شعر های عاشقانه

[musical_destination]

دوستانی که این قدر شعر بلند و بدون قافیه میفرستن خودشون اینا رو دکلمه میکن یا رو ش آهنگ میزنن و میخونن

[Hapo]

درحرف هایش جای شک بود ونگفتم
عشقش پراز دوز و کلک بود و نگفتم
شعرش پر از قند است اما حرفهایش
بر زخم های من نمک بود و نگفتم
می گفت تنها بوده و لای کتابش
دیدم که عکس دخترک بود و نگفتم
دیشب پر از حرف نگفته بودم وای
پشت خطوط مشترک بود و نگفتم
نرگس کاظمی زاده

[sahar98]

احساسی که به تو دارم

احساسی که به تو دارم یه حس فوق العادس
من عاشق کسی شدم که خیلی صاف و سادس
احساسی که به تو دارم
به هیچ کسی نداشتم
من اسم این حال دلو ، عاشق شدن گذاشتم

این اولین باره دلم داره میگه آره دوستت داره

احساسی که به تو دارم یه حس عاشقانس
این حس دوست داشتن تو همیشه صادقانس
احساسی که به تو دارم خیلی برام عجیبه

این اولین باره دلم داره میگه اره ، دوستت داره
بگو آره

[Hapo]

نمیدانم،نمیخواهم بدانم عشق یعنی چه؟

نمیفهمم که در مفهوم خلقت عاشقی معنای چی دارد

به من گفتند،

عشق یعنی انتظاربی ثمر

عشق یعنی بلبلی بی بال و پر

عشق یعنی داشتن سرنوشتی شورشور

عشق یعنی سرزمینی دور دور

حس عاشق رابه معشوق میشناسم،

حس عاقل را به معقول مینویسم

ولی افسوس! می دانم که در عاشق دگرصبری نمی ماند،دگرعقلی نمی ماند،دگرفهمی نمی ماند.

عشق آوندهای ساقه ی برگ است،

عشق زیبایی جدا از عالم درک است.

[Hapo]

دور تر از هر کسی با من!
کاش می پوشاندمت روزی
همچنان پیراهنی بر تن

کاشکی مال خودم بودی
چشمهایت شرم لبخندت
کاش می آویختم د ر تو
همچو زنجیر گلوبندت

کاش می شد دستهایم را
می کشیدم بر تنت روزی
گر چه می دانم چنان داغم
کز لهیبم زود می سوزی

کاش تقسیمت نمی کردم
عشق من با عاشقی دیگر
یا نمیشد بعد هر تقسیم
سهم من ا ز سهم او کمتر

کاشکی مال خودم بودی
همچو سهم غصه های من
که به یادت هم نمی افتاد
هیچ کس حتی خدای من

کاشکی سر تا به پا در بست
عشق من مال خودم بودی
کاشکی این کاش ها میشد
تا نمی مردم به این زودی

[morteza3164]

منحنی قامتم، قامت ابروی توست

خط مجانب بر آن، سلسله گیسوی اوست

حد رسیدن به او، مبهم و بی انتهاست

بازه تعریف دل، در حرم کوی دوست

چون به عدد یک تویی من همه صفرها

آن چه که معنی دهد قامت دلجوی توست

پرتوی خورشید شد مشتق از آن روی تو

گرمی جان بخش او جزئی از آن خوی توست

بی تو وجودم بود یک سری واگرا

ناحیه همگراش دایره روی توست

[morteza3164]

دیوانه رسوا


منم آن شاعر خسته که دلگیرم از این دنیا


نمی خواهم که عشق باشد کلید مشکلی زیبا


تو ای دنیا تو ای دریا منم دیوانه ای رسوا

که کشتی های عشقم را زدم غرقابت ای دریا

[morteza3164]

من که با صاعقه ای می شکنم داس چرا ؟

بر دل از جور شما این همه آماس چرا؟

خودِ بارانم و تو پاک ترم می خواهی !

