مطالبی مهم در مورد نواختن ویولن

[Amir]

مایلم برای هر کسی که به ویولن علاقه دارد کلامی چند بگویم . ویولن سازی است که مسلما یکی از زیباترین ساخته های دست بشر و یکی از دمدمی مزاج ترین آنهاست. شاید بسیار صعب الوصول بودن آن است که بر اعجازش می ا�? زاید؛ جز برای کسی که برده وار, داوطلبانه و از صمیم قلب خود را تسلیم این ساز کند, ویولن سر نا�? رمانی و لجبازی خواهد داشت, نوارهای چندگانه و دامنه نامتناهی لطا�? ت خود را دریغ خواهد کرد, و شخص می ماند با یکی از آلات دوست داشتنی موسیقی و که رنجیده دل است و بلا است�? اده.

هیچ ویولنی مثل ویولن دیگر نیست, هر یک مانند یک وجود بشری ویژه و منحصر به �? رد است و پاسخ آن به آن آرشه ای که سیم هایش را لمس می کند, همچون پاسخ گروه های مختل�? مردم به یک عقیده, با دیگری مت�? اوت است.

در لگام زدن بر خلق و خوی او و تلون مزاج بی پایانش, در تسلط یا�? تن بر نوارهایش از شیرین ترین نجواها تا جانانه ترین غریوهاست که تمام مهارت ویولن نوازی نه�? ته است. زیرا نوازنده موجودی مستقل است: هیچ دست بیگانه ای در ملک طلق او اختیار ندارد, هیچ گوشی جز گوش او زیر و بم صدا را تعیین نخواهد کرد. او به تنهایی مخدوم و خادم است, و به محض اینکه آرشه اش ساز را لمس کند, چالشی شگ�? ت انگیز آغاز می شود. در این چالش که بی وق�? ه ادامه می یابد, کسب پیروزی به تمامی بر عهده خود اوست.

این ارتباط شگ�? ت انگیز بین ویولن و نوازنده است که این ساز و سایر خویشاوندان زهی آن را منحصر به �? رد ساخته, و با درک همین خصوصیت است که ویولنیست می تواند به هد�? ش نایل آید. در این راه هرگز اجازه ندارد خسته شود, گرچه ممکن است بارها با ناکامی روبرو شود؛ هرگز نباید از پا بی�? تد, همچون ناخدای کشتی که به بی پایانی ا�? قها آگاه است, او باید با صبر و شکیبایی به مقصود برسد. ویولن در حقیقت بنیاد حقیقی �? رهنگ موسیقی ماست که بدون آن هیچ یک از گروه های همنوازی موسیقی مجلسی یا مجموعه و گنجینه سم�? ونیک وجود نداشت.

ویولن سازی است که با گذر زمان پیش ر�? ته, هزاران سال پژوهش و اصلاح آن را از اصل کاربردی نوسان دادن یک زه کشیده در مقابل یک جعبه تو خالی, تا شکل �? علی آن تکامل داده است. در واقع هم ویولن و هم آرشه از تیر و کمان مشتق شده اند – که پس از رها شدن تیر از کمان و گسیل در مسیرش صدای پیتزیکاتو (pizzicato : یکی از تکنیک های ویولن, بدین صورت که صدا به جای آرشه توسط انگشت ایجاد می شود.) شنیده می شود. - آرشه ویولن در گذر زمان تغییر شکل یا�? ت و انعطا�? پذیر تر شد و در آن رشته ای از یکصد تار پرز دار موی اسب کشیده شد تا بر سیم ها ساییده شود, اما اساس آن به عنوان یک طول انعطا�? پذیر از چوب, همان است که بود. بدنه ویولن از یک جعبه توخالی به عنوان تشدید کننده – که البته مانند آرشه انعطا�? پذیر نیست, اما قادر است ارتعاشات را به دام اندازد, تشدید کند و تداوم بخشد – تا شکل �? علی آن تکامل یا�? ت. رشته ای از چهار سیم که این ارتعاشات را ایجاد می کنند در آن تعبیه شد, به صورتی که ارتعاشات به کمک خرک به بدنه انتقال یابند.

