لطفی یا ساکت ؟ کدام تفکر و اندیشه ؟

[سعید مستفیضی]

درود بر همه : امروز در موسیقی بخصوص موسیقی سنتی ، دیدگاههای فراوانی مطرح است. ولی بطور کلی دو طرز تفکر در این حوزه وجود دارد که تعهد یا عدم تعهد بر اصول موسیقی سنتی را طرح میکند . محمدرضا لطفی بعنوان هنرمندی متعهد به سنت و خلوص موسیقی و کیوان ساکت بعنوان چهره ای نو و مبدع نوعی موسیقی جدید . اگرچه قیاس، قیاسی حدودا نابخرد به لحاظ فردی است... البته جوانان هم به هردو رویکرد اقبال نشان داده اند . خیلی مایلم همه دوستان نظراتشان را در میان بگذارند تا در تکمیل یک مقاله از آنها استفاده کنم. ضمنا نمیدانم همینجا باید بحث شروع شود یا در جای دیگر...
موسیقی سنتی لطفی یا موسیقی نو ساکت ؟

[alireza_amirsamimi]

سعید خان من حرفت رو که میگی آقای ساکت به موسیقی سنتی متعهد نیست رو قبول ندارم. باید بگی تعریفت از سنت چیه؟اصلا سنت یعنی چه؟و فکر نمیکنم دیدگاه مقایسه ای درباره این دو فرد درست باشه. و به نظر من وجود هر دو تفکر لازمه. دلیلی هم نمیبینم که همه یک جور فکر کنند. و به نظر من درست نیست که بگیم موسیقی سنتی لطفی یا موسیقی نو ساکت ؟چون اول باید بگی که تعریفت از سنت یا تعریفت از نو چیه

[bardyaa]

اصلاً، چرا این دوتا آدم خاص روبه‌روی هم؟

[AliB]

اصلاً، چرا این دوتا آدم خاص روبه‌روی هم؟

:)) به نکته ی خوبی اشاره کردید D:! سوال من هم همینه!

[سعید مستفیضی]

فرمودند سنت را تعریف کنیم . من فکر میکنم تعریف روشنی دارد همانطور که شب تعریف مشخصی دارد . سنت مجموعه ای است از آداب و رسوم گذشته ی دور که نسل به نسل منتقل می شود، به ما و به آیندگان می رسد . این آداب و رسوم اگر در گذر زمان دستخوش تغییر. وتحول شود و خلوص خود را از دست دهد دیگر سنت نیست و چیزتازه ونو می شود که نقطه شروع معینی خواهد داشت. این تعریف پذیرفته شده ازسنت را برخی قبول ندارند وگاهی تفسیرها و تعبیرهایی هم دیده شده که قانع کننده هم نیست.
اما در مورد سوالی که عزیزمان کرد که „چرا این دو نفر خاص روبروی هم ؟” باید بگویم صرف نظر از شخصیت فردی این دو بزرگوار ، بیشتر ، دیدگاه آنان درحوزه موسیقی را مدنظر قرار دهید . دوستان حتما مقالات و نقطه نظرات آنان را خوانده اند . ما سه طیف موسیقیدان داریم . دسته اول کسانی هستند که به شیوه های موسیقی ایرانی از آغاز دوره سوم متعهدند و مروجند (لطفی ، کیانی ، طلایی...) ، دسته دوم کسانی که نیمه متعهدند و در عین نوآوری دخل و تصرفی در شیوه قدیم نمیکنند (علیزاده ، مشکاتیان ،شجریان...) و دسته سوم کسانی که معتقدند موسیقی قاجار دیگر فراموش شده و یا باید فراموش شود و راهی جدید در موسیقی ایرانی باز کرده اند و اصطلاحا به روز شده اند (ساکت و...). پیداست بین دسته اول ودسته سوم دیدگاه بسیار متفاوت است و هرکدام دیگری را مسبب تخریب و به قهقرا کشاندن موسیقی میدانند . در این موضوع شاید 100 صفحه ، محققانه می توان مطلب نوشت و مستند سخن گفت و ریز شدن در آن دراینجا ممکن نیست و نتوان حق مطلب را ادا کرد و منظور را رساند .
در بین اهل موسیقی هم فراوان از این دو تفکربحث می شود که هرکدام هم طرفدارانی دارد . دوست داریم هنرمندانی که مطالعه کردند و دو شیوه را حدودا می شناسند، نظرات خودشان را بیان کنند .

