کنسرت مشترک داريوش و شجريان!!

[Leon]

يک سالن 30 هزار نفره،با بهترين امکانات بر پايی يک کنسرت،يک برنامه مشترک بين 2 خواننده با سبک های مختلف!
چندی پيش در باره کنسرت بی سابقه و بزرگ گروه Heavymetal و يک ارکستر سمفونيک کلاسيک چيز های جالبی خوندم،با خودم فکر ميکردم که آيا اين امر در موسيقی ايرانی هم امکان پذير هست يا نيست؟
نمونه خيلی بارز اين امر،کنسرت های پاواروتی با بهترين خوانندگان پاپ جهان هست،سلين ديو ن،استينگ،مادونا،و...
آيا فکر ميکنيد که اين برنامه ها در موسيقی و در کل در فرهنگ ايرانی هم قابل اجرا هست؟به چه شکلی؟و چه موانع در سر رهه اين برنامه ها ميتواند ،باشد؟

[Guitaro]

خب این کار که شدنیه ... ولی یه سری مسائلی هست...

یه سری خواننده هایی هستن خارج از کشور که خواننده های داخلی نمی تونن باهاشون همکاری کنن (مشکلات ممنوع الصدا شدن و این مزخرفات!!)
بعضی مواقع همچین همکاری هایی از طرف هوادارهای یکی یا هر دو خواننده زیاد مورد استقبال قرار نمیگیره ... مثلا همین مثالی که تو اسم تاپیکه ! فرض کنیم مشکل خط بالا نباشه و همچین برنامه ای ممکن باشه ... مسلما یه عده از طرفدارهای افراطی شجریان به این حرکت اعتراض میکنن که „استاد با آن صدای والا و آسمانیشان چرا باید با یک خواننده ی کوچه و بازاری هم صدا شوند ؟!” و این مزخرفات...
مساله ی دیگه - متاسفانه - جو رقابتی بین خواننده هاست که جایگزین جو „رفاقتی” شده ...
الان خواننده های مطرح پاپ روز (چه داخلی چه خارجی) رو نگاه کنید ... هر کدوم دارن میزنن تو سر و کله ی هم و توی مصاحبه ها و صحبت ها و اینا هم دیگه رو زیر سوال می برن که بگن „من بهترم !” این مساله ایه که تا همین چند سال پیش نبوده ...
مثلا ابی و داریوش توی کنسرت های هم آهنگهای همدیگه رو میخوندن یا کنسرت مشترک میذاشتن ...

حالا فکر کنید دو تا از خواننده های „این ور آبی” مثلا احسان خواجه امیری و نیما مسیحا ! این دو تا به خون هم تشنه ان ! (دقیق یادم نیست کجا بود ، ولی توی یه سایتی یه مصاحبه با نیما مسیحا خوندم که توش کاملا غیر مستقیم میگفت „این خواننده هایی که فلان جور کارها رو میخونن که حتی ارزش یه بار گوش کردن هم نداره” که هر آدم نفهمی هم که یه بار کارهای احسان خواجه امیری رو شنیده باشه میفهمه منظور کارهای اونه (یه نمونه ها و مثال هایی میاورد) چرا ؟ چون سبک کاریشون شبیه همه ، و هر کدوم میخواد اون یکی رو بکوبه که بگه „من بهترم !” و این فقط یه نمونه بود !
تا وقتی همچین جوی بین خواننده ها برقراره ... عملا تصور همچین اتفاقی یه خورده دور از واقعیته !

مشکل دیگه اینه که اجرای کنسرت توی ایران - به خاطر مشکلات خاص که ارشاد و امثالهم ایجاد میکنه که بهتره اینجا در موردش صحبت نشه - همینجوریش انقدر سخت هست که خواننده های مطرح هم بعضی وقت ها بی خیال کنسرت میشن و قرنی یه بار کنسرت میدن ! چه برسه به اینکه بخوان برنامه چینی کنن واسه کنسرت مشترک !


