مشكلات موسيقي ايران از نگاه هنرمندان

[arian]

تصور اين مطلب بسيار سخت است كه در يك كشور با يك يا دو سالن چگونه ميتوان موسيقي را پويا و فعال نگاهداشت.

عصار درخصوص وضعيت موسيقي پاپ گفت: به نظر مي رسد توليدات در عرصه موسيقي پاپ كاهش پيدا كرده است ضمن اين كه بعد از گذشت چند سال تكليف موسيقي پاپ هنوز مشخص نيست.

عليرضا عصار در ادامه به مشكلات موجود در زمينه برگزاري كنسرت اشاره كرد و گفت: سالي يك بار كنسرت اجرا مي كنم اما سالن و كمبود آن يكي از مسائل و مشكلاتي است كه هميشه با آن مواجه هستيم
خبرگزاري مهر

[arian]

به گزارش مهر، معاون هنري سازمان ضمن بيان اين مطلب گفت: حضور كمرنگ ايران در اين اتفاق بزرگ علمي- هنري(دومين كنگره بزرگ موسيقي كشورهاي اسلامي) منجر شده است كه بسياري از دانشمندان بزرگ ايران همچون ابونصر فارابي، ابوعلي سينا، ابوالفرج اصفهاني، صفي الدين ارموي، عبدالقادر مراغي و... به عنوان دانشمندان عرب و مفسر تئوري هاي موسيقي عرب معرفي شوند و عرب ها اين بزرگواران را به نفع خود مصادره و به عنوان تئوريسين هاي موسيقي عرب، معرفي نمايند.

[arian]

میراث خبر- کامکارها بیش از پنج سال است که هیچ آلبومی در داخل ایران عرضه نکرده اند. هوشنگ کامکار سرپرست گروه موسیقی کامکارها مهمترین دلیل این اتفاق را عدم پشتیبانی از فعالیت های موسیقایی می داند: «بخش های خصوصی به فکر درآمد زایی هستند و حاضر نیستند صرفا دست به کارهای فرهنگی بزنند. بخش های دولتی نیز از ما حمایت نمی کنند. ما هم نمی توانیم به زندگی مان چوب حراج بزنیم و آلبوم موسیقی در بیاوریم. »
کامکار در ادامه به میراث خبر گفت: «به تازگی هم استفاده از هم خوان خانم را در گروه های موسیقی و کنسرت ها ممنوع کرده اند. حالا علاوه بر مشکلاتی که در گذشته با آن سرو کار داشتیم، باید هم خوانی های خانم ها را هم حذف کنیم. ما هم ترجیح می دهیم چنین نکنیم. » او همچنین به تغییر هر روزه قوانین موسیقی نیز اعتراض داشت: «ما نه به دنبال شهرت هستیم، نه به دنبال پول. وقتی هنر پایمال می شود و به هنرمندان احترام نمی گذارند چه دلیلی وجود دارد که کنسرت بدهیم. در خارج از ایران علاقه مندان زیادی هستند که برای موسیقی ارزش قائلند و شرایط اجرای آن به بهترین شکل را فراهم می کنند. ما در حال حاضر سه، چهار آلبوم آماده داریم که هنوز شرایط انتشار هیچ کدام به وجود نیامده است. علاوه بر این ها شرایط توزیع و تکثیر هم بسیار نامناسب است و هیچ نظارتی به آن نمی شود. جالب است که تمام محدودیت ها و قوانین برای هنرمندان است! »

[arian]

