موسیقی اعتراض

[Khashayar]

درود
هدف از زدن این تاپیک بحث در مورد گونه ای از موسیقی است به نام موسیقی اعتراض،که میتونه تاثیرات زیادی داشته باشه،هم در مورد فرهنگی و موضوع مورد اعتراض هم در مورد هنری و موسیقیایی؛همونطور که میدونیم این موسیقی های اعتراض در جوامع غربی بسیار مفید بوده در زمینه های مختلف،میشه به موسیقی باب دیلن و یا آهنگ دِ وال پینک فلوید و... اشاره کرد،و همینطور گونه های مختلفی از موسیقی که از دل موسیقی های اعتراض بیرون اومده که در راک میتونیم نمونه های بسیاری از موسیقی رو نام برد که از دل موسیقی های اعتراض سر بیرون آورده...
اما در ایران ما تا به حال موسیقی اعتراض جدی نداشتیم و این موضوع قابل توجه ای هست،اینجا چند سوال مطرح میشه،یکی اینکه آیا ایران هیچ موضوع و مشکلی وجود نداره که بهش در قالب موسیقی اعتراض بشه؟که به نظر من این امر اشتباه هست چرا که در همه کشور ها مشکل و موضوعی برای اعتراض وجود خواهد داشت. و یا اینکه میگن اعتراض مال انسانهای روشن فکر هست،اگر این جمله رو درست فرض کنیم آیا ایران موسیقیدان روشن فکر نداره که موسیقی اعتراض درست کنه؟و سوالاتی از این قبیل..
حالا اینجا است که بحث ها و نظرات بسیار مختلف و زیادی مطرح میشه که میخواهیم با هم بحث کنیم... که چرا این گونه از موسیقی یعنی موسیقی اعتراض که در اکثر مواقع تاثیرات مثبتی داشته در ایران کم رنگ بوده و نوع جدی از این نوع موزیک در ایران وجود نداره؟
و سوال دیگه اینکه آیا خود شما دوست دارید موسیقی اعتراضی کار کنید؟
و ...
فقط خواهش دارم از دوستان که بحث رو در چهار چوب هنری،موسیقی و اجتماعی دنبال کنند و خیلی وارد سیاست نشوند و بی احترامی به هیچ شخصیت سیاسی داخلی نکنند تا دچار مشکل نشیم ...
تشکر

[rumour]

دلایل زیادی داره احتمالا که من چنتاش که به ذهنم رسید اشاره می کنم.
فکر کنم اول از همه کمبود ما در نوع بیان باشه. در موسیقی اعتراض همون طور که شعر باید اعتراض کنه خود آهنگ هم باید بتونه اعتراض رو به حالتی در شنونده ایجاد کنه. حتی از شعر هم مهم تره. چون اون آهنگه که که حالت اعتراض رو در شنونده ایجاد میکنه و شعر فقط به رسوندن منظور واقعی نوارنده کمک می کنه.
دلیل دوم هم از همین قبلی میشه نتیجه گرفت.
موسیقی دان های ما به سبک های یک نواخت چسبیدن. باز هم همون بحث همیشگیه حفظ موسیقی سنتی ایران و از این حرفا که موسیقی ما در خطر میافته اگه به سبک های جدید به پردازیم که قبلا توی بک تاپیک دیگه بحث کردیم راجع بهش.
تنها گروهی که من میشناسم که اعتراضی می خونه کیوسکه.

[eiman01]

یکی از مهمترین عوامل این مقوله در گزینه ای خلاصه میشود که شما فرمودید خیلی وارد آن نشویم. سوای این،در این مملکت به علت مسائل دینی،فرهنگی و... با انواع و اقسام تابوها طرفیم که شکستن آنها کار چندان آسانی نیست. در آخر اینکه متاسفانه بیشتر هنرمندان ما رغبتی به اگاه سازی ندارند و تنها به مادیات و عوام پسندی بسنده کردند. البته باید اضافه کرد که سلیقه ی مخاطبان هنر هم چندان بی تقصیر نیست.