وجهه جهانی ویولن را می توان در سازگاری آن با �? رهنگ های مختل�? دید. ویولن �? علی که در قرن ه�? دهم تکمیل شده است, در کشور هندوستان به این صورت مورد است�? اده قرار می گیرد که نوازنده چمباتمه روی زمین می نشیند, قاعده ویولن را روی دنده هایش قرار می دهد و سر ویولن را به صورت اریب و رو به پایین گر�? ته روی یک پنجه اش تکیه می دهد.

از نوازندگان �? یدل (fiddle : اصطلاح محاوره ای برای هر یک از سازهای زهی به ویژه ویولن یک ساز عامیانه) �? لات هاردانگر در نروژ تا سرزمین کوهستانی اسکاتلند و دیگر مناطق اروپا و آمریکا و آسیا و ... , ویولن جای خود را در هر سبکی باز کرده و می تواند هر نیازی را برآورده سازد. (به عنوان نمونه ایجاد سبک های مخصوص ایرانی پس از ورود این ساز به ایران است که توسط ا�? راد مختل�? ی مانند استاد صبا و ... ایجاد شده و این ساز را با سازهای مخصوص موسیقی ایرانی هماهنگ کرده و جای خود را به خوبی در میان ساز های ایرانی باز کرده به طوری که هر روز به طر�? داران آن ا�? زوده می شود.)

این ساز هیچ محل ثابت و ساکنی به عنوان تکیه گاه ندارد و خود نوازنده نیز چنین وضعی دارد, جز در آن نقاطی که پایش زمین را لمس کرده و بر آن تکیه می کند. ویولن باید با حرکات سیال تمام بدن نوازنده یکی شود, در حالی که به نحو مشهودی به جریان گردش خون شخص و به نوسانات او, آونگی یا دایره ای, پاسخ می دهد. این جریان نباید در هیچ یک از م�? اصل بدن یا در نقاط تماس با ویولن و آرشه متوق�? شود, باید آنرا به سوی آخرین ماهیچه و م�? صل انگشت هدایت کرد. باید آن ماهیچه و م�? صل به نحوی تربیت شود که در تمام جهات حرکت کند و در حال حرکت کنترل شود, در حالی که خود نوازنده باید از آن چشمه درونی تاثر پذیرد که از ن�? س موسیقی و از عقاید و احساسات او نسبت به آن سرچشمه می گیرد.

برخلا�? اکثر سازهای دیگر و بطور کلی اغلب �? عالیت های دیگر (و ضمنا بر خلا�? نواختن ویولن به روش هندی) دست ها باید تا حد زیادی انعطا�? پذیر, قوی و دارای حالت �? نری باشند و تقریبا همیشه در سطح شانه یا در حدود سطح آن سطح به کار گر�? ته شوند, که بالاتر از قلب است. چون دست ها پیوسته نیاز به تامین خون دارند, قلب باید در وضعیت خوب و �? اقد هر گونه �? شار (یا کاهش �? شار) ناشی از اضطراب یا تنش باشد. مسئله ح�? ظ جریان گردش خون با ح�? ظ پیوستگی و تناوب حرکات, تلاش ها, �? شارها و وارهیدگی؛ مساله پرورش یا�? تن برای واکنش های صحیح؛ مساله گرم شدن دست پیش از هر اجرا؛ همه در نواختن ویولن کمال اهمیت را دارند.

دقت و صحت, تنظیم �? وری و برق آسای زیرایی (pitch : میزان زیر و بمی یک صدا که به �? رکانس (Frequency) یا تعداد نوسان های آن در ثانیه مربوط است.) , صدا دهی (سونوریته – ‘sonorite – tone) , تغییر از یک حرکات بسیار کوچک و نامرئی درونی تا آرشه کشی وسیع با نوسانی مانند یک گل�? باز, به درجه ای از مهارت نیاز دارد که حد و مرزی برای آن متصور نیست. علاوه بر آن, نوازنده ویولن باید درکی عقلایی و احساسی از کار موسیقی داشته باشد, تا سرانجام در یک حالت �? یض و الهام اجرای خوبی داشته باشد.

