کلاسیک یا ایرانی؟

[Bloody_Diamond]

با سلام.
می خواستم ببینم که یک فرد مبتدی باید ابتدا ویولن کلاسیک را آموزش ببینه یا ویولن ایرانی؟
با تشکر.

[marzi_a1732]

این بستگی به خود هنرآموز داره که به سنتی علاقه داره یا کلاسیک
اما بعضی از اساتید حتی برای سنتی نوازی هم از کتاب ل ویولن شروع می کنن که اکثر اساتید با تجربه این روش تدریس رو رد می کنن

[Mahab]

با سلام
دوستان من تازه در انجمن عضو شدم... و در ویولن در واقع صفر کیلومتر هستم... ایشالا ما هم یکم بعد به ذره وضهمون بهتر میشه:)
چند تا سوال تقریبا شبیه به این سوال دوستمون به فکرم رسید که
- ویولن ایرانی بیشتر در ایران طرفدار داره یا کلاسیک؟
- چه تفاوت های اساسی بین این دو سبک هست؟
- چجوری میتونیم بفهمیم که ما در ویولن کلاسیک بهتر عمل می کنیم یا ایرانی؟!
فقط اگه ممکنه لطف کنید زود حجواب بدید... ممنون

[virtuoso]

سلام. به نظر بنده (که البته خودم رو صاحب نظر نمیدونم) توی موسیقی صفر کیلومتر بودن مهم نیست، مهم اینه که هنرجو در چه مسیری قرار بگیره...
- راستش آمار دقیقی بنده پیدا نکردم که سبک کلاسیک بیشتر طرفدار داره یا سبک موسیقی ملی ایرانی. البته این سبک ها یه مقدار سنگین و عمیق هستن و خیلی از کسایی که ویلن میزنن سبک هایی مثل پاپ و جز و بلوز و ... رو دوست دارن ولی چون این سبک ها رو توی ایران آموزش نمیدن (یا کمتر آموزش میدن) هنرجوها به ناچار یکی از این دو سبک رو انتخاب میکنن. (در واقع ممکنه این دو سبک، سرآغاز انتخاب سبک های دیگه باشن. البته خیلیا هم مثل بنده میخوان صرفا خود سبک کلاسیک یا سنتی رو دنبال کنن)
- از دیدگاه تئوری که تفاوت های بنیادین زیادی در این دو سبک وجود داره (تفاوت در گام ها، فواصل موسیقایی، قالب های آهنگسازی و ...) که در این مورد اساتید باید بیان و توضیح بدن و این موضوع قابل بحثه.
از نظر محتوا هم تفاوت های زیادی وجود داره... مثلا احساسی رو که آدم از آواز دشتی یا دستگاه چهارگاه دریافت میکنه با موسیقی کلاسیک تفاوت داره... و البته مثلا سونات های باخ و بتهوون هم احساسات و مفاهیم دیگه ای رو القا میکنه.
از نظر شیوه ی نوازندگی، موسیقی کلاسیک هم بر آرشه کشی تاکید ویژه داره و هم بر انگشت گذاری. یعنی برای اینکه هنرجو یه نوازنده ی کلاسیک کار خوب بشه باید در هر دو زمینه تبحر داشته باشه. ولی در موسیقی سنتی ایرانی (به بیان بهتر موسیقی ملی) تاکید بیشتر بر روی انگشت گذاری و تکنیک های شیرین نوازی هست. (البته آرشه کشی هم بسیار در این سبک مورد تاکیده ولی به اندازه ی موسیقی کلاسیک گسترده نیست) ضمنا بعضی چیزها هم در سطوح بالای موسیقی سنتی قابل تدریس کردن نیست و هنرجو باید خودش با حسش اون تکنیک ها رو انتخاب و اجرا کنه.
- اول باید علاقه ی خودتون رو پیدا کنید. چون این دو سبک سنگین و عمیق هستن برای این کار باید وقت زیادی رو صرف کنید. مثلا من بعد از 6-7 ماه که با موسیقی کلاسیک درگیر بودم تونستم فقط با 3-4 تا از قطعاتش ارتباط برقرار کنم. یا مثلا موسیقی ایرانی رو بعد از 1-2 سال بهش علاقه مند شدم. برای اینکار حداقل باید 3-4 ماه وقت صرف کنید تا اصطلاحا گوش شما به این موسیقی ها عادت کنه.
معمولا بهتره که برای آموزش ویلن حتما سال اول و دوم (و حتی سال سوم) موسیقی کلاسیک تدریس بشه. اگه هنرجو به موسیقی ایرانی علاقمند بود میتونه از سال دوم ایرانی هم شروع کنه و سال سوم به بعد فقط ایرانی کار کنه. اگه هم خواست کلاسیک کار کنه که همون سبک کلاسیک رو ادامه میده. معمولا توی همون سال دوم مشخص میشه که هنرجو چقدر استعداد داره.
من قبلا این تاپیک رو ندیده بودم. اگه فرصت شد باز هم در مورد این موضوعات مطلب مینویسم.
امیدوارم مطالبم مفید واقع بشن.
پیروز باشید