[Khashayar]

درود
در مورد حفظ موسیقی سنتی و ایرانی و ... قبول دارم در بعضی جاها زیاده روی میشه،اما اگر یه نگاهی به موسیقی گذشته بندازیم در موسیقی های محلی و سنتی، موسیقی های اعتراضی زیادی دیده میشه که به نوعی با طنز آمیخته شده اکثرشون. پس این موضوع که بگیم در موسیقی سنتی نمیشه اعتراضی خوند و یا موسیقی اعتراضی کار کردن حتما نیازمند گیتار الکتریک و صداهای خشن و ... باشه مخالف هستم. نظر شخصی من اینه که موسیقی اعتراض بیشتر یه فرهنگ تا یک سبک خاص از موسیقی... مثلا در بلوز و جاز هم ما موسیقی های اعتراضی داریم که نه خشن هست و نه با داد و بیداد و برعکس در راک نوع دیگری از موسیقی های اعتراض به چشم میخوره.
در مورد محدودیت های سیاسی و اجتماعی هم درسته یکی از مشکلات مهم هست. اما نباید فراموش کرد که در دهه شصت در آمریکا با اوج گرفتن موسیقی های اعتراض موزیسین ها با محدودیت ها و مشکلات زیادی رو به رو بودند حالا با زیاد و کمش کار نداریم.
من نظر شخصیم اینه که مشکل نداشتن موسیقی اعتراض جدی در ایران نبود فرهنگ اعتراض هست... چه در بین مخاطبین و چه در بین موسیقیدان ها...{حالا نمیدونم میشه این رو به کم بودن روشنفکر در ایران تعبیر کرد یا نه!!!}
من فکر میکنم باید در این زمینه فرهنگ سازی کرد،تا در کنار رشد موسیقی اعتراض به شکوفایی های دیگری هم دست پیدا کنه موسیقی ایران و خیلی مشکلات کنونی هنر و موسیقی ایران حل بشه.
نظرات شما میتونه سازنده باشه...
تشکر

[eiman01]

مشکل اینجاست که بسیاری از مردم ما با حقوق خود به عنوان یک انسان آشنایی ندارند. از نظر من پیش از فرهنگ سازی در زمینه ی اعتراض، باید این مردم مسخ شده را با مقوله هایی نظیر حقوق بشر، دموکراسی و حتی سکولاریسم آشنا کرد تا بهانه ای برای معترض بودن پیدا کنند.

[Khashayar]

مشکل اینجاست که بسیاری از مردم ما با حقوق خود به عنوان یک انسان آشنایی ندارند. از نظر من پیش از فرهنگ سازی در زمینه ی اعتراض، باید این مردم مسخ شده را با مقوله هایی نظیر حقوق بشر، دموکراسی و حتی سکولاریسم آشنا کرد تا بهانه ای برای معترض بودن پیدا کنند.

درود
خوب شما فکر نمیکنید موسیقی اعتراض و فرهنگ موسیقی اعتراض بتونه راهگشای این نوع فرهنگ سازی برای مردم یک کشور باشه؟

[eiman01]

درود بر شما
موسیقی اعتراض و فرهنگ موسیقی اعتراض در صورتی که در جامعه وجود پررنگی داشته باشند میتوانند تشدید کننده این نوع از فرهنگ سازی باشند اما بحث بر سر کمبود اعتراض است که در اینجا با توجه به شرایط فعلی باید گفت این نوع فرهنگ سازی یا به عبارتی اگاه سازی، راهگشا و حتی لازمه ی فرهنگسازی در حیطه اعتراض است که در ادامه میتوان این دو را به یک چرخه تشبیه کرد که هر دو مکمل و تشدید کننده یکدیگرند. در کل اینکه از نظر من در ابتدا باید مردم اگاه شوند که این اگاهی به خودی خود منجر به گسترش افراد معترض و مخاطب پروری برای اعتراضات بیان شده و درک درست تر عوام از اعتراض و دلایل ان میشود.

[Sensation]

درود بر شما
موسیقی اعتراض و فرهنگ موسیقی اعتراض در صورتی که در جامعه وجود پررنگی داشته باشند میتوانند تشدید کننده این نوع از فرهنگ سازی باشند اما بحث بر سر کمبود اعتراض است که در اینجا با توجه به شرایط فعلی باید گفت این نوع فرهنگ سازی یا به عبارتی اگاه سازی، راهگشا و حتی لازمه ی فرهنگسازی در حیطه اعتراض است که در ادامه میتوان این دو را به یک چرخه تشبیه کرد که هر دو مکمل و تشدید کننده یکدیگرند. در کل اینکه از نظر من در ابتدا باید مردم اگاه شوند که این اگاهی به خودی خود منجر به گسترش افراد معترض و مخاطب پروری برای اعتراضات بیان شده و درک درست تر عوام از اعتراض و دلایل ان میشود.

