دسته‌ي استوانه اي براي كمانچه

[BigBrother]

سلام
در کل همه چیز رو باید امتحان کرد . ولی به نظر بنده مزاحمت ایجاد میکنه به خصوص در سرعت های بالا .
یه چیز دیگه هم اینکه تغییر پوزیسیون چیزی نیست که بشه با اینجور چیزا درستش کرد . به نظرم بیشتر حفظ تعادل سازه که هنگام تغییر پوزیسیون کار دست نوازنده میده .
یه سری هم به پست شماره ی 8 بزنید یه سری دلایل علمی تر از طرف یکی از دوستان داده شده .

دوستمون در پست 8 عالی قضیه رو توضیح دادند . این ایده هم بنا بر همون پست به ذهن من خطور کرد که اگه زائده ای باشه قائدتا نوازنده بدون ترس و با اعتماد به نفس بیشتر دست رو پاین میاره و بخاطر همین تمرکزش رو میتونه رو کنترل ساز بزاره . البته منم میدونم همچین چیزی از بعد اجرائی عیر ممکنه . هنوز سر نی کلید دار بحث زیاد هست حالا چه برسه به کمانچه شاخ دار !! که زدنش یه جور کسر شان به حساب خواهد آمد .

[Don_Ramtin]

اما به نظر بنده ی حقیر بخش زیادی از مشکل تغییر پوزیسیون در کمانچه به دلیل عدم تعادل ساز در هنگام تغییر پوزیسیون هستش .
مخلص شماییم .

سلام دوست من ! ممنون که مطلب منو خوندی و درباره ی اون نظر دادی . درباره ی مشکل تغیر پوزیسیون ها ، غیر از موردی که شما اشاره کردی ، به نظر من یه ور ماجرا هم به سیستم آموزشی ما و اتودهای آموزشیمان ربط داره .
کافی یه نگاهی به کتاب های آموزشی معتبر جهانی بزنیم و آنها را با کتاب های خودمان مقایسه کنیم . یا مقایسه ی کلاس های جدی موسیقی در کشور های متمدن جهان و کلاس های استادان سطح اول خودمان . در کتاب های بین المللی آموزی ویلن (مخصوصا این ساز رو مثال زدم ، چون بیشترین شباهت رو به کمانچه ی ما داره) ، مدت های بسیار بسیار طولانی هنرجو را به نواختن اتود های مختلف - از ساده تا پیشرفته - در همون پوزیسیون اول وادار می کنند و بعد از زمانی بسیار طولانی تازه هنرجو تغییر پوزیسیون می دهد و در هر مرحله ، دستش و انگشتانش در جای خود کاملا جا می افتد . اما در سیستم اموزشی ما (البته اگه سیستمی داشته باشیم !) ، هنرجو بعد از یه مدت ساز زدن و نواختن اتود های سر سری و پر عجله ، یهو می بینیم که وقتی میریم خونشون ، خیلی با اعتماد به نفس میگه دارم ردیف های استاد صبا رو میزنم !

[BigBrother]

رامتین جان شما که دستی به ساز سازی داری سازهای استاد رو دیدی (فکرکنم کمانچه اش همون صراحی باشه) ؟! وضعیت اونها چطوره از بعد صدا دهی ؟!

[BigBrother]

سلام دوست من ! ممنون که مطلب منو خوندی و درباره ی اون نظر دادی . درباره ی مشکل تغیر پوزیسیون ها ، غیر از موردی که شما اشاره کردی ، به نظر من یه ور ماجرا هم به سیستم آموزشی ما و اتودهای آموزشیمان ربط داره .
کافی یه نگاهی به کتاب های آموزشی معتبر جهانی بزنیم و آنها را با کتاب های خودمان مقایسه کنیم . یا مقایسه ی کلاس های جدی موسیقی در کشور های متمدن جهان و کلاس های استادان سطح اول خودمان . در کتاب های بین المللی آموزی ویلن (مخصوصا این ساز رو مثال زدم ، چون بیشترین شباهت رو به کمانچه ی ما داره) ، مدت های بسیار بسیار طولانی هنرجو را به نواختن اتود های مختلف - از ساده تا پیشرفته - در همون پوزیسیون اول وادار می کنند و بعد از زمانی بسیار طولانی تازه هنرجو تغییر پوزیسیون می دهد و در هر مرحله ، دستش و انگشتانش در جای خود کاملا جا می افتد . اما در سیستم اموزشی ما (البته اگه سیستمی داشته باشیم !) ، هنرجو بعد از یه مدت ساز زدن و نواختن اتود های سر سری و پر عجله ، یهو می بینیم که وقتی میریم خونشون ، خیلی با اعتماد به نفس میگه دارم ردیف های استاد صبا رو میزنم !