چگيني -آهنگساز و مدرس دانشگاه -وضعيت آموزش موسيقي در ايران را نامطلوب توصيف كرد و اظهار داشت؛ متاسفانه ما چيزي به نام آموزش موسيقي نداريم در حالي كه در تمامي كشورهاي متمدن آموزش موسيقي از ابتداي تحصيل تا پايان دوره متوسطه اجباري است و اين باعث مي‌شود، همه افراد آگاهي كامل به موسيقي داشته باشند.
وي سن استاندارد آموزش را ۷ تا ۹ سال عنوان كرد و گفت: ما حتي در زمينه آموزش، به مردم يادنداده‌ايم كه هر شخص چه ميزان، چگونه چه طور و چه زمان موسيقي گوش كند.
اسحاق چگيني، شيوه گزينش دانشجوي موسيقي در دانشگاه‌ها را غلط خواند و گفت: معيارهاي سازمان سنجش براي انتخاب موسيقي دان‌ها در دانشگاه مناسب نيست و كنكور سد بزرگ و غلطي است كه پيش روي اين قشر است.
وي افزود: البته روش‌هاي آموزشي نياز به بازنگري دارند و در مورد بسياري از سازها دستوري وجود ندارد و با كمبود كتاب‌ها و منابع مناسب مواجه هستيم.
وي در پايان از متوليان فرهنگي كشور خواست به فرهنگ موسيقي ايراني بيشتر بها بدهند و افزود: تقاضا مي‌كنم كه اين عزيزان با ما رك و صريح باشند و تكليف موسيقي را صريح و كامل روشن كنند.
حديث نيوز

[arian]

مصطفی *****ی مدرس گیتار کلاسیک کنسرواتوار تهران
به اعتقاد او سالن‌هاي اجرايي در ايران بر اساس استانداردهاي جهاني نيستند و به نوع ساختمان و صداگيري آن كه از مهم‌ترين ويژگي اين سالن‌هاست، توجه كافي مبذول نشده و حتا ميكروفن‌هاي مناسبي نيز در اين سالن‌ها تعبيه نشده است و اين گوشه‌هاي خالي باعث مي‌شود در تك‌نوازي، صدا مرده و انعكاسي نداشته باشند.

به‌زعم او، در تهران و خصوصا شهرستان‌ها تعداد سالن‌هاي اجرايي كافي نيست و دولت مي‌تواند به فكر سرمايه‌گذاري وسيعي براي احداث سالن خصوصا سالن‌هاي آموزشي براي فعاليت هنرمندان جوان باشد.

*****ي درباره‌ي سيستم تحصيلي و موسيقي دانشگاهي در ايران نيز گفت: استادهاي مناسبي در زمينه‌ي آموزش تئوريك موسيقي در ايران وجود دارد، اما در زمينه تدوين‌ ساز، سيستم صحيحي موجود نيست و كتاب‌هايي كه آموزش داده مي‌شوند، فاقد ارزش‌هاي تدريسي هستند.

به‌گمان او، قطعه‌هايي كه به هنرمندان آموزش داده مي‌شود، قطعات مناسبي هستند، اما از لحاظ آموزشي سيستماتيك نيست و براساس حس نوشته تنظيم شده و در حال حاضر در مجامع آكادميك تدوين مي‌شود.

وي افزود: اكنون در عرصه جهاني موسيقي مدرن تدريس و نواخته مي‌شود كه چون استادها ايران از صحنه موسيقي كلاسيك جدا مانده‌اند، مشكلات موسيقي آكادميك ايران تشديد شده است.
خبرگزاري دانشجويان ايران

[arian]

در پی قطع برق و بروز مشکلات در برگزاری کنسرت طی دو روز پایانی اجرای همایون شجریان و گروه دستان، گروه و برگزارکنندگان با انتشار نامه‌ای خطاب به علاقه‌مندان حاضر در سالن از بروز این حواشی عذرخواهی کردند.

