نمونه کارهای سنتور : david-santoori

[david_santoori]

بداهه نوازی:

در مورد کوک ساز لازمه توضیح بدم که کاملا شخصی و مورد توجه خودم هستش. در ضمن از فواصل فیثاغورثی هم تبعییت نمی کنه.

[david_santoori]

در مورد کوک ساز لازمه توضیح بدم که کاملا شخصی و مورد توجه خودم هستش. در ضمن از فواصل فیثاغورثی هم تبعییت نمی کنه.
امیدوارم لذت ببرید. لطفا نظراتونا برام بنویسید. مرسی

[forever]

بسیار زیبا بود
موفق باشید...
داداش منم عاشق بداهه نوازی هست...
برای بداهه نوازی لازمه چه تکنیک هایی رو بلد باشه؟؟؟
شما چه مدته کار میکنید؟

[Razoniaz]

بسیار زیبا بود david جان. جمله ها خیلی زیبا اجرا شده و علی رغم اینکه در حالت چپ کوک به علت تغییر زیاد پوزیسیون های زرد و سفید نوازندگی و اجرای زیبای مضرابها اغلب مشکل تر از حالت راست کوک است شما به خوبی از عهده آن بر آمده بودید.
ولی دو نکته اساسی که در این اجرا به نظرم اومد:
1- جمله ها زیاد شبیه به هم و یکنواخت بودند. این یکنواختی ممکنه باعث خستگی شنونده بشه اگه سعی کنید در بداهه نوازی، جملات متنوع تری رو بکار ببرید کارتون بسیار زیباتر می شه.
2- تا زمان 1:20 (یک دقیقه و بیست ثانیه) „افشاری سل” می نواختید و سپس به „بیات ترک فا” فرود آمدید که این فرود ناگهانی از زیبایی کار کم کرد. خیلی بهتر بود فرود قطعه در همان افشاری انجام می شد.

باز هم از قطعه زیبایی که اجرا کردید سپاسگزارم. با آرزوی موفقیت و سعادت برای شما

[david_santoori]

من از انتقاد لذت میبرم و کیف میکنم. منمنونم از شما جنابRazoniaz ولی باید بگم من به دنبال اینکه افشاری بزنم و بعد روی فواصل ترک تمام کنم نبودم.
من وقتی قطعه را زدم اصلا نمی خواستم از آواز از قبل تعیین شده ای شروع کنم ، همین طوری شروع شد که شنیدید و اگر بخاطر بالا رفتن حجم دانلود برای دوستان نبود شاید تا 2 ساعت هم ادامه پیدا میکرد و همه دستگاه های موسیقی را هم در بر میگرفت.
و نکته ی دیگه اینکه بنده مرزی بین 7 دستگاهی که تقسیم بندی کرده اند نمیبینم. و این تقسیم بندی را هم غلط می دونم .
موسیقی ما موسیقی ای نیست که قابل تقسیم بندی باشه و در بند و اسارت قواعد تئوریک قرار بگیره و همین تقسیم بندی باعث میشه که شما وقتی قطعه را می شنوید به تضاد میرسید که چرا از افشاری شروع شد و به ترک فرود آمد، مگه اشکالی داره ؟من در مورد این قضیه خیلی فکر کردم البته سالها طول کشید تا حضمش کنم و باهاش کنار بیام و توصیه ای برای کسانی که میخواهند این نوع قطعات را گوش بدهند:باید از بالا به این موضوع نگاه کنند اگه وارد جزئیات بشند تنها به خودشون آسیب میزنند و اذیت میشند.
اگه تمامی دستگاه ها را یک پیکر واحد تصور کنید اون وقت دیگه افشاری و ترک و... میشند اجزای داخل یک کل مثل خونه ای که شما از این اتاق به اون یکی میرید در واقع من میخواستم یه چرخ کوچکی توی این مجموعه بزنم .
تازه من قصد داشتم از فواصل شیطانی هم استفاده کنم ، اون وقت از دید کسانی که موسیقی سنتی کار میکنند این امر کاملا منسوخ شده است بخاطر اینکه خودشونا اسیر ردیف کرده اند ولی کسی که موسیقی ایرانی کار میکنه آزاد اندیشه و با یک نتیجه گیری کوتاه میکنم :
من فقط صدا دهی برام مهمه و اشاره میکنم به سخن مرحوم مشکاتیان که چقدر نکته ی ظریفی را این بزرگوار بیان کرده،ایشون معتقد به این بودند که برای به پرده کشیدن عواطف و احساساتشون اگه لازمه از ریتم خارج شوند که هیچ حتی اگه از 7 دستگاه هم لازمه خارج میشوند تا حساسشون را بیان کنند .
مرسی

