شعر های عاشقانه

[morteza3164]

شراره آتش
چون آتشِ عشقت شراره بزد بر سر و تنم
یک جا همه بسوخت هرچه که بود زیر پیرهنم
آنچه که از مِهر تو بر دل توان بدید
یک نور معرفت که بُود شمع روشنم
گیسوی تو ناجی شبهای تار من
چون حلقه یٍ دار خواهمش دور گردنم
آن گرمی تب دار تنِ پر غرور تو
یک جا همه شکست غرور و من منم
گر چهره زیبای تو به گلزار اطلسی است
خواهم که به گلزار تو باشد مسکنم
چون پادشه حُسنی و احسان به دل کنی
بر تخت عاشقیت چه فتنه ها که برافکنم
گرما و سرخی لبهای مرا هیچ کس ندید
این راست بُود من در عشق پاک دامنم
الیاس ز اهواز آمدی با دلی سپید
بهتان بُود هر که بگفت در عشق لاف میزنم

[sahar98]

ای عشق دیر آمدی
هنگام ناشناس دلی
دارم بگو، بگو چه کنم؟
پرهیز عاشقی نکند
پروای آبرو چه کنم؟
این ساز پر شکایت من
یک لحظه بی زبان نشود
ای خفتگان، درین دل شب، با ناله های او چه کنم؟
گوید که وقت دیدن او دست تو باد و دامن او
گویم که می کشد ز کفم
با آن ستیزه جو چه کنم؟
گرید چنین خموش ممان
از عمق جان برآر فغان
گویم که گوش کرده گران
بیهوده های و هو چه کنم؟
جوشیده این سبو، چه کنم؟
معشوق کور باطن من
پروای رنجشم نکند
من نرم تر ز برگ گلم
با این درشت خو چه کنم؟
ای عشق، دیر آمده ای
از فقر خویشتن خجلم
در خانه نیست ما حضری
بیهوده جست و جو چه کنم؟

«سیمین بهبهانی»

[sahar98]

دل از سنگ باید که از درد عشق
ننالد خدایا دلم سنگ نیست
مرا عشق او چنگ اندوه ساخت
که جز غم در این چنگ آهنگ نیست

به لب جز سرود امیدم نبود
مرا بانگ این چنگ خاموش کرد
چنان دل به آهنگ او خو گرفت
که آهنگ خود را فراموش کرد

نمی دانم این چنگی سرو نوشت
چه می خواهد از جان فرسوده ام
کجا می کشانندم این نغمه ها
که یکدم نخواهند آسوده ام

دل از این جهان بر گرفتم دریغ
هنوزم به جان آتش عشق اوست
در این واپسین لحظه زندگی
هنوزم در این سینه یک آرزوست

دلم کرده امشب هوای شراب
شرابی که از جان برآرد خروش
شرابی که بینم در آن رقص مرگ
شرابی که هرگز نیابم به هوش

مگر وارهم از غم عشق او
مگر نشنوم بانگ این چنگ را
همه زندگی نغمه ماتم است
نمی خواهم این ناخوش آهنگ را



«فریدون مشیری»

[sahar98]

روز مبادا
وقتي تو نيستي
ه هست هاي ما
چونانکه بايدند
نه بايد ها ...
مثل هميشه آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض مي خورم
عمري است
لبخندهاي لاغر خود را
در دل ذخيره مي کنم :
باشد براي روز مبادا !
اما
در صفحه هاي تقويم
روزي به نام روز مبادا نيست
آن روز هر چه باشد
روزي شبيه ديروز
روزي شبيه فردا
روزي درست مثل همين روزهاي ماست
اما کسي چه مي داند ؟
شايد
امروز نيز روز مبادا باشد!
وقتي تو نيستي
نه هست هاي ما
چونانکه بايدند
نه بايد ها ...
هر روز بي تو
روز مباداست!

