ارزوهای موسیقیایی!!

[diba323]

سلام
تو هر سبکی هر سازی یا هر زمینه ای از موسیقی که کار میکنید لطفا اینجا ارزوهاتون هدفهاتون خواسته هاتون یا هر چیزی که دلتتون میخواست داشته باشین یا می خواین بهش برسین رو بیان کنین
ممنون
اولیشم خودم میگم
.
.
.
.
کاش کشور من هم یه دونه از اون کنسرواتوار های بزرگی رو که من حتی با دیدن عکسشون قلبم برای درس خوندن توش می تپیه داشت
کاش کشور منم یه کنسرت هال بزرگ داشت که میتونستم حداقل چند دقیقه توش بشینم و به نوای موسیقی نوازنده های بزرگی چون اوگنی کیسین و گیل شاهام و... گوش بدم


نمیدونم اینا خواسته هستتند یا ارزوهای احتمالا دست نیافتتنی؟!!!

[ماریا]

کاش تو کشور ما هم اوضاع مثل اتریش و المان و ارمنستان وانگلیس ووو خیلی جاهای دیگه بود .

ونگروف ،شاهام ،پرلمن ،جاشوا بل ،هیلاری هان ،ان سوفی موتر و انه اکیو رامیوز ووووو خیلی های دیگر بودن

کاش می شد از تلویزیون چند تا ساز نشون بدن موسیقی کلاسیک دیروز حدود ساعت دو بعد از ظهر داشت از شبکه 4 یه موسیقی از کریس دی برگ پخش میکرد اول شک کردم بعد دیدم نه یه برنامه ای که دارن با یه نفر تو المان صحبت می کنند که تو به عنوان یه ایرانی چه قدر تونستی ایران به المانی ها معرفی کنی گفت دریغ از سر سوزنی خیلی ها که اسم ایران نشنیده بودن و خیلی ها هم فقط به خاطر مسابقات جام جهانی فوتبال اسم ایران شنیده بودن موسیقی که روی این برنامه بود قطعه زیبای هیچ کس بیهوده افریده نشده حتی کسی که خود را باور ندارد از کریس دی برگ بود . وقتی فضای المان نشان میداد ادم تازه می فهمید که چرا تو این کشورها نه تنها المان بلکه خیلی کشورهای دیگه چرا پیشرفت زیادی به چشم می خ ورده مخصوصا موسیقی ادم می فهمه چرا خیلی از بچه های موسیقی ایران برای ادامه تحصیل میرن انجا .

ولی تو کشور ما که وقتی یه ساز دستت میگیری وقتی از تلویزیون حتی نمیتونی یه ساز ببینی وقتی تنها ترین و مثلا حرفه ای ترین سالن اجرا تالا ر وحدت هست ان هم با هزینه های بالا برای هر اجرا ووووووو هزاران مشکل دیگه

انقدر ارزو دارم که از بیان کردنشون خسته می شم .

اینجا تو ایران کمتر کسی پیدا میشه که به تمام چیزهایی که دوست داره برسه اکثرا دنبال مشاغل و حرفه هایی میرن که باب میلشون نیست و مجبورن باان حرفه کنار بیان اینجا هیچ چیز سر جای خودش نیست ولی کشورهای دیگرو ببینید نمیگم انجا مشکل نیست هست ولی به این حد فاجعه نیست

[diba323]

سلام دوباره
وقتی به ذهنم رسید که یه تاپیک با این موضوع باز کنم فکر می کردم خیلی ازش استقبال بشه چون به هر حال مردم ایران از خیلی چیزا محرو من
حالا نمی دونم ارزویی وجود نداره یا اگه هست نمیشه بیانش کرد!!!

[Ajika]

سلام
آرزوهای من...
مثل شما بزرگ نیست...
ولی...
دوست دارم یک تور بین المللی بذارم و در هر کشور با بزرگان موسیقی اون کشور برنامه های خیریه اجرا کنم و در آمد های حاصلش رو به Unisef بدم...
با تشکر

[fagher]

والا من هم آرزو دارم ولی مثل آرزوهایی که تا الان گفتید نیست (چقدر آرزو کردین... wow)
من دوست داشتم تو سال ها 1270 تا 1340 زندگی میکردم. (البته فکر کنم آرزو نباشه)

[sayeh]

سلام
چه جالب من بر عکس شما همیشه دلم می خواست در اینده زندگی کنم ببینم این بشر بالاخره به کجا می رسه!!
چرا میخواین بین اون سال ها باشین؟

[nina]