[endvb6]

آقا این حرفا چیه؟ تو رو خدا بیخیال شید. یعنی چی که ساکت میگه موسیقی قاجاری فراموش شده؟ پس چه جوری این همه تلاش کرد تا ردیف رو یاد بگیره. همه می خوان موسیقی خوب و قوی بشنون نه اینکه بدونن کی چی میگه. هر کودوم هم واسه خودشون محترمن شیوه همشون هم قشنگه. به نظر من دیگه گذشت اون زمون که هر کسی می رفت دنبال یک مکتب و یک شیوه خاص. هرکسی اگه الآن اینجوری فکر کنه به نظر من عقب موندست. دوستان نو پا باید از همه اساتید یه چیزی یاد بگیرن. وقتی می بینیم شعاری حسی می زنه چرا نباید یاد بگیریم؟ وقتی می بینیم لطفی با وقار و استوار زخمه می زنه چرا نباید یاد بگیریم؟ چرا نباید از ساکت حس های عجیب و ابداعات زیبا رو یاد بگیریم هان؟ حالا فرضا چون من با کتاب های ذوالفنون کار کردم حتما باید بشم مثل ذوالفنون. نه آقا جون این حرفا همه کشکه. ممنون

[alireza_amirsamimi]

فرمودند سنت را تعریف کنیم . من فکر میکنم تعریف روشنی دارد همانطور که شب تعریف مشخصی دارد . سنت مجموعه ای است از آداب و رسوم گذشته ی دور که نسل به نسل منتقل می شود، به ما و به آیندگان می رسد . این آداب و رسوم اگر در گذر زمان دستخوش تغییر. وتحول شود و خلوص خود را از دست دهد دیگر سنت نیست و چیزتازه ونو می شود که نقطه شروع معینی خواهد داشت. این تعریف پذیرفته شده ازسنت را برخی قبول ندارند وگاهی تفسیرها و تعبیرهایی هم دیده شده که قانع کننده هم نیست.
اما در مورد سوالی که عزیزمان کرد که „چرا این دو نفر خاص روبروی هم ؟” باید بگویم صرف نظر از شخصیت فردی این دو بزرگوار ، بیشتر ، دیدگاه آنان درحوزه موسیقی را مدنظر قرار دهید . دوستان حتما مقالات و نقطه نظرات آنان را خوانده اند . ما سه طیف موسیقیدان داریم . دسته اول کسانی هستند که به شیوه های موسیقی ایرانی از آغاز دوره سوم متعهدند و مروجند (لطفی ، کیانی ، طلایی...) ، دسته دوم کسانی که نیمه متعهدند و در عین نوآوری دخل و تصرفی در شیوه قدیم نمیکنند (علیزاده ، مشکاتیان ،شجریان...) و دسته سوم کسانی که معتقدند موسیقی قاجار دیگر فراموش شده و یا باید فراموش شود و راهی جدید در موسیقی ایرانی باز کرده اند و اصطلاحا به روز شده اند (ساکت و...). پیداست بین دسته اول ودسته سوم دیدگاه بسیار متفاوت است و هرکدام دیگری را مسبب تخریب و به قهقرا کشاندن موسیقی میدانند . در این موضوع شاید 100 صفحه ، محققانه می توان مطلب نوشت و مستند سخن گفت و ریز شدن در آن دراینجا ممکن نیست و نتوان حق مطلب را ادا کرد و منظور را رساند .
در بین اهل موسیقی هم فراوان از این دو تفکربحث می شود که هرکدام هم طرفدارانی دارد . دوست داریم هنرمندانی که مطالعه کردند و دو شیوه را حدودا می شناسند، نظرات خودشان را بیان کنند .