[Razoniaz]

من از انتقاد لذت میبرم و کیف میکنم. منمنونم از شما جنابRazoniaz ولی باید بگم من به دنبال اینکه افشاری بزنم و بعد روی فواصل ترک تمام کنم نبودم.
من وقتی قطعه را زدم اصلا نمی خواستم از آواز از قبل تعیین شده ای شروع کنم ، همین طوری شروع شد که شنیدید و اگر بخاطر بالا رفتن حجم دانلود برای دوستان نبود شاید تا 2 ساعت هم ادامه پیدا میکرد و همه دستگاه های موسیقی را هم در بر میگرفت.
و نکته ی دیگه اینکه بنده مرزی بین 7 دستگاهی که تقسیم بندی کرده اند نمیبینم. و این تقسیم بندی را هم غلط می دونم .
موسیقی ما موسیقی ای نیست که قابل تقسیم بندی باشه و در بند و اسارت قواعد تئوریک قرار بگیره و همین تقسیم بندی باعث میشه که شما وقتی قطعه را می شنوید به تضاد میرسید که چرا از افشاری شروع شد و به ترک فرود آمد، مگه اشکالی داره ؟من در مورد این قضیه خیلی فکر کردم البته سالها طول کشید تا حضمش کنم و باهاش کنار بیام و توصیه ای برای کسانی که میخواهند این نوع قطعات را گوش بدهند:باید از بالا به این موضوع نگاه کنند اگه وارد جزئیات بشند تنها به خودشون آسیب میزنند و اذیت میشند.
اگه تمامی دستگاه ها را یک پیکر واحد تصور کنید اون وقت دیگه افشاری و ترک و... میشند اجزای داخل یک کل مثل خونه ای که شما از این اتاق به اون یکی میرید در واقع من میخواستم یه چرخ کوچکی توی این مجموعه بزنم .
تازه من قصد داشتم از فواصل شیطانی هم استفاده کنم ، اون وقت از دید کسانی که موسیقی سنتی کار میکنند این امر کاملا منسوخ شده است بخاطر اینکه خودشونا اسیر ردیف کرده اند ولی کسی که موسیقی ایرانی کار میکنه آزاد اندیشه و با یک نتیجه گیری کوتاه میکنم :
من فقط صدا دهی برام مهمه و اشاره میکنم به سخن مرحوم مشکاتیان که چقدر نکته ی ظریفی را این بزرگوار بیان کرده،ایشون معتقد به این بودند که برای به پرده کشیدن عواطف و احساساتشون اگه لازمه از ریتم خارج شوند که هیچ حتی اگه از 7 دستگاه هم لازمه خارج میشوند تا حساسشون را بیان کنند .
مرسی

دوست عزیز با سلام
نوشته ات را خواندم خوشحالم از اینکه انتقادپذیر هستید (گرچه لحن نوشتن تان این حقیقت را بیان نمی کرد) ولی در نوشته تان مواردی است که قابل تامل و بررسی است:

1- شما نوشتید „بنده مرزی بین 7 دستگاهی که تقسیم بندی کرده اند نمیبینم. و این تقسیم بندی را هم غلط می دونم.” دوست عزیز این تقسیم بندی حاصل صدها سال تلاش و تجربه هنرمندان و موسیقی دانانی است که علم موسیقیایی من و شما در مقابل آنها هیچ است. هنرمندانی مثل ميرزا‌عبدالله و ميرزا حسينقلی، صبا، استاد پایور، استاد مشکاتیان، جلیل شهناز، پرویز یاحقی ،شجریان و ...
چطور شما این اصول را قبول ندارید؟ مگر من و شما می توانیم ادعا کنیم که بهتر از مشکاتیان و پایور موسیقی را می فهمیم؟...

