مصاحبه با امير مفاخر

[اريا]

- درباره آشنایی خود با فلامنکو و نخستین تجربه شما در فلامنکو برای خوانندگان ما بگویید؟

آشنا یی من با گیتار و فلامنکو از همان ابتدای زندگی‌ بود، چون پدرم معلم و نوازندهٔ گیتاراست و همیشه صدای ساز گیتار در خانه مان بود و من و دیگر اعضای فامیل خواه ناخواه به نوای گیتار و همینطور تدریس گیتار گوش میکردیم. از همان ابتدا من سبک آهنگ فلامنکو رو از بقیهٔ سبکهای گیتار ترجیح میدادم.

- جناب مفاخر شما از جمله نوازندگانی هستید که سیر یشرفت خود را به خوبی طی کرده است. به نظر شما چه راه‌ها و چه شیوه هایی برای پیشرفت و بهبود نوازندگی گیتار وجود دارد؟ شما چه متد هایی را پیشنهاد میکنید؟

ممنون، راه خاصی‌ به نظر من در کار نیست، اما چند چیز هست که به نظر من کلید موفقیت است:
۱. عشق به کاری که می‌کنیم.
۲. باور کردن خودمون که میتوانیم
۳. پشتکار و تمرین. هرچه این ۳ مورد را ما در خود بیشتر تقویت کنیم، در کاری که می‌کنیم موفق تر خواهیم بود.
متدها و کتابهای که در ایران معمولا همه ما کار کردیم، را هنوز فکر می‌کنم متدهای خوبی هستند. به نظر من لازم است که در ابتدا اصول فلامنکو را از اهنگساز ها و نوازندگان قدیمی تر یاد بگیریم. هم تمام کارها یشان را بشنویم و هم اجرا کنیم. برخی‌ از قطعات مهم را اجرا کنیم. مثلا خیلی‌ مهم است که کارهای سابیکاس رو شنیده باشیم. اینکار مثل خواندن تاریخ مهم است. مثل این است که شما شاعر یا شعر دوست باشید‌ اما اصلا شعرهای فردوسی‌ و‌ حافظ و... رو نخوانده باشید. ‌ و یک مرتبه بروید و شعر نو را بخوانید‌. که البته غلط نیست، اما به قول معروف کار استخوان دار نیست.

- درباره دنیای فلامنکو برایمان بگویید. به نظر شما فلامنکو در جهان در چه وضعیتی است؟


هنرمندان فلامنکو در دنیا زیاد هستند. نوازندگان زیادی هم هستند که کارشان خوب و بعضی از انها تکنیک خوبی هم دارند. اما به نظر من تعداد اهنگسازان خوب در فلامنکو خیلی‌ کم است. خلق آهنگ به نظر من حساس ترین کار است و نباید سرسری از آن گذشت. چون چیزی که واقعا بزرگترین تاثیر را در فلامنکو داره آهنگسازی است. خیلی‌ وقتها میبینم یک نوازنده فقط یک سری آکورد و ارپژ رو پشت سر هم ،به هم وصل کرده که فقط ۵ دقیقه بشود. مثل یک حالت اجبار. یا نمایش تکنیک نوازندگی گیتار فلامنکو. چون میگویند یک نوازندهٔ فلامنکو آهنگهای خودش را باید اجرا کند !. فلسفه‌ی زیبا شناسی‌ خیلی‌ کمرنگ است. این تنها نقطه ضعفی است که به نظر من اغلب (نه همه) نوازندگان فلامنکوی جهان کم و بیش گریبان گیرش هستند. البته این نظر من است. من با تقلید هم زیاد موافق نیستم که نوازنده مثلا شبیه یکی‌ از بزرگان فلامنکو آهنگ بسازه اما به نظر من تقلید به مراتب بهتر از آهنگ بد ساختن است!.

- همانگونه که میدانید در پشت هر قطعه‌ای یک فلسفه و فکری وجود دارد . نوازندگان چگونه به این فکر و فلسفه میرسند؟

من فکر می‌کنم که رابطهٔ مستقیمی بین یک قطعهٔ „موسیقی بی کلام” و فلسفه خاص وجود نداره. البته رابطهٔ غیر مستقیم دارد. اگر راجع به شعر و‌ شاعری یا خوانندگی بگویید، این مساله صدق می‌کند. شعر مستقیماً به فلسفه میتواند وابسته باشد. اما ساختن یک موسیقی بی کلام بیشتر بر میگرد به هیجانات، شادیها، غمها، و حس خاص یک آهنگساز که غیر قابل توصیف است و نمی‌شود با کلام بینش کرد. شما خیلی‌ شنیدید که مثلا یک آهنگساز، فلان قطعه خودش را وقتی‌ ساخته بود که به فلان نقط دنیا سفر کرده بود. یا این آهنگ رو وقتی‌ ساخته که یکی‌ از نزدیکانش رو از دست داده یا... . در ابتدا گفتم که رابطهٔ مستقیم نیست، اما غیر مستقیم چرا !. رابطهٔ غیر مستقیم این است که فلسفه شما را تبدیل به یک آدم عمیق، و دگراندیش می‌کند و این خواه ناخواه باعث تغییر در همهٔ زندگی شما می‌شود. به خصوص در زندگی‌ هنری شما به عنوان آهنگساز و نوازنده.



- فلامنکو ایران چطور؟ به نظر شما در طی این سال ها ،چه در زمان قبل از مهاجرت شما و چه بعد از آن ، فلامنکو تغییری کرده یا خیر؟لطفا برای ما توضیخ دهید؟


اواخر دههٔ ۷۰ (شمسی‌) شروع شد. سیر صعودی سریعی را از فلامنکو در ایران دیدیم. و یکی‌ از دلایل آن هم می‌شود گفت
اینترنت بوده که کمک کرد که بتوانیم بشنویم، نت دانلود کنیم و حتی ویدئو ببینیم. فلامنکو در ایران علاقمند داشته و میدانم که هنوز هم دارد. این مسئله به فرهنگ ما ایرانی ها بر میگردد که موسیقی فلامنکو خیلی‌ به تبع ما سازگار است. من جدیداً زیاد از وضعیت حال حاضر در ایران خبر ندارم اما میدونم که هنوز سیر صعودی دارد. علاقه مندی به گیتار فلامنکو سال به سال پیشرفت می‌کند. اما سالها کار میبرد تا فلامنکو در ایران به بلوغ هنری برسد. ده تا پانزده سال کافی‌ نیست، شاید ده تا پانزده سال دیگر شاهد این بلوغ باشیم . به شرط ادامهٔ کار وممارست و‌ تمرین.