در کل از نظر من یه همچین اتفاقی هم برای مردم و هم برای خود خواننده ها یه خورده دور از ذهنه و یه سری مشکل هم جلوی راهش هست... که اولین کسی که بخواد همچین کاری بکنه (لااقل داخل کشور) باید یه خورده پر رو بازی در بیاره (!) و آماده ی مشکلاتی که در ادامه پیش میاد باشه ...

اینا نظر شخصی من بود البته !

[alireza_amirsamimi]

به نظر من کانلا نشدنی هست. داریوش و شجریان!! اگر بیایم روی مصاحبه ها و کتابهای استاد شجریان دقت کنیم میبینیم که نمیشه این دو رو کنار هم گذاشت تفکراتشون متفاوته و یه جورایی آبشون توی جوب نمیره. موسیقی ایرانی به سمت و سوی موسیقی ما در قبل از انقلاب انتقاد شدید داره و اون رو زیر سوال میبره و حتی خودش رو به خاطر همین اعتراض از بعضی جوامع قبل از انقلاب کنار میکشه!. چون از طرفداران استاد شجریان هستم درست نمیدونم بیام تو این تاپیک دعوا درست کنم چون بیشتر تعصب جای منطق رو میگیره.

[Kamanche]

با سلام
به نظر من این جور طرح ها حتی بین هنرمندان بزرگ موسیق ایرانی (سنتی) ما هم اجرا شدنی نیست. حالا چه رسد به اینکه وای ... خدا نکنه یکی از طرفین لس انجلسی باشه.
نوازنده های بزرگ موسیقی ایرانی به دلایلی که مثل روز روشنه نمی تونن بعد از 10 سال دوباره کنار هم بشینن و برنامه ای اجرا کنند. حالا همین ها خدایی نکرده بیان با یه لس انجلسی که کاراش هم مبتذله برنامه اجرا کنن...

یه حرف دیگه هم اینکه نمونه هایی که آوردید لئون جان (پاواروتی ، سلن دیون و ...) کمابیش سبک های ارایه موسیقی شون به هم نزدیکه . اما این دونفری که شما مثال زدید (داریوش و شجریان) توی دو نوع موسیقی فعالیت میکنند که وجه تشابهشون خیلی کمه. لااقل از لحاظ خوانندگی.
کاش دو نفر بزرگ رو توی موسیقی ایران مثال میزدید . مثل کنسرت مشترک آقایان شجریان و ناظری.
یه مقدار بهتر میشد پیرامونش مانور داد.
...

[Majed]

با كمانچه و عليرضا كاملا موافقم...

اين موردي كه شما مثال زديد واقعا نشدنيه... چه از لحاظ جايگاه در نظر بگيريد.. چه از لحاظ سبك خوانندگي...

نميدونم شايد اين جمله من در خور نباشه... ولي واقعا شما جاي شجريان بوديد با اين همه جايزه هاي بين المللي مثل گرمي و ... در زمينه ي آواز ميرفتيد با داريوش كه اسمش فقط بين ما ايرانيا (اونم نه همه) هست كنسرت بديد؟

به نظر من اين خودخواهي نيست.. اين حفظ كردن كلاس كاري هست.. وگر نه فردا مثل محمد اصفهاني اسمش ميوفته سر زبونا كه رفته با DJ aligator آهنگ مشترك داده.. تازه تو اين آهنگ فقط از صداي اصفهاني استفاده شده.. فكرشو بكنين اگه واقعا يه كار باهاش ميداد چي ميشد...

افرادي مثل استاد شجريان هم رو اين امور خيلي حساس هستند و همه ميدونند كه شجريان كسي هست كه به هيچ قيمتي از كلاس و كيفيت كاريش نميزنه... و اين رو تو تمام اين سالها اثبات كرد...

