دوست خوبمون هوری خانوم در مورد تنفس سوال داشتن([ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] - پست 58) که در اینجا به سوال ایشون که شاید سوال خیلیهای دیگه هم باشه جواب داده می شه:
در مورد تنفس علاوه بر مواردی که جناب سمیر گفتن، بیان این مطالب هم به نظرم لازمه:
اصول تنفسی که حدود چند صد سال آموزش داده می شد توسط Sir James Galway به چالش کشیده شده، دلیلش هم کاملا مشخصه، چون همینطور که فرمودین تاثیری در بهبود تنفس نداره و بیشتر کسانی هم که تنفس خوبی دارن و از روشهای قدیمی برای تمرین تنفس استفاده می کنن، مشکل نداشتنشون بیشتر جنبه جنتیکی داره تا روش تمرین. به خاطر اینکه اینجا جای بحث در مورد روشهای منسوخ نیست، اون روشها رو به حال خودشون می زارم.
Sir James در عوض پیشنهاد کردن که هوای ورودی رو اول در قسمت پایین شکم ذخیره کرده (با انبساط دیافراگم) ، بعد کل شکم، بعد ششها و سپس نای و دهان. البته این توضیحی که من می دم برای ملموستر شدن قضیست، وگرنه همه می دونن که هوا وارد شکم نمی شه! منظور اینه که با فشار دادن دیافراگم به سمت پایین و خارج بدن، فضای انبساط ششها رو بیشتر کنین. با این روش یه آدم بالغ می تونه تا 30-45 ثانیه بدون نفس گیری دوباره به نواختن ادامه بده. یه ویدئو از چگونگی انجام این کار براتون می زارم تا دید خوبی پیدا کنین از این موضو. (ویدئو رو باید از PC منزل بزارم، اگه خدا بخاد امروز عصر).
علاوه بر این ایشون یه تکنیک منحصر به فرد دیگه دارن که با یادگیریش می تونین بدون اینکه معلوم بشه که دارین نفس می گیرین، این کار رو انجام بدین که البته من هم خودم پی به راز این کار نبردم. ولی ویدئوشو براتون می زارم.
اما برای تقویت دستگاه تنفسی بهترین کار ورزشه که خب شما انجام می دین و خوشبختانه هوازی هم هست، ولی فقط راه استفادشو باید یاد بگیرین. اصولا چون خودم هم ورزشکار نیمه حرفه ای هستم می دونم که شخص ورزشکار موقع فعالیت بدنی بیشتر ازفضای بالایی ششها برای زخیره هوا استفاده می کنه و استفاده از سایر فضاهای خالی شش از نظر زمانی عملی نیست (بدلیل بالا رفتن زربان قلب و هماهنگ شدن سرعت دم و بازدم با اون). اما این در دراز مدت برای فلوتیست ورزشکار یه مزیته، چون اکثر افراد غیر ورزشکار به سختی می تونن فضای بالای ششها رو پر از هوا کنن، به این دلیل که ششها و عزلات قفسه سینه ی ضعیفتری دارن.
علاوه بر این، ورزشکارها معمولا دیافراگم و عزله شکم قویتر و تحت کنترلتری دارن که بازم یه مزیت دیگس.
برای اینکه بشه از این مزیتها در نوازندگی فلوت استفاده کرد، این تمرینها توسیه می شن:
1-همیشه برای تمرین نفس، چه با ساز چه بدون ساز، ایستاده کار کنین (چون تو این وضعیت دیافراگم جای مانور بیشتری داره نسبت به حالت نشسته).
2- سعی کنین تا جایی که می تونین هوا رو بخورین + توی ششها، نای و دهان ذخیره کنین.
3- بعد از اینکه توی انجام شماره 2 حرفه ای شدین، هوا رو از بین لبها با فرم دادن به لبها به همون شکلی که موقع ساز زدن پیدا می کنن، خارج کنین.
4- بعد از اینکه شماره 3 رو تونستین خوب انجام بدین، در انتهای بازدم، یعنی جایی که احساس می کنین که دیگه بیشتر از 20% هوا براتون باقی نمونده، خودتونو آماده کنین تا وقتی هوا 100% خالی شد، با فشار دیافراگم به سمت بالا از فضای خالی ششها و فشار به اونها هوا بگیرین. این تمرین خیلی مهمه، چون بضی موقعها مثلا در اجرا، به دلیل استرس عضلات دچار اسپاسم می شن ونمی ذارن ششها کاملا باز بشن، البته این موضو رو موقعی آدم می فهمه که داره یه نفس اجرا می کنه و یه دفه می بینه که ای داد بی داد نفس قطع شد! در چنین مواقعی اگه این تمرین رو خوب انجام داده باشین می تونین با فشار دیافراگم به داد خودتون و اندامهای حیاتی بدنتون برسین، بدون اینکه درنوازندگیتون مشکلی ایجاد بشه.
5- یه توپ Ping Pong بردارین بزارین رو یه سطح بلند مثلا میز. بعد با استفاده از روشهای نفس گیری گفته شده، توپ رو با بازدم یه نواخت، جابجا کنین.
6- یه تیکه کاغذ A5 رو روبروتون با دست بزارین روی دیوار. بعد با استفاده از روشهای نفس گیری گفته شده، با بازدم کاغذو به دیوار بچسبونین و نزارین حتی تکون بخوره. بعد از اینکه A5 براتوت راحت شد، با A4 این کارو بکنین. (اگه A5 برای شروعتون سنگینه با یه تیکه کاغذ کوچیک شروع کنین)
7- بعد از اینکه روی تمرینهای بالا پیشرفت کردین، برید سراق ساز. برای این کار از زدن یه نت ثابت برای مدت طولانی پرهیز کنین (روش سنتی و منسوخ) ، چون باعث به خلصه رفتن و خاب آلودگیتون می شه. بهترین کار اینه که Scale های مختلف رو سعی کنین با سرعتهای مختلف در هر 3 اکتاو یه نفس تمرین کنین تا علاوه بر تنفس تکنیکهای Fingering و صدا هم تقویت بشه. در بهترین شرایط باید بتونین یه Scale رو با تمپوی Common در هر 3 اکتاو به صورت رفت و برگشت یه نفس اجرا کنین.
8- باید سعی کنین فاصله زمانی بین بازدم کامل و دم مجدد رو به کمترین حد ممکن برسونین تا در قطعات با تمپوی بالا و همینطور سایر قطعات از ریتم عقب نمونین. در بهترین حالت باید با تمرین زیاد کاری کنین که زمان نفس گیری با در نظر گرفتن همه فاکتورهای اون، به میلی ثانیه کاهش پیدا کنه.
به عنوان یه توسیه دوستانه: هیچ وقت ناامید نشید و همیشه، وقت و بی وقت، به امید پیشرفت، حتی پیشرفت اپسیلونی، تمرین کنین، فلوت سازی نیست که با هفته ای 3-4 ساعت تمرین بشه ازش انتزار حرفه ای شدن داشت!
موفق باشین
مباحث آموزشی و تمرینی فلوت (کلیددار)
پاسخ با نقل قول
علاقه مندي ها (Bookmarks)