شعر های عاشقانه

[morteza3164]

[morteza3164]

بر تنِ کوچه ی احساسِ نیاز

می دود خاطرِ تو

بویِ مستانه ی یک جامِ شراب

عرقِ سردِ خیال

کاش نمی گشت نگاهِ من وُ تو

گره ی قالیِ صد رنگِ خزان -

بر چروکیده ی دستانِ زمان

همه اش یادم هست

پایِ لنگیده ی پارویم بر

بَلَمِ خشکِ دو دستانم را

ساحلِ تیره ی مژگانیِ تو

کِی رِسَم آخرِ سر؛

خرده قوُتی ز ایام قدیم

آبِ انبارِ ز اشک

با صدایی پرتمنا پر ز رَشک

می سپارم دَکلِ نازکِ تنهایی وُغم

بر سپیدیِ جلو آمده باد

هم سیاهیِ تقدیرِ تگرگ

می زنم براهتزازخواستگاهت

پرچمی رنگ به رنگ

می خرم هر چه که ننگ؛

من وُ گردابی ژرف

منم وُ گردترین آبیِ اعماقِ شگرف

که مرا می بلعد

مثلِ انبوهِ سوارانِ به گِل

مانده به چنگ؛

بر تنِ کوچه ی احساسِ نیاز

می دود خاطرِ تو،

گذری تند مکن با تنِ باد

و تو مِهمیز مزن بر تنِ یاد

تو پراکنده مکن بوی اقاقیِ تنت

تا سرافکنده نباشد گلِ یاس

یا که از قرصِ نگاهِ تو بمیرد مهتاب

تو بمان با دلِ من

تو نرو از گذرِ کوچه ی من

تو بمان با دلِ من.



مهدی کمالی. آزاد(پیرِفرزینان) بها� �۱۳۹۰

[morteza3164]

بر تنِ کوچه ی احساسِ نیاز

می دود خاطرِ تو

بویِ مستانه ی یک جامِ شراب

عرقِ سردِ خیال

کاش نمی گشت نگاهِ من وُ تو

گره ی قالیِ صد رنگِ خزان -

بر چروکیده ی دستانِ زمان

همه اش یادم هست

پایِ لنگیده ی پارویم بر

بَلَمِ خشکِ دو دستانم را

ساحلِ تیره ی مژگانیِ تو

کِی رِسَم آخرِ سر؛

خرده قوُتی ز ایام قدیم

آبِ انبارِ ز اشک

با صدایی پرتمنا پر ز رَشک

می سپارم دَکلِ نازکِ تنهایی وُغم

بر سپیدیِ جلو آمده باد

هم سیاهیِ تقدیرِ تگرگ

می زنم براهتزازخواستگاهت

پرچمی رنگ به رنگ

می خرم هر چه که ننگ؛

من وُ گردابی ژرف

منم وُ گردترین آبیِ اعماقِ شگرف

که مرا می بلعد

مثلِ انبوهِ سوارانِ به گِل

مانده به چنگ؛

بر تنِ کوچه ی احساسِ نیاز

می دود خاطرِ تو،

گذری تند مکن با تنِ باد

و تو مِهمیز مزن بر تنِ یاد

تو پراکنده مکن بوی اقاقیِ تنت

تا سرافکنده نباشد گلِ یاس

یا که از قرصِ نگاهِ تو بمیرد مهتاب

تو بمان با دلِ من

تو نرو از گذرِ کوچه ی من

تو بمان با دلِ من.



مهدی کمالی. آزاد(پیرِفرزینان) بها� �۱۳۹۰

[yosefnejad]

درپی خودکرده ها چه جای بخشودن است

در گذر لحظه ها چه جای خود بودن است

برسر خشکیده چاه فرصت بیتوته نیست

بر دل خود غصه ها چه جای افزودن است

در همه ی عمر خود یک نفس از ره مایست

خاطر آسوده را چه جای آسودن است

یاس مبادا کند پای تو در شاهراه

خسته که پاییدن باد به پوییدن است

دانه ی گل را ببین تا که نهندش به خاک

در صدد بودن است در پی روییدن است

مرگ سرانجام نیست رفتن و ماندن یکیست

مرگ حجاب از میان بردن و بزدودن است

مرگ غنیمت دمیست مردن عجب عالمیست!