امیدوارم با این صحبت ها, کنترل و مهار ساختن سازی چنین عنان گسیخته و چنین ظری�? را همچون رام کردن مادیانی سرکش دشوار ننمایانده باشم. زیرا هر چند ویولن نواختن, حر�? ه ای بسیار پر زحمت است, ولی خوب ویولن نواختن به هیچ وجه غیر ممکن نیست و در واقع در آموزش دادن, �? را گر�? تن و تسلط یا�? تن بر آن رضایتی عمیق و طولانی نه�? ته است.

برای آنکه کسی به نحو مطلوب برای نایل شدن به این هد�? آماده گردد, لازم است که علاوه بر تمرکز بر نوازندگی, بذر ت�? کری در ذهن و دلش کاشته شود و عادت معینی در او به وجود آید تا در شرایط تندرستی �? یزیکی پرورش یابد. به این ترتیب همه موانع نوازندگی از پیش پایش برداشته می شوند.

لازم است چند کلمه ای نیز در مورد طرز ت�? کر اخلاقی و معنوی صحبت کنیم. معنویت نوعی پل میان گذشته و آینده, و شخص و دنیای خارج است. در موقع کار, شخص از تلاش و مجموع آموخته هایش مایه می گذارد تا در آینده به پاداشی دست یابد. هر قدر بیشتر و دقیق تر و کامل تر تلاش کند, اجر بیشتر و بزرگ تری نصیب او خواهد شد. اگر نوعی هم ارزی میان �? رد و کل دنیا قائل شویم, می توانیم همان قدر از آن موسیقی که می نوازیم و از شنوندگانی که برایشان می نوازیم الهام بگیریم, که از خود می گیریم. به طور کلی تصور وجود یک موازنه و داد و ستد بین شخص و دنیا در زندگی, تصوری سودمند است که اهمیت �? ضایلی نظیر وجدان , درستکاری و امانت داری را مورد تایید قرار می دهد. هنگامی که ما به تمرین ویولن مشغولیم, تنها هستیم. اما آنچه در خلال این ساعات تنهایی رخ می دهد, قطعاً در آنچه روی صحنه در مقابل شنوندگان رخ می دهد موثر است.

حتی واژه بهداشت نیز که در اینجا دور از ذهن به نظر می رسد, برای دستیابی به مهارت نوازندگی اهمیت خود را دارد, زیرا بهداشت ملازمی است که به آن نیاز بسیار است, و پاکیزگی, برانگیختن جریان خون به کمک اختلا�? دما مثلا با آب گرم و سرد, مالش پوست با دستکش زبر, و حرکت های ورزشی خاص و سایر �? عالیت های همراه با استراحت به صورت متناوب, علاوه بر تنظیم جریان خون در توازن عضلات نیز موثر است. این موارد نکات خوبی هستند که باید به خاطر سپرد. نواختن ویولن علاوه بر توام بودن با ظرا�? ت, به تاب و توان زیادی نیز احتیاج دارد. شنا کردن و حتی بازی تنیس و سایر ورزش ها سودمند است به شرط آنکه پس از آن کاملاً استراحت کند و حساسیت و ظرا�? ت نوازندگی ویولن را باز یابد و ضمناً به هیچ وجه شخص را از مرکز وجودش به عنوان یک ویولنیست, از نظر بدنی یا ذهنی بیگانه نسازد.

بدیهی است که رژیم غذایی نیز عاملی بسیار مهم است که با توجه به ت�? اوت بسیار زیاد متابولیسم و شیمی بدن ا�? راد مختل�? باید بر عهده خودشان گذاشته شود؛ اما یک رژیم غذایی متعادل که در آن میوه و سبزی خام �? راوان مصر�? شود و غذاهای سرخ کرده در حداقل باشد م�? ید است. همچنین از شیرینی های مصنوعی و سیگار و الکل و سایر غذاهای زیانبار مطلقاً پرهیز شود و هرگز از آنها است�? اده نکنید. این نکته را نیز �? راموش نکنید که هرگز پرخوری نکنید به خصوص پیش از نواختن.

سن ایده آل برای شروع نوازندگی ویولن, سه یا چهار سالگی یا حتی قبل از آن است. البته در سنین بالاتر نیز می توان آموزش ویولن را شروع کرد, اما هر چه سن بالاتر باشد نتایج بدست آمده ضعی�? تر و دشوارتر است.