دلایل دلایل خوبی هست اما نمیشه فرهنگ خراب مردم رو با موسیقی اصلاح کرد. آیا میشه ؟

بارها با هم اگه یادت باشه مسائل رو به صورت آفلاین حضوری و غیره و ذالک مورد بررسی قرار دادیم اما آیا میشه اون فردی که هدفی رو تو زندگیش نداره با موسیقی هدفمند کرد ؟
ایا این راه راه مناسبی هست و ایا میشه به عنوان یک کلیت به اون نگاه کرد ؟

نمونه بسیار بارز محسن نامجو
تو برخی از شعراش چیزای قشنگی هست.
اما همیشه هم قشنگ نیست جون ممکن هست طرف رو هوایی کنه ! البته شاید هوایی شدن عمومیت نداشته باشه.

یا بر فرض مثال شعرهای رضا یزدان واقعا قشنگ هستند.
خوب طبیعی هم هست شعر با شعر فرق میکنه و مقوله ها متفاوت هست.

اما جالب هست دنبال وجه تشابهی بگردیم که تو فرهنگ سازی کاملا دخیل باشه.

بحث خوبی هست درود بر جناب آشو

[Radiohead]

خوب شما فکر نمیکنید موسیقی اعتراض و فرهنگ موسیقی اعتراض بتونه راهگشای این نوع فرهنگ سازی برای مردم یک کشور باشه؟

درود

آشو جان یه پیشنهاد دارم ، حتما فیلم Global metal رو ببین .
توش در مورد نقش متال در فرهنگ افرینی و تغیر و تحولات آن در همه ملل و اینکه چه قدر در پیشرفت کشور های در حال توسعه از جمله برزیل سهیم بوده .

[eiman01]

دلایل دلایل خوبی هست اما نمیشه فرهنگ خراب مردم رو با موسیقی اصلاح کرد. آیا میشه ؟

بارها با هم اگه یادت باشه مسائل رو به صورت آفلاین حضوری و غیره و ذالک مورد بررسی قرار دادیم اما آیا میشه اون فردی که هدفی رو تو زندگیش نداره با موسیقی هدفمند کرد ؟
ایا این راه راه مناسبی هست و ایا میشه به عنوان یک کلیت به اون نگاه کرد ؟

نمونه بسیار بارز محسن نامجو
تو برخی از شعراش چیزای قشنگی هست.
اما همیشه هم قشنگ نیست جون ممکن هست طرف رو هوایی کنه ! البته شاید هوایی شدن عمومیت نداشته باشه.

یا بر فرض مثال شعرهای رضا یزدان واقعا قشنگ هستند.
خوب طبیعی هم هست شعر با شعر فرق میکنه و مقوله ها متفاوت هست.

اما جالب هست دنبال وجه تشابهی بگردیم که تو فرهنگ سازی کاملا دخیل باشه.

بحث خوبی هست درود بر جناب آشو

من حرف از تشدید فرهنگسازی زدم. بنده هم چنین انتظاری ندارم که در یک جامعه ی مذهبی، با موسیقی و سایر هنرها فرهنگ مردم و اجتماع را زیر و رو کنیم و این فرهنگ مضحک هزار و خرده ای ساله را درست کنیم اما نباید تاثیر کم و بیش هنر را بر فرهنگ و رفتار افراد جامعه نادیده گرفت. در کل اینکه هنر میتواند تا حدودی به بهبود وضع فرهنگی کمک کند. در ضمن وقتی من حرف از اگاه سازی زدم منظورم تنها از طریق هنر و موسیقی نبود بلکه معتقدم برای اگاه سازی باید از هر گوشه و کناری از جمله همین موسیقی مدد گرفت.

