پیدایش دی‌جی‌ها

[Amirrelax]

کارهای ترکیبی، ساخت قطعات موزیکال بدون وقفه (‏Non Stop‏) ، فضاسازی و ایجاد اصوات گوناگون ‏گوشه‌ای از فعالیت هنری و تخصصی آنها است. ‏‎ ‎دی‌جی مخفف «دیسک جاکی» (‏Disc Jockey‏) است. منظور از دیسک ‏همان صفحه‌ی موسیقی است و جاکی نیز به معنی چابک‌سوار است. این ترکیب، اصطلاحی است که اوایل دهه‌ی ۳۰ و توسط ‏اهالی منطقه‌ی «برانکس» در نیویورک باب شد. سیر تحول و تاریخچه‌ی حدوداً ۷۰ ساله‌ی فعالیت دی‌جی‌ها رانمی‌توان منفک ‏از تحول «تِرن تِیبل» (‏Turntable‏) و سازهای الکترونیک نظیر سینتی‌سایزر و پیانوالکتریک بررسی کرد. در ادامه به چند ‏تکنیک معمول دی‌جی‌ها و ب ه تاریخچه‌ی مختصری از این روند اشاره می‌شود:‏

‏«کول هرک» (‏kool Herc‏) را می‌توان اولین دی‌جی «هیپ هاپ» (‏Hip Hop‏) دانست که بانی تحولی در این زمینه بود. او ‏با استفاده از یک میکسِر صدا (‏Audio Mixer‏) و دو دستگاه پخش یکسان اصوات را با تکنیک «تغییر» (‏Switching‏) از ‏یک «دِک» به دِک دیگر منتقل می‌کرد و به وسیله‌ی میکسِر، اصوات «کوبه‌ای» (‏percussive‏) را به صورت پس‌زمینه یا غالب ‏بر موسیقی اضلفه می‌کرد. تکنیک دیگری که به نام او ثبت شده «شکستن بیت‌ها» (‏Break Beats‏) است. در این تکنیک ‏تکه‌هایی از موسیقی‌های مختلف در کنار هم قرار م ی‌گیرند و درقالب ریتمیک یا ملودیک جدیدی ظاهر می‌شوند. این تکنیک ‏م یکسی از ترانه‌ها و آواهایی است که می‌توانند کنار هم قرارگیرند. ‏
ایجاد غش در ریتم (‏Syncopation‏) در اوایل دهه‌ی ۶۰ توسط «کلمنت داد»، «دوک راید» و همکارانشان پدید آمد. این ‏تکنیک همان‌طور که از نامش پیداست مجموعه‌ای از تغییر سرعت‌های آنی در ریتم است. ‏
درسال ۱۹۷۷ «تئودور» (‏Theodore‏) ۱۴ ساله، تکنیک «اِسکرچ» (‏Scratch‏) را به نام خود به ثبت رساند. هنگامی که او با ‏دستگاه پخش خود در اتاقش مشغول بالا و پایین پریدن بود با صدای خشمگین مادرش به خود آمد و هنگامی که صدای پای ‏مادرش را نزد یک‌تر شنید به سمت دستگاه رفت و به طور اتفاقی صفحه را در خلاف جهت حرکت داد و صدایی که از ‏صفحه بیرون آمد میخکوبش کرد. بارها این کار را تکرار کرد و پی‌برد که براساس سرعت تغییر جهت، اصوات مختلفی از ‏دستگاه شنیده می‌شود. در حال حاضر این تکنیک یکی از معمول‌ترین تکنیک‌ها درمیان د ی‌جی‌ها است. ‏

پیشینه‌ی استفاده از تِرن تِیبل (به عنوان یک آلت مو سیقایی و جزیی از موسیقی) به اواسط دهه‌ی۳۰ بازمی‌گردد، زمانی که ‏‏«جان‌کیج» (‏John Cage‏) موزیسین آوانگارد آمریکایی ایده‌هایی درباره‌ی ا ستفاده از این دستگاه‌ در موسیقی‌اش ارایه داد. ‏ایده‌هایی که توسط «شافر» (‏Pierre Schaeffer‏) فرانسوی در دهه‌ی ۴۰ تکامل یافت.

ادامه دارد...