از بچگی همیشه به این سوال فکر میکردم!
ولی من واقعا هیچ ارزوی خیلی بزرگی نداشتم! وحشتناک بود
فقط گاهی دوست داشتم اونقدر پولدار بودم که میتونستم به همه هر چی میخوان بدم!
در واقع هیچ ارزویی برای خودم نداشتم
همیشه خدا فقط کم و کاستی ها ی کشورم و مردمم را میدیدم
کریتیک و پسیمیست!!! این وحشتناکتر بود!
به نظرم فقط کاری بزرگ بود که بتونه تحول اساسی بوجود بیاره
اما الان ارزوی من توی موسیقی و ادبیات ملل خلاصه میشه
و زندگی با ایده های قشنگ و پیشرفتن توی مسیر بخشش همفکری عشق همدلی و یک قلب ارام
مرز ها را شکستن و فارغ از هر قید و بندی اوج گرفتن , بینهایت, تجربیات زیبا داشتن , خلاق بودن شاهد بالندگی خود و هموطنان و حتی همنوعانم باشم. سازندگی, لازم نیست همیشه ایراد بگیرم کافیه سهم خودمو انجام بدم.
المان که همیشه المان نبوده! برای ما ایرونیا بد نیست با تاریخ اقتصادی سیاسی المان کمی اشنا بشیم. بهای هرچیزی را باید پرداخت!
همیشه میگن باید راهی رو ببینی تا بتونی تا تهش بری البته بعضیام میگن برای پیمودن راهی لازم نیست همه اونو همون اول ببینی کافیه تا 10 متری خودتو ببینی ولی من میگم
گاهی هست که چیزی را اصلا نمیبینیم دوست داریم موفق باشیم اما تردید داریم که ارزوی ما واقعا چی هست اگه باهوش نباشیم شاید فکر کنیم این یعنی بن بست ولی ایمان دارم که اگه ایمان داشته باشیم خدا راههایی جدید و خارق العاده پیش پامون میذاره ودر واقع بهترینها رو همون چیزی رو که الان توی زندگیم شاهدش هستم .

[fagher]

سلام
چه جالب من بر عکس شما همیشه دلم می خواست در اینده زندگی کنم ببینم این بشر بالاخره به کجا می رسه!!
چرا میخواین بین اون سال ها باشین؟

والا نمیدونم ، به نظرم اون زمان خیلی بهتر بوده(حداقل تا جایی که من میدونم) البته جدا از امکانات و مشکلات زندگی. اون زمان کسایی بودن که من واقعا آرزو دارم یک فقط یک سوال ازشون بپرسم البته الان هم اینجور افراد هستن ولی نه به اندازه اون موقع.

[nina]

این هم اضافه کنم کنم چون دلم گرفت ارزوهاتونو دیدم! راستش منم وقتی پای متسو تی وی میشینم این چیزا تو مغزم نیشخند میزنن! جالبه بدونین بزرگترین فیلسوف ها وهنرمندا و خلاصه کله سختای المان توی دوره هایی زیاد میشدن که فشارهای زندگی به اوج خودش میرسیده وجالبه بدونین فشارهایی که به این مردم وارد شده اصلا قابل مقایسه نیست با فشارهایی که به ایرونیا وارد شده و به نظرم مردم سخت مصمم و با ایمان المان میتونن الگوی خوبی برای کشور های تحت فشار باشن

[diba323]

سلام
اره منم وقتی میشینم متسو نگاه می کنم علاوه بر لذتی که میبرم همیشه غصه میخورم به خودم میگم مگه ما ایرانیا چیمون از اونتا کمتره ما فقط داریم قربانی امکانات نداشتن ها و عقب موندگی های کشورمون می شیم
اما خوب همیشه به خودم می گم خیلی ها هستن همینم که تو داری رو ندارن با غصه خوردن همینم که داریم رو هم نمیتونیم ازش استفاده کنیم
ممنونم از نظراتتون

[Ajika]

سلام
دیگه کسی نمیخواد آرزوهای قشنگش و به ما بگه؟
با تشکر

[Ajika]

ســـــــــــــــــــــــل ام
کسی دیگه آرزویی نداره؟
یادتون باشه اگه آرزوهاتون رو مکتوب کنید واستون ملموس تر میشه و سریع تر بهشون میرسید...
این و من نمیگم همه میگن...

[ماریا]

جدیترین ارزوم

کاش بعداز استاد ثقفی ماکسیم ونگروف استاد ویالنم میشد واقعا محشر و زندگیم داره میشه ونگروف

و بعدی

امیدورام یه روز به حدی برسم که واقعا لیاقت تدریس ویالن در حد یه استادخوب مثل پورنگ ثقفی رو داشته باشم شاید هم فراتر ولی میکه که تکیه بر جای بزرگان نتوان زد درنتیجه یه استاد خوب دیگه حالا هر جور که خدا خودش صلاح میدونه و من هم لیاقتش داشته باشم

[mehdihooman]

من فقط واسه دل خودم موسيقي مي زنم و ياد مي گيرم . آرزويي هم ندارم كه بخوام بهش اشاره كنم

[sayeh]

سرمایه وجودی همه ما ایرانی ها امیده.
امید به اینده
امید به زندگی!
ارزو میکنم هیچ وقت کسی از دستش نده یا اگه ازش گرفتن پسش بگیره !!!

[Mohi_Liebert]

سلام!
راستش الان دقیقا نمی دونم چه آرزوهایی دارم ولی چیزی که الان تو ذهنم هست اینه که
دلم می خواد غمگین ترین آهنگ جهان رو بسازم می خوام هرکس این آهنگ رو گوش میکنه نتونه جلوی اشکش رو بگیره!