در كل به نظر من هم اين كار نشدنيه... حداقل رو اين مثالي كه شما زديد سعيد جان

[Leon]

در ابتدا تشکر از همه دوستان برای نظرات.
به چند نکته بايد اشاره کنم که بچه ها اصلاً مد نظر قرار ندادند،يکی اينکه اسم تاپيک برای جلب کاربر بود،و سؤال اصلی من در پست اول مطرح شده بود،منظور من کنسرت داريوش و شجريان نبود ،البته غير ممکن ها را بايد هميشه در نظر گرفت،و در موردش بحث کرد.
به قول کمانچه عزيز،کنسرت شجريان با ناظر اي،يا... منظور من کلاً اجرا های خوانندگان در سبک ها و تفاوت نسل ها ميباشد،نه کنسرت مستقيم شجريان با داريوش اقبالی،مثلاً در ...! لول

کلاً پيشنهاد شما در باره چيست،راه کار ها،مشکلات،عوامل فرهنگی که اين تنش ها را به وجود ميياورد؟
چرا مثلاً يک خواننده معروف اپرا،با ارکستر سمفونيک چک و اسلواکی،آهنگ ايرانی گل سنگم،رو اجرا ميکند،يا مثلاً خوزه کارراس،خواننده اپرای اسپانيا،موسيک فولکور نصف کشور های دنيا رو اجرا ميکند،يا پاوارتی،با مدونا،برنامه اجرا ميکند،ولی هنرمندن ما هنوز در گير عرفان و جايزه گرمی هستند!

[arian]

جناب لئون سلام .
بارها سعي كردم كه پستي در اين تاپيك بزنم ولي با خود سانسوري مواجه شدم . جناب لئون عزيز طرز فكر و فرهنگ ما متاسفانه در همه ي ابعاد جامعه گرايشي به همكاري و كار گروهي ندارد . و فرهنگ كار گروهي در ما بسيار ضعيف است. هميشه ديده ايم كه نه در ورزش ، نه در مديريت هاي اقتصادي و يا حكومتي و يا ساير ابعاد ،كار گروهي در ايران به نتيجه نرسيده است. موسيقي كه اصلا هيچي . حرفش را هم نزنيد . همان روايت تكراري بردارهاي پراكنده كه هيچگاه نخواهند توانست در راستاي يكديگر باشند .
من فكر نميكنم كه جناب پاوروتي ، جايزه اي مونده باشه كه دريافت نكرده باشند . يا سبك كار ايشون موقر و سنگين و متين نبوده باشه . انچه كه پاوروتي را از استادان (البته همطراز ايشون شايد نداشته باشيم) همطراز ايراني خود جدا ميسازد در نوع نگرش و طرز تلقي آنها از هنر و فرهنگ آنها ناشي مي شود . و متاسفانه اين فرهنگ قابل تزريق نيست.

چهل درويش بر گليمي بخسبند و دو پادشاه در اقليمي نگنجند .
آن روزگاري كه استادان بزرگي نظير مرحوم صبا و محجوبي و حسين ياحقي رهبري اركستر را به جوان 22 ساله اي به نام پرويز ياحقي بسپارند و يا نوجوانان 14 ساله اي را براي اجراي تكنوازي به راديو بفرستند يازماني كه قمر ميخواند و به پايش جواهر ميريختند و او پول و ثروت و طلا را به پاي رعيت فقير ميريخت گذشته است. زمانيكه علينقي وزيري را به دربار فرا ميخوانند تا براي وزير و وكيل بنوازد و او رد ميكرد و ميگفت هر كسي كه ميخواهد صداي ساز مرا بشنود بايد در كنسرت حضور پيدا كند . زماني كه خالقي با حسين گل گلاب در اشغال ميهنشان به خلق سرود اي ايران بپردازند و صبا و ملك به علت سرودن موسيقي آزاديخواهانه به زندان روند و آثار خالقي را به آتش بكشند گذشته است .

متاسفانه شاگردان كوچك همين استادان بزرگ كه بايد آنها را پدر خوانده هاي موسيقي ايران نام برد با نخوت تمام بر روي صندلي تكيه ميزنند تا شاگرد جلوي آنها خم شود دست استاد را ببوسد در همين حال پدر خوانده دست چپش را بر روي سر شاگرد ميگذارد و به علامت بوسيدن سر شاگرد ، لبهايش را بر روي دست خود ميفشارد .
به نظر من هم ،اميد داشتن به چنين همكاريهايي از اين اساتيد بزرگ موسيقي ايراني بعيد است انشاء ا... در نسل هاي بعدي شايد شاهد اينگونه اتفاقات باشيم .