همایون شجریان و گروه دستان

۰۵ شهریور ۱۳۸۷

[arian]

خارج كردن برخی از نوازندگان قدیمی اركستر به بهانه ناهماهنگ بودن با اركستر و یا بازنشستگی برخی دیگر، اضافه شدن تعداد زیادی نوازنده جوان و تازه فارغ التحصیل شده هنرستان در حالی كه اركستر و نوازندگان قدیمی آن هنوز نتوانسته اند به وضعیت مطلوبی برسند گوشه چشمی از این مشكلات است.
در این سال‌ها هیچ نوازنده‌ای برای برخی از سازها تربیت نشده بود ضمن آن‌كه این مساله می‌توانست موجب از دست دادن تعداد زیادی نوازنده شود كه بدون شك هیچ جایگزینی برای آنان وجود نداشت. نوازندگان از وضعیت قرار دادهای خود كه سه ماهه و یا یك ساله بسته می‌شود ابراز نگرانی می‌كنند. بعضی بیش از ده سال است كه در اركستر هستند و تازه قرار است از امسال برایشان بیمه رد شود.
یكی از همین نوازنده‌ها در این باره گفت: وضعیت اركستر خیلی بد است و ما را برای این بیرون كردند كه اعتراض داشتیم و حقمان را می‌خواستیم. نظم دادن به این اركستر خیلی سخت است چون فشاری كه از خارج به آن وارد می‌شود بسیار زیاد است. رهبر نمی‌تواند به تنهایی تصمیم بگیرد. آنهایی كه اعتراض كردند می‌توانستند زندگی خود را بگذرانند اما آنهایی كه ماندند ناچارند و مجبورند تحمل كنند و گرنه بقیه هم دل خوشی از اركستر ندارند. به همین خاطر هم هست كه كار پیش نمی‌رود. او ادامه داد: بیشتر بچه‌ها می‌ترسند كه موقعیت خود را از دست بدهند. متاسفانه صهبائی برای اینكه بماند و كار كند ناچار است بعضی مسائل را نادیده بگیرد و به آن تن دهد. نوازندگان هم همینطور.

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[arian]

خبرگزاري مهر
داوود گنجه‌ای، نوازنده کمانچه نیز در ادامه این نشست گفت : „ما با وزیر هم صحبت کرده‌ایم که چرا چارچوبی برای موسیقی نیست. فکر نکنید ما هیچ اعتراضی درباره چارچوبهای موسیقی نکردیم، چرا بارها اعتراض کرده‌ایم تا مشکلات را حل کنیم. ما قصد داریم کمک کنیم. شما مسائل پشت پرده را نمی‌بینید، ولی ما این مسائل را می‌بینیم. بنابراین باید فکر اساسی کرد تا مشکلات موسیقی حل شود. برگزاری نشست نقد و بررسی در خبرگزاری مهر برای درددل کردنها است و صحبتهای دوستانه می‌تواند کمک کند.”
وی در پاسخ به این سوال که آیا صحیح است پاوراتی درباره موسیقی شجریان نظر دهد افزود : „فرمایش شما کاملاً صحیح است و من قبول دارم هر فردی در حوزه‌ای که فعالیت می‌کند، می‌تواند نظر کارشناسی خود را ارائه دهد. به همین دلیل در شوراهای تخصصی ،افراد نظر خود را با صراحت می‌گویند. در زمان آقای مرادخانی هم شورای فنی کارش را به خوبی انجام می داد؛ کارشناسان نوارها را کاملاً گوش می‌کردند و بعد نظر خود را ارائه می‌دادند، تا به لحاظ فنی زیر سئوال نرویم. من هم می پذیرم که باید در شورای کارشناسی افراد متخصص حضور داشته باشند و آنها باید در زمینه تخصص خودشان نظر بدهند.”