مطالبی که تا اینجا ذکر شد موارد بسیار مهمی بود که یک نوازنده ویولن باید آنها را بداند و رعایت کند تا در کارش هر چه بیشتر مو�? ق باشد و پیشر�? ت کند.

[Hes_r]

ممنون

اون سه یا چهار سالگی رو خوب اومده

حسام cheshm

[mini]

سه یا چهار سالگی؟!!! یعنی ما هوتوتوووووووووووو...

[Sina_Yanni]

اوه اوه . از همین الان بذاریم کنار بهتر نیست ؟؟ . 3 یا 4 سالگی ... !!! بابا 19 سالمونه تازه 6 ماهه شروع کردیم اااا !
به قول مینی : هوووتوووتووووووووووووو ... .

[mohsenyavari]

3،4سالگی خیلی خوبه اما به قول قدیمی ها ماهی رو هر وقت از اب بگیری تازه است

[am3000]

من قصد هیچ بی احترامی ندارم , ولی, مطلب بالا به نقل از: violinguide-archives

البته اين مطلب در مقدمه كتاب شش درس ويولن از يهودي منوهين آمده ولي فاقد امضاست و معلوم نيست توسط خود آقاي منوهين نوشته شده يا ناشر يا مترجم يا شخص ديگري؟

[سروش اميرابادي]

سلام خوبی 3 یا 4 سالگی درسته ولی نه برای یک بچه عادی برای کسی که از به اصطلاح بشه بهش گفت نابغه یا نخبه موسیقی اونم برای کسی که توی یک خانواده هنرمند بدنیا آمده باشه اگه مادری نوازنده باشه و در دوران بارداریش نوازندگی کنه از همون موقع می تونه این حسو به جنین وارد کنه

[fatemeh.1994]

به نظر من اگر شروع آموزش ویولن از 3-4 سالگی حتی زود هم باشه و یکم سخت ، اما لااقل یه آشنایی و پیوند با ساز بوجود میاد.
بعد، از زمانی که آموزش به طور جدی و اصولی شروع بشه دیگه نوازنده یا همون هنرجو با ساز احساس بیگانگی نداره. چه خود ساز و چه آرشه رو مثل قسمتی از بدنش میدونه.
نه مثل ما که هنوزم وقتی آرشه دستمون میگیریم حس میکنیم یه شیء خارجی و ثقیله!! (البته منظورم خودم بود،جسارت نشه به اساتید سایت)

3 یا 4 سالگی درسته ولی نه برای یک بچه عادی برای کسی که به اصطلاح بشه بهش گفت نابغه یا نخبه موسیقی اونم برای کسی که توی یک خانواده هنرمند بدنیا آمده باشه اگه مادری نوازنده باشه و در دوران بارداریش نوازندگی کنه از همون موقع می تونه این حسو به جنین وارد کنه

معمولا این چیزی که ما به اسم نبوغ و استعداد خارق العاده می شناسیم ، از حدود 10 ماهگی تا چهارساگی شکل میگیره!
پس در سن 3-4 سالگی نمیشه در مورد نخبه بودن کسی اظهار نظر کرد.

توی موسسه ای که من کلاس میرم ، یه پسر 7 ساله هست که 2 ساله داره ویولن میزنه.
نوازندگیش در حد خودش عالیه. پدرش شغل آزاد داره. و به قول خود این هنرجوی کوچولو ، وقتی که داره تمرین میکنه مامانش یا داره فیلم میبینه و یا داره با تلفن حرف میزنه D:
هیچکدوم نه نوازنده اند و نه هنرمند. (در زمینه ی موسیقی)

خیلی ها هستن مثل این مورد.
و این قضاوت به نظر من چندان صحت نداره.