با شما هم عقیده ام که همه دستگاههای موسیقی ما جزیی از یک پیکر واحد هستند. ولی حرکت از هر جزء به جزء دیگر بدون شک طبق اصول و قواعدی باید صورت گیرد. وگرنه آنچه که حاصل می شود جزئی می شود که باهمه اجزاء این پیکر غریبه است.
به کارهای مشکاتیان نگاه کنید. به مرکب نوازیهایش، به مرکب خوانی های شجریان گوش دهید. حرکت از هر گوشه به گوشه دیگر طبق قواعدی خاص صورت می گیرد.
دوست عزیز قرار نیست ما برای ساختن چیزی نو همه آنچه قدما ساخته اند را خراب کنیم. من نیز چون شما به نوآوری و دگر اندیشی احترام می گذارم ولی این جمله از مهاتما گاندی را که مشکاتیان در یکی از مصاحبه هایش گفت را همیشه آویزه گوش خود دارم : „اگر نوآوری ريشه در سنت نداشته باشد مبتذل است”

با آرزوی موفقیت برای شما دوست عزیز

[david_santoori]

من به نظر شما احترام میگذارم و به شدت به این بیت معتقدم که :
متکلم را تا کسی عیب نگیرد / سخنش اصلاح نپذیرد
خواهش میکنم از نوشته ی قبلی من بد برداشت نکنید اگر من میگم کسی که موسیقی ایرانی کار میکنه آزاد اندیشه و یا ... نه بدان معنی که خدای نکرده قصد جسارت به شما باشه ، مسلم و آشکاره که شما جوینده ی روشن فکری هستید . در ضمن درباره چیز هایی که مینویسم اول شخص مورد خطاب خودم هستم بنابر این اگه ناخواسته مطلبی نوشتم که شما ناراحت شدید عذر میخوام و لطفا منا ببخشید.
حالا برگردیم به تحلیل صحبت های شما:
دوست عزیز شما که از این اساتید نام بردید حتما در آثارشون تامل کردید، بنابر این سوالاتی که از شما دارم اینه که :
1) چرا در ردیف استاد صبا آرپژ وجود داره؟مگر آرپژ جزء موسیقی ایرانیه؟
2) استاد صبا ردیفشون را با سه گاه در دوره متوسطه شروع کردند ولی آقای پایور این تقسیم بندی را صحیح نمی دونستند و با شور شروع کردند(در کتاب دوره ابتدایی) ؟پس این ایراد به آقای پایور وارده که چرا ؟مگر علم تو بیشتر از صبا یا پیشینیان بوده که چنین کردی؟
3) قبلا مضراب ها بدون نمد استفاده میشده ولی استاد پایور گفتند اگر از نمد استفاده کنیم صدای ساز دل نشین تر میشه، پس دوباره باید به آقای پایور ایراد بگیریم چون گذشته گان این کار را نکردند؟
4) آقای پایور در قطعاتشون از موسیقی غرب استفاده کردند(چه به طور محسوس و چه نامحسوس مثل چهار مضراب اصفهان در سی قطعه که یک رگه فرنگی به طور استادانه درش بکار رفته) ،اینکه کلا از ردیف میزنه بیرون ؟ حالا چه کار کنیم؟
5) علی نقی خان وزیری در قطعه بند بازش کاملا از فواصل غربی استفاده کرده که در گذشته بدین شدت اصلا نداشتیم. خوب باز جای تامل داره.

6) جلیل شهناز که نیاز به مثال نداره کلا از ردیف عبور کرده و ردیف مثل موم در دستشه شما اگر به قطعه همایون این بزرگ مرد گوش کنید که در سال 47-49 با شجریان اجرا کرده کاملا از از حوضه ردیف که معرف موسیقی ایرانی ماست خارجه . ما چزی به عنوان پرش از نتی به فواصل بالاتر از سوم در موسیقی ایرانی نداریم ولی ایشون استفاده کرده در مورد جواب آواز ها هم که وقتی جداگانه میطلبه...
و...
خوب تمام این ها چیز هایی بوده که کم کم توسط بزرگان به صورت ایده جدید در موسیقی ما شکل گرفته.

