مشكلات موسيقي ايران از نگاه هنرمندان

[arian]

با سلام
قصد داريم تا در اين تاپيك به مشكلات موسيقي ايران از نگاه هنرمندان بپردازيم .

مختاباد: اميدوارم موسيقي ايران از انحصار اسامي بيرون بيايد

„عبدالحسين مختاباد” آهنگساز و خواننده موسيقي اصيل ايراني گفت : اميدوارم موسيقي اصيل ايراني از انحصار چند اسم و نام بيرون بيايد.
مختاباد در گفت و گو با خبرنگار موسيقي ايرنا افزود: خلاقيت ها و ارائه هاي خوبي از موسيقي اصيل ايراني در ميان جوانان ديده مي شود که گاه به دليل „انحصار اسامي” در فضاي موسيقي ، اين آثار جلوه نمي يابد.
دکتر مختاباد، در پاسخ به پرسشي درباره استفاده از نسلي جوان در کنسرت جديدش با سامان احتشامي و گروه رودکي، ضمن بيان اين مطالب هم چنين گفت: کم بودن شمار کنسرت ها باعث شده ، که انحصار اسم ها در موسيقي ايران بوجود بيايد.
وي يا بيان اينکه „گاهي در آثار جوانان ، بارقه هايي از موسيقي ايراني را مي بينم که در آثار نامداران نيست” ، افزود: به همين دليل کنسرت جديدم را با همکاري جواناني که همگي تحصيلکرده دانشگاه در زمينه هاي مورد نظر هستند، و خلاقيت در آثارشان ديده مي شود، اجرا مي کنم.
مختاباد اظهار اميدواري کرد با افزايش شمار کنسرت هاي مختلف ، مردم امکان ديدن اجراهاي گروه هاي گوناگون را بيابند، تا موسيقي ايران ديگر در انحصار اسامي نباشد.
اين آهنگساز ، اول هفته جاري در نشست خبري در تالار وحدت ،‌يکي از مشکلات موسيقي ايران را کمبود سالن استاندارد براي موسيقي عنوان کرده بود که به همين دليل امکان برگزاري مناسب و افزايش شمار کنسرت ها ، از هنرمندان گرفته مي شود

خبرگزاری جمهوری اسلامی (ايرنا)

[arian]

ندا انتظامي: امروزه به‌دليل تعدد جشنواره‌هاي هنري و عدم‌درك نياز مخاطب، جشنواره‌ها تبديل به ويترين نمايشي شده‌اند و كاركرد خودشان را از دست داده‌اند. برگزاري جشنواره‌ها تبديل شده به كاري كليشه‌اي و گذ‌را كه تاثيري در رشد هنري موسيقي كشور ندارد. اگر مسئولان به جاي برپايي اين جشنواره‌ها يا سمينار‌‌هاي پژوهشي سمت و سوي نظر و ديدگاه خودشان را معطوف به اين نكته مي‌كردند كه باري از مشكلات حوزه موسيقي بردارند و به جاي برپايي رنگارنگ جشنواره‌هاي مختلف، براي يك پارچه كردن اين جشنواره‌ها فكر مي‌كردند، در اين صورت گام‌هاي مؤثري براي موسيقي برداشته مي‌شد.

همشهری آنلاين

[arian]

مشكلات موسيقي ايران در گفتگوي دويچه وله با بيژن ، ارسلان و اردشير كامكار:

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[arian]

همایون نصیری سرپرست گروه موسیقی „دارکوب” با بیان این مطلب درخصوص دلایل کم کاری و یا تعطیلی برخی از گروههای جوان موسیقی در گفتگو با خبرنگار مهر،گفت : بخش عمده ای از مشکلات از هم گسیختگی گروههای موسیقی به شرایط مالی اعضا برمی گردد به این معنا که هر یک از اعضا با توجه به وقت و هزینه ای که می گذارند به لحاظ مالی مبلغ قابل توجهی عایدشان نمی شود و درست به همین دلیل است که کار موسیقی را رها می کنند و بعضا سراغ حرفه دیگری می روند.
وی در ادامه افزود : جدا از حمایت های دولتی که بخش کوچکی از روند اجرای هریک از کنسرت ها را موجب می شود؛ نداشتن اسپانسرهای مالی هم مزید بر علت می شود در واقع به دلیل عدم بازگشت سرمایه صرف شده خود اعضا از حضور در هریک از کنسرت ها انصراف می دهند.
سرپرست گروه موسیقی „دارکوب” در پایان گفت : از سوی دیگرهزینه اجاره سالن برای برگزاری کنسرت ها بسیار بالا است و اغلب گروهها توان پرداخت هزینه هایی از این دست را ندارند و از سوی دیگر حمایت های مالی از سوی مسئولان برای اعطای تسهیلات ویژه صورت نمی گیرد.