این دقیقا درسته . من نمیدونم استاد خالقی جی فکر کرده که اواسط کتاب یک پوزیسیون سه رو تدریس کرده . در حالی که هنرجو توی تعویض سیم ها هنوز مشکل داره .

[Kamanche]

دوستمون در پست 8 عالی قضیه رو توضیح دادند . این ایده هم بنا بر همون پست به ذهن من خطور کرد که اگه زائده ای باشه قائدتا نوازنده بدون ترس و با اعتماد به نفس بیشتر دست رو پاین میاره و بخاطر همین تمرکزش رو میتونه رو کنترل ساز بزاره . البته منم میدونم همچین چیزی از بعد اجرائی عیر ممکنه . هنوز سر نی کلید دار بحث زیاد هست حالا چه برسه به کمانچه شاخ دار !! که زدنش یه جور کسر شان به حساب خواهد آمد .

سلام
بحث من سر شاخ دار شدن و نشدن و بحث های مبنی بر اصالت ظاهری ساز و این حرفها نیست. درسته مسلما اینجور طرح هایی مخالفان سرسختی دارند ، اما نمیدونم تا حالا امتحان کردید کمانچه کشی رو یا نه ولی ایجاد یه زائده ، به خصوص محل پوزیسیون سوم مسلما روند کار رو در تغییر پوزیسیون کند و با مشکل مواجه میکنه .

سلام دوست من ! ممنون که مطلب منو خوندی و درباره ی اون نظر دادی . درباره ی مشکل تغیر پوزیسیون ها ، غیر از موردی که شما اشاره کردی ، به نظر من یه ور ماجرا هم به سیستم آموزشی ما و اتودهای آموزشیمان ربط داره .
کافی یه نگاهی به کتاب های آموزشی معتبر جهانی بزنیم و آنها را با کتاب های خودمان مقایسه کنیم . یا مقایسه ی کلاس های جدی موسیقی در کشور های متمدن جهان و کلاس های استادان سطح اول خودمان . در کتاب های بین المللی آموزی ویلن (مخصوصا این ساز رو مثال زدم ، چون بیشترین شباهت رو به کمانچه ی ما داره) ، مدت های بسیار بسیار طولانی هنرجو را به نواختن اتود های مختلف - از ساده تا پیشرفته - در همون پوزیسیون اول وادار می کنند و بعد از زمانی بسیار طولانی تازه هنرجو تغییر پوزیسیون می دهد و در هر مرحله ، دستش و انگشتانش در جای خود کاملا جا می افتد . اما در سیستم اموزشی ما (البته اگه سیستمی داشته باشیم !) ، هنرجو بعد از یه مدت ساز زدن و نواختن اتود های سر سری و پر عجله ، یهو می بینیم که وقتی میریم خونشون ، خیلی با اعتماد به نفس میگه دارم ردیف های استاد صبا رو میزنم !

سلام مجدد و ممنون بابت پیگیری .
بله دقیقا . دقیقا متد مورد استفاده هم دخیل هستند . وقتی هنوز سازمون رو با متد ویولون تدریس میکنیم وقتی کوک شروع آموزش رو برای هنرجو می لا ر سل میگیریم و تنها کتابی که برای آموزش کمانچه تالیف شده درسهای آغازینش بیشتر شبیه یه کتاب آموزش ویولونه تا یه ساز ایرانی و وقتی که هنوز استادانمون سر در گمند که برای یکی از سازهای مهم موسیقیمون از چه متدی استفادی کنند و در نهایت بلغوری از کتب و شیوه های مختلف غربی و ایرانی رو تحویل شاگرد نگون بخت میدند مسلما متد و شیوه های آموزشیمون هم در بحث تغییر پوزیسیون ها موثر هستند .

[Don_Ramtin]

رامتین جان شما که دستی به ساز سازی داری سازهای استاد رو دیدی (فکرکنم کمانچه اش همون صراحی باشه) ؟! وضعیت اونها چطوره از بعد صدا دهی ؟!