ممکنه بزرگ مردی مثل پایور (که من در نوشته های قبلی خودم ایشونا پیامبر موسیقی ایران خطاب کردم) و یا بقیه ی بزرگانی که نام بردید هر کدام در زمینه هایی از نوازندگی ،آهنگسازی ،و تنظیم و... به قله ای از علم و قدرت راه یافته باشند که صعود به آن کار هر کسی نباشه ولی این بدان معنی نیست که راه برای بقیه بسته است یا دیگه کاری نمیشه کرد ، هر کس که به ابزار اندیشه و تحقیق و کوشش مجهز باشه می تونه به جایگاه قابل توجهی برسه .
(نوع آوری اگر همراه با تفکر نباشه مطمئنا نمیتونه راه خودش را باز کنه و ماندگار بشه)
مثال میزنم که روشن تر بشه:
اگر سیر تحولی نوازندگی سنتور را بررسی کنید رد پای پیانوی مرتضی خان محجوبی یا حتی موسیقی غرب را در آثار استاد پایور میبینید ولی کار های اردوان کامکار یک دفعه تفاوت چشمگیری با آثار گذشتگان کرده اصلا نوع قطعاتش ایرونی نیست اکثرا غربیه حالا اگر جلوی کامکار می استادیم و میگفتیم از این چهار چوب بیرون نرو قطعا آثاری که خلق میکرد به این زیبایی نمی بود و کامکار یک استعداد فوق العاده است که در جهت درست اندیشه هاش رشد کرده و بارور شده. همین الان کسانی هستند که خیلی بهتر از استاد پایور در خیلی از زمینه ها کار کردند ولی این از ارزش اون استاد کم نمیکنه ما باید ظرف زمان را هم در نظر بگیریم و گر اینطور نباشه کار ماها ایراد داره و پیشرفتی بوجود نمیاد همین طور که پایور خیلی بهتر از صبا تونست سنتور را به جلو ببره . قطعا اگر پایور نبور ما هم نبودیم ولی این دلیل نمیشه که ماها نتونیم سنتور را به جایگاه بهتری ببریم.
بنده هم تا دو سال پیش مثل شما فکر میکردم ولی الان اینگونه نیستم معتقدم هر کسی هر جوری که فکر میکنه درسته و باید آثارش را ارائه کنه و اینه که تنوع ایجاد میکنه اون وقت موسیقی ایرانی مخاطب بیشتری هم خواهد داشت و سلیقه های بیشتری را هم در بر میگیره اصلا زیباییش هم به همینه اگر مشکاتیان دوباره کارهای پایور را تکرار میکرد و یا حتی من و شما الان هم عقیده بودیم جایی برای تبادل نظر و بحث و گفتگو نمیموند.
حالا بنده کم کم به نکاتی در زمینه ایرانی رسیدم که یکی از اونها را شما بهش ایراد میگیرید و اون اینه که من گفتم تقسیم بندی ردیف اشتباهه . و اما استدلال مختصر من:
ببینید اگه شما برگردید به گذشته و آثار پیشینیان را مطالعه متوجه خواهید شد که کامل ترین ردیف(منظور ردیف آوازیست که اصل ردیف هم ردیف آوازیست) از شهر اصفهان بجای مانده و کمتر دستخوش تغییرات شده بخاطر اینکه در مرکز ایران واقع شده و کمتر هم مورد هجوم در طول تاریخ قرار گرفته (مراجعه کنید به کتاب تاریخ شناسی موسیقی و ردیف موسیقی ایران) و این ردیف به طور سینه به سینه به نسل بعدی انتقال داده میشده ودر این بین شاهد آن هستیم که بزرگانی چون شهناز و کسایی و... که ردیف را سینه به سینه فراگرفتند الان جزء بهترین های جهان اند (میدونید که استاد شهناز به عنوان بزرگترین بداهه نواز در قرن اخیر شناخته شده اند و عکس ایشون به عنوان سمبل تفکر آزاد در موسیقی در بسیاری از دانشگاه های خارج از کشور قرار داره در ضمن IQ ایشون بالای 160) خوب حالا وقتی ردیف اومد در غالب نت خصیصه های خوبی داشت از جمله اینکه جلو از بین رفتن اونا گرفت ولی از پیامد های منفی اون نتونست در امان بمونه و نتیجه ش همینی شده که الان در جامعه ما ماشا الله