من در اینجا به عنوان مخالف یا موافق جناب ساکت صحبت نمیکنم (خودم در کل از کسانی هستم که با صدای تار علیزاده و لطفی به قول معروف خیلی خیلی بیشتر حال میکنم) ولی چند نکته به نظرم رسید که عرض کنم
آقای ساکت با موسیقی قاجار بیگانه نیست اگر با کیوان ساکت از نزدیک آشنا باشید میبینید که خیلی با حساسیت ردیف رو کار میکنه و یاد میده. اگر بیگانه بود این کار رو نمیکرد. موسیقی هایی هم که میسازه خارج از گوشه ها نیست و یه برداشت متفاوتی از گوشه هاست که موسیقی غرب در آن اثر داشته و ایشون به قول خودشون یه جورایی دنبال رو مرحوم وزیری هستند و این تفکر در موسیقی ما چیز تازه ای نیست و ولی الان داره جدی تر بررسی میشه رد پای این تفکر رو به خوبی در نوازندگی های استاد وزیری و آثارشون و به خصوص بند باز میشه دید. شما خودت استادی بند باز به موسیقی اروپایی خیلی نزدیکه و از تفکرات موسیقی اروپا نشات میگیره و مدولاسیونش هم به شیوه اروپایی وارد مینور میشه ولی با حسی ایرانی و وارد راک ها و لیلی و مجنون میشه و ... . درکل منظورم اینه که این تفکر نه دوره مرحوم وزیری و نه امروز کاملا جدا از موسیقی قاجار نیست. نوازندگی های کیوان ساکت در دستگاه های ایرانی موجوده و میبینیم که یه چیز عجیب و جدا نیست و موسیقی ردیف دستگاهی هست و همچین هم جدا و بیگانه و اروپایی نیست و بعضا خیلی ایرانیه. مثلا در کنسرت راست پنجگاه گروه عارف و بسطامی قسمت بیات اصفهان به عهده کیوان ساکت بود و من گفتم الان میره مینور میزنه ولی یه اصفهان کاملا ایرانی زده. واینجوری نیست که بگیم ایشون کاری به موسیقی قاجار یا موسیقی گذشته نداره و اگر متد آموزشیش رو هم نگاه کنید میبینید که به آثار گذشتگان و ردیف توجه داشته. اگر منظور شما کارهای اروپایی ایشون هست که اون هم به نظر من ربطی به موسیقی ایرانی نداره و این یه روش برای شناسوندن بهتر تار با زبان جهانی به مردم دنیا که در فستیوا های اروپایی هم این کار رو کردند و مورد توجه هم قرار گرفت ولی اگر شما منظورتون در مورد چیزهای دیگه هست لطفا نظرتون رو بنویسید تا بیشتر به مبحث مورد نظر شما نزدیک بشیم
چون در تعریفی که در ابتدا ارائه دادید از سنت خیلی مبهم هست چون مرزی برای نو و سنت نذاشتید و هر ابدایی رو نو فرض کردید و در این حالت استاد لطفی هم مثل میرزا عبدالله ساز نمیزنه و مثل قدما آهنگ نمیسازه که سنت گرا فرضش کرد ولی اگر صرفا دسته بندی دومتون مورد نظر هست که باز هم بحث متفاوته. بهتره اول خودت نظرت رو بگی که جهت بحث مشخص باشه

[سعید مستفیضی]