[sahar98]

تنها تو می مانی
دل داده ام بر باد ، هر چه باداباد

مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد

ای عشق از آتش اصل و نسب داری

از تیره ی دودی ، از دودمان باد

آب از تو توفان شد ، خاک از تو خاکستر

از بوی تو آتش ، در جان باد افتاد

هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران

هر کوه بی فرهاد ، کاهی به دست باد

هفتاد پشت ما از نسل غم بودند

ارث پدر ما را ، اندوه مادرزاد

از خاک ما در باد ، بوی تو می آید

تنها تو می مانی ، ما می رویم از یاد

[sahar98]

گفتي : غزل بگو ! چه بگويم ؟ مجال کو ؟
شيرين من ، براز غزل شور و حال کو ؟
پر مي زند دلم به هواي غزل ، ولي
گيرم هواي پر زدنم هست ، بال کو ؟
گيرم به فال نيک بگيرم بهار را
چشم و دلي براي تماشا و فال کو ؟
تقويم چارفصل دلم را ورق زدن
آن بگهاي سبز ِ سرآغاز سال کو ؟
رفتيم و پرسش دل ما بي جواب ماند
حال سوال و حوصله ي قيل و قال

[sahar98]

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است
ساحل بهانه ای است ، رفتن رسیدن است
تا شعله در سریم ، پروانه اخگریم
شمعیم و اشک ما ،در خود چکیدن است
ما مرغ بی پریم ، از فوج دیگریم
پرواز بال ما ، در خون تپیدن است
پر می کشیم و بال ، بر پرده ی خیال
اعجاز ذوق ما ، در پر کشیدن است
ما هیچ نیستیم ، جز سایه ای ز خویش
آیین آینه ، خود را ندیدن است
گفتی مرا بخوان ، خواندیم و خامشی
پاسخ همین تو را ، تنها شنیدن است
بی درد و بی غم است ، چیدن رسیده را
خامیم و درد ما ، از کال چیدن است

[sahar98]

ما که اين همه براي عشق
آه و ناله ي دروغ مي کنيم




راستي چرا
در رثاي بي شمار عاشقان
-که بي دريغ-
خون خويش را نثار عشق مي کنند




از نثار يک دريغ هم
دريغ مي کنيم؟

[sahar98]

اما
با این همه
تقصیر من نبود
که با این همه ...
با این همه امید قبولی
در امتحان ساده ی تو رد شدم
اصلا نه تو ، نه من !
تقصیر هیچ کس نیست
از خوبی تو بود
که من
بد شدم

[sahar98]

قطار می رود
تو می روی
تمام ایستگاه می رود
و من چقدر ساده ام
که سالهای سال
در انتظار تو
کنار این قطار رفته ایستاده ام
و همچنان
به نرده های ایستگاه رفته
تکیه داده ام!

[sahar98]

ای عشق ای آزادی...

دیریست در غیاب تو تحقیر می شویم
بازیچه تحجر و تزویر می شویم
آزادی ای شرافت سنگین آدمی
این روزها بدون تو تعزیر می شویم
فواره رها شده مصداق سعی ماست
پا می شویم و باز زمینگیر می شویم
قد راست می کنیم برای صعود و باز
از ارتفاع خویش سرازیر می شویم
امروز عقده دلمان باز می شود
فردا دوباره بغض گلوگیر می شویم
ما قله های مرتفع فتح ناپذیر
با سادگی به دست تو تسخیر می شویم
ای عشق ای کرامت گسترده ای که ما
در پهنه زلال تو تطهیر می شویم
گرچه به اتهام تو تعزیر می کنند
گر چه به جرمنام تو تکفیر می شویم
اما بی آفتاب حضور همیشه ات
مصداق بیت مختصر زیر می شویم:
یا در هجوم حادثه بر باد می رویم
یا روبروی آینه ها پیر می شویم

[morteza3164]