زیاده و اصلا ساز زدنشون به دل نمیشینه ولی استاد کسایی به این معتقده که نت فاقد ارزشه و احساس را نمیتونه منتقل کنه و در جایی آقای شهناز به طنز میگه من اصلا نت بلد نیستم . پس این نشون میده که اون قدیمیا خیلی بهتر از ما ردیف را میفهمیدند چون اسیر نت نبودند مثل حرف زدن که شما هیچ موقع در مورد چیدن کلمات کنار یکدیگر در صحبت کردن روزمره تون فکر نمیکنید یا وقتی دوچرخه سواری میکنید هیچ موقع به فکر تعادلتون نیستید تنها مسیر حرکتتون را انتخاب می کنید در این مورد هم همین گونه است همه این ابزار ها برای اینه که خوب صدا بده و روی ما تاثیر خوبی داشته باشه و غایت ما اینه که از این اصوات لذت ببریم حالا اگر یکی ردیف بزنه ولی اینقدر خشک ساز بزنه که به دل نشینه چه فایده؟
پس کم کم می خوام به صحبتی که کردم نزدیک بشم این تقسیم بندی ها تنها ما را از احساس دور میکنه موسیقی اصیل ما نه در غالب نت میگنجه نه در غالب دستگاه ، اصل موسیقی ما مقامی بوده و سینه به سینه .
در حوضه ادبیاتمون هم همین اتفاقات افتاده روزی یکی از پادشاهان(نمیدونم شاه شجاع یا اینجو) به حافظ میگه:حافظ این چه غزلیست که تو گفتی (زیرا در تعریف غزل میگویند شعری است که بین حدودا 5-15 بیت داشته باشه و هر بیت معنای مستقل از دیگری داشته باشه) حافظ هم که در هر غزلیش 2بیت عاشقانه داره 2بیت عارفانه2بیت سیاسی و... در جواب میگه همین شعر من که از قواعد و اصول پیروی نمیکنه دنیا را گرفته و دست هر بچه ای رسیده و شما شعر هاتون هنوز از شیراز بیرون نرفته.
حالا اگه مطالب بالا متقاعد کننده نیستند خوب اشکالی نداره شما این کارا نکن .
ولی من برام صدا دهی خوب مهمه اگه قطعه ای که زدم خوب صدا نمیده اون بحث دگریست در ضمن ذائقه هم اینجا شرطه چون هندی ها تا 1کیلو فلفل تو غذاشون نریزند ، غذا از گلوشون پایین نمیره ولی ما نمیتونیم چنین غذایی را بخوریم.
بنده هم همیشه سعی داشتم به اندازه خودم قدم بردارم (خیلی کوچیک) .
به هر حال ببخشد و با این سخن استاد مشکاتیان تمام می کنم و توجه شما را مخصوصا بدین جملات پایانی جلب میکنم.
از استاد پرسیدند :
_در تصنیف ققنوس برای نخستین بار از فواصل شور قدیم بهره گرفتید که از چارچوب موسیقی دستگاهی بیرون است. بر چه اساسی این کار را کردید؟
_ایشون جواب دادند:من برای بیان بهتر موسیقی ام به هر کاری دست میزنم . حتی اگر لازم باشه از 12 دستگاه و آواز موسیقی ایرانی خارج شوم. شیوه بیان برایم مهم است نه ریتم و دستگاه و ...
باز میتونید به تصنیف صبح است ساقیا در کاست دستان یا تصنیف آخر در کاست بیداد مراجعه کنید که اصلا ضرب در اون رعایت نمیشه پس مشکاتیانم مرتکب شده ؟بخاطر اینکه اگه با دست روی پاتون ضرب بزنید متوجه میشید که قطعه چقدر ناجور از ضرب خارج میشه ولی اون قطعه بر اساس تاکت نه ضرب و اگه بخواهید به اون با ضرب گرفتن خودتون گوش کنید اذیت میشد چیزی که من در نوشته قبلی هم گفتم پس باید از بالا وکلی به این قطعات بنگریم وارد جزئییات شدن تنها ما را گرفتار میکنه.
و اما بنده قصد مرکب نوازی نداشتم که آن مقوله ی دیگریست لطفا موضوع تاپیک را هم یه نگاهی بیاندازید . و اگر نوع آوری من مایه ابتذال موسیقی ما شده است خیلی خوب بنده دیگر آثارم را روی سایت قرار نمیدهم.
و این بیت همیشه سرمشق من بوده که دوباره برای یادآوری به خودم تکرارش میکنم.