[arian]

يكي از جدي ترين مشكلات موسيقي ايران، مشكلات مربوط به اطلاع رساني است. البته علم و عمل اطلاع رساني ـ هر دو ـ در ايران ضعيف است اما در حوزه موسيقي، چنان وضعيتي داردكه به قول معروف، عدمش به زوجود. درباره همين موضوع مي شود چنديادداشت مستقل نوشت. غم نان حتي اگر نگذارد. كمترين توجهي به روحيات قشر موسيقيدانان حرفه يي ـ بويژه آنان كه پارا از دهه چهارم زندگي فراتر گذاشته اند ـ خيلي راحت، به كندذهن ترين فرد هم مي فهماند كه اكثريت اين آقايان و خانم ها، نه تنها نيازي به اطلاع رساني ندارند، بلكه «حفظ اسرار»! (يعني حرفهايي كه در اصل كمترين ارزشي هم ندارند) و سكوت و توداري و تظاهر به نوعي بزرگمنشي و گنده گويي با تمام اطوار مربوطه شان، از صفات لازم براي ورود به دنياي حرفه يي هاست. در چنين فضاي مسمومي، تمام صفات و خصوصياتي كه مي توانند في نفسه «ارزش» باشند و درخلاقيت هنري، به كار هنرمند بيايند، عملاً غيرلازم و مخرب و «كاسبي خراب كن» شمرده مي شوند و به جاي آنكه يك سلسله رفتارهاي مبتني بر ريا و دروغ و دوپهلوگويي و كژنمايي جايگزين مي شود. اين رفتارها، ممكن است نام و نان عده يي را تأمين كند، ولي خسارت آن را بايد هنر موسيقي پرداخت كند؛ و پرداخت خواهد كرد. كافيست به سير خلاقه هنرمندان موسيقي «سنتي»مان از اوايل دهه۱۳۵۰ تا اواخر دهه،۱۳۷۰ نظري كوتاه بكنيد تا همان سؤالاتي كه در ذهن ما جوانه زده به ذهن شما هم ورود كند.
سيدعليرضا ميرعلينقي -روزنامه ايران

[arian]

حالا در چنين فضاي پربركتي (!) ، اطلاع رساني به چه كارمان مي آيد؟ اطلاع رساني را در علم و عمل بنياد كنيم براي چه منظوري؟ و چه طرفي از آن برخواهيم بست؟ راستي تا حالا چندنفر از كل موسيقيدانهاي ما اعم از حرفه يي و غيرحرفه يي، فرم هاي خانه موسيقي را پر كرده اند؟ در كشوري كه هنوز ... و حقوق مدني موسيقيدانان حتي به طرح و بحث هم نرسيده، دركشوري كه موسيقيدان بي نوا، به عنوان يك دنده پنجم هميشگي، يك عضو نيمه مطرود و يك عضو غيررسمي و نه خيلي محترم در جامعه شناخته مي شود و در بسياري از مكانها، فرزندانشان از بردن نام شغل پدرانشان واهمه دارند، چرا بايد موسيقيدان به اين مسائل بينديشد به موسيقيداني فكر كنيم كه به هر دليلي مايل نيست هر سال، تعويض نشاني منزلش را به اطلاع اولياي محترم امور اطلاع رساني موسيقي در بخش اداري برساند و رنج روحي خود از هميشه مستأجر بودن را روي كاغذ براي خود تجديد كند. به موسيقيداني بينديشيد كه مطالب سخنرانيش را نشنيده مي گيرند و او را مجبور مي كنند كه براي رد جمله موهومي كه به او نسبت داده اند، مقاله يي بنويسد بدون دريافت مزدي و بي هيچ منتي. به جماعتي فكر كنيد كه هيچ وقت در عداد محترمين به شمار نيامده اند ولي در عزا و در عروسي سربريده شده و اسباب طرب اهل تنعم را فراهم كرده اند. لطف كنيد حرفشان را بشنويد. به خدا همه بديها هم تقصير خود آنها نيست.
سيدعليرضا ميرعلينقي

[arian]

