شارل گونو

[Khashayar]

شارل گونو آهنگساز فرانسوی در ۱۷ ژوئن سال ۱۸۱۸در پاریس در خانواده ای هنرمند به دنیا آمد و در ۱۸ اکتبر سال ۱۸۹۳ در سنت کلود (۱) در گذشت. پدرش که در جوانی جایزه رم را گرفته بود ، در سال ۱۸۲۳ در گذشت و شارل کوچک تحت حضانت مادرش که پیانیست زیردستی بود، به تحصیل پیانو پرداخت. چندی نیز نزد رایخا Reicha (۱۷۷۰ – ۱۸۳۶) کارکرد و پس از آن به کنسرواتوار پاریس وارد شد و در سال ۱۸۳۹ به دریافت جایزه بزرگ رم نایل گشت. در رم ، گونو با آثار„پالسرینا” آشنایی یافت و یک رکوییم حاکی از عشق و محبت روانی نوشت. پس از آن به آلمان سفر کرد و چندی در شهر برلین نزد„فانی هنزل” خواهر „مندلسون” مهمان بود. سپس در لایپزیک به ملاقات مندلسون رفت ودر آنجا سمفونی اسکاتلندی او را شنید. مندلسون در کلیسای سن توماس چند قطعه از آثار باخ را برای وی روی ارگ نواخت و شاید تحت تأثیرآثار باخ ، موتسارت ، و بتهوون ، „گونو” به نواختن ارگ همت گماشت و مدتی ارگ نواز یک میسیون مذهبی بود.
آشنایی او با „مادام ویاردو Viardot” خواننده معروف فرانسوی باعث شد که گونو اپرای „سافوSapho” را به سال ۱۸۵۱ بنویسد. اما این اپرا که از حیث سادگی بیان کاملاً نقطه ی مقابل آثار مایربر Meyerbeer (۱۷۹۱- ۱۸۶۴) بود ، مورد توجه واقع نشد. به همین ترتیب موسیقی برای چند صحنه از „اولیس Ulysse” نیز موفقیتی نداشت.
گونو از آن زمان به فکر نوشتن اپرای „فاوست” افتاد که درسال ۱۸۵۹ به پایان رسید و در مارس همان سال به اجرا گذاشته شد. در ابتدا موسیقی شناسان فرانسه این اثر عالی را به خوبی استقبال نکردند و عده ای آن را تقلیدی از سبک „واگنر” دانستند ؛ اما این اپرا که کاملا از متن نمایشنامه اصلی „گوته” به موسیقی در آمده بود، بعدها از شاهکارهای اپرای فرانسه قلمداد شد. پس از آن گونو به فکر تحول جدیدی در موسیقی فرانسه افتاد، اما از چند اپرایی که بعد از فاوست نوشت „فیله مون و بوسیس Philemon et Baucis” ، „ملکه سبا” و „کبوتر” هیچیک با فاوست برابری نمی کرد. تنها اپرای „میری Mireille” که در سال ۱۸۶۴ در تئاتر و „لیریک” پاریس به معرض نمایش گذاشته شد ، اثر قابل ملاحظه ای بود ؛ ولی در اجرای مجدد „میری” دو صحنه از بهترین قسمت های آن را بدون توجه به ارزش فنی حذف کردند تا آنکه بار دیگر در سال ۱۹۳۹ این دو صحنه به اپرا اضافه شد.
یکی دیگر از آثار بزرگ گونو اپرای „رومئو وژولیت” است که در سال ۱۸۶۷ به مورد اجرا گذاشته شد و موفقیت بزرگی پیدا کرد. پیش از گونو„برلیوز” هم این نمایشنامه را به موسیقی در آورده بود، اما گونو اپرای کاملی از آن تهیه کرد. در سال ۱۸۷۰ گونو به „انگلستان” مسافرت کرد ودر تمام دوره جنگ آلمان با فرانسه در آن کشور به سر برد. از آثار او قطعه ی „سوگواری گالیا Gallia” در شهر لندن اجرا شد و نیز „پولیوکت Polyeucte” را در آن شهر به اتمام رسانید. این اپرا در سال ۱۸۷۸ نمایش داده شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت.
آخرین اپرای وی „خراج زامورا Zamora” بود که در ۱۸۸۱ به معرض نمایش گذاشته شد. اما یکی دیگر از آثار گونو که حاوی داستان عشق „هلوئیز و آبلار Heloise et Abailard” بود، به واسطه مرگ او ناتمام ماند . این اپرا که در ۱۹۳۹ تکمیل و اجرا شد، از آثار پرمایه ی گونو است. گونو بواسطه سه اپرای „فاوست” ، „میری” و „رومئو و ژولیت” در ردیف بزرگترین آهنگسازان اپرا در آمد. موسیقی او همه جا حاکی از عشق و آرزوی انسانی است.

۱- St. Cloud