[خان]

آرین عزیز خیلی زیبا حرف ها رو تمام و کمال گفتی و دل ما رو به وجد آوردی.

هنر یعنی دل دادگی هنر یعنی یکرنگی و زلال بودن.
چشم هم چشمی و حسد در هنر ناب جایی نداره و این قبیل خصایص بد در هنر و اندیشه اصیل خیلی زود خودش رو نشون میده.

استاد شجریان یکی از اعتبار های موسیقی اصیل و سنتی و افتخاری برای کل جامعه ماست. که نمیشه هیچ وقت انکارش کرد. قبلا در جاهای دیگه ای هم گفته ام که استاد شجریان تنها برای صدای زیبا و مهارت در آواز خوانی بدل به استاد بی نظیری نشده است،مجموعه ای از منش ها و رفتار ها ایشون را به اینجا رسونده که خیلی با ارزش هست.

در مورد این موضوعی که شما بحث میکنید من هم کاملا موافق هستم.
سبک و نگرش مردم غرب با ما در همه زمینه ها بسیار فرق داره. از زندگی و امور روزمره گرفته تا هنر و هنر آفرینی. یه استاد تو ایران از نمایشگاه نقاشیش هیچ بازدیدی نمیشه ولی همین استاد در کشور های خارجی چنان استقبالی ازش میکنن که در برگشتن به ایران دچار شک میشه. همه اینها نشانه تفاوت دید ما نسبت به هنر با ملل دیگه هست. فقط برای چنتا از نوازنده ها و خواننده های ما سالن های کنسرت پر میشه و دیگران باید منتظر بمانند تا روزی از زیر سایه بزرگان خارج بشن.
برای مردم ما موسیقی بدون کلام معنایی نداره،همان تعداد کمی هم که از کنسرت های موسیقی بدون کلام استقبال میکنن شاگرد های همان اساتید هستن یا فامیل هاشون،هیچ فرد تازه کاری نمیتونه کنسرت بزاره چون استقبالی نمیشه.

همین موضوع و دید ما و حصاری که اطراف هنر مندان خودمون کشیدیم آنها را در بند میکنه و نمیزاره که دست به نوعی تغییر و تحول بزنن. چون ما ها عادت داریم یک شبه کسی رو به عرش ببریم یا یک شبه فراموش کنیم.
نمیخوام بگم که کسانی مثل استاد شجریان باید با خواننده های لس آنجلسی بخونن ،چون همخوانی با هم ندارن نمیشه یک خواننده سبک سنتی رو با یک خواننده مثلا پاپ لس آنجلسی ایرانی در یک سالن گنجاند،چون به هر حال باید یکی از این دو به سمت سبک دیگری متمایل بشه تا کار قابل گوش کردن باشه.

[arian]

دوستان عزيز سلام
خداي ناكرده زماني تصور نشه عبارت زير منظور آقاي شجريان بوده است :
متاسفانه شاگردان كوچك همين استادان بزرگ كه بايد آنها را پدر خوانده هاي موسيقي ايران نام برد با نخوت تمام بر روي صندلي تكيه ميزنند تا شاگرد جلوي آنها خم شود دست استاد را ببوسد در همين حال پدر خوانده دست چپش را بر روي سر شاگرد ميگذارد و به علامت بوسيدن سر شاگرد ، لبهايش را بر روي دست خود ميفشارد .
اين عبارتي كه گفتم مربوط به هيچ خواننده اي نيست بلكه رفتاري بود كه بنده از يك نوازنده معروف ديدم . چون موضوع بحث فراتر از يك يا دو فرد خاص در موسيقي سنتي يا پاپ ما است. صحبتهاي من هيچ ارتباطي به افرادي كه در اين تاپيك به آنها اشاره شده ندارد .