خانم پوران گلفام، همسر فرهاد در گفت و گویی که با نشریه هفتگی شهروند(شماره ۴۹ هشت مهرماه) داشت گفت: „۴ سال پیش به پخش این آثار از تلویزیون اعتراض کردم ، که سه سال قبل مدیر وقت مرکز موسیقی صدا و سیما (محمد حسین صوفی) پاسخی به اعتراض من داد ،اما بعد از آن، یعنی وقتی که ما خیلی سیستماتیک و با حضور وکیلی به نام آقای شریعت نیا شروع کردیم کار را قانونمند جلو ببریم دیگر هیچ اتقاقی نیفتاد.”
پیش ازهمسر فرهاد، هنرمندان دیگری نیز به پخش بدون اجازه آثار خود از صدا وسیما معترض بودند که نمونه شاخص آن نامه جنجالی محمد رضا شجریان به علی لاریجانی، رئیس وقت سازمان صدا و سیما در بهمن سال ۷۵ بود که از وی خواست به شبکه های مختلف رادیو و تلویزیون دستور دهد به جز دعای ربنا و نیز مثنوی افشاری که در ایام ماه رمضان و هنگام افطار از شبکه های مختلف پخش می شد، از پخش آثار دیگر وی خودداری کنند.
وی دراین نامه همچنین به سیاستهای سازمان در پخش آثار موسیقی حمله کرده و گفته بود: „سازمان صدا و سیما موظف است برای پخش آثار هنرمندان از آنان کسب اجازه کند و حقوق مادی آثارشان را هم برای هر نوبت پخش آثارشان رعایت کند.”
آقای شجریان در این نامه نوشته بود: „چگونه است که بدیهی ترین حقوق مالکیت حقوقی که مورد تاکید قوانین جاری کشور است زیر پاگذاشته می شود؟”

پس از شجریان هنرمندان شناخته شده دیگری چون حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و... به نحوه استفاده از آثارشان در شبکه های مختلف معترض شدند، اما هیچ کدام از این اعتراضات گوش شنوایی پیدا نکرد

منبع : بي بي سي

[arian]

مازیار ظهیرالدینی سرپرست ارکستر زهی پارسیان با بیان این مطلب درخصوص دلایل فروپاشی زود هنگام گروههای موسیقی گفت : کوتاهی عمر یک گروه موسیقی در گونه های مختلف دلایل بی شماری دارد که دلیل عمده آن مشکلات مالی و عدم حمایت های لازم است اما با همه این اوصاف اگر یک گروه باهمدلی و به دور از هر نوع خودخواهی به فعالیت خود ادامه دهند به طور قطع مسائل مالی و حمایت های معنوی هم در کوتاه مدت حل خواهد شد.
این آهنگساز در ادامه خاطرنشان کرد : بزرگترین مشکل گروههای موسیقی اختلاف های درون گروهی است به این معنا که در بسیاری ازموارد دو نوازنده شیوه نوازندگی و سطح کیفی کار یکدیگر را قبول ندارند و همین مسئله سرآغاز اختلافات و بعضا خودخواهی های اعضا می شود.
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[arian]

