حافظ ناظري

[arian]

امروز با خواندن خبر رد پيشنهاد 750 هزار دلاري حافظ ناظري در بخش اخبار سايت ، خيلي به شناختن بيشتر ايشون علاقمند شدم و عزم جزم تا مطلب بيشتري را در اختيار دوستان قرار بدهم . براي پست اول ببينيد مصاحبه cnn با ايشون

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[arian]

يكي ديگر از موفقيت هاي ايشون در مصاحبه با كانال 5 فاكس



[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[arian]

بخشي ديگر از اهنگسازي ايشون با صداي شواليه و به همراهي ويولن و سازهاي ايراني

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[arian]

حافظ ناظری پس از هشت سال به ایران بازگشته است تا مقدمات اجرای سمفونی رومی را در تهران برای مردم ایران فراهم كند؛ برنامه بزرگی كه به تعبیر خودش قرار است نفس تازه‌ای در فضای تكرارها باشد. او در اجراهای تازه‌ای كه شوالیه آواز ایران در شهرهای مختلف كشور تدارك دیده با پدر همراه نمی‌شود، اما مولوی‌خوان ایران، ناظری جوان را برای اجرای سمفونی‌اش در سال آینده همراهی می‌كند. «سمفونی رومی» كار اركستر سمفونیك نیست و حافظ می‌گوید فاز كاری‌اش تغییر كرده و حالا فصل دیگری است كه باید كارهای تازه‌تری كرد. تحصیلات او در آهنگسازی و رهبری اركستر بوده و شاهنامه فردوسی و پروژه سمفونی مولانا اصلی‌ترین پروژه‌های تحصیلی و علمی وی به‌شمار می‌روند. او شاهنامه را چهارسال پیش به پایان رساند؛ بخش‌هایی از آن توسط اركسترهای معتبر آمریكا با ساز اصلی «چنگ» اجرا شدند. حافظ ناظری از سه سالگی درس آواز را آغاز كرد. از همان سال‌ها شروع به نواختن تنبور و سه‌تار كرد. هفت‌ساله بود كه مطالعاتش در این‌باره آغاز شدند. پس از آن به دف روی آورد. خودش كار می‌كرد؛ تكنیك منحصربه‌فردی را در دف‌‌نوازی به‌وجود آورد كه از سوی بسیاری از جوانان ایرانی، این روزها بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. حافظ 9 ساله، به‌همراه پدر در بسیاری از كنسرت‌های سنتی اروپا و خاورمیانه شركت می‌كرد و به‌خاطر تكنیك خاصی كه در اجرا داشت، همواره مورد تقدیر بود. به 16 سالگی كه رسید در فستیوال هسفینكس - بلژیك - شركت كرد؛ فستیوال دل‌كاپولو - ایتالیا - تئاتر دولاویر پاریس و فستیوال بیت‌الدین لبنان و... ازجمله دیگر برنامه‌های او بودند. سال 2000 حافظ گروهی از نوازندگان جوان و با استعداد را گردهم جمع كرد تا گروه رومی - مولانا - را تشكیل دهند. كنسرت‌هایی را در 20 شهر ایران به اجرا درآورد؛ حضور 140 هزار نفر در اجرای گروه رومی ركوردی در خاورمیانه به‌شمار می‌رفت. در سن 20 سالگی برای به‌دست آوردن عرصه‌های جدید در موسیقی به نیویورك رفت تا موسیقی كلاسیك غربی را بیاموزد. سال 2005 در رشته آهنگسازی و رهبری اركستر از كالج موسیقی مانز - مهم‌ترین مدرسه موسیقی آمریكا- فارغ‌التحصیل شد. در همین سال به‌همراه گروه رومی تور «راه مولانا» را در آمریكای شمالی پشت سر گذاشت. «راه مولانا» از نظر جذب مخاطب ركوردشكن بود؛ اجرای آنها در سالن كداك تئاتر لس‌آنجلس (سالن اسكار) ، آتلانتا سمفونی، سانفرانسیسكو، واشنگتن و بوستون از آن جمله است. آثار حافظ از منظر بین‌المللی در رسانه‌های خارجی هم بسیار مورد توجه قرار گرفته است و ایستگا‌ه‌های رادیویی مختلف در آمریكا آنها را پخش ‌كرده‌اند و مورد توجه شبكه‌های مختلفی ازجمله CNN،BBC،ABC و... قرار گرفته است. این آهنگساز جوان، همچنین جایزه خلاقیت كه برجسته‌ترین جایزه دانشگاه یوسی‌ال‌ای كالیفرنیاست به‌عنوان مصنف جوان دریافت كرد و از سوی شهرداری كالیفرنیا (سن‌دیه‌گو) 25 فوریه سال 2006 روزی را به نامش در این ایالت شهر ساندیه‌گو تعیین كردند. سازمان ملل هم از او تقدیر كرد. حافظ جوان به‌خاطر پیام صلح به جهانیان جایزه كنگره آمریكا را هم در كارنامه كاری‌اش ثبت كرده و بارها دعوت شده است تا در دانشگاه‌های هاروارد و اِموری سخنرانی كند. سال 2007 پروژه سمفونی رومی كه تلفیق تازه‌ای از موسیقی شرق و غرب به‌شمار می‌رفت، با عنوان یك اثر برجسته در هشتصدمین سال‌روز تولد مولانا برگزیده شد. كنسرت رومی در سالن فیلارمونیك دیزنی هال به‌عنوان یكی از برگزیده و تاثیرگذارترین‌ برنامه‌ها معرفی شد. سی‌دی رومی كه در ایران با عنوان مولویه منتشر شده است، از سوی نشریه لس‌آنجلس تایمز و بوستون گلوب برای نخستین‌بار به‌عنوان یكی از پنج سی‌دی موسیقی برتر جهان انتخاب شده است. حافظ می‌خواهد با كارهایش پیام صلح را كه روح اشعار مولاناست در زبان موسیقی بیان كند. او با تركیب نوینی كه از اهالی موسیقی ملل مختلف جهان گردهم جمع كرده نغمه جهانی صلح و یگانگی را می‌خواند و به اذعان بسیاری از منتقدان بین‌المللی او و پدرش نقش چشمگیری در معرفی فرهنگ و موسیقی ایران در غرب داشته‌اند.