[Khashayar]

درود
جناب سنیشن عزیز خرسندم که شما هم در این بحث شرکت کردید...
من با بعضی از دیدگاه ها موافق هستم و با بعضی مخالف. و نظراتی که میگم صرفا نظرات شخصی خودم و برداشت های شخصی خودم از مطالعاتم هست.
ببینید من میتونستم حدس بزنم که بحث در مورد موسیقی اعتراض به فرهنگ سازی هم کشیده خواهد شد و در ادامه اون به شیوه های فرهنگ سازی که الان واردش میشیم میرسد. الان میگیم باید فرهنگ سازی بشه و اعتراض و شیوه های اعتراض در جامعه فرهنگ بشه.. اما اینجا چند تا سوال مطرح میشه،یکی اینکه اگه عموم مردم فرهنگ اعتراض رو یاد بگیرند و بتونند اعتراضات خودشون رو بیان کنند اونوقت نیاز به موسیقی اعتراض و یا کلا هنر های دیگه ی اعتراض خواهد بود؟
سوال دیگه اینکه به چه صورت باید فرهنگ سازی کرد؟
و آیا یکی از وظایف هنرمند فرهنگ سازی نیست؟
و سوالاتی از این قبیل.
نظر من اینه که هنر و ادبیات یک جامعه نقش اصلی در فرهنگ سازی در یک جامعه رو دارند. و موسیقی به خاطر داشتن مخاطب های بسیار زیاد و گوناگون میتونه نقش مهمی بازی کنه. یعنی در کنار هنر های درجه یکی مثل سینما ،نقاشی ،ادبیات داستانی و ... میتونه در فرهنگ سازی نقش داشته باشه. و موسیقی اعتراض هم یکی از مهمترین گونه های موسیقی هست که چه در زمینه سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و چه در زمینه های گسترش موسیقی مفید واقع میشه. اما متعصفانه در کشور ما این نوع موسیقی به صورت جدی و پیگیر وجود نداره.
حالا من نظرم اینه که بجای اینکه اعتراض بین عموم مردم جامعه فرهنگ سازی بشه ،باید بین هنرمند ها و موسیقی دانها فرهنگ سازی بشه تا اونها با ارائه موسیقی های اعتراض خود در عموم جامعه تاثیر داشته باشند.
من گوشه هایی از این فیلمی که دوستمون گفتن دیدم،اما کامل ندیدم. ولی میشه از فیلم های اینچنینی هم دریافت که موسیقی اعتراض چقدر زیاد میتونه در مسائل مختلف یک جامعه تاثیر داشته باشه.
حالا منتظر نظرات دوستان هستم.

[rumour]

گفتی سیاسی نشه. بزار دوستان بخونن بعد اگه خواستی پاکش کن.
تعداد خیلی کمی از موسیقی دان ها فقط دنباله موسیقین خیلیاشون میخوان زندگی هم بکنن و پول در بیارن. پس مجبورن موسیقی بزنن که بعد از 2 هفته دستگیر نشن یا اینکه مجبور شن فرار کنن و بعد ملت آهنگاشونو دانلود کنن یا زیرزمینی کار کنن.
به همین خاطر کمن. و موسیقی زیرزمینی هم تبلیغات خاصی نداره و کنسرت درست و حسابی نداره پس جذب مخاطب کار سختیه. حالا نگین رپ، اونایی که ملت گوش میدن بیشتر راجع به دختراست تا اعتراض. خانوم ها ببخشید

[rumour]

تاپیک بعد از 2 روز خوابید من هم جوابی نگرفتم.

[Khashayar]

درود
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] عزیز من فکر کردم به این تاپیک پاسخ دادم چون یادمه مطلبی براش نوشتم. شرمنده.

خوب این حرفت تا حدودی درسته که موزیسین واقعی کم داریم تو ایران. و عده زیادی از کسانی که این روزها دارن مثلا موزیک کار میکنند یا به خاطر شهرت هست یا پول به همین خاطر هم هست که همش درباره دختر ها و مثلا عشق هست{توی تاپیک دوست دارم ازت متنفرم؛ یه بحث هایی در این باره شده} ما با این نوع از مثلا موزیسین ها کار نداریم.

موزیسین های حرفه ای هم به دو گروه تقسیم میشن به نظر من. یکی همین اساتید صاحب نامی که همه میشناسیم که خوب طبیعی هست نمیان موسیقی اعتراض کار کنند{البته این کارشون تائید نمیشه} و عده دیگه باز موزیسین های حرفه ای که به صورت شخصی کار میکنند و اکثرا نام و نشانی هم ندارند.

حالا به نظر شما کدوم یکی از این گروه موزیسین ها باید موسیقی اعتراض کار کنند؟
یکی از مشکلات ما در زمینه موسیقی اعتراض همین هست. اما به نظر من گروه موزیسین های حرفه ای که شخصی کار میکنند بهترین افراد برای موسیقی اعتراض هستند و من تعداد زیادی از این افراد میشناسم که موسیقی اعتراض میزنند،اما اکثرا موسیقی اعتراض غربی رو با زبان اصلی میزنند و موسیقی اعتراض ایرانی کار نمیکنند.