... ببينيد يكي از سئوالات هميشگي من اين بوده كه تكليف موسيقي در اين مملكت چيست؟ يعني اينكه ما به موسيقي چگونه نگاه مي كنيم؟ آيا موسيقي اصلا در اين سرزمين به رسميت شناخته شده يا نه؟ آيا اصلا رسانه هاي گروهي (راديو و تلويزيون كه مي توانند در اين زمينه بسيار توانا عمل كنند چون حجم عظيمي از ميان برنامه هايشان را موسيقي تشكيل مي دهد) مي دانند موسيقي چيست و آن را به رسميت مي شناسند؟بچه ها آمدند پيش من و گفتند ما راديو فرهنگ درست كرديم و شما بيا با ما مصاحبه كن. من به آنها گفتم من با شما چطور مصاحبه كنم و چه بگويم؟ يك آهنگي را يك استادي ساخته، مثلا استاد تجويدي و يك استاد ديگر هم آن را خوانده، آقاي شاه زيدي. خيلي هم كار زيبايي است. دو دقيقه از آن را پخش مي كنند و بعد قطع مي شود و مي گويند، سرودي از شاه زيدي و تمام مي شود.
من نه مائوئيست هستم و نه ماركسيست ولي بعضي از صحبت هايشان را دوست دارم. مائو مي گويد: «درست است كه كليات چيزهايي هستند كه به خاطر آنها بايد از جزئيات گذشت ولي واي به حال آنكه جزئيات تشكيل يك كليت بدهد. » الان اين جزئيات سرزمين ما تشكيل يك كليت مبتذل را داده است و من از اين، هم دلخورم، هم ناراحتم و هم عصباني.
درواقع شما الان بيشتر دنبال اثبات برادري هستيد...
... من كه در اين زمينه استخوان خرد كرده ام، زندگي ام را گذاشته ام و عشقم موسيقي بوده، من كه توقع زيادي ندارم كه مثلا مردم برايم چنين و چنان كنند و يا حاكميت برايم كار خاصي بكند. من فقط يك حرمت مي خواهم براي آن چيزي كه برايم عشق است. شما نمي توانيد ببينيد كه معشوقتان را سوراخ سوراخ مي كنند و بعد بگوييد كه «شما چرا كم كار شديد؟»

پرويز مشكاتيان.
سيد ابوالحسن مختاباد ـ آرش نصيرى
از: روزنامه شرق

[arian]

الان به هر حال يك تكثري ايجاد شده است و مخاطبان موسيقي تكليف خودشان را مي دانند. آن موقع اين گونه نبود والان بعد از باز شدن فضاي موسيقي پاپ هر طيفي ژانر موسيقي موردپسندش را گوش مي كند. الان فضا به نوعي خالص شده است و آنهايي كه علاقه مند كارهاي شما هستند و كارهايتان را تعقيب مي كردند الان ديگر منتظر هستند...
آقاي مختاباد، ببينيد، هر علتي معلولي دارد. خوشبختانه شما ژورناليست هستيد و اين چيزها را بهتر از من مي دانيد. اولا من گمان نمي كنم كه غربال جامعه، از نظر موسيقايي اين گونه شده باشد كه هر كسي دنبال پسند خودش برود. دليلش را به شما مي گويم. اولا جواني كه الان سي سال دارد و بايد اوج شكوفايي و گزينش و انتخابش براي نگاه به گذشته اش و حركت براي آينده باشيد، هفت ساله بود كه انقلاب شد، در اين بيست و سه سال به او چه داده شده است؟
يعني اينكه راديو و تلويزيون كه محور و منبر تراوشات هنري و فرهنگي هستند و اينقدر هم مدعي هستند كه براي جوان ها اين كار و آن كار كرده ايم، چه كاري كرده اند؟ شما به عنوان يك ژورناليست صادق _ كه من بر اين گمان هستم _ بگوييد كه آيا يك موسيقي يك ربعه _ حتي _ در هفته به جوان ها داده مي شود تا تشخيص درستي از موسيقي اي پيدا كنند كه مايه چند هزار ساله اين سرزمين است؟ شما مي گوييد انتخاب، انتخاب چي؟ ببينيد بچه هاي ما مبتذل و سطح پايين شده اند به خاطر اينكه چيزي نديده و نشنيده اند. اين مي شود كه پناه مي برند به محصولات لس آنجلسي. آن وقت ما از تهاجم فرهنگي حرف مي زنيم!