نوش که این شوکران تشنه ی نوشیدن است

حال که هستی بجو زندگی از راه هو

کین ره بی انتها زنده به پیمودن است

ناصریوسف نژاد زمستان 71

[masram]

[masram]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
پنج وارونه چه معنا دارد ؟!

خواهر کوچکم از من پرسيد

من به او خنديدم

کمي آزرده و حيرت زده گفت

روي ديوار و درختان ديدم

باز هم خنديدم

گفت ديروز خودم ديدم

مهران پسر همسايه

پنج وارونه به مينو ميداد

آنقَدَر خنده برم داشت که طفلک ترسيد

بغلش کردم و بوسيدم و با خود گفتم

بعدها وقتي غم

سقف کوتاه دلت را خم کرد

بي گمان مي فهمي

- پنج وارونه چه معنا دارد

[masram]

بیا تا لیلی و مجنون شویم افسانه اش با من

بیا با من به شهر عشق رو کن خانه اش با من

نگو دیوانه کو زنجیر گیسو را زهم وا کن

دل دیوانه ی دیوانه ی دیوانه اش با من

بیا تا سر به روی شانه ی هم راز دل گوییم

اگر مویت به رویت شد پریشان شانه اش با من

نگو دیگر به من اندر دل اتش نمی سوزد

تو گرمم کن به افسونت گرمی افسانه اش با من

چه بشکن بشکنی دارد فلک بر حال سرمستان

چو پیمان بشکنی بشکستن پیمانه اش با من

در این دنیای وا نفسای بی فردا

خدایا عاشقان را غم مده شکرانه اش با من

[masram]

دلم را آهنی کردم مبادا عاشقت گردد

ندانستم تو ای ظالم دلی آهن ربا داری

[masram]

به تو عادت کرده بودم
اي به من نزديک تر از من
اي حضورم از تو تازه
اي نگاهم از تو روشن
به تو عادت کرده بودم
مثل گلبرگي به شبنم
مثل عاشقي به غربت
مثل مجروحي به مرهم
لحظه در لحظه عذابه
لحظه هاي من بي تو
تجربه کردن مرگه
زندگي کردن بي تو
من که در گريزم از من
به تو عادت کرده بودم
از سکوت و گريه شب
به تو حجرت کرده بودم
با گل و سنگ و ستاره
از تو صحبت کرده بودم
خلوت خاطره هامو
با تو قسمت کرده بودم
خونه لبريز سکوته
خونه از خاطره خالي
من پر از ميل زوالم
عشق من تو در چه حالي

[masram]

در خلوت من جز تو کسی راه ندارد
رخسار فریبای تو را ماه ندارد
غمنامه ی من غصه ی چشمان تو باشد
غیر از تو دلم دلبر دلخواه ندارد .

[masram]

ای عشق مدد کن که به سامان برسیم

چون مزرعه ی تشنه به باران برسیم

یا من برسم به یار و یا یار به من

یا هردو بمیریم و به پایان برسیم

[masram]

گل اگر خار نداشت دل اگر بی غم بود
اگر از بهر پرستو قفسی تنگ نبود
زندگی،عشق،اسارت،قهر،آشتی، همه بی معنا بود

[masram]

هر روز دلم در غم تو زار تر است

وز من دل بی رحم تو ، بی زار تر است

بگذاشتیم ،غم تو ، نگذاشت مرا

حقا که غمت از تو وفادار تر است

[masram]

پروردگارا ... به من بیاموز ...
دوست بدارم کسانی را که دوستم ندارند ...
گریه کنم برای کسانی که هیچگاه غم مرا نخوردند ...
لبخند بزنم به کسانی که هرگز تبسمی به صورتم
ننواخنتند ...
و عشق بورزم به کسانی که عاشقم نیستند !

[masram]

زدم فریادخدایا این چه رسمیست.

رفیقان را جدا کردن هنر نیست.

رفیقان قلب انسانند خدایا.

بدون قلب چگونه می توان زیست.

[morteza3164]

خسته ام..

از دهانی که بستگی به بغض گاه به گاهی دارد..

از خودکاری که صبر جوهرش از حرف های من تمام شده..

و از این انگشتان دراز احمق..

که مثل قاضی های بلاتکلیف در آخرین محکمه..

هنوز نمی دانند..

باید طرفِ که را بگیرند ..!..