[arian]

• موسيقيدانان ما كمترين ارتباطي با هم ندارند مگر به ضرورتهاي حرفه يي. در استوديو يا پشت ميزي به بهانه گفت وگويي ـ از همان گفت وگوها كه در آن هر كس سنگ خودش را به سينه مي زند و منتش را سر موسيقي مي گذارد ـ يا در كنسرتي و احياناً در ميهماني... غير از اين هيچ ارتباطي بين موسيقيدانان ما نيست كه فضاي مشتركي براي تبادل تجربيات هنري شان فراهم كند و به رشد كل موسيقي در ايران كمك برساند. البته، پيشاپيش از شوخي مؤدبانه يي كه در سطور بالا نوشتم از خوانندگان محترم ايران آدينه عذر مي خواهم. ان شاءالله بنده را خواهيد بخشد، وگرنه كيست كه نداند چنين خواسته هايي در اين جامعه، جايي ندارد جز در مرزهاي سفاهت و حماقت. كيست كه حداقل يكبار از فلان استاد يا بهمان هنرمند نشنيده باشد كه آهنگ يا شعر يا ايده موسيقايي او توسط استادش يا دوستش يا همكارش يا شاگردش (!) ربوده شده و به كار رفته است. برعكس، بازار غيبت و فحاشي و توطئه و باندبازي و ناامني بس گرم است و اين همه، به نام «هنري» صورت مي گيرد كه قرار است وظيفه تزكيه نفوس و آرامش بخشيدن به ضمير جمعي جامعه و ارتقاي روحي مخاطبانش را به عهده داشته باشد. كم نيستند اشخاصي كه سالهاست منزوي نشسته اند تا ببينند كه از اين كوزه چه بيرون مي تراود
سيدعليرضا ميرعلينقي-ايران آدينه

[*nvidia*]

به نظر من هم این کار به هیچ وجه رخ نخواهد داد.
چون کاملا سبک ها و تفکرات مختلفی دارند.
استاد شجریانی که 32 سال پیش موسیقی ایرانی را به دلیل ابتذال به وجود آمده در موسیقی آن زمان تحریم کرد حالا بیاد با داریوش کنسرت بده.

[Leon]

چرا اين قدر يک نفر رو بزرگش ميکنيم،بت ميسازيم.
مطمئناً استاد شجريان هم گاهی بيشتر به پول کنسرت هاش بيشتر توجه داره تا هنر!
با تمام احترام برای اين استاد،ولی فکر نکنيم که معنی هنر در يک نفر خلاصه ميشه.
اين مسأله برای داريوش هم صادق هست،در موسيقی پاپ.
ولی در کل نظرات استاد آرين بسيار به جا و کامل بود،البته تکميل نظرات دوستان ديگر.

[alireza_amirsamimi]

کسی از استاد شجریان بت نساخته. من که خیلی به ایشون علاقه دارم و روزم رو با آلبوم های ایشون میگذرونم از بعضی کارهاش هم در حد خودم نه بیشتر!! انتقاد میکنم. خبری از بت نیست. استاد شجریان هم یک حرفه ای هست و به پولش اهمیت میده ولی این نیست که برای پول کار کنه. سعید جان چرا درباره چیزی که اطلاع نداری صحبت میکنی؟؟!! همین شجریان میتونست مثل آقای... (همه میدونن کیا رو میگم) کاست آهنگ بازاری بده و مثل همون بعضی ها بره تو تلویزیون لب بزنه یا تو کنسرتش سی دی بگذاره!! ولی این کار رو نکرد. سالها سکوت کرد و به نشانه اعتراض کنسرت نداد. همون قبل از انقلاب نرفت مثل بعضی از اساتیدی که از صدای بسیار قوی برخوردار بودند و استاد بودند بره آخر فیلم بخونه آقا خودش خوب میدونه و... . یا بیات مثل خیلی دیگه قبل از انقلاب موسیقی ایرانی رو به ابتذال بکشه و اون رو لس آنجلسی بکنه . بعدش بره آمریکا تبدیلش کنه به آهنگ رقاصی!! همین مرد برنامه گلها رو به خاطر همین مسائل تحریم کرد. چطوری میتونی استاد شجریان رو به این چیزها بچسبونی. اگه می خواست به برای پول کار کنه همه این کارای بالا رو انجام میداد.