[arian]

کیوان ساکت نوازنده تار با بیان این مطلب درخصوص دلایل کم کاری و یا تعطیلی برخی از گروههای جوان موسیقی گفت: گروههای فعال در عرصه موسیقی دو نوع هستند؛یکی گروههایی که از تعدادی جوانهای فعال و علاقمند در حوزه موسیقی ایرانی با سازهایی مانند تار ، سه تار و سنتور تشکیل شده وهرچند وقت یک بار کنسرتهایی را در فرهنگسراها و... برگزار می کنند و بنابر بضاعت خویش درآمد ناچیزی از کنسرت های خود کسب می کنند ورفته رفته هم جذب گروههای بزرگ ترمی شوند.

وی در ادامه افزود : دسته دوم گروههای موسیقی بزرگ و جدی تری هستند که ریشه در همین گروههای کوچک دارند که کار خود را درابعاد وسیع تر دنبال می کنند که به نظرمن گروههایی از این دست هم به لحاظ مالی وهم به لحاظ معنوی نیاز به حمایت دارند که متاسفانه مسئولان امور فرهنگی به ویژه در حوزه موسیقی هیچ حمایت مالی و معنوی از گروههای جوان و جدی نمی کنند در نتیجه شاهد هستیم که بسیاری از این فعالیت ها درآغاز راه منحل می شوند در نتیجه فقط چند چهره مطرح موسیقی با گروه هایی که تشکیل می دهند فرصت حضور دراین عرصه را پیدا می کنند.

سرپرست گروه موسیقی وزیری در پایان خاطرنشان کرد : یکی دیگر از مشکلات این است که عرصه فعالیت برای بسیاری از گروهها در طول سال عملا امکان پذیر نیست به این معنا که موسیقی در سه ماه از سال تعطیل است و در دیگر ماههای سال بهترین زمان و بهترین مناسبت ها به گروههای مطرح اختصاص می یابد از سوی دیگر گرفتاری های موجود برای کسب مجوز از دیگر مصائب و مشکلات برای فعالیت در عرصه موسیقی است.
منبع : مهر

[arian]

گفتگو با حسين زمان
موسیقی صداوسیما را چگونه می بینید ؟
من از سوال شما استقبال می کنم ، موسیقی که از صداوسیما پخش می شود ، یعنی موسیقی که در چهارچوب تعاریف خاصی تولید می شود و در چهارچوب خاصی تصویر گذاری و در مواقع خاصی برای مقاصد خاصی پخش می شود . موسیقی که از صداوسیما پخش می شود به نظر من موسیقی مردمی نیست. موسیقی مردمی ، موسیقی است از جنس مردم ف برای بیان دردهای مردم و هدایت و ارشاد مردم . موسیقی که این رنگ و بو را ندارد موسیقی مردمی نیست.
• ارزیابی خودتان از موسیقی پاپ امروز چیست ؟
امیدوارم هنر موسیقی از وضعیت نا بسامانی و بلاتکلیفی خود خارج شود . دسته بندی بی منطق هنر موسیقی به غربی و شرقی و مهر قداست گذاشتن بر نوع ایرانی و سنتی و تکفیر نوع غربی ، از اساس غلط و ناشی از عدم فهم درست از موسیقی است. البته اگر ناشی از دشمنی و کج اندیشی نباشد . در بسیاری از آثار وزین و حساسی موسیقایی دوران پس از انقلاب تکنیک ها و قالب های موسیقی غربی مورد استفاده قرار گرفته و همواره قلب های موسیقی چه از نوع غربی و چه شرقی مکمل همدیگر بوده اند . سنتی بودن و ایرانی بودن موسیقی به تنهایی به یک اثر موسیقی تشرع نمی بخشد همانگونه که غربی بودن یک اثر موسیقایی دال بر ابتذال آن نیست. بها دادن به هنرهای اصیل ایرانی بسیار منطقی ، دور کردن ابتذال از ساخت هنر و از جمله هنر موسیقی قابل قبول ولی این ابتذال می تواند هم قالب های موسیقی سنتی ما را آلوده کند