[schadmehr]

سلام!
خیلی به یاد گرفتن ویولن امیدوار بودم با این بخش "3 یا 4" سالگی دیگه هیچ!!!
من که 20 سالمه تازه میخوام شروع کنم تکلیفم چیه؟دلم بچس ولی هنوز!!!
ممنون از مطلبتون

[bamdadonline]

دوستان اصولیش همونه که اشاره شد یعنی 3 سالگی لا اقل تو کشورهایی مثل روسیه و دیگر کشورهای اروپایی اینجوریه. اما اینقدر هم ناامید نباشید. من موسیقی رو 2 ساله پیش یعنی در سن 22 سالگی شروع کردم اما اینقدر سریع پیشرفت کردم که با محاسباتی که انجام دادم به این نتیجه رسیدم که تا 30 سالگی اگه به همین منوال پیش برم و کار رو اصولی تر هم بکنم به 80 درصد اهدافم تو موسیقی و اهنگسازی میرسم که بازم بدک نیست.

[samira_bidel]

حالا چرا هم تاکید به سن داشتن از همه ی اون مطالب؟
خب هر چیزی رو از بچگی شروع کنی بهتره! مث زبان مادری! به ناخوداگاه بچه نفوذ میکنه
اما اینکه برا همه صادق باشه هم درست نیس. یعنی من از 25 سالگی شروع کردم خیلی هم راضی و خوشحالم. بهتر بود از سن کم شروع بشه ولی الان که نشده! انگیزه کشی بود اون قسمت مطلب!
حالا من ربط ویولن رو به بهداشت و سیگار و اینا رو متوجه نشدم!

[mehrabnasiri]

والا این سه چهار سالگی رو بعضی از اساتید میگن ولی به نظر من مزخرف میگن میگین چرا؟ صب کنید بگم:
جسارت نباشه خدا وکیلی بچه سه چهار ساله فرق اروق و سک سکه رو میفهمه که ویولن اموزش ببینه؟
همچن بچه هایی وقتی بزرگ میشن شاید یه نوازنده خوب بشن که اونم صد در صد از نظر احساس کم میارن ولی اهنگساز مزخرفی میشن چرا چون هنوز دندون در نیاورده زرت بهش یه ویولن میدن بچه بیچاره هم بخاطر تشویق اطرافیان تلاش میکنه ویولن رو باید برای احساست بزنی نه برا پول یا تشویق اطرافیان اخرشم این بچه نمیفهمه برا چی ویولن میزنه یه صدایی هرچند خوب در میاره که چی بشه مثلا؟
ولی یکی با عشق وعقل ویولن رو انتخاب میکنه براش زحمت میکشه براش احساس مصرف میکنه دلشو میذاره وسط
میشه یا حقی خرم تجویدی ملک و... یا باخ و اویستراخو قلانو فلان
من خودم 13سالم بودم که یواش یواش عاشق صدای ویولن شدم رفته رفته احساس شکل گرفت عکاس با خودم میبرذم جلو مغازه لوازم موسیقی که از من و ویولن داخل ویترین عکس بگیره پول نداشتم یکی بخرم ارزوم بود ویولن رو لمس کنم البته الان من تو ویولن همچین مالی نیستم ها خودمو مثال زدم که در دسترس بودم
شما بیوگرافی اساتید بزرگ تو هر رشته ای رو بخونید ببینید با چه عشقو زحمتی رشتشونو پیگیری کردن
استاد یاحقی در مصاحبه با یک روزنامه گفته من یک فامیل خونی(درجه یک) دارم از صدای ویولن متنفره وفرار میکنه اهنگ هرچی لطیف تر و احساسی تر باشه متنفر تر میشه این یعنی به ژنتیکو اینا هم ربطی نداره اینایی که از سه چار سالگی شروع میکنن ای بسا که وقتی بزرگ شدن بفهمن اینا از صدای ویولن یا کلا موسیقی حالشون بهم میخوره و... و قضاوت با شماست...