آب را غسل نده ، این همه وسواس چرا؟

خسته ام ! سنگ نزن ، هی نشکن روح مرا

شده ام عاشق یک آینه نشناس چرا؟

گفته بودی که تماشاگر باغ دلمی

لک شده دست تو از شاخه ی گیلاس چرا؟

از درختان دلم عشق بچین ، نوبری است

فرصتی نیست بیا ، کشتن احساس چرا؟؟

[morteza3164]

عشق یک رنگ

از این دنیا چه دیدیم با دلی تنگ

بجز آه و فغان و پاره ای سنگ

خدایا حال ما را نیک گردان

چو باشد عاشقی لبریز ِ یک رنگ

[yosefnejad]

هرگز از عشق مپرس که به مقیاس تو نیست

عشق بالاتر از این عجز و کوته نظریست

هرگز از عشق مپرس که پر از دربدریست

به هماهنگی باد نتوان ساکن زیست

هرگز از عشق مپرس که بجز آتش نیست

به هم آغوشی عشق کیست کاسوده بزیست

هرگز از عشق مپرس که ره دشواریست

و زعشق آسانتر اینچنین گمراهیست

هرگز از عشق مپرس دل تو دریا نیست

زورق بی دریا عمق بی حاصله گیست

هرگز از عشق مپرس عشق پرسیدن نیست

اگر از من پرسی پاسخت بی خبریست

آری از عشق مپرس دل تو پوشالیست

که به حال دل تو عشق دائم بگریست

ناصریوسف نژاد پاییز 73

[Hapo]

من از تو مینویسم کلام تازه ای

تو از من مینویسی که پر اوازه ای

رسیده وقت رفتن نشسته تو چشام

سکوت مبهم تو شکسته تو صدام

برای کوچ اخر تو همراه منی

برای دل بریدن دلیل رفتنی

میمونه کنج سینم هوای انتظار

میخونم شعر رفتن تا برگرده بهار

تو دریای نگاهت شکسته قایقم

تو دنیای بزرگت غریبی عاشقم

برای شعر خوب تو میخونم

مسافر وقت رفتن خدا حافظ بگو

تو کوله بار عشقی سفر تا راه دور

که زیر سایه بون تو میمونم

سفر تا انتها تو هم با من بیا تو ای همراه من تموم لحظه ها

تو تنها عاشقی برای قصه هام بیا با من بمون تو نبض جاده ها

که مقصد منتظر برای ما

سکوت و میشکنه صدای ما

[morteza3164]

یادمان باشد ازامروزجفایی نکنیم
گرکه درخویش شکستیم صدایی نکنیم

خودبسازیم به هردردکه ازدوست رسد
بهربهبود ولی فکردوایی نکنیم

جای پرداخت به خودبردگران اندیشیم
شکوه ازغیرخطاهست خطایی نکنیم

وبه هنگام عبادت سرسجاده ی عشق
جزبرای دل محبوب دعایی نکنیم

یاورخویش بدانیم خدایاران را
جزبه یاران خدادوست وفایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطرمان تنهاماند
طلب عشق زهربی سروپایی نکنیم

گله هرگزنبود شیوه ی دلسوختگان
با غم خویش بسازیم وشفایی نکنیم

یادمان باشداگرشاخه گلی راچیدیم
وقت پرپرشدنش سازونوایی نکنیم

پرپروانه شکستن هنرانسان نیست
گرشکستیم به غفلت من ومایی نکنیم

دوستداری نبود بندگی غیر خدا
بی سبب بندگی غیرخدایی نکنیم

مهربانی صفت بارزعشاق خداست
یادمان باشد ازینکار ابایی نکنیم

[sahar98]

