دستگاه نوا

[shbaharehs]

به روايت ميرزا عبدالله يكي از ه�? ت دستگاه اصلي موسيقي ايراني است. تونيك آن درجه چهارم از تونيك شور است يعني چنانچه دستگاه شور را از سل اجرا نماييم نت دو تونيك نوا مي شود. بدون تغيير �? واصل دستگاه شور و �? قط با تغيير تونيك به درجه ي چهارم دستگاه نوا پديد مي آيد . دستگاه نوا عر�? ان است ، لازم به گ�? تن است كه بدانيم عر�? ان ريشه در مذهب ندارد بلكه از حدود 4 تا 6 هزار قبل عر�? ان از هند به ساير نقاط دنياي آن زمان و اكنون راه پيدا كرد. در دستگاه نوا آرامش عجيبي حاكم است به نظر مي رسد هر كس هر نوع هيجاني داشته باشد چه هيجان غم ا�? زا چه هيجانات شادي آور ، با شنيدن دستگاه نوا به حالت طبيعي و اوليه رواني دست پيدا مي كند.

تعدادي از گوشه هاي اين دستگاه در دستگاههاي ديگر هم وجود دارد و حتي حالتشان با هم يكي است مانند گوشه عراق كه در آواز ا�? شاري هم نواخته مي شود ، براي نخستين بار استاد محمود كريمي كه يكي از م�? اخر بزرگ آواز موسيقي ايران است گوشه سازي (نغمه) در نوا را به حالت آوازي در آوردند و مي توان گ�? ت مبتكر برگرداندن گوشه هاي سازي به آوازي ايشان بودند.

تعدادي از گوشه هاي نوا مخصوص نوا است مانند مجسلي(majosli) ،عشيران(ashiran) ،گوش ت (gavesht) ،نه�? ت،گردانيه.

براي خوانندگان آواز ايراني گر�? تن پرده هاي درست نوا بسيار مشكل است ، ولي براي نوازندگان اين مشكل كمتر وجود دارد ، به خاطر همين مشكل و ريزه كاري ها و ظراي�? و دقايقي كه در اين دستگاه است كمتر خواننده اي سعي در اجراي دستگاه نوا دارد.

مي توان گ�? ت شنيدن اين دستگاه براي عموم مردم هم چندان مورد پسند نيست (آن را بايد دستگاه خاصي ناميد) . اهل موسيقي و عر�? انند كه بنشينند،بشنوند،بنوازند و لذت روحي چند برابر ببرند.



به نقل از استاد ابراهيم حسيني