در مورد دستگیر شدن و یا پناهنده شدن هم در دهه شصت با اون همه تب موسیقی اعتراض و اون همه موزیسین که موسیقی اعتراض میزدند کم از این اتفاقات نیوفتاد. خیلی ها دستگیر شدند و خیلی ها به خاطر فشار زیاد از کشور هاشون رفتند. شما موسیقی دادائیسم رو نگاه کنید که چقدر با دادائیسم ها بد رفتاری میشد.{کاری به نوع تفکر دادائیسم ها نداریم}
این رو باید قبول کرد که اعتراض واکنش در پی خواهد داشت و اصلا به همین خاطر هست که مفید هست. پس اگر هنرمندی واقعا به اعتراضش و موسیقی که میزنه ایمان داشته باشه و اون رو رسالت خودش بدونه با همه سختی هاش کنار میاد همونطور که بزرگان موسیقی اعتراض در غرب چنین کردند.

این روزها مخصوصا ما شاهد انواع موسیقی هایی بودیم که شبه اعتراض هستند. اما مطمئن هستم ادامه نخواهد یافت تا به موسیقی اعتراض تبدیل بشه.

من یکی از اهدافم که این تاپیک رو زدم این بود که با هم فکری دوستان راه حل هایی برای متولد شدن این نوع موسیقی پیدا کنیم و همچنین فرهنگ این نوع موسیقی رو گسترش بدیم یا به عبارتی فرهنگ سازی کنیم اما نه میان مردم عادی بلکه میان موزیسین ها که در همین سایت کم هم نیستند.
من زیاد حرف زدم دوستان هم لطف کنن در بحث شرکت کنند.
تشکر

[rumour]

آشو جان ممنون که جواب دادی.
شما اول از من یک سوال کردی که کدوم دسته باید موسیقی اعتراض کار کنن. من هم تا حدی با شما موافقم که دسته ی دوم باید این کارو بکنه ولی این گروه ها تا بخوان خودشونو بین مردم جا بندازن و کارشون نتیجه بده زمان میبره و چه بسا توی این مدت همون بلایی که سر رپ اومد سر این موسیقی هم میاد. ولی اگر افرادی از گروه دوم بخوان این کارو بکنن. باید از درامدشون یا قسمت بیشتر درآمدشون صرف نظر کنن. ولی به علت شناخت مردم از این افراد موسیقی شون فوری شناخته میشه و میتونن خط مش درست و حسابی معین کنن که به عاقبت رپ دچار نشه. ولی افرادی که از این گروه میان باید افرادی شجاع باشن که موسیقی به خاطره خودش کار کنن.
کلا به نظر من بهتره که یکی دو نفر از گروه اول کارو شروع کنن و بقیه از گروه دوم هم اونا رو دنبال کنن. ولی این شرایط آرمانیه و تحققش کار راحتی نیست مخصوصا که اساتید صاحب تامه ما به هیج وجه مقام و جایگاه خودشونو به خطر نمیاندازن.
شاید برای شروع بهتر باشه کمی از موسیقی غرب ایده گرفت و بعد کم کم سبک جدا کرد. این کاریه که بعد از مشروطه نویسنده های ما انجام دادن و به افرادی مثل صادق هدایت ختم شد و در کل نتیجه ی بدی هم نداشت.

[Khashayar]

درود
گویا خیلی از دوستان دیگر علاقه ای به این بحث ندارند از همینجا میشه نتیجه گرفت چرا موسیقی اعتراض در ایران انقدر کمرنگ است و یا کلا نیست!
اما در بین دوستان چه کسی علاقه دارد که موسیقی اعتراض کار کنه؟و احساس میکنه در گروهی قرارداره که موسیقی اعتراض اون بتونه مفید واقع بشه؟
اصلا اگر موسیقی اعتراض کار کنید موسیقی اعتراض شما به چه سمتی میره؟هم از نظر موسیقیایی و هم از نظر محتوی. ؟
من خودم از یک سال پیش علاقه پیدا کردم موسیقی اعتراض را هم کار کنم. یک سری کارهایی هم نوشتم. ولی بسیار جدیتر شدم در این زمینه و با مناسب تر شدن موقعیتم کارهایی انجام خواهم داد.
تشکر