ضمن عذر خواهی بخاطر غیبتم در بحث ، خدمت دوستان عرض کردم که به شخصیت فردی لطفی و ساکت کار نداشته باشید من دو نگرش را مطرح کردم و این دو نگرش وجود دارد بعضی با اصرار دنبال جهانی کردن ساز تار هستند . ایده موسیقی نوین دارند. پیش درآمد را و نقل جزء به جزء ردیف را دیگر قبول ندارند . روی زمین نشستن یک گروه موسیقی را افت ارزش موسیقی می دانند . کلاس درسشان از معنویت تهی است و ... در مقابل هم کسانی هستند که با هرچه ذکر کردم مخالفند . هردو گروه یکدیگر را به تخریب موسیقی و به قهقرا کشاندن موسیقی ایرانی متهم میکنند . (من ضمن غذر خواهی عنوان تاپیک را عوض میکنم) به نظر شما موسیقی ایرانی با فراموش کردن شیوه های قدیم به کجا خواهد رسید ؟ بعضی از دوستان گلایه کرده اند چرا این دو شخصیت ؟ در حالیکه نیت من طرح شخصیت لطفی و ساکت بنود چون اساسا قابل قیاس هم نیستند. بپذیریم یا نپذیریم موسیقی ما با ایده های نوگرایانه از صفایی که داشت دارد فاصله می گیرد . در دهه هفتاد یعنی از 60 تا 70 کجا بحث نوگرایی بود؟ کجا بحث جهانی شدن تار ایرانی مطرح بود ؟ در همان زمان پیوند مردم با موسیقی وطن حتی به نسبت دهه های پیشتر ، بیشتر بود . امروز آقای ساکت همان دیدار شرق و غرب را بصورت کنسرت اجرا کند ، چند شب مخاطب خواهد داشت ؟ و مهمتر از ان چند سال در خاطر و یاد مردم خواهد ماند ؟ دور شدن از ارزشهای کهن هنر این مملکت ، چیزی جز ضربه به پیکره هنر بدنبال نخواهد داشت. این یک بحث جدی است و دغدغه اساتید بزرگی است که چون دوران پیری و کهولت را میگذرانند توان ترمیم این وضع را ندارند . دوستان اگر مصاحبه ها و مقالات را حول این دو نگرش خوانده و دنبال کرده باشند بهتر می توانند نظر بدهند. در خوشنویسی هم خط نستعلیق وارد تکنولوژی شده و هر بدخطی می تواند خوش خط تایپ کند و شاید 90 درصد از عوام هم این را ستایش کنند اما ببینید خواص چقدر نگران این اقدام نابخردانه هستند !!! همیشه یک روی سکه را نبینیم ... باتشکرو سپاس - رد این نظر قطعا حق شماست

[endvb6]

سلام جناب آقا سعید استاد گرامی. ببینید شما جوری صحبت می کنید انگار که کیوان ساکت تمام کتاب های ردیف و آثار گذشتگان رو جمع کرده و با یه کبریت سوزونده. ولی فکر نمی کنم اینجوری باشه. به نظر من کیوان ساکت با اجرای آثار معروف جهانی فقط خواسته بگه که باباجون تار ایرونی هم قابلیت های زیادی جز دای دالای کردن داره. بعدشم دوست عزیز مطمئن باشید با وجود افرادی مثل علیزاده و شعاری و بابایی و ... حالا حالاها این موسیقی غنی حفظ میشه که هیچ، تازه کلی هم زیباتر و مورد توجه تر میشه. بعدشم شما گفتی دهه هفتاد اصلا بحث نوگرایی مطرح نبوده. ولی میبینیم کارایی مثل راز نو و فکر کنم ترکمن علیزاده مال همون سالهاست. شاید به این گستردگی و مستقیم مطرح نبوده ولی اکثر نوازنده ها سعی داشتن این کار رو انجام بدن. ممنون از این بحث زیبا و مهم.