دوست من ، BigBrother عزیزم !
من یکی دوتا از سازهای استاد شجریان رو از نزدیک دیده ام ولی همگی هنوز ناقص بودند که من دیدمشون و جناب شجریان هنوز داشتند رویشان کار می کردند . تنها ساز تکمیل شده ی استاد رو که من دیدم ، همون صراحی بود . نظر استاد این بوده که این ساز ، صدایی بم در گروه داشته باشد ، ولی با لحنی ایرانی . اتفاقا اون شبی که من صراحی رو از نزدیک دیدم ، یکی از رفقا که کمانچه نواز با تجربه ایست قرار بود با این ساز بزنند تا ما و خود جناب شجریان درباره ی صدای اون نظر بدیم . به نظر من ، این ساز هنوز خیلی جای کار داره تا به لحن و صدایی کاملا مشخص و خاص خود و متفاوت با صداهایی که قبلا شنیده ایم برسد . البته اون شب به خاطر حضور خود استاد و بدلیل مشکلات اخلاقی تاریخی ما ایرانی ها ، همگی رفقای حاضر به به و چه چه کردند و گفتند چه صدای قوی و خوبی و ... ولی به نظر من ، این ساز هنوز سونوریته ی خاص خود را ندارد که مثلا تا ما صدای اونو بشنویم ، بگیم „آهان ! این صراحیه .” . شخصیت و صدای این ساز ، هنوز برای من مشخص و „خاص” نیست و به نظر من هنوز کار دارد که به نقطه ی مطلوب برسد . البته خود استاد هم نمیگن که این ساز دیگه تمومه و کامله و „این است و جز این نیست” ، و ایشون هم بر این عقیده اند که این طرحی اولیه است و باید بعدها و در طول زمان تکامل بیابد .
یکی نیست بگه که حالا نظر من چه اهمیتی داره !

[BigBrother]

وست من ، BigBrother عزیزم !
من یکی دوتا از سازهای استاد شجریان رو از نزدیک دیده ام ولی همگی هنوز ناقص بودند که من دیدمشون و جناب شجریان هنوز داشتند رویشان کار می کردند . تنها ساز تکمیل شده ی استاد رو که من دیدم ، همون صراحی بود . نظر استاد این بوده که این ساز ، صدایی بم در گروه داشته باشد ، ولی با لحنی ایرانی . اتفاقا اون شبی که من صراحی رو از نزدیک دیدم ، یکی از رفقا که کمانچه نواز با تجربه ایست قرار بود با این ساز بزنند تا ما و خود جناب شجریان درباره ی صدای اون نظر بدیم . به نظر من ، این ساز هنوز خیلی جای کار داره تا به لحن و صدایی کاملا مشخص و خاص خود و متفاوت با صداهایی که قبلا شنیده ایم برسد . البته اون شب به خاطر حضور خود استاد و بدلیل مشکلات اخلاقی تاریخی ما ایرانی ها ، همگی رفقای حاضر به به و چه چه کردند و گفتند چه صدای قوی و خوبی و ... ولی به نظر من ، این ساز هنوز سونوریته ی خاص خود را ندارد که مثلا تا ما صدای اونو بشنویم ، بگیم „آهان ! این صراحیه .” . شخصیت و صدای این ساز ، هنوز برای من مشخص و „خاص” نیست و به نظر من هنوز کار دارد که به نقطه ی مطلوب برسد . البته خود استاد هم نمیگن که این ساز دیگه تمومه و کامله و „این است و جز این نیست” ، و ایشون هم بر این عقیده اند که این طرحی اولیه است و باید بعدها و در طول زمان تکامل بیابد .
یکی نیست بگه که حالا نظر من چه اهمیتی داره !

اول اینکه من بهنام هستم رامتین جان . (این آی دی هم بخاطر اینکه چند سال فقط خواننده فروم بودن انتخاب کردم ig brother is watching you)
دوم اینکه باید روی یه ساز نوازنده ها کار کنند تا ساز در بیاد . وگرنه سازی مثل سلانه تولید میشه و توی بوق و کرنا میشه و در نهایت ؟! تقریبا هیچی . من که به جز اون آلبوم سلانه علیزاده چیز دیگه ای نشنیدم از این ساز . که توی همون آلبوم حس میشد که صدای گیرائی داره ولی هیچ وقت قابلیت هاش در ارکستر و در دو نوازی مثلا با تنبک سنجیده نشد . حالا امیدوارم استاد با برشی که داره بتونه این سازهای ابداعی خودش رو جا بندازه .

[mina_v57]

سلام به همه
بحث هاي اخير خيلي جالب بود ،من خيلي به رفع مسئله تغيير پوزيسيون توي ساز كمانچه فكر ميكنم ،اينكه يك زائده در پشت دسته اضافه كنيم باعث مي شه كه چرخش ساز كمانچه كه تعادلش تقريبا با مشكل مواجه سخت تر بشه ،و حتي تغير قطر دسته هم به نوازنده بستگي زيادي دارهو فكر نمي كنم تاثير زيادي داشته باشه و . . .