[Leon]

البته تمام اين موارد رو خودتون اشاره کرديد.
ولی اينکه برنامه گل ها رو تحريم کرد،زياده روی بيش نبود،اگر منظورتون آقای افتخاری هست،با وجود البوم هايی که هر هفته از ايشون بيرون مياد،باز هم کار هشون قوی هست و قدرت و زيبايی صدا،چيزی رو از دست نداده.
در مورد موسيقی لس انجلس،من که خودم گوش نميدم،و ان چيز هايی هم گوش ميدم،مربوط به خواننده های قديمی هست،موسيقی سنتی هم گوش نميدم،در کل سبک من چيزه ديگهی هست،کمی به موسيقی کلاسيک و نيمه کلاسيک مدرن مربوط ميشه.
اشاره من به پول کنسرت ها بود که چيز هايی شنيده بودم،در استاد بودن ايشون شکی نيست و جز افتخار ما ايرانيان هست،ولی ايشون هم کمی زياده روی ميکنن،با تحريم و اين حرف ها،و اين خود ضربه ايی به موسيقی ما بوده است.
بحث ان ور آب (لس انجلس) ،بحث ديگهی هست،که خود من هم موافقم،خوب آنجا،همه چی يعنی پول،قدرت يعنی پول،هنر يعنی پول! البته نه 100%،ولی هر وقت قبول کرديم که پاپ،به معنی ابتزال نيست،و کم و بيش کار های با ارزشی هم بيرون مياد،ميشه به توافق هايی رسيد.
هر چند ،من نه با سنتی حال ميکنم،نه موسيقی پاپمون!

(البته اين آخری برای ادامه بحث،و کمی در گيری بود!)

[alireza_amirsamimi]

درباره تکتک این مسائل میشه بررسی کنیم. اول از همه آقای افتخاری. بنده اینجا نظر خودم رو نمیگم بلکه اینجا میایم از لحاظ تکنیک های آوازی و موسیقی صحبت میکنیم.
چه فاکتور هایی باعث یک کار قوی میشه. فقط صدای خوب؟؟!! نه خیر. در اینکه به قول شما صدای ایشون قوی هست ذره ای شک نیست. ولی کدوم یکی از کارهای جدید ایشون یک کار فاخر و ماندگار آوازی از لحاظ تکنیک های آوازی هست؟؟!!! شما رو چه حسابی میای اینجوری میگی؟؟! آهنگسازی کارهای جدید ایشون هم اکثرا یه سری ملودی های بازاری هست که در قبل از انقلاب استفاده میشه و به هیچ وجه ملودی قوی نداره. تازه بر اساس هارمونی هم حرف جدیدی نداره و ساز بندی خفنی هم در بیشتر این کارها وجود نداره که ضعف ملودی رو بپوشونه. استفاده از تعداد زیادی ساز کوبه ای و ... هم همینطور. بعضی از شعرهاش که دیگه نگو... هر کسی هم به جای اسم!!! علیرضا افتخاری بود این کارها در همین حد اجرا میشده. حالا اینجا جاش نیست اگه بخوای در تاپیکی جدا با کارهای ایشون با سند و مدرک صحبت میکنیم که شما فکر نکنی من از روی تعصب صحبت میکنم (کما اینکه در بعضی تاپیک های قبل صحبت کردیم). ایشون کارهای و کاست هایی مانند راز و نیاز و شور عشق و... که ماندگار هستند و باتسلط و پرقدرت آواز خوندند و آهنگسازان معتبر موسیقی ما آهنگسازش بودند هم داره و کاملا میتونیم با این کارهای ایشون مقایسه کنیم.
در رابطه با تحریم برنامه گلها و تحریم های دیگه استاد شجریان که به نظر من حرفت غلطه لطفا دلایلت رو بیار تا من جواب شما رو کامل بدم
من نگفتم موسیقی پاپ مبتذل هست دوست عزیز. حرفهای گذشته من هیچ ربطی به این مسئله نداشته . من گفتم موسیقی سنتی رو به ابتذال کشیدند. من خودم هم موسیقی پاپ گوش میکنم(ولی نه هر لس آنجلسی که میگه من پاپ میخونم) ما کارهای قوی موسیقی پاپ هم داریم مثل کارهای علیرضا عصار و ... . پس حرف من رو اشتباه نگیر

[dada_mehdi]

واقعاً بحث جالبیه

سپاس