شعر من (آناهيتا 79)
0
چند وقت پيش يك دوست نت آهنگي به نام smile 2 life ازمن شعرهام رو درخواست كرد . بهش گفتم من كلاس شعر و اينجور چيزها نرفتم ، استاد هم نداشتم . شعرهام رو هم به كسي ندادم تا حالا ببينه ، به هرحال يه دونه از شعرهام رو مي ذارم . تو رو خدا اگه بد بود بدونيد توضيح دادم . اگه تونستيد هم راهنمائيم كنيد . ممنون مي شم.
(هميشه)
هميشه ،
بي آنكه بداني
آرام ، آرام
مانند يك روز باراني
ابرهاي تنهائي
آسمان دلت را خواهند پوشاند.
هميشه ،
بي آنكه بخواهي
دوست خواهي داشت
دو چشمي را كه خيره به تو مي نگرند
با آنكه مي داني
آن دو چشم خاطره اي خواهند شد
و تو روزي آن خاطره را خواهي گريست.
اي مهربانترين،
سالهاست من در اين زمهرير
به خاكستري آسمان خيره ماندم
تا شايد در يك روز باراني
تو بر زندگيم بباري
سالهاست..
آه اي روزهاي پير و خسته
از من كه در طراوت سينه ام
حسرت زندگي را داشته ام
چه عشقي را دريغ كرده ايد ؟
آن كودكي هفت ساله من
آن ترانه ها ، لبخندها
ديريست رفته است
و اكنون اين منم كه در آئينه با خود مي انديشم :
آيا زندگي من همچون پدرم خواهد بود ؟
پدري خسته ،
خسته
كه پشت هزاران چراغ قرمز ،سالها ايستاده
و عشق خود را در پشت هزاران ميز كار ، از دست داده.
و يا مادرم
كه تمامي زندگي خود را ، عشق خود را
هر روز در اشكهايش آه مي كشد .
اي ساعتهاي انتظار
براي هيچ
آيا زمان شكفتن انسانها
روز مرگ آنهاست ؟.
علاقه مندي ها (Bookmarks)