(روزنامه كارگزاران)

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[arian]

بعد از اتمام آموزشهاي مقدماتي در رشته‌هاي مختلف موسيقي از ۹سالگي به عنوان نوازنده سه‌تار وارد گروه موسيقي شدم و كنسرت‌هاي ما از آسيا و اروپا شروع شد و در كشورهاي مختلف ادامه پيدا كرد. ‌ پدر، خيلي دير به من اجازه آواز خواندن داد. او مي‌گفت: در كشورهاي جهان سوم خوانندگان آواز خيلي زود معروف مي‌شوند و خيلي زود از راه اصلي منحرف مي‌شوند و خيلي زود از راه اصلي و هدف هنري خارج مي‌شوند. فعاليت ما در زمينه كنسرت‌هاي بين‌المللي همچنان ادامه‌ داشت. سال ۲۰۰۱ كنسرتي در نيويورك به مناسبت بزرگداشت مولانا به دعوت آسيا سوسايتي برگزار شد. اين كنسرت سرنوشت زندگي مرا عوض كرد و من تصميم خودم را گرفتم كه پس از بازگشت به ايران براي ادامه تحصيل در رشته موسيقي كلاسيك به نيويورك برگردم. در فاصله‌ي اخذ ويزاي تحصيلي امريكا در سال ‌۱۳۷۹، گروه مولوي را تشكيل دادم. با تعدادي از جوانان موسيقي صحبت كردم و از آن ميان سياوش ناظري (دف) ، شروين ‌مهاجر (كمانچه) ، پژهام اخواص (تنبك و دمام) ، محمد فيروزي كه از ياران با سابقه موسيقي سنتي بود در قسمت بربت و خودم در بخش سه‌تار و آواز گروه مولوي را تشكيل داديم. چهار ماه تمام به صورت فشرده تمرين كرديم. بر روي مجموعه‌اي از دستگاه نوا. آهنگ ها را اكثراً پدرم ساخته بود. من هم تمركز خود را روي سازها و تنظيم اثر گذاشتم. شعرها از مولانا و در حقيقت به ياد مولانا انتخاب شده بود. شعر و آهنگ شيدا شدم در حال و هواي خاصي از زندگي خانوادگي ما و حس عجيبي از ياد مولانا توسط پدرم ساخته شده بود. شبها آن را با سه‌تار زمزمه مي كرد. (پیدا شدم، پیدا شدم، پیدای ناپیدا شدم) اين حال و هوا در همه افراد خانواده ما تأثير گذاشته بود. تا آنجا كه من هم كه شاعر نيستم بخشي از شعر و آهنگ را كه كه ناقص مانده بود تكميل كردم.
كمانچه را براي اولين بار با استفاده از سيم (ويولا) به كمانچه آلتو تبديل و وارد گروه نموديم. پدرم عادت داشت در هنگام تمرين با اعضاي گروه از موسيقي و تجربياتش صحبت مي‌كرد در مورد دستگاه نوا كه موضوع كار ما بود، مي‌گفت: براي يك خواننده آواز، تنها صداي خوش و رديف‌دان بودن كافي نيست. هزار نكته ديگر لازم آن است و سپس مي‌گفت آنچه از نوا آموختم بيشتر ظاهر بيروني آن بود، بعدها كه تجربه بيشتري پيدا كردم سعي كردم به درون نوا وارد شوم. در آنجا با حجره‌ها، كانال‌ها، دهليزهاي پيچ در پيچ و اسرارآميز روبرو شدم. ‌ كار نواي ما در حقيقت تجربه‌اي از اين ديدگاه و فضاي راز آميز و درون مايه‌ي شرقي نوا مي‌باشد. سال ۱۳۷۹ كنسرت به‌ياد ماندني معروف به كنسرت سعد آباد برگزار شد. ۴ شب در تهران ۱۲۰ هزار نفر را جذب نمود كه ركورد شنونده به خصوص نسل جوان در موسيقي سنتي بود. اين كنسرت در ۱۶شهر ايران اجرا شد و تا چند سال از نظر فرم و فضا و ساز بندي، الگويي براي بسياري از آهنگسازان جوان بود.
حافظ ناظري

[مازیار]

موسیقی حافظ ناظری حرف ندارد. اگر بشنوید مطمئنا از آن لذت می برید.
فقط نمی دانم چرا تو ایران کسی از این موسیقی دان پیشرو استقبال نمی کند؟؟
صداش هم بد نیست ولی به پای پدرش نمی رسه.