راه خود گیر و مکن تقلید کس
از پریدن کپک کی گردد مگس
گر تو را جز خر مگس در سبک نیست

خرمگس،مان،غم مخور گر کبک نیست

خرمگس گر بهر خود فکری کند

گاه باشد وز وز بکری کند

[david_santoori]

بسیار زیبا بود
موفق باشید...
داداش منم عاشق بداهه نوازی هست...
برای بداهه نوازی لازمه چه تکنیک هایی رو بلد باشه؟؟؟
شما چه مدته کار میکنید؟

ایشون باید قاعدتا قبل از اینکه شروع به بداهه نوازی کنند شنوده ی خوبی باشند و به اندازه کافی از ساز زدن بزرگان الگو گرفته باشند در ضمن اگه توی پییچ و خم ردیف گیر دارند باید ابتدا اونا را بر طرف کنند و در مورد جملات بداهه قطعا نیاز به فکر کردن هست. اگه مثل من باشه به درد نمیخوره اون بداهه را باید انداخت تو جوب ولی اگه طول جملات کوتاه نباشه و مثل استاد شهناز (که گاهی اوقات یه جملشون 10 دقیقه طول میکشه) روابط کاملا معقول شنیداری در شنوده ایجاد کنه اون خوبه در ضمن نهایت نوازندگی بداهه نوازیست. البته نباید فراموش کنیم که این امر تا حدود زیادی ذاتیه . در بداهه نوازنده مثل چشمه زلال جوشانی میمونه که بدون هیچ تعللی قطعات را با پختگی کامل اجرا میکنه ولی اگه مثل من باشه چاه خشک شده ای بیش نیست که به زور میشه دو تا سطل آب ازش کشید.

[forever]

ممنون از توضیح کامل شما
اتفاقاً خوب مینوازین و حس جالبی رو در شنونده ایجاد میکنه که اصل موسیقی هم همینه و چیزی غیر این نیست.. پس نیاز به شکسته نفسی نبود.
موفق باشید

[Razoniaz]

سلام دوست عزیز
مولوی گفت :
در کف هر یک اگر شمعی بدی ---- اختلاف از گفتشان بیرون شدی
یا شاعری دیگر گفت:
این همه جنگ و جدل حاصل کوته نظری است ---- گر نظر باز کنی کعبه و بتخانه یکیست
فکر می کنم این دو بیت شعر شامل حال من و شما هم می شود. هر دو یک سخن می گوییم ولی به صورتی متفاوت. دوست عزیز، من نیز با شما موافقم که باید نوآوری باشد. بدون نوآوری ما هیچکدام از آثار زیبای کنونی را نداشتیم. قاصدک، نینوا، سواران دشت امید و ... همه حاصل نوآوری و خلاقیت افرادی ست که ورای آنچه که بود اندیشیدند. ولی دوست عزیز من معتقدم برای نوآوری ابتدا باید سنت ها را خوب شناخت. نمی توان با انکار سنت دست به نوآوری زد. من و شما نمی توانیم بدون شناخت کامل دستگاههای موسیقی دست به نوآوری بزنیم. اینکه می گویم برای آمدن از افشاری به بیات ترک مسیر خاص خودش را باید طی کرد دلیلی بر این نمی شود که بخواهم نوآوری را نفی کنم. در خصوص تصنیف „صبح است ساقیا” نیز ریتم به طور کامل رعایت شده. ریتم این تصنیف 8/6 هست که در بعضی جاها به 8/3 نیز تبدیل می شه.
و در آخر دوست عزیز من اگر انتقادی کردم تنها نظر شخصی خودم را گفتم. حقیقتش از جمله آخر شما ناراحت شدم که گفتی „اگر نو آوری من مایه ابتذال موسیقی ما شده است خیلی خوب بنده دیگر آثارم را رویسایت قرار نمیدهم.”
دوست عزیز اینجا محلی است برای تبادل اطلاعات و دانسته های خودمون. توی این بحثی که داشتیم هم من از شما خیلی چیزا یاد گرفتم هم دوستانی که سری به این بحثها زدند. پس باید همه دست به دست هم بدهیم و در فضایی دور از قهر و کینه به پیشرفت هر چه بیشتر خودمون کمک کنیم.
هم من و هم همه دوستان منتظر کارهای زیبای شما هستیم.