همه در بعثت ذرات هستیم
همه پیغمبر بذات هستیم
بشر آیینه دار بی ثباتی است
وگرنه دانش توحید ذاتی است
خدا جز خاک ماوایی ندارد
جهان جز خدا جایی ندارد
خدا در لابه لای لا مکان است
خدا مثل حقیقت بی نشان است
خدا جاری خدا میبارد اینجا
خدا این عشق را میکارد اینجا
خدا در گل خدا در آب و رنگ است
خدا نقاش این جمع قشنگ است
خدا یعنی درختان حرف دارند
شقایق ها درونی ژرف دارند
خدا ذات گل و ذات قناریست
خدا اثبات باران بهاری است
خدا را میتوان از خلصه فهمید
خدا را در پرستش میتوان دید
خدا در باطن آباد شراب است
خدا در قعر چشمان تو خواب است
خدا در هر نظر آیینه ماست
همین حالا خدا در سینه ی ماست

[Avazekhan]

سحرجان مثل همیشه کولاک کردی

[sahar98]

بیا وقتی برای عشق
هورا می کشد احساس

به روی اجتماع بغض حسرت
گاز اشک آور بیندازیم...

بیا با خود بیندیشیم
اگر یک روز تمام جاده های عشق را بستند...

اگر یک سال چندین فصل
برف بی کسی بارید...

اگر یک روز نرگس
در کنار چشمه غیبش زد...

اگر یک شب شقایق مرد...

تکلیف دل ما چیست؟؟

و من احساس سرخی می کنم چندیست...

و من از چند شبنم پیش تر
در خوابم نزول عشق را دیدم !

چرا بعضی برای عشق دلهاشان نمی لرزد ؟

چرا بعضی نمی دانند که این دنیا
به تار موی یک عاشق نمی ارزد ؟

چرا بعضی تمام فکرشان ذکر است
و در آن ذکرهم جای خدا خالی ست ؟
و گویی میوه اخلاصشان کال است...

چرا شغل شریف و رایج این عصر رجالی ست ؟

چرا در اقتصاد راکد احساس این مکاره بازاران صداقت نیست ؟

کاش میشد لحظه ای پرواز کرد...
حرفهای تازه را آغاز کرد...

کاش میشد خالی از تشویش بود...
برگ سبزی تحفه درویش بود...

کاش تا دل می گرفت و می شکست
عشق می آمد کنارش می نشست...

کاش با هر دل دلی پیوند داشت...
هر نگاهی یک سبد لبخند داشت...

کاش لبخندها پایان نداشت...
سفره ها تشویش آب و نان نداشت...

کاش می شد ناز را دزدید و برد
بوسه را با غنچه هایش چید و برد...

کاش دیواری میان ما نبود...
بلکه می شد آن طرف تر را سرود...

کاش من هم یک قناری می شدم...
در تب آواز جاری می شدم...
بال در بال کبوتر می زدم...
آن طرف ترها کمی سر می زدم...
با پرستوها غزلخوان میشدم...
پشت هر آواز پنهان می شدم...

کاش همرنگ تبسم می شدم...
در میان خنده ها گم می شدم...

آی مردم...

من غریبستانی ام...!!!
امتداد لحظه ای بارانی ام...

شهر من آن سو تر از پروازهاست...
در حریم آبی افسانه هاست...
شهر من بوی تغزل می دهد...
هرکه می آید به او گل میدهد...
دشتهای سبز...!!!
وسعتهای ناب...
نسترن...
نسرین...
شقایق...
آفتاب...!!!

باز این اطراف حالم را گرفت...
لحظه پرواز بالم را گرفت...

می روم آن سو تو را پیدا کنم...
می روم آن سو تو را پیدا کنم...
می روم آن سو تو را پیدا کنم...

[morteza3164]

دلخور نشوی که گفته ام زیبایی
چون آینه پاک وچون غزل گیرایی
حالا توبگو گناه من چیست عزیز
هرشب چو پری به خواب من می آیی... ؟






دیوانه شدم بیا توزنجیرم کن
باغمزه وناز خود زمینگیرم کن
زیبایی عاشقی بلا می باشد
حالا توبلا زجان خود سیرم کن...

عابد میرزاییان