[arian]

دوستان عرض سلام .
بحث بسيار زيبا و جالبي است.
فكر ميكنم موضوع مورد بحث جناب سعيد خان را بدون نياز به نام ها و اسم ها ادامه دهيم كه خداي ناكرده هيچگونه توهيني در لابلا به استادان گرانقدر موسيقي ايران نشود و در ضمن از حاشيه ها ي بحث نيز كاسته شود تا مرتب مجبور نباشيم كه به جاي ادامه موضوع اصلي بحث يعني سنت و مدرنيته . هي به اين مسئله بپردازيم كه اقاي ساكت چه كار كرده يا نكرده . يا چرا اين دو نفرو غيره . سعي در پيگيري موضوع بحث داشته باشيم نه در اسم ها و عنوان ها و مثال ها . مثالها فقط براي روشن شدن موضوع مورد بحث بود و جلوگيري از گفتارهاي طولاني. تشكر

[Leon]

اگر منظور سعيد عزيز رو خوب درک کرده باشم،نظر من اين هست،قدمی که کيوان ساکت برای جهانی شدن اين ساز با ارزش بر ميداره،تحسين بر انگيز هست،من مخالف در چهار چوب موندن موسيقی سنتی،هستم،و ديگه دوره موسيقی هايی که در کنج خونه،پشت در های بسته،اجرا ميشه به سر آمده،اجازه بديد که اين نوع آوری ها تمامی سنت هايی که مثل تار و پود به دور فرهنگ موسيقيايی ما پيچيده شده رو در هم بشکنه!
من آلبوم آقای ساکت رو گوش کردم،و خيلی هم تونستم با اين آلبوم ها ارتباط برقرار کنم،حتی بيشتر با تار لطفی،و بسيار هم خوشحال شدم ،که بالاخره ملودی هايی به غير از ايرانی هم با اين ساز ها قابل اجرا هست!

دور شدن از ارزشهای کهن هنر این مملکت ، چیزی جز ضربه به پیکره هنر بدنبال نخواهد داشت. این یک بحث جدی است و دغدغه اساتید بزرگی است که چون دوران پیری و کهولت را میگذرانند توان ترمیم این وضع را ندارند
در خوشنویسی هم خط نستعلیق وارد تکنولوژی شده و هر بدخطی می تواند خوش خط تایپ کند و شاید 90 درصد از عوام هم این را ستایش کنند اما ببینید خواص چقدر نگران این اقدام نابخردانه هستند !!!

مقايسه جالبی نبود! اجرای اهنگ و موسيقی های غير ايرانی به معنای وارد شدن به تکنولوژی نيست! طلا همه جا با ارزش هست،حتی زير خاک! اگر هزار شکل هم بهش داده بشه،هسته داخليش باز طلا هست،و با ارزش!
مسلما نوع آوری های آقای ساکت،در کنار متد سنتی،جهشی برای موسيقی ما،و شکستن چهار چوب های فعلی ميباشد،و اين ضربه ی به سنت ، رديف های ماندگار از اساتيد،و... نيست.

مارش ترک

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

Bumble Bee

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[سعید مستفیضی]