گریه بی منت

از ابر بهار پرسند از چیست که گریانی

در اوج زیبایی

از عشق گریزانی

چون پرسش بی پاسخ سخت است جواب گفتن

یک حرف بگفت ابرو

صدها دل و گریان کرد

چون سفره دل وا شد هر عاشق بی عشقی

هق هق زد و گریان شد

با ابر هم آواز شد

گفتا عاشقی بودم در عشق به زیبایی

چون یار به حرم آمد

لیک عشق بهاران شد

چند ماه به خوشی بودیم چون تاب و تبش افزون

گرمای وصال ما

چون گرمی تابستان

رفت آن گذر ایام ناقوس جفا بنواخت

حرفای قشنگ ما

در فصل خزان گم شد

اینک یه چند ماهی از عشق گریزانم

بعد از خزان او

چون سرمای زمستانم

هر وقت که یاد آرم آن شیرینی لبهایش

چشمهای خمارم را

با آب بشویانم

بر من مزنید سیلی چون عاشق بی عشقم

من گریه بی منت

پای عشق میریزم

.

.

.

[morteza3164]

رها در آتش شعرم و آب مینوشم
برای مستی باتو ، خراب مینوشم
ضمیر مرده ی من را به غربتت بسپار
که زنده میکنی ام ، انقلاب مینوشم
اسیر تو شده ام باید عاشقم باشی
هزار گریه در این اعتصاب مینوشم
مرا ببوس که در من طلوع یک تاکی
از این عصاره ی شیرین ، شراب مینوشم
حریر پیکر من را بپوش بر تن خود
در این حرارت خیس رختخواب مینوشم
ببین چگونه قلم میزنی به زندگی ام
شبی که مشق میکنی ام ، صدکتاب مینوشم
یواشتر نفست را بریز برلب من
من هوس زده از طعم خواب مینوشم
رها در آبشار غزل باش تشنه تر کنی ام
که بیت بیت تو را شعر ناب مینوشم
از این بهشت ، از این جویبار ممنوعه
تو را به وسوسه ی انتخاب مینوشم
در آغوش تو یک حس تازه میطلبم
هزار جرعه ی بی اضطراب مینوشم
آذرماه۸۹
_ _




آرمینه کاظمی سنگدهی

[morteza3164]

آتش به دل نشاندی و دیوانه ات شدم
یک سائلِ خرابِ درِ خانه ات شدم
در آرزوی یک نظر از چشمه نگاه
منزل نشینِ درِ کاشانه ات شدم
با ما که سائلِ یک جرعه غمزه ایم
بیگانگی چرا ؟ که دیوانه ات شدم
هر روز از عطشِ آتشِ دلم
با گریه خو گرفتم و پروانه ات شدم
لیلی تو بودی و دل عاشق تو بود
مجنون قصه و افسانه ات شدم
شیرین نبودی و در بازیِ دلت
فرهادِ عاشقِ غم خانه ات شدم
رفتی از این دیار به یک منزلِ دگر
رفتم به راهت و آواره ات شدم

ناصر استادرحیمی (منتظر)

[morteza3164]

بغض های من

مثل سطرهای بی نوشته تازه اند

لحظه های من

مثل لای لای یک فرشته ساده اند

با من از خیال پاک یاسمن بگو

آن زمان که در کنار سنگ ایستاده است

آن زمان که چون همیشه عاشق است

باد می وزد به روی یاسمن

یاسمن دلش چه پاک می تپد

سنگ باز ساکت است.

قطره ای به روی یاسمن چکید

گل حضور قطره را ندید

برگ های یاسمن جدا شدند

سنگ باز ساکت است.

باغبان گذشت

چوب شرمسار گشت

ساقه ظریف یاسمن شکست

سنگ باز ساکت است.

یاسمن دگر نبود

لحظه های ساده گم شدند

بغض های تازه گل شدند

سنگ آب شد

یاسمن چه ساکت است!

بغض های من

مثل سطرهای این نوشته تازه اند

لحظه های من

مثل خواب های یک فرشته ساده اند.

سعیده صفی نور

[philip_guitarist]

خیلی زیبا بود . دستت درد نکنه.

کسی میتونه یه شعره قافیه دار بگه ؟ آخه یه آهنگ لایت ساختم و الانم دنبال یه شعر عاشقونه ی خوب میگردم