پرويز مشكاتيان.
سيد ابوالحسن مختاباد ـ آرش نصيرى
از: روزنامه شرق

[arian]

اين موسيقي لس آنجلسي كه شما فرموديد همان اوايل انقلاب هم به صورت مخفي و زيرپوستي وجود داشت ولي سيطره با موسيقي سنتي بود. آن موقع مثلا وقتي «بيداد» مي آمد به بازار، جامعه تكاني مي خورد، «دستان» همينطور. سئوالم اين است كه آن فضا چطور شد كه به اينجا رسيد؟
اگر اجازه مي دهيد قضيه را يك مقداري فلسفي تر بررسي كنيم.
زماني ميكل آنژ در ايتاليا مجسمه هايش را مي ساخت، كليسا مي آمد و رويش را گل مي گرفت. ميكل آنژ مي گفت: اگر شما پتو هم روي مجسمه هايم بكشيد، مجسمه هاي من لخت هستند. اين صحبت آدمي مثل ميكل آنژ است كه تاريخ هنر كره زمين به او مباهات مي كند، البته اگر بداند كه كيست كه مي داند. من يك مثال ملموس مي زنم. من ايراني هستم. شما حتما مي دانيد ميهن يعني چه. لاهوتي را هم مي شناسيد، «تنيده ياد تو درتار و پودم، ميهن اي ميهن» چيزي است كه ما قبل از انقلاب مي خوانديم، در جريان انقلاب هم مي خوانديم و بعد يكي از دوستانم رويش آهنگ گذاشت و استاد شجريان هم خواند.
مني كه دل در آتش دارم و شما معتقديد كه بايد «دستان» ساخت، «بيداد» ساخت، «آستان جانان» ساخت، «سرعشق» ساخت، «نوا» ساخت مي بينم كه اين آهنگ را از راديو پخش مي كنند و «ميهن اي ميهن» را از آهنگ بيرون مي آورند، «ميهن» مگر بد است. اگر هست من بايد بدانم.
به عنوان يك شهروند، به عنوان يك ايراني، به عنوان كسي كه در اين سرزمين به دنيا آمدم و در آن نفس مي كشم و مي خواهم حركت كنم. چرا «ميهن اي ميهن» را درآوردند. چرا شعر لاهوتي را سانسور كردند. اين حق را چه كسي به آنها داده است. آن جزئياتي كه از مائو گفتم همين است كه ذره ذره آن تشكيل يك مجموعه را مي دهند كه باعث مي شود آهنگ بسازم و در گوشه اي بگذارم.

پرويز مشكاتيان.
سيد ابوالحسن مختاباد ـ آرش نصيرى
از: روزنامه شرق

[arian]

نمي خواهم در مقام دفاع از مثلا تلويزيون باشم ولي اجازه بدهيد كمي هم واقع بين تر نگاه كنيم. فكر مي كنيد كه خود هنرمندان در اين جدايي چه اندازه دخيل بودند؟ آيا تحريم هاي هنرمندان و موضع گريشان در اين مسئله نقش نداشت؟
عزيز من، استاد شجريان بعد از آن كه آقاي لاريجاني به تلويزيون رفت بعد از هفده سال موقع سال تحويل به آنجا رفت. حتما همه شما يادتان هست. لحظه سال تحويل رفت و تنها اشكالي كه من و پيرامونيان بر او گرفتيم اين بود كه براي چه كاستش را برد تلويزيون. چون شجريان، پهلوان بلامنازع آواز ايران، بايد مي گفت كه بايد دو ساز هم بيايند كنارم باشند تا ساز را نشان دهند. چرا كاستش را برد؟
اين اشكال را من نه از لاريجاني، از شجريان هم مي گيرم و بعد اين مسئله جا افتاد. ببينيد وقتي يك پهلوان كه اين كار را مي كند، اگر خواننده ديگري بگويد كه حالا من مي خوانم و شما فواره را نشان ندهيد و ساز را نشان بدهيد مي زنند توي سرش و مي گويند استاد شجريان آمد و كاستش را آورد، تو ديگر چه مي گويي؟ من وقتي مي گويم «واي اگر جزئيات تشكيل يك كليت را بدهد»، اين را در مورد همه چيز مي گويم نه فقط در مورد لاريجاني.

پرويز مشكاتيان.
سيد ابوالحسن مختاباد ـ آرش نصيرى
از: روزنامه شرق