دوربین

[kaka]

دکتر علی شریعتی

[kaka]

فروغ فرخزاد

[Babak_mix]

حكيم ابوالقاسم فردوسي طوسي

[Babak_mix]

شيخ اجل، سعدي شيرازي

[kaka]

فکر کنم بیشتر عکسا پاک شدن

حسین پناهی

[kaka]

ویکتور هوگو

[arian]

[arian]

۲۱ آذر شد و تو نیستی!

بامی بر سر نيست
نه گليمی به زيرِ پای
از تاب ِخورشيد
تفتيدن را
سبوئی نيست
تا آب‌اش دهم، و برآسودن از خسته‌گی را
بالينی نه که بنشانم‌اش.

[arian]

ترجيح می ‌دهم که شعر شيپور باشد نه لالايی.

[arian]

کافه نادری به فروش می رسد!







چشمك ستاره ها را ميشمرديم يادته ؟

[arian]

حالا تو نيستس و بي تو ديگه كافه كافه نيست. ديگه هيچ ستاره اي جرات چشمك نداره .

[arian]

مردي كه او را ميديدم و كم توان شناختنش را داشتم . هرگاه ميامد تا به پسرش سري بزند كمي راهش را كج ميكرد چون ميدانست پسر ديگري در همين كناره ها هميشه به انتظارش است و با چشمان زيبايش و موهاي سپيد و بلندش در ميرسيد و صدايي كه قادر به گفتن نبود . هيچگاه نمي گفت حتي سلام . اما چشمانش تمام كلام بود . براي شناختنش تكاپويي نبود لذت فقط در ديدار عميق چشمانش بود و از چه روي به ديدار من مي امد. شايد جواني خود را ميديد . چند روز قبل از هميشه رفتنش ، همچنان گرم و استوار با همان موهاي بلند و سپيد كه امواج باد همواره در خود داشت. رسيد . ديدمش اما كم . و پس از آن سه روز بعد قاصدك خبر آورد كه رفت.



دیگر اكنون دیری و دوری ست
كاین پریشان مرد
این پریشان پریشانگرد
در پس زانوی حیرت مانده ، خاموش است


سخت بیزار از دل و دست و زبان بودن
جمله تن ، چون در دریا ، چشم
پای تا سر ، چون صدف ، گوش است


هميشه با اواخر مرداد مشكل داشت و هميشه زمستان مرداد را بس ناجوانمردانه ميدانست. و از همين روي نتوانست تحمل مردادي ديگر و در شهريور رفت.


سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت
سرها در گريبان است
کسي سر بر نيارد کرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را

نگه جز پيش پا را ديد ، نتواند
که ره تاريک و لغزان است
وگر دست محبت سوي کسي يازي
به اکراه آورد دست از بغل بيرون
که سرما سخت سوزان است

لیك در ژرفای خاموشی
ناگهان بی ختیار از خویش می پرسد
كآن چه حالی بود ؟
آنچه می دیدیم و می دیدند
بود خوابی ، یا خیالی بود ؟




ما چون دو دریچه، روبه‌روی هم،
آگاه ز هر بگو مگوی هم،
هر روز سلام و پرسش و خنده،
هر روز قرار روز آینده.
عمر آینه‌ی بهشت، اما... آه
بیش از شب و روزِ تیرو دی کوتاه
اکنون دل من شکسته و خسته‌ست،
زیرا یکی از دریچه‌ها بسته‌ست.
نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد،
نفرین به سفر، که هر چه کرد، او کرد.

چون سبوی تشنه کاندر خواب بیند آب، واندر آب بیند سنگ،
دوستان و دشمنان را می‌شناسم من.
زندگی را دوست می‌دارم؛
مرگ را دشمن.
وای، اما – با که باید گفت این؟ - من دوستی دارم
که به دشمن خواهم از او التجا بردن.




و اين هم روزي است از روزهاي عجيب اين سرزمين . مهدي در خاكسپاري فروغ.

[arian]

بزرگ بود و از اهالي امروز بود و با تمام افق هاي باز نسبت داشت


فروغ و كاميار




فروغ ، مادر و دو برادرش در اهواز

[Majed]

نصرت رحمانی



یدالله رویایی



م. آزاد




اسماعیل خویی

[Majed]

مفتون امینی




سیمین بهبهانی



نادر نادرپور



فریدون مشیری

[Majed]

سیاوش کسرایی




محمد حقوقی



منوچهر نیستانی



مسعود احمدی



علیرضا باباچاهی