[valipour]

به نظر من که از 3. 4 سالگی بده خود من از 11 سلگی شروع کردم الان 2ساله که ویولن می نوازم. اما یکی از فامیلامون از 4 سالگی بلز و پیانو که از ویولن اسون تره البته توهین نباشه ولی واقعیته دیگه پیانو کسی که بلد نبشه کلیدش رو فشار بده صدا ازش درمیاد ولی ویولن اینطور نیست شروع کرده و اصلا هم علاقه ندار فقط به زور مادر پدش می ره کلاس. النم که 8 سالشه هنوز دوست نداره. بچه 3 ساله به فکر شیطونیه. البته اینم بگم که روانشناسان گفتن بچه ای که از دوران جنینی به موسیقی گوش کرده ارامش داره تا وقتی بمیره. اما مدیر موسیقی من وقتی 6 سالم بود رفتم برا ثبت نام گفت به مادر پدرم که برید 11.12 سالش شد بیارینش. بچه باید عقلش برسه بعد بره. نه 3.4 سالگیش. این مطلبم توهین به کسی نیست.

[vahid65]

والا این سه چهار سالگی رو بعضی از اساتید میگن ولی به نظر من مزخرف میگن میگین چرا؟ صب کنید بگم:
جسارت نباشه خدا وکیلی بچه سه چهار ساله فرق اروق و گوز رو میفهمه که ویولن اموزش ببینه؟
همچن بچه هایی وقتی بزرگ میشن شاید یه نوازنده خوب بشن که اونم صد در صد از نظر احساس کم میارن ولی اهنگساز مزخرفی میشن چرا چون هنوز دندون در نیاورده زرت بهش یه ویولن میدن بچه بیچاره هم بخاطر تشویق اطرافیان تلاش میکنه ویولن رو باید برای احساست بزنی نه برا پول یا تشویق اطرافیان اخرشم این بچه نمیفهمه برا چی ویولن میزنه یه صدایی هرچند خوب در میاره که چی بشه مثلا؟
ولی یکی با عشق وعقل ویولن رو انتخاب میکنه براش زحمت میکشه براش احساس مصرف میکنه دلشو میذاره وسط
میشه یا حقی خرم تجویدی ملک و... یا باخ و اویستراخو قلانو فلان
من خودم 13سالم بودم که یواش یواش عاشق صدای ویولن شدم رفته رفته احساس شکل گرفت عکاس با خودم میبرذم جلو مغازه لوازم موسیقی که از من و ویولن داخل ویترین عکس بگیره پول نداشتم یکی بخرم ارزوم بود ویولن رو لمس کنم البته الان من تو ویولن همچین مالی نیستم ها خودمو مثال زدم که در دسترس بودم
شما بیوگرافی اساتید بزرگ تو هر رشته ای رو بخونید ببینید با چه عشقو زحمتی رشتشونو پیگیری کردن
استاد یاحقی در مصاحبه با یک روزنامه گفته من یک فامیل خونی(درجه یک) دارم از صدای ویولن متنفره وفرار میکنه اهنگ هرچی لطیف تر و احساسی تر باشه متنفر تر میشه این یعنی به ژنتیکو اینا هم ربطی نداره اینایی که از سه چار سالگی شروع میکنن ای بسا که وقتی بزرگ شدن بفهمن اینا از صدای ویولن یا کلا موسیقی حالشون بهم میخوره و... و قضاوت با شماست...

بعضی از اساتید یعنی متوجه نیستند(مزخرف میکند) و شما بهتر از اساتید میدونید. میشه بفرمایید استاد چه سازی هستید ؟
استاد یاحقی در ۹ سالگی در رادیو نوازندگی کردند... پس چطوره که فرق بین بعضی چیزها رو میدونستند(اون اصطلاحات رو خواهشا اینجا به کار نبرید)
طبق گفته شما متد سوزوکی که برای آموزش کودکان هستش... احنمالا مزخرفه

[valipour]

خیلی از اساتید بچه های رو قبول نمی کنن. مدیر موسیقی من منو راه نداد و ثبت نام نکرد تازه من 6 سالم بود گفت الان بچه هیچی نمی فهمه و از موسیقی دلزده می شه 11 .12 سال شد بیارید ثبت نامش کنم. و الان که یکی از فامیلامون که از 4.5 سالگی شروع کرده خیلی کم تر از من پیشرفت کرده حالا اون به کنار از موسقی دلزده شده و هر بهونه ای میاره تا موسیقی کار نکنه. ولی من با اشتیاق تمرین می کنم.

[virtuoso]

سلام دوستان عزیز.