از همراهی تان سپاسگزارم . از دوست نازنینم endvb6 که کمی هم از ما عصبانی هست عذر می خواهم اگر سوء تعبیر شده . من هرگز به جناب ساکت توهین نکردم زحمات ایشان در انتشار بعضی آثار قدما و حضور در برنامه نیستان و تدریس ردیف (فارغ از نحوه تدریس) ، و وفاداری به استاد مشکاتیان ستودنی است. عزیزم ما ملتی هستیم که در طول تاریخ دچار ظلم و استبداد و بیداد زمان و جور حکام بوده ایم اگر خوب نگاه کنیم می بینیم بخصوص در مشروطه همین دای دالای تار ایرونی بوده که مسکن دردها و رنجهای مردم بوده . پس این دای دالای خیلی با ارزش بوده و هنوز همین برای بسیاری از مردم با ارزشه ولی انصافا کارهای نو و امروزی تا چه حد بین آحاد این ملت رسوخ کرده و در فشارها ، بدبختی ها و گرفتاریهایشان درکنارشان بوده است؟ این ملت تشنه آثاری است که بر فرهنگ کهن خاکش تکیه دارد و ریشه در اعماق خاک وطنش... دوست من ! جوانان اگر به این رویکرد اقبال نشان میدهند به این دلیل است که هنوز سنگینی بار و فشار را حس نمیکنند و یا شاید آن موزیسینها هم همینطور ...
پس شما هم می پذیرید که در دهه هفتاد نوگرایی بحث جدی نبوده و بپذیرید پیوند میان مردم و هنرمندان وآثار موسیقی هم در آن زمان بیشتر بوده است. کدام نوارها فروش بیشتری داشت در ان زمان؟ نواری که با میراث گذشته ملت همخوان تر بود . نه ؟ امروز که این ملت بیشتر نیاز دارد عزیز! به استاد ما آقای مشکاتیان گفتند چرا موسیقی شما اینقدر غمناک است گفت موسیقی ملتی که به نان شب محتاج است نمیتواند شاد باشد. (به همین تعبیر) . پس هنرمند اگر دلسوخته باشد ، اگر بخواهد برای مردمش باشد ، باید با مردمش باشد . بعضی دارند این وسیله تسکین مردم را از آنها میگیرند به آنسو می فرستند . دقیقا در سالهایی که خلاء اساتید حس می شود . این خطرناک است...
اما آرین عزیز درست میفرماید ما بهتراست تا بی جهت از آوردن نام اساتید خودداری کنیم تا خدای ناکرده تحقیر و توهینی حادث نشود.
بازم از همه متشکرم که دارند کمک میکنند دیدگاهها مطرح شود . با تشکر - رد نظر من دراختیار شما

[arian]

من هم با نقطه نظرات جناب لئون و جناب ذوالفقار كاملا موافقم .
سعيد خان مطلبي را كه در مورد خط نستعليق فرموده بوديد بايد به صورت دقيقتري مطرح ميفرموديد و ان تكامل خط نسخ و تعليق وظهور خط نستعليق بود . كه دقيقا در اينجا مصداق درست خود يعني تكامل را نشان ميدهد . البته اين به معناي ان نيست كه هر كسي توانايي خلاقيت و ايجاد اين تكامل در عرصه هنر را داراست.

در خصوص فروش كاست يا اقبال يك كنسرت هم اگر نخواهيم شرايط يكجانبه موسيقي و قلت آثار عرضه شده در ان تاريخ را مطرح كنيم . باز هم تجربه ي تاريخ به ما نشان داده است كه نميتوان بر آن صحه گذاشت و بسياري از هنرمندان در طول تاريخ هيچگاه با اقبال عمومي در عصر خود مواجه نشده اند ولي امروزه ما از تاثير گذاران بزرگ ان هنر از آنها ياد ميكنيم .

پاسداشت ميراث گذشتگان بدون شك يك اصل مهم براي هر ملتي است و از همين روي ما سعي در نگاهداري آثار تخت جمشيد ميكنيم ولي آيا ميتوانيم خانه هاي خود را بر همان روش تخت جمشيد بسازيم . آيا ما به اصل تكامل اعتقاد داريم يا خير؟ وقتي حكماي ما ميگويند فرزند زمان خويشتن باش يعني چه ؟ ايا ميتوانيم هنر را در قالب هاي انتزاعي و به دور از عصر و زمان در نظر بگيريم . اگر هنر را بيان احساسات دروني هنرمند ميدانيم پس حتما اين هنرمند مظروف در زمان خويش است. عصر امروز ما عصر سرعت است و جامعه ما جامعه ي جوان . هنرمندي كه نتواند در اين دوره و عصر نيازهاي جامعه را تشخيص دهد نميتواند پاسخگوي نيازهاي جامعه خود باشد .

من نميگويم كه هر هنرمندي ميتواند پاسخگوي نيازهاي عصر خود باشد . نه هر هنرمندي قادر به انجام اين امر نيست. ولي اگر قرار بود كه همه ي هنرمندان به خاطر حفظ آثار گذشتگان خود به نو آوري نپردازند ما امروزه ساز تار را هم نداشتيم ، ساز كمانچه هم نداشتيم . اگر قرار بود نو آوري نباشد ما امروز رنگ و پيش در امد هم نداشتيم . زرد مليجه و دشتي و كوهستاني و چهار مضراب هم نداشتيم .