[Mahab]

واقعا ممنونم [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] عزیز.

[virtuoso]

خواهش میکنم. باز هم اگه سوالی پیش اومد بنده در خدمتتون هستم. و البته منتظر شنیدن نظر اساتید هم هستیم.

[LiOneL999]

سلام من یه دوست ویولنیست دارم حدود 7 ساله ویولن می زنه و واقعا عالی کار میکنه. اون میگه بهتره اول کلاسیک کار کرد چون پیچیدگی های ایرانی خیلی بیشتره و اگه از قبلش مهارت و دانش کافی نداشته باشی خدای نکرده ازش متنفر می شی. کلاسیک به نظرم به عنوان پایه باید شروع بشه و از سال دوم و سوم استعدادتون مشخص میشه. بعدش که مهارتتون بیشتر شد ببینین با کدوم قطعات و در چه سبکی ارتباط روحی بهتری برقرار می کنین و بهتون آرامش می دن. دیگه همین دیگه... آخ من باید برم بازی امشبو ببینم:)

[Mahab]

پس نتیجه این شد که ایرانی پیچیدگی نسبتا بیشتری داره و بهتره که ما بعد از 2-3 سال بریم سراغش و با همین کلاسیک شروع کنیم ممنون

[virtuoso]

پس نتیجه این شد که ایرانی پیچیدگی نسبتا بیشتری داره و بهتره که ما بعد از 2-3 سال بریم سراغش و با همین کلاسیک شروع کنیم ممنون

البته باید عرض کنم که ایرانی پیچیدگی بیشتری نداره... (اگه از نظر تکنیک های نوازندگی بررسی کنیم میشه گفت کلاسیک خیلی پیچیده تر و گسترده تره).
اگه هنرجو قصد داشته باشه که که حتما نوازنده ی ایرانی بشه باید از همون اول این قضیه رو مشخص کنه. دلیلش رو بطور مختصر باید به این شکل عرض کنم:
وقتی شما 3 سال صرفا کلاسیک کار کنید از موسیقی سنتی دور میشید. در واقع بعضی از تمرین ها و قطعات کلاسیک برای موسیقی سنتی کاربرد چندانی ندارن. یعنی باید توی این 3 سال استاد علاوه بر دروس موسیقی کلاسیک (کتاب های لو ویلن، سوزوکی و ...) کتاب های استاد خالقی هم آموزش بدن... با این توضیح که کتاب های استاد خالقی با نگاه ویژه ای به موسیقی کلاسیک نوشته شدن و بسیاری از قطعاتشون بافت کلاسیک دارن. هنرجو بعد از یکسال و نیم یا دو سال کاملا میتونه راه خودشو انتخاب کنه.
به این شکل هنرجو از نظر ذهنی برای موسیقی ملی ایرانی هم آماده میشه. حتی اگه به موسیقی سنتی هم علاقه ای نداشت میتونه از سال دوم کاملا روش کلاسیک رو پیش بگیره...
پس کسی که میخواد ویلن ایرانی بزنه باید سال اول و دوم (و سوم) کتاب هایی مثل لو ویلن ،سوزوکی ،خالقی (1و مقداری از 2) و ... رو کار کنه تا هم از نظر تکنیکی و هم از نظر ذهنی آمادگی کافی رو برای ادامه دادن ویلن پیدا کنه... البته این نظر شخصی منه که با تحقیقات فراوان و پرسش از افراد مختلف بدست آوردم. (استاد اسدلله ملک و حبیب الله بدیعی هم طبق تحقیقات بنده تقریبا به این روش اعتقاد داشتن)