[hmd_kro]

من هم با گفته های شما موافقم. به طور مثال اگه دقت یک سری الگوی ریتمیک تو بیشتر دستگاهها مشترک هست.

غیر از گوشه هایی مثل کرشمه و نغمه ... که تو بیشتر دستگاهها با یک اسم و یک الگوی ریتمک که در هر دستگاهیی استفاده بشه به شکل همون دستگاه در میاد. یک سری تکه های ریتمیک هم هستند مابین گوشه ها که مشابه هم هستند.

منظور این هست که با این دلایل در کار گذشتگان نوآوری خاصی دیده نمی شده ، پس از به وجود آمدن یک پایه ریتمیک ثابت ، از اون در بیشتر گوشه ها استفاده میکردند. (بگذریم که این علتهای متفاوتی داره) اما این خرده رو باید گرفت که پس از گذشت چندین سال دیگه جای تکرار همون قطعات نیست.

خیلی ها به بهانه حفظ سنن این شیوه رو پیشه کردند و به خود زحمت یافتن مسیر جدید رو نمیدن و به نسلی هم که تحت آموزش اونها هستند همین رو پیشنهاد میدند که به نظر من این بزرگترین ضربه میتونه باشه. چون هنرجو طبعا اگه نوآوری هم داشته باشه با مخالفت شدید استاد مواجه میشه..

خوشحالم که همچنین بحثهایی اینجا شکل میگره تا دیگر دوستان هنرمند با دیدی بازتر راه خود رو ادامه بدند.


موفق باشید.

[david_santoori]

امیدوارم تا حدودی تونسته باشم حق مطلبو ادا کنم.

جالب بدونید این صدای یک ساز مشقی نه چندان خوبه.

[Razoniaz]

امیدوارم تا حدودی تونسته باشم حق مطلبو ادا کنم.

جالب بدونید این صدای یک ساز مشقی نه چندان خوبه.

بسیار زیبا اجرا کردید داود جان ممنون.

[Mezrab]

بسیار زیبا بود داوود خان.

[david_santoori]

بسیار زیبا اجرا کردید داود جان ممنون.

دوستان لطف دارند . ولی راستش تعریف و تمجید زیاد به من کمک نمی کنه . اگه دوستان نقد کنند (نقد سازنده) ممنون میشم . و حتی دوستانی که تازه این ساز رو انتخاب کردند نظر بدهند مهم اینه که دوستان از تمام دانش و چیز هایی که یاد گرفتند کمک بگیرند و نظر بدهند . اعتقاد بنده بر این هست که از تعریف و تشویق چیزی در نمیاد و همه چیز در نقد شکل میگیره . و من وقتی به قطعه ی خودم گوش میدم اشکالاتی رو پیدا میکنم و مطمئنم که بی اشکال نیست بنابر این از همه دوستان تقاضا دارم جلو بیایند و نظزشونو اعلام کنند اگه سوالی هم هست من در خدمتم . این صحبت ها هم فقط بخاطر اینه که دلم می خواد یه بحث علمی شکل بگیره و گرنه از این قطعات هم من هم شما ها بارها زدید و همه هم گفته اند آفرین !!!

[david_santoori]

بسیار زیبا بود داوود خان.

از شما و جناب راز و نیاز سپاس گزارم