قبل از هر چیز از دوستان خواهش می کنم از بکار بردن الفاظ سخیف و ادبیات نامناسب در فضای انجمن جدا خودداری کنن.

در مورد اینکه شروع آموختن ویلن نوازی دقیقا از چه سنی باید باشه اختلاف نظرهای فراوانی وجود داره. چند نکته در مورد نوابغ و بزرگان خدمت دوستان عرض می کنم (منبع: ویکی پدیای انگلیسی)

تعداد زیادی از نوازندگان بزرگ دنیا از سنین 6-7 سالگی شروع کردن (مثل سامول یروینیان (Samvel Yervinyan) و روجریو ریکی (Ruggerio Ricci) که از سن 7 سالگی شروع کردن... ویدئوهایی از نوازندگی روجریو ریکی در سنین 10-12 سالگی موجوده) ...
ایتژاک پرلمن در سن 3 سالگی به ویلن علاقه نشون داد و به یه کنسرواتوار مراجعه کرد و ظاهرا مسئولین اونجا به دلیل اینکه پرلمن خیلی کوچیک بود اونو پذیرش نمی کنن و خودش بصورت خود آموز با یه ویلن اسباب بازی شروع به یاد گرفتن ویلن می کنه و وقتی بزرگتر میشه به اون کنسرواتوار مراجعه می کنه و آموختن رسمی و حرفه ای ویلن رو اونجا شروع می کنه.
یهودی منوهین در سن 4 سالگی شروع به آموختن ویلن زیر نظر یه استاد می کنه. والدینش دوست داشتن زیر نظر یه استاد معروفتر کار کنه که اون استاد ، یهودی منوهین رو در ابتدا رد می کنه و ... ویدئوهایی هم از نوازندگی یهودی منوهین در نوجوانی و خردسالی وجود داره.
یاشا هایفتز ... پدرش یه معلم ویلن محلی بود. آزمایشاتی رو روی یاشا انجام داد تا ببینه اون به ویلن نوازی علاقه ای نشون میده یا خیر ... که جواب مثبت بود. پس قبل از اینکه اون به 3 سالگی برسه پدر یه ویلن کوچیک براش تهیه کرد و به یاشا آرشه کشی و انگشت گذاری های ساده رو آموزش داد ... آموزش ویلن یاشا زیر نظر یه معلم حرفه ای وقتی شروع شد که اون 5 سالش شده بود.

...

توی اساتید ویلن ایرانی هم نمونه های بسیاری وجود داره ... اساتید خرم ، یاحقی و ... در سنین 10-11 سالگی در رادیو برنامه اجرا می کردن (اطلاعات دقیقی در مورد این اساتید ندارم)

اینا نشون میده که آموختن ویلن از سنین پایین یه چیز نشدنی نیست اما صرفا بخاطر اینکه اساتید و نوابغ از اون سنین شروع کردن نمیشه این نسخه رو برای همه پیچید. ظاهرا چیزی که مرسوم هست اینه که بهتره از سن حدودا 7 سالگی آموزش ویلن شروع بشه. بطور متوسط بچه ها توی اون سن رشد نسبتا مناسبی برای یاد گیری ویلن کردن و همچنین اون موقع فراگیری کودک خیلی زیاده ... البته خب بعضا میگن تا 13-14 سالگی یا حتی بعد از اون هم میشه هنرجو ویلن زدن رو یاد بگیره و به جاهای خوبی برسه. اما دوران طلایی شاید بشه گفت همون 7 سالگی یا حتی زودتر هست (بستگی به هنرجو داره) ...
البته این قضیه نباید هنرجوهایی که دیرتر شروع کردن رو نا امید کنه ولی خب شاید هنرجویی که در 20 سالگی شروع به آموختن ویلن کرده نتونه به حد اون نوابغ برسه. شخصا اساتیدی رو در ایران دیدم که مثلا 15 سالگی شروع کردن و به جاهای بسیار خوبی رسیدن... هنرجویی هم هست که از 30 سالگی شروع کرده و پیشرفتش بد نبوده.

خودم از 20-21 سالگی شروع کردم و خدا رو شکر روند یادگیریم تا الان بد نبوده... مهم اینه که ببینیم هدف از آموختن چی هست.