یادت نرود که یاد تو در یاد است / آبادی دل برای تو آباد است
از یاد نبر دل حقیرم ای دوست / در این دل من همیشه یادت یاد است. . .
.
.
.
یک گوشه نشسته ام پر از تشویشم / نقاشی چشمان تو هم در پیشم
زیباتر از آنی که تصور بکنم / من جز تو به هیچکس نمی اندیشم . . .
.
.
.
اگه بعضی وقتها نمیشنوی دوستت دارم
به خاطر سایلنت دلمه ، نه اینکه معرفتم کمه !
.
.
.
صبوری می کنم تا مه برآید / صبوری می کنم تا شب سرآید
صبوری می کنم تا زندگانی / مرا بگذارد و مرگ از در آید . . .
.
.
.
من از بچگی باید کارگردان می شدم
زیرا هرکسی به من میرسد بازیگر است. . .
.
.
.
آمد اما در نگاهش آن نوازش ها نبود
چشم خواب آلوده اش را مستی و رویا نبود
لب همان لب بود اما بوسه اش گرمی نداشت
دل همان دل بود اما مست و بی پروا نبود . . .
.
.
.
مکن مستم که هوشیار تو هستم / مکن خوابم که بیدار تو هستم
میان خواب و بیداری جهانی است / مکن ترکم که غمخوار تو هستم . . .
.
.
.
بی روی او به دنیا ، یک ذره نیست میلی
از وقت رفتن او ، خیلی گذشته ، خیــــلی
دلتنگم و پریشان ، با یک امید کم رنگ:
شاید برای من هم ، دلتنگ مانده لیلی
.
.
.
کسی که تا دیروز میگفت بدون تو نمیتونم نفس بکشم
امروز تو آغوش دیگری نفس نفس میزنه . . .
.
.
.
انقدر میگفت دورت بگردم و دورم میگشت
که یکدفعه به خودم اومدم و دیدم دورم زده رفته . . . !
.
.
.
ای اشک دوباره در دلم درد شدی
تا بر دیده ی من رسیدی و سرد شدی
از کودکی ام هر آنزمان خواستمت
گفتند دگر گریه نکن مرد شدی . . .
.
.
.
تو هم ای خوب من ! این نکته به تکرار بگو
این دلاویزترین شعر جهان را همه وقت
نه به یکبار و به ده بار، که صد بار بگو
« دوستم داری » را از من بسیار بپرس
دوستت دارم را با من بسیار بگو
.
.
.
بیا با من دلم تنهاترین است / نگاهت در دلم شور آفرین است
مرا در شعله ی عشقت بسوزان / که رسم دوستداریها همین است. . .
.
.
.
در جنگ دوستی من و تو ، قاتل و مقتول محبوب یکدیگرند . . .
.
.
.
می سپارم به نسیم ، بوسه از جنس بلور / دل من تنگ تو باز ، باد در حال عبور
بوی چشمان تو را میرساند به مشام / می دهد آرامش ، به دل نا آرام . . .
.
.
.
درون سینه دریا گشته ای تو / در این ویرانه پیدا گشته ای تو
تو را نامی بغیر از دل ندادند / برای من معما گشته ای تو . . .
.
.
.
تو راحت بخواب ، من مشق گریه هایم هنوز مانده . . . !
.
.
.
میباری ای باران و میشویی زمین را / اما نمیشویی دل اندوهگین را
سنگین ترینی بی شک اما اندکی نیز / تسکین نخواهی داد این غمگین ترین را . . .
.
.
.
من از زمانه که دست تو داد تقدیرم / هنوزم که هنوز است سخت دلگیرم
تو رفته ای و من اندر هجوم خاطره ها / چو قاب عکس قدیمی اسیر تصویرم . . .
.
.
.
می روم شاید فراموشت کنم / با فراموشی هم آغوشت کنم
می روم از رفتنم دل شاد باش / از عذاب دیدنم آزاد باش . . .
پاسخ با نقل قول
علاقه مندي ها (Bookmarks)