اشعار مهرنام

[AFRooGH]

آه... آري... آري، باز تقصير منست
كس نديدم كه از او عشق بياموزم من!
...
قلب من قلب نبود؛
كاندران شاخه اي از غم باشد
خود غم قلب منست
قلب من با غم ها پا بر جاست
مي تپد با غم ها
ميخزد خون به غم آلوده
در رگ و قلب تنم
...
خواستن چيست دگر؟
من نميخواهم هيچ
قهر قهرم با عشق
قهر قهرم با مرگ
نيست امّيد در اين ورطه ي ترس
من نميدانستم
كه تو را ميخواهم!
من نميدانستم
كه ، كه را ميخواهم!
من نميدانستم!
باز تقصير منست
چه عجيب است اين جا!
دادگاه است اين جا!
من وكيل خودمم!
قاضي ام اين جا من!
باز تقصير منست!
من زني بي كس و كار...
و هوايي بس تلخ
و نفس هايي مسموم ز پيمانه ي زهر
اين چنين ميگويم:
"آه اي مرد بزرگ!
عشق در وادي من
نيست بيش از اسفي
كه در آيينه ي افسانه ي ديوانه دلان
جام خون بر لب خود ميگيرد...
گرد غم بر دل خود ميريزد..."
__________________

درود بر تو واقعا زیباست.
من زني بي كس و كار...
و هوايي بس تلخ
و نفس هايي مسموم ز پيمانه ي زهر
به خوبی حقایق رو به تصویر میکشی از راه شعر
ممنونم.