برخی فکر می کنند ادای اصوات، موسيقی است

[Leon]

محمد حسين صفارهرندی، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی ايران، از ساخت „فيلمهای سخيف و توهين کننده به شعور مردم” انتقاد کرده و خواسته است محصولات موسيقی گويای هويت „اصيل” ايرانی باشد.

خبرگزاری دانشجويان ايران، ايسنا، از قول آقای هرندی نقل کرده است: „ما به عنوان يک ملت و يک کشور دارای فرهنگی غنی و سابقه دار هستيم و در عرصه فرهنگی حرفهای مختص به خود داريم. اگر موسيقی و آوازهای ما گويای هويت ما نباشد، نبايد راضی باشيم.”
آقای هرندی پيش از آن که در دولت محمود احمدی نژاد وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی شود، روزنامه نگاری محافظه کار بود. وی در دوران رياست جمهوری محمد خاتمی از منتقدان سياستهای باز فرهنگی عطاالله مهاجرانی و احمد مسجد جامعی در وزارت ارشاد بود.
در حالی که ايرانيان گشايش فرهنگی در هشت سال گذشته را رضايت بخش نمی دانستند، آقای هرندی و ساير منتقدان، محصولات فرهنگی دولت آقای خاتمی بخصوص در حوزه سينما و موسيقی را آفتی برای ارزشهای بنيادين جمهوری اسلامی می دانستند.
آقای هرندی امروز، ۱۸ دسامبر، در جمع خبرنگاران گفته است: „آنچه در سالهای گذشته به اسم هنر و شاخه های مختلف آن از طرف ما منتشر شده، بايد بررسی شود که گويای هويت ما بوده است يا نه. در بخشهايی اينطور نبوده است، چنانچه به همين دليل است که صدای برخی از استادان هنر درآمده است.”





قصد جسارت به افرادی را که در حوزه موسيقی پاپ فعال هستند، ندارم، اما برخی فکر می کنند صرف ادای اصواتی به صورت بلند و کوتاه، آواز و موسيقی است

محمد حسين صفارهرندی، وزير فرهنگ و ارشاد


در قريب به سه دهه حيات جمهوری اسلامی، تعامل
فرهنگ و هويت يکی از داغ ترين بحثهای بين سياستمداران و هنرمندان بوده است.
در حالی که رهبران جمهوری اسلامی همواره نگرانی خود را از „بی بندوباری فرهنگ داخلی و تهاجم فرهنگ بيگانه” ابراز کرده اند، منتقدان آنها استدلال کرده اند که تاکيد صرف بر مختص بودن ويژگی های فرهنگی ايران و بسته نگه داشتن آن تنها جمود تدريجی را به ارمغان می آورد.
آنها همچنين اظهار نگرانی کرده اند که اصرار محافظه کاران بر اصالت هويت و فرهنگ ايرانی، تنها بر جنبه اسلامی آن متمرکز شده تا جنبه باستانی اش، تاکيدی که به گفته منقدان، صرفا مفهوم „قبيله ای” فرهنگ را ترويج می دهد و آن را از تعامل با فرهنگهای „غير خودی” محروم می کند.
به نظر می رسد سخنان امروز آقای هرندی بر نگرانی اين گروه شدت بخشد. از وی نقل شده است: „قصد جسارت به افرادی را که در حوزه موسيقی پاپ فعال هستند، ندارم، اما برخی فکر می کنند صرف ادای اصواتی به صورت بلند و کوتاه، آواز و موسيقی است.”
موسيقی پاپ در دولت آقای خاتمی جرات يافت قلمرو خود را از زيرزمينهای بالای شهر تهران به سن کنسرتهای پرازدحام بگستراند. حملات گروه های فشار محافظه کار بيشتر نقش کاتاليزور را ايفا کرد تا سد، به طوری که راديو و تلويزيون دولتی جمهوری اسلامی نيز برای اين شاخه موسيقی آغوش گشود.
انتقاد وزير ارشاد دولت محمود احمدی نژاد به موسيقی محدود نبود. ايسنا از وی نقل کرده است: „برخی فيلمها نبايد نمايش داده شود، چون توهين به فهم و شعور مردم است. آنهايی که به دين و فرهنگ مردم تعرض می کنند، بايد با محدوديت مواجه شوند. فيلمهای مبتذل و سخيف به نظر من بايد با اعمال محدوديت مواجه شوند.”
يکی از اولين تصميمات دولت آقای احمدی نژاد منع واردات و پخش فيلمهايی بود که محتوای آنها مفاهيم سکولاريسم و نهليسم را ترويج می دهد.
وزير ارشاد امروز در نطقی ديگر به نشريات فاقد „علت وجودی” هشدار داد. خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی، ايرنا، از قول وی در نخستين „جشنواره نشريات بسيج با محتوای برتر” اعلام کرده است: „اگر هر نشريه ای علت وجودی متفاوت از نشريه ديگری داشته باشد، هزاران هزار آن هم قابل تحمل است، اما اگر چنين نباشد، ۱۰ تای آن هم زياد است.”
اين دومين حمله تند آقای هرندی به سياستهای فرهنگی دولتهای اکبر هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی در يک ماه اخير است.
وی در ۱۵ نوامبر نيز در همايش سراسری امامان جمعه وضعيت فرهنگی پيش از دولت جديد را متاثر از „ناتوانی، بی انگيزگی و بی برنامگی” توصيف کرده و گفته بود: „اگر انگيزه برای استقرار فرهنگ سالم در سايه مقدسات مردم که قطعا در راس آنها باور‌های الهی قرار دارد در کنار اراده لازم و برنامه ريزی کافی قرار نگيرد، قطعا رضايت مومنان را تامين نخواهد کرد.”