متاسفانه خلاء صحیح موسیقی داخلی باعث شده تا بازار ایران جولانگاه تولیدات خارجی می باشد
درد آور است که خلا موجود در داخل و عدم پیشتیبانی درست از هنر و هنرمند دلسوز و متعهد باعث شده است تا همان کارهای پست و بی مایه تولید شده در خارج از ایران مورد توجه قرار گیرند و حتی تعضا الگوی برخی هنرمندان جوان داخل کشور شوند که البته چیز عجیبی نیست این فضای خالی را به هر حال دیگران پرخواهند کرد . فکر می کنند راه برخورد با این معضل جمع آوری دیش ها از روی پشت بام هاست و غافل از اینکه به اندازه عفلت و بی توجهی ما راه نفوذ به فضای خالی فرهنگی ما وجود دارد و عاقلانه ترین کار پرکردن این فضای فرهنگی با تولیدات فرهنگی و هنری جذاب و سالم است. هنر موسیقی همواره از جذابیت بالایی برخوردار بوده و عرضه آن به مراتب کم هزینه تر از هنر سینما می باشد و به نظر منت گاهی تاثیر گذاری یک اثر موسیقایی به مراتب از یک فیلم پر خرج سینمایی بر روی مخاطب بیشتر است و البته اگر این اثر موسیقایی توام با تصاویر مکملی گردد و به صورت یک نما آهنگ قوی ارائه شود تاثیر گذاری آن صد چندان می شود . امروزه در دنیا برای بعضی ویدئو کلیپ ها میلیونها دلار هزینه می شود و قطعا آنکه هزینه می کند می داند برای چه هزینه می کند .
نظر تان در خصوص متولیان فرهنگی کشور چیست ؟گاه مدیران ما بدون پشتوانه های هنری رأس یک مجموعه قرار می گیرند .
متاسفانه باید به این مشکل اساسی در جامعه اشاره کنم و ان اینکه اداره فضای فرهنگی یک کشور نیز بایستی که در دست هنرمندان باشد چرا که این کار نیز یک کار هنری است. مدیران ارشد هنری نظام بایستی از بین هنرمندان فهیم و دلسوز و توانمند انتخاب شوند . اداره امور هنری دید هنری و شعور هنری می خواهد و متاسفانه ما از این مهم غافلیم . درک غلط از هنر و به ویژه هنر موسیقی از جانب مسوولین و مدیران فرهنگی و هنری کشور در طی سالهای گذشته ضربات مهلکی را به پیکر هنر و در رأس همه هنر موسیقی وارد نموده . با نگاهی به تولیدات موسیقایی و سینمایی چند سال گذشته کهبه بازار عرضه شده به راحتی می توان پی برد که متأسفانه تفکر و منطق درستی پشت اداره امور هنری کشور وجود نداشته . این معضل را در آثار موسیقایی بهتر می توان لمس کرد . افراط و تفریط در برخورد با تولیدات هنری کاملا بارز و مشخص است و دال بر اینکه آشفتگی بسیار زیاد مدیریتی دراین عرصه وجود دارد . بیش از آنکه منطق حاکم باشد سلیقه ها حاکمند

[arian]

مختاباد معتقد است، يکي از مشکلا ت ما اين است که هنوز نسل بعدي موسيقي را به رسميت نمي شناسيم و همچنان در دهه 40 - 50 باقي مانده ايم اين در حاليست که نسل جديد موسيقي هم حرفي براي گفتن دارد و ما موظفيم آنها را روي سکو ببريم وبرايشان دست بزنيم.
او ادامه داد: ما ريزه خوار سفره پيشکسوتان موسيقي هستيم و توجه به نسل جديد موسيقي به معناي فراموش کردن پيشکسوتان نيست اما به رسميت نشناختن نسل جديد مشکلا ت فراواني را در پي خواهد داشت که موسيقي زيرزميني يکي از آنهاست.
وي افزود: با اين روند لحن گفتاري موسيقي زيرزميني طي5 -6 سال آينده خشن تر و بي ادبانه تر خواهد شد و ما موظفيم کانالي ايجاد کنيم تا نسل جوان هم داشته هاي خود را در معرض نمايش بگذارند.

