمان عزیز نظری داشتم که عرض میکنم .

آرمان جان فکر نمیکنی این بخش از صحبت هات یه مقدار مبالغه آمیز شده ؟. آیا واقعا ما تونستیم کارهایی که شما اشاره کردید رو انجام بدیم .
یا لااقل مبالغه آمیر نیست که بگیم این کارها همراه با موفقیت و اقبال بوده ؟
منظور شما رو در مورد : در همان دوره ای که اجازه ی رشد داده شد،
متوجه نشدم . کاش این مطلب رو هم تا جایی که مقدوره بازتر کنید . تا بیشتر در موردش صحبت کنیم .

با امید مشارکت بیشتر اساتید .

با تشکر از دوست بسیار خوبم جناب ویشتاسب عزیز،

فکر نمی کنم حرف هایی که در مورد موسیقی ایرانی زدم مبالغه بوده باشه. ما از زمان ساسانیان و حتی پیشتر از آن ها در دربارها موسیقیدان های به نامی داشته ایم، زمانی که اروپاییان اصولاً قادر نبودند چیزی به اسم موسیقی را بشناسند. موسیقی ما در دوران قاجار دچار افول شد، هر چند در اواخر این دوره به لطف نوازندگان تار برجسته ای مثل میرزا حسینقلی خان یا میرزا عبدالله دوباره رو به پیشرفت نهاد. این پیشرفت ها با سقوط قاجار بیش از پیش جلوه نمود و می بینیم که از این دوره به بعد (حدود 1300 به بعد) روز به روز به تعداد خوانندگان و نوازندگان خوب، و شاگردانی که در آینده ای نه چندان دور تبدیل به بی بدیل ترین اساتید سازهایی شدند که می نواختند، افزوده شد.
منظورم از دوره ای که اجازه رشد داده شد دوران قبل از انقلاب بود که بالاخره موسیقی بسیار آزادتر بود. از نوازندگان و اهل موسیقی، اساتید و دست اندرکاران این هنر حمایت می شد و نتیجه اش هم شد همانکه دوره ای بود انفجاری از رشد استعداد های موسیقی در ایران. یعنی اگر بهتر بگویم زمینه رشد فراهم نشد، اما حداقل جلوی پیشرفت موسیقی هم گرفته نشد.

وقتی که دو سه سال پیش در روزنامه خواندم که گروهی از انگلیس برای جمع آوری آثار برنامه های گل ها به ایران آمده اند و تمامی این آثار به صورت ضبط دیجیتال با خود برای نگهداری و حفظ به عنوان مفاخر موسیقی جهان به کشورشان برده اند، باز هم نشان می دهد که چندان هم مبالغه نکرده ام.

حجم آثار و صد البته کیفیت آثار خود گواه گفته های این بنده حقیر هست. چقدر آثار خاطره انگیز و برجسته خلق شد؟ در نوازندگی همه ساز ها حتی سازهایی مثل پیانو که حتی از ویولن هم مهجور تر بود.

می خواهم بیشتر نظر شما را بدانم، لطفاً دقیق تر وارد جزئیات بشویم تا بتوانیم بحث را بهتر ادامه بدیم.

[daynaz]

با عرض سلام
پیشرفت موسیقی ما دلایل بسیاری داره از جمله وسواس آهنگساز ، خواننده و شاعر در اجرای کاری با ارزش و غنی هم به بحاظ معنایی و هم به لحاظ کمی و کیفی که متاسفانه تعداد کمی به این مسئله توجه دارند . موسیقی ما در دهه ی 50 با گروه نوین ار قدرت خاصی بر خوردار بود ، من به عنوان یک ترانه سرا برگشت به کمی عقب تر را در پیشرفت موسیقی موثر می دانم.
به طور کثال جوانان امروز بیشتر گرایش به آهنگهای داریوش ، گوگوش ، ابی و ... دارند.

[daynaz]

من نمی دونم چرا خواننده ها به ترانه هایی مه انتخاب می کنن اصلا اهمیت نمی دن ؟ چرا ترانه سرا ها به کیفیت کار توجه نمی کنن ؟ چرا همه چیز بازاری شده ؟ آقا من به دنیای ترانه و موسیقی اعتراض دارم ، کی قراره جواب گو باشه ؟