حالا نظر دوستان با تغيير رنگ چيه ؟
يعني يا رنگ روي دسته كمانچه علامت گذاري بكنيم؟

[Kamanche]

سلام به مینا خانوم گرامی
ضمن تایید حرف شما در مورد بحث زائده

من نظرم اینه که چرا اینقدر حساب شده روی ابعاد مختلف آموزشیش کار نکنیم که احتیاج به زائده و ... نداشته باشه ؟
هر چند با این کاری که شما فرمودید من در دوره ی آموزشی هنرجو زیاد مخالف نیستم . چند نفری از اساتید رو هم دیدم که برای شاگردای مبتدی همچین کاری کردند . به نظرم اجراش در مدت مثلا 2 ماه و بعد برگردوندن دسته به حالت عادی میتونه به هنرجو کمک کنه . اما اگه تکیه ی صرف به این شیوه ی بشه به شدت شاگرد رو تنبل میکنه .
تشکر از همراهی شما .

[bsh689]

سلام دوستان
کمانچه های قدیم دسته به صورت مخروطی ساخته می شده و هرچه از سرپنجه ساز به سمت کاسه برویم فاصله سیم تا دسته بیشتر شده وباعث میشود ما در انگشت گذاری پوزیسیون فشار بیشتری وارد کنیم و این باعث فالش شدن نت میشود و لی در گذشته معمولاً با کمانچه پوزیسیون نمیگرفتن بعدها سازندگان ساز برای جبران این فاصله دسته کمانچه را از حالت قائم به سمت عقب کج کردند تا شیب ایجاد شده این فاصله را کم کند که این روش هم به علت ایجاد فشار نامتقارن بر ساز جالب نبود تا اینکه استاد کامل آقای قنبری دسته جدیدی ابداع کردند که سطح بیرونی آن به موازات سیم هابدون شیب ساخته میشد ولی در پشت ساز و کناره های دسته دارای شیب میشده تا ساز شکیل و خوشدستتر بشود استاد شجریان هم به این نکته اشاره فرموده بودند کلا سازهای سنتی دارای اشکالاتی هستند ولی اساتید نوازنده زیاد توجهی به این امر نمیکردند مثلاشکل سرپنجه تار اما استاد قنبری تو این زمینه زحمات زیادی کشیده اند که قابل تقدیر است

[hamze]

سلام دوستان
کمانچه های قدیم دسته به صورت مخروطی ساخته می شده و هرچه از سرپنجه ساز به سمت کاسه برویم فاصله سیم تا دسته بیشتر شده وباعث میشود ما در انگشت گذاری پوزیسیون فشار بیشتری وارد کنیم و این باعث فالش شدن نت میشود و [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید][ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]لی در گذشته معمولاً با کمانچه پوزیسیون نمیگرفتن بعدها سازندگان ساز برای جبران این فاصله دسته کمانچه را از حالت قائم به سمت عقب کج کردند تا شیب ایجاد شده این فاصله را کم کند که این روش هم به علت ایجاد فشار نامتقارن بر ساز جالب نبود تا اینکه استاد کامل آقای قنبری دسته جدیدی ابداع کردند که سطح بیرونی آن به موازات سیم هابدون شیب ساخته میشد ولی در پشت ساز و کناره های دسته دارای شیب میشده تا ساز شکیل و خوشدستتر بشود استاد شجریان هم به این نکته اشاره فرموده بودند کلا سازهای سنتی دارای اشکالاتی هستند ولی اساتید نوازنده زیاد توجهی به این امر نمیکردند مثلاشکل سرپنجه تار اما استاد قنبری تو این زمینه زحمات زیادی کشیده اند که قابل تقدیر است

سلام
منم یه کمانچه قدیمی پشت باز دارم که جدیدا صداش خیلی خراب شده البته بیشتر از 5 ساله که باهاش نوازندگی نکردم
دقیقا طبق فرموده شما دسته کمانچه منم از پایین کمی عقبه و باید برای پوزیسیون زیاد روی سیم فشار اورد
حالا قصد دارم یه تغییراتی توی ساز بدم تا اوضاش بهتر بشه
مثلا میخوام دسته کمتنچه رو باز کنم و دسته اونو بیارم جلوتر ؟
چطور باید دسته سازو از اون سیخ بیرون کشید چون خیلی محکمه و هر چه فشار میدم بیرون نمیاد

[m_rv_2008]

بده دست يه آدم كاردان. خرابش مي كنيا

[hamze]

والا سازم قدیمیه و خیلی ارزشی نداره اگه بدمش بیرونم اخرش خیلی ساز توپی نمیشه ولی چون ساز اصلیم ارگه نمیخوام خرج تراشی بشه و یه نو بخرم میخوام همینو خودم تعمییر کنم ممنون اگه راهنمایی کنید