وي افزود: از ديگر بحرانهاي سخت افزاري بر سر راه موسيقي فاخر بايد به بحث امکانات و بودجه هاي اختصاص داده شده به موسيقي اشاره کرد. مجموع اعتبارات اختصاص داده شده به موسيقي در ارکان هاي معتبر همچون وزارت ارشاد و سازمان صدا و سيما در حالت خوش بينانه اش به 4 ميليارد تومان در سال هم نمي رسد. در شرايطي که در همين کشورهاي همسايه دستمزد يک هنرمند از اجراي يک نوار يا کنسرت به 10 ميليون دلار مي رسد، چگونه مي توان با بودجه اي اينچنيني موسيقي کشوري را به سمت و سوي درست هدايت کرد؟
من ديگر به کشورهاي اروپايي و آمريکايي اشاره نمي کنم که دستمزد بعضي از موسيقيدانها به بيش از 100-50 ميليون دلار يا پوند در سال مي رسد. مشکل نداشتن بودجه کافي جهت اداره موسيقي ديگر تواني بر پيکر بي رمق موسيقي فاخر در ايران نگذاشته است.
منبع :مردم سالاري

[arian]

گفت‌وگو با رضا مهدوي، رييس مركز موسيقي حوزه هنري
(سايت سازمان تبليغات اسلامي)
يعني اگر بخش خصوصي فعاليت بکند مشکل موسيقي کشور ما حل مي‌شود؟
مجوز بايد لغو بشود. [فقط] روي شعر بايد مميزي بشود. اصلاً به موسيقي مجوز دادن کار خبطي است، بعضي مواقع حتي خنده‌دار است. چون موسيقي، امري کاملاً انتزاعي است. شما نمي‌توانيد بگوييد ‌اين را جوان مي‌زند، چون جوان دارد مي‌زند‌ اين را پخته نمي‌زند، ‌اين استادش دارد خوب مي‌زند! برعکس، موسيقي در سنين جواني اتفاقاً گاهي پخته‌تر است. چون نياز به يک انرژي دروني و فيزيکي و البته متافيزيکي هم دارد. الان اساتيد ما که سن‌شان بالا رفته وقتي اجرا مي‌کنند خيلي به دل نمي‌نشيند. اسم نمي‌برم، استاداني که در هفده‌‌هجده سالگي در راديوي ‌ايران ساز مي‌زدند هنوز جزو نوابغ موسيقي ‌ايران هستند. استاد صبا پنجاه سال بيشتر عمر نکرد ولي شاهکارهاي زندگيش تا سي الي چهل سالگي است. امروزه دولت مي‌خواهد خيلي از کمبود‌ها را جبران بکند در قالب تقدير از پيش کسوت‌ها. خوب فرهنگ ما ‌ايراني‌ها احترام به نياکان‌ و گذشتگانمان است و ‌اين خيلي قشنگ است. منتها نبايد مانع و رادع از ورود جوان‌ها بشود. امروزه ببينيد در ارکستر سمفونيک چند نفر بازنشست شده‌اند مي‌خواهند بروند، اگر چند تا جوان بخواهند بيايند چه هجمه‌اي ‌ايجاد مي‌کنند؟ بابا ‌اين همه جوان فارغ التحصيل است. اين جوان‌ها خيلي بااستعداد هستند و نبوغ دارند. نسل دارد رو به تکامل مي‌رود. نسل‌هاي امروز نسبت به گذشته چه بسا بيشتر مي‌فهمند. ‌اين حرفي است که همه ما قبول داريم. منتها ميدان به جوان‌ها داده نمي‌شود و فقط شعار است كه ميدان‌داري مي‌كند!
خوب شما فکر نمي‌کنيد ‌اين امر به خاطر کمبود امکانات در کشور ماست؟ اگر ‌اين کار را بخواهند بکنند که جوان‌ها زياد بشوند، با توجه به‌ اين کمبود امکانات هرج و مرج نمي‌شود؟
مگر الان هرج و مرج نيست؟ شما امکانات را درست تقسيم بکنيد. در کشورهاي پيشرفته مگر هرج و مرج وجود ندارد؟ اما با رعايت عدالت‌محوري به ويژه از سوي رسانه‌ها مي‌توان از تمامي اقشار موسيقي‌دانان جلوه‌هاي متنوعي را شاهد بود. چيزي كه در مغرب‌زمين ساليان است به تعادل رسيده است و از تك‌محوري به روي افراد و عناصر خاص پرهيز مي‌كنند.
خوب امکانات‌شان زياد‌تر است.
نه، امکانات زياد نيست. فکر نمي‌کنم در خاورميانه شما کشوري به اندازه ‌ايران پيدا بکنيد که استوديوي زيرزميني داشته باشد. ما در وزارت ارشاد رسماً سيزده چهارده تا استوديوي ثبت‌شده داريم. شايد حدود پنجاه شصت تا استوديو‌ داريم که به اندازه يك اتاق كوچك است و يک کامپيوتر بيشتر ندارد، ولي بهترين ضبط‌ها را مي‌کنند و خوراک غرب را هم دارند آماده مي‌کنند و همه هم مي‌دانند. ‌ اين‌همه ماهواره‌هاي خارجي و... چطور شده مثلاً يکي دو هفته اخير مي‌گويند که ديگر کسي نبايد همکاري داشته باشد ولي ‌اين مدت اصلا براي ورود به خيلي عرصه‌ها اصلاً ‌اين همکاري ملاک بود. آنجا تست مي‌زدند اگر مشکلي نداشت مي‌آوردند ‌اين طرف انجامش مي‌دادند. ‌اين‌ها تجربه‌هايي است که دولت دارد مي‌کند. هنوز بعد از بيست و هفت سال سازمان‌ها و نهاد‌هاي ما دارند تجربه اندوزي مي‌کنند! اين اشتباه است. ‌ عمر جوان‌هاي ما را دارد به بطالت مي‌گذراند. دولت اگر دست از سر موسيقي با سياست‌هاي چندگانه و يك بام و دو هوا بردارد و بيايد نهادي را متولي موسيقي بکند با همکاري ngoها و بخش‌هاي خصوصي و اسپانسر‌هاي خصوصي هم بيايند، مثل همه جاي دنيا فقط مميزي مخصوص شعر و کلام باشد. اين‌ها همه امكانات است و اتفاقاً از موسيقي مي‌توان درآمدهاي خوبي هم كسب كرد. فقط جايگاه‌ها را نبايد دستخوش درآمدزايي كرد. دکتر شريعتي سمفوني پنج بتهوون را گوش مي‌کند در کنارش مي‌نويسد: اثبات وجود خدا. كس ديگري گوش مي‌دهد مي‌گويد: آقا ‌اين فعل حرام است.