هميشه اجازه بدهيم تا رود به مسير خود ادامه دهد . ماندن رود در يك گودال فقط باعث ايجاد باتلاق خواهد شد و اين رود كه ما در حال شست و شو خود در ان هستيم همان رود لحظه ي قبل نيست.

[سعید مستفیضی]

با تشکر از همراهی شما . از نظرتان استفاده کردم . امیدوارم در ادامه ، بجای واژه غریب „گنده تار اصیل” از واژه زیبنده „استاد شهناز” و بجای „قولها” از واژه „بزرگان” استفاده کنید . چون از طرف ما هنرجویان بنا نیست کسی تحقیر بشود که در این صورت اگر من غذرخواهی کنم و موضوع را خاتمه بدهیم بهتر خواهد بود. ایران هرچه دارد از هنرمندانش دارد و هنرمندانش به عشق وطن هرچه داشتند به پایش ریختند . درود بر بزرگان فرهنگ و هنر و ادب ایران . ازتان پوزش می طلبم عزیز.

[endvb6]

درود به جناب سعیدخان عزیز که انقدر منطقی و با سعه صدر هستن. آقا شرمنده ما نه به کسی توهین میکنیم نه از کسی ناراحت میشیم. اگه سوئ تفاهم شده شرمنده. منم منظورم از اون دای دالای ها توهین و زیر سؤال بردن این موسیقی غنی نیست. چه بسا که خودم هر روز اگه کلیه کارهای احمد عبادی و بعضا قطعه هایی که از گذشتگان دارم گوش ندم، روزم شب نمیشه. ولی نکته ای که به نظرم میاد اینه که بالاخره موسیقی که دیگه از سیستم هستی و انسان پیچیده تر نیست که. انسان تغییر میکنه، خب چرا موسیقی تغییر نکنه؟ البته تغییری که درست و صحیح، اصولی و بجا باشه. شاید ما بتونیم موسیقی رو دقیقا به یک دختر خانوم بالغ تشبیه کنیم که پدرش میترسه که وارد اجتماع بشه. چون می ترسه که خراب بشه و در راه های مبتذل تغییر کنه. ولی یک پدر خیلی راحت می تونه فرزندش رو در راه خوب تغییر بده. کاری که حسین علیزاده و مسعود شعاری و خیلیای دیگه انجام دادن. من همیشه می گم ردیف موسیقی غنی ترین مرجعه ولی مطمئنن بهترین نیست. این فکر و خلاقیت و ابتکارات انسانه که بهترینه. ما باید از ردیف چیزی مثل ترکمن بسازیم حتی با گسترش روابط و افکار بشر امروزی بسی بهتر، فنی تر و زیبا تر. ممنون

[arian]

با تشکر از همراهی شما . از نظرتان استفاده کردم . امیدوارم در ادامه ، بجای واژه غریب „گنده تار اصیل” از واژه زیبنده „استاد شهناز” و بجای „قولها” از واژه „بزرگان” استفاده کنید . چون از طرف ما هنرجویان بنا نیست کسی تحقیر بشود که در این صورت اگر من غذرخواهی کنم و موضوع را خاتمه بدهیم بهتر خواهد بود. ایران هرچه دارد از هنرمندانش دارد و هنرمندانش به عشق وطن هرچه داشتند به پایش ریختند . درود بر بزرگان فرهنگ و هنر و ادب ایران . ازتان پوزش می طلبم عزیز.

سعيد خان عرض تشكر از ياد آوري شما

دوستان عزيز لطف بفرمايند چنانچه از عبارات ناپسندي كه در شان اين انجمن نيست استفاده نموده اند اصلاح فرمايند . نه در شان اين بزرگان هنر موسيقي و نه در شان خود ماست و قطعا اينگونه موارد به ارزش و اعتبار بحث ها لطمه وارد خواهد كرد. تشكر