الان تعامل حوزه هنري با صدا و سيما چه طور است؟
خيلي عالي است! ولي آثار ما را حتي پول هم مي‌دهيم تبليغ نمي‌کنند!

[arian]

گفتگوی ایسکانیوز با صاحب نظران موسیقی درباره پژوهش و آموزش در حوزه موسیقی:
دکتر محمد سریر آهنگساز و رییس هیات مدیره خانه موسیقی در خصوص هماهنگی دروسی که در دانشگاهها در حوزه موسیقی تدریس می شود با متد روز جهان گفت: درصد معینی از دروس موسیقی از درس هایی است که سرفصل های آن درهمه دانشگاه ها تدریس می شود.
وی عدم توجه به بخش های جنبی را از مشکلات آموزش موسیقی در ایران دانست و گفت: در اکثر کشورهای دنیا در کنار هر آکادمی و دانشگاهی سالن های مختلفی برای برگزاری کنسرت وجود دارد و هر روز کنسرت هایی که جنبه آموزشی دارد برگزارمی شود و متاسفانه این مشکل فقط به حوزه موسیقی محدود نمی شود بلکه عمدتا بخش جنبی درهنرهای مختلف مورد کم لطفی قرار می گیرد.
سریر افزود: آرشیوهای صوتی و تصویری به روز در حوزه موسیقی ملی تهیه نشده است و در حوزه موسیقی علمی و آکادمیک ها این آرشیوها ما در دسترس هنرجویان نیست.
این استاد دانشگاه گفت: این ضرورت وجود دارد که مرور جدیدی علاوه بر جزوه های درسی به تدریس در دوره معاصر انداخته شود یعنی درایران باید اندیشید چگونه می توان دانشجویی مستعد ایرانی را برای ارتقای فعالیت هنریش کمک کرد.

[arian]

آذر ماه سال قبل 3 عضو شوراي شعر و ترانه وزارت ارشاد همزمان استعفا دادند . در بیانیه بهمنی، کاکایی و ایمان که نسخه‌ای از آن به خبرگزاری فارس ارسال شده آمده است:
«وزارت ارشاد ناخواسته با کشاندن معیارهای عمدتا سلیقه‌ای، سیاسی و اخلاقی به حوزه‌ تولید کلام در موسیقی پاپ هویت کاذب دیگری به تولید‌کنندگان آثار غیرعلمی و پیش پا افتاده داده است. و این حس فاخر و ارجمند اجتماعی و سیاسی را به یک جریان ناتوان و ضعیف و غیرعلمی تزریق کرده است. » ...

«دانش برخورد با این پدیده‌ اجتماعی در وزارت ارشاد شکل نگرفته است. در واقع اراده‌ای برای شکل گرفتن این دانش نیست. موسیقی و ترانه‌ پاپ داخلی به هدایت احتیاج دارد نه نظارت. و این هدایت بستر طبیعی خود را دارد یعنی «تولید و بازار» نه بستر امنیتی. مادامی که تصور کنیم انتشار یک جلد کتاب یا یک جلد نوار که حاوی سطری یا مصراعی غیرمتعارف است موجب نابودی ارکان امنیتی جامعه می‌شود در حقیقت اغفال شده‌ گروهی نویسنده و منتقد عصر پیش از تاریخ هستیم که با دوربین‌های مجهز، سطور گمشده‌ کتاب‌های متروک را رصد می‌کنند. »...

به نظر ما در شرایط فعلی، ممیزی علمی ترانه کاری طاقت‌فرسا، سلیقه‌ای و غیرلازم است و شورای فعلی ترانه می‌تواند با تشکیل کارگاه آموزشی و علمی ضمن عمل به وظیفه اصلی خویش، سنت مندرس کانالیزه کردن ذوقی فرآورده‌های ادبی را کنار گذاشته و نقش مفید و حیثیت آفرین را در ترانه امروز ایفا کند...

ساز و کار شورای ترانه در مواجهه با نسل و عصر جدید ترانه و موسیقی کارایی لازم را ندارد و این شورا بایستی با نزدیک شدن به هویت آموزشی و دور شدن از هویت امنیتی و نظارتی نقش تازه‌ای را در عرصه‌ موسیقی ایفا کند...

اساسا اراده و علاقه‌ای برای حمایت از موسیقی پاپ در شوراهای کارشناسی ارشاد وجود ندارد. و این خلأ ناشی از کمبود نیروی کارشناسی موسیقی پاپ و ضعف تئوری در آن حوزه است...

و در آخر هیچ شورایی صلاحیت رد آثار بزرگان شعر کلاسیک فارسی مانند حافظ، خیام، مولانا، سعدی و ... را ندارد.

[arian]

لوریس هویان:توانائی های دانشجویان موسیقی در ایران پرورش نمی یابدعلی رغم وجود انگیزه و استعداد بالا در دانشجویان رشته موسیقی در ایران، محیط و عوامل گوناگون مانع از رشد و شکوفایی توانائی های آنان می شود. لوریس هویان ، مدرس موسیقی دانشکده صدا و سیما، ضمن بیان این مطلب در گفتگو با خبرنگار مهر گفت : دانشجویان رشته موسیقی در ایران در مقایسه با دانشجویان این رشته در سایر کشورها، از سطح استعداد، انگیزه و علاقه بسیار بالاتری برخوردار هستند اما عوامل محیطی گوناگون مانع پیشرفت هنری آنان می شود.
هویان در تشریح این عوامل گفت : اولین عامل، شرایط محیط زندگی دانشجویان در ایران بویژه در تهران است. محیط زندگی در تهران، نه هنری است و نه موسیقایی. تهران از نظر آلودگی صوتی مقام اول را در دنیا دارد و این خود ضربه مهلکی است برای کسانی که در حیطه موسیقی فعالیت می کنند. در واقع آلودگی صوتی منجر به وارد آمدن آسیب به حس شنوایی و گوش موسیقائی می شود.
این رهبر ارکستردر ادامه گفت : مشکل دوم عدم ارتباط و تبادل اطلاعات و تجربه میان دانشجویان ایرانی و موسیقی روز دنیاست. چندی پیش دانشگاه تهران فستیوال موتزارت را در تهران برگزارو تعدادی از اساتید موسیقی اتریش را برای شرکت در این فستیوال به ایران دعوت کرد. این اتفاق، حتی برای فارغ التحصیلان رشته موسیقی، رویدادی بسیارجالب بود و موجب شد تا آنان دریابند که چه اندازه از موسیقی دنیا به دور هستند.
وی عامل دیگر را عدم دسترسی به منابع خوب موسیقی و بالا بودن هزینه این منابع مطرح کرد و گفت : اصولا رشته موسیقی در تمامی دنیا، از پرهزینه ترین رشته هاست. اما از آنجائی که در ایران از سوی سیستم آموزشی حمایتی از دانشجویان موسیقی به عمل نمی آید، دانشجویان قادر به رویارویی با این مشکل نیستند. به طور مثال، ما مرکزی به نام شهر کتاب را برای دسترسی به این منابع داریم. اما مگر چند درصد از دانشجویان قادر به خرید سی دی یا نت از این مرکز هستند؟ ما نیاز به مرکزی دولتی به عنوان آرشیو منابع موسیقی داریم تا دانشجویان بتوانند به راحتی از آن استفاده کنند.
هویان افزود: مشکل دیگر عبارت است از عدم حضور گروه های خوب موسیقی خارجی در جشنواره های موسیقی ایران. در جشنواره های ما، نشانی از موزیسین ها و گروه های خوب خارجی نیست. دیدن اجراهای زنده قوی، تاثیر شگرفی در رشد و پرورش انگیزه و توانائی های دانشجویان دارد. متاسفانه به استثنای برنامه چند سال پیش ارکستر فیلارمونیک ارمنستان در ایران که به اجرای رپرتوار (مجموعه قطعات موجود در یک کنسرت) قوی خود پرداخت، این اتفاق هرگز تکرار نشد.
لوریس هویان در پایان گفت : متاسفانه در کشور ما، تصمیم گیری ها در حوزه موسیقی، قائم به فرد است. تا زمانی که فردی در مقام تصمیم گیری برای این رشته قرار دارد، آرا و نظریات خود را پیاده می کند، اما آن زمان که از مصدر تصمیم گیری کنار رفت و دیگری جایگزین او شد، همه چیز به یکباره تغییر می کند و قوانین جدیدی وضع می شود. بنابراین مدیریت ضعیف در حوزه موسیقی و نداشتن هیچگونه برنامه ریزی و چشم اندازی برای آینده ،از مهمترین موانع بهبود وضعیت این رشته است.

خبرگزاری مهر

[Mojtaba]

آرین جان بهتر نیست این تاپیک به بخش پشتیبانی اخبار منتقل بشه؟؟؟

[Leon]

پيشنهاد ميکنم که اين تاپيک بمونه،ولی در بخش اخبار هم ميشه يک بار ديگه گزاشته بشه.

[arian]

مجتبي جان سلام
بخش اخبار در خصوص اخبار موسيقي است. اين مطالب كه گزينش شده از مصاحبه ها و اظهار نظرات هنرمندان موسيقي است هيچگونه وجه خبري ندارند . اگر مربوط به برگزاري كنسرت آقاي مختاباد بود يا برگزاري آزمون يا مطالب ديگر خبري نظر شما كاملا صحيح بود ولي اين تاپيك قصد داره تا به مشكلات بسيار زياد موسيقي در ايران بپردازه .
مطالب را يك بار مرور نماييد :
اميدوارم موسيقي اصيل ايراني از انحصار چند اسم و نام بيرون بيايد.
مشکلات موسيقي ايران را کمبود سالن استاندارد براي موسيقي عنوان کرده بود
مسئولان به جاي برپايي اين جشنواره‌ها يا سمينار‌‌هاي پژوهشي سمت و سوي نظر و ديدگاه خودشان را معطوف به اين نكته مي‌كردند كه باري از مشكلات حوزه موسيقي بردارند
دیگرهزینه اجاره سالن برای برگزاری کنسرت ها بسیار بالا است و اغلب گروهها توان پرداخت و...
به نظر من اينگونه مطالب ماهيت خبري ندارند . باز هم ممنون

[arian]

شما بعنوان یک چهره‌ی شاخص موسیقی، مشکلاتتان برای اجرای کنسرت در ایران و بطور کلی در خارج چگونه است؟



شجريان :شاید بشود گفت که تنگناها برای من شاید خیلی بیشتر از دیگران باشد. بعلت شاخص‌بودن و بعلت اینکه من تحت هیچ شرایطی اجازه نمی‌دهم که هیچ دولتی، هیچ سازمانی از من بخواهد سوءاستفاده بکند و یا من را زبان خودش را بداند. من زبان مردمم هستم، من با مردمم زندگی می‌کنم. مردمی که در طول تاریخ درد کشیده و زندگی کرده‌اند. در آن مملکت بودند و هویت خودشان را حفظ کرده‌اند. من با آن مردم زندگی کرده‌ام و با آن مردم هم زندگی خواهم کرد. و... مشکلات آن جامعه را هم بالاخره باید قبول کرد که جامعه دارای این مشکلات هست و با آن مبارزه می‌کنیم و جایی هم ندید می‌گیریم و... بهرحال بهر شکل شده ما باید از کنار این مشکلات بگذریم و کارمان را بکنیم. در خارج از ایران این مشکلات را ما نداریم. در خارج از ایران مشکلات دیگری هست و آن ارتباط برقرارکردن با مردم، با ایرانیانی‌ست که اینجا هستند، در خارج از ایران هستند و این را هم سازمانهای برگزارکننده بایستی بتوانند مردم را در جریان بگذارند که کنسرتهایی هست و وقتی ما می‌آییم آنها بدانند که کنسرتی برگزار می‌شود که نگویند آقا ما نمی‌دانستیم و چرا ما خبردار نشدیم و بیایند در کنسرتها شرکت بکنند. مشکلاتی ما در خارج از کشور نداریم، اما هرچه مشکل داریم در داخل ایران است.
دويچه وله

[arian]

محمدرضا شجريان :
سالن كنسرت، هر زيرِسقفي‌ براي اجرا نيست. در ايران حتا يك سالن هم نداريم كه بتواند محل اجراي كنسرت را تامين كند. يكي دوتا سالن كوچك وجود دارد، اما كفاف اين همه استقبال را نمي‌كند.
تالار كشور از لحاظ آكوستيك صوتي بسيار بدصداست. اين روزها مجبورم هر روز از ساعت دو - سه بعدازظهر خود سر صحنه در تالار حاضر شوم تا همه‌چيز را كنترل كرده و چك كنم.

ايراني‌ها هميشه مي‌خواهند اركستر بزرگ داشته باشند، اما براي عرضه‌ي كار در خارج از كشور، ما با اركسترهاي موجودمان حرفي براي گفتن نداريم، پس با گروه‌هاي كوچك‌تر به صحنه مي‌رويم. در ايران هم با گروه‌هاي بزرگ‌تري كار را ارايه مي‌دهيم.

مشكل‌ترين كارها براي ما ارايه‌ي بليط به شكل عادلانه بوده است. هركاري كه تا حالا كرده‌ايم، عده‌اي ناراضي بوده‌اند. هيچ‌كس به اندازه‌ي من در اين زمينه تخصص ندارد. من از سال 1350، همان روزهايي كه تالار رودكي يا همين تالار وحدت، نصف بليط‌ها را به مردم نمي‌داد و... هميشه معترض بودم. ما همه‌كار كرديم تا مردم توي صف نروند، معطل نشوند و به ايشان توهين نشود. حالا رسيديم به مقوله‌ي سايت. اما با مشكلاتي ديگر مواجه شديم؛ افرادي آمدند و بليط‌هايي را خارج از روال عرف بردند و سرانجام بازار سياه درست كردند و به ما هم تهمت زدند.

در مواردي، شب اجرا به ما اعلام كردند كه حق برپايي كنسرت را نداريم. درحالي‌كه مجوزدهنده‌ي ما وزارت ارشاد است نه اداره‌ي اماكن. مي‌گوييم ما را مجبور نكنيد هربار براي كنسرت با مشكل اجاز مواجه باشيم، اگر من شرايط برپايي را ندارم براي هميشه اعلام كنيد. اما اگر قرار است برنامه‌اي اجرا كنم، رسما بگوييد كدام سازمان بايد بر كار ما نظارت داشته باشد